Η βλακεία δεν έχει χρώμα, έχει όμως χρήμα…

Κανονικά στα μεγάλα ντέρμπι σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ, οι στοιχηματικές εταιρίες θα έπρεπε να προσθέσουν κι άλλες επιλογές στο ποντάρισμα, όπως το αν θα ξεκινήσει ο αγώνας και αν θα ολοκληρωθεί κανονικά.

Κάτι που δεν έγινε δηλαδή στα δύο ντέρμπι αιωνίων σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ. Οι μεν ζήλεψαν τη δόξα των δε και δεν ήθελαν να μείνουν πίσω στην άμιλλα για τη μεγαλύτερη κατηφόρα κι απελπισία.

Στο ημίχρονο του ποδοσφαιρικού ΠΑΟ-Ολυμπιακός, ο Σισέ δάκρυσε για την τιμητική του βράβευση. Λίγο αργότερα τα μάτια δάκρυζαν για τα χημικά που έριξαν τα ΜΑΤ, ενώ κουκουλοφόροι αλώνιζαν στο στίβο με κατεύθυνση τον πάγκο των φιλοξενούμενων. Στη συνέχεια, αυτοί που μπήκαν στο γήπεδο, έγιναν περισσότεροι, κάποιοι για να γλιτώσουν από την ασφυξία και άλλοι για να βγουν σέλφι με το Σισέ…

Ή να νιώσουν για μια στιγμή σημαιοφόροι, με το σημαιάκι του κόρνερ…

Κάποιοι φίλαθλοι πετούσαν αντικείμενα και γιούχαραν αυτούς που μπήκαν μέσα κι άλλοι μιλάνε για σχέδιο που ήταν κοινό μυστικό πως θα τεθεί σε εφαρμογή, για χάρη συγκεκριμένων συμφερόντων (χωριό που φαίνεται Αλαφούζο δε θέλει). Η “βλακεία” δεν έχει χρώμα, έχει όμως σχεδόν πάντα χρήμα πίσω της…

Τι σημασία έχουν όμως όλα αυτά; Σημασία έχει πως το ελληνικό πρωτάθλημα μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνει και ξανά προς τον πάτο τραβά. Ακόμα και αν δεν κρίνεται στο νήμα ο τίτλος ή κάτι σημαντικό, όπως πέρσι. Φαντάσου δηλαδή να υπήρχε και κάποιο διακύβευμα…

Την ίδια ώρα ο Καραπαπάς έστελνε φιλάκια στην κερκίδα, γιατί κάθε ανώνυμη εταιρία χρειάζεται ένα λούμπεν στοιχείο, για να βλέπουν σε αυτό τον εαυτό τους (σπάνια) οι όμοιοί του στο πέταλο.

Κι εμείς καθόμαστε και τους κοιτάμε να χαλάνε τις Κυριακές μας, αυτό που για πολλούς είναι αποκούμπι και διασκέδαση. Περίπου όπως κοιτούσαν κι οι σεκιουριτάδες του ΟΑΚΑ στην παρακάτω εικόνα.