Ο Πέτρος Κόκκαλης, ο Γιόχαν και ο Φραντς – Το αριστερότερο ευρωψηφοδέλτιο από καταβολής ΕΕ παρουσίασε ο Σύριζα

Τις πιο μεγάλες παπάντζες μας για το πόσο επαναστατική είναι η παρουσία Κόκκαλη στην πολιτική μας ζωή δεν τις έχουμε διαβάσει ακόμα.

Το όχι και το τόσο μακρινό 2017, η παρουσία που συζητήθηκε σε ΜΚΔ και αστικά ΜΜΕ όσο καμία άλλη στο 20ό συνέδριο του ΚΚΕ δεν ήταν άλλη από εκείνη του Πέτρου Κόκκαλη, που μαζί με άλλους επισήμους, είχε παρευρεθεί την ημέρα της έναρξης των εργασιών. Τότε είχαμε ακούσει μεταξύ άλλων τα πάντα. Για το Σπίτι του Λαού στον Περισσό που το έχτισε ο – πατήρ – Κόκκαλης, τι για σύμπλευση ΚΚΕ – αστικής τάξης, τι για συμβιβασμούς του κόμματος της εργατικής τάξης. Μάταιος κόπος να εξηγήσεις πως δεν είχε προσκληθεί ως επιχειρηματίας ή γιος του Σωκράτη, αλλά ως εγγονός του συνονόματου παππού του, Πέτρου Κόκκαλη, μια από τις πιο εμβληματικές φυσιογνωμίες του ΕΑΜ, του ΔΣΕ και γενικότερα του λαϊκού κινήματος, αλλά και τις ιατρικής επιστήμης τον αιώνα που μας πέρασε.

Μόλις δυο χρόνια πέρασαν και μαθαίνουμε ότι αυτός που μέχρι χθες ήταν τμήμα ενός συστήματος διαπλοκής και τζακιών που έπινε το αίμα του λαού με το μπουρί της σόμπας, μετατράπηκε ξαφνικά σε κάτι μεταξύ κουλ τυπάκου και αντιφασίστα και του σαλονιού και του λιμανιού. Οι φήμες οργίαζαν εδώ και μέρες, ο ίδιος ο Πέτρος Κόκκαλης ουσιαστικά είχε προαναγγείλει την υποψηφιότητά του με το “κοντός ψαλμός αλληλούια” και πριν λίγο ήρθε και η ανακοίνωση δια του επίσημου Σύριζα.

Αν περιμένατε με την είδηση να πέσουν τα τσιμέντα και η αγνή αριστερή ψυχή των μιντιακών υποστηρικτών του Σύριζα να επαναστατήσει, τουλάχιστον όσων έκραζαν τότε το ΚΚΕ για την πρόσκληση Κόκκαλη στο συνέδριο, είστε πολύ καλοπροαίρετοι άνθρωποι και μπράβο. Σημειωτέον ότι πια δε μιλάμε για εθιμοτυπική επίσκεψη στα πλαίσια κάποιου συνεδρίου, αλλά για περίοπτη θέση σε ευρωψηφοδέτλιο.

Πλέον όμως δεν πρόκειται για επιχειρηματία που μπήκε για να διασφαλίσει κάποιους είδους συμφέροντα, αλλά για άξιο κληρονόμο του ονόματος του παππού του, που πάντα έκρυβε έναν εν υπνώσει αριστερό, έτοιμο να ταράξει τα λιμνάζοντα νερά στο Στρασβούργο. Δεν υφίσταται κάποιου είδους συμπόρευση του Σύριζα με την αστική τάξη, αλλά μια συμμαχία ενάντια στη διαπλοκή του Μαρινάκη, τα ΜΜΕ του οποίου έχουν κηρύξει ανοιχτό πόλεμο στον Κόκκαλη πριν καν ανακοινωθεί η υποψηφιότητά του, ενώ συγκεκριμένη οπαδική εφημερίδα έχει διαρκείς πρωτοσέλιδες μειωτικές αναφορές για την οικογένεια κι όσα προσέφερε στην ομάδα. Ξαφνικά δεν υπάρχουν επιχειρηματικοί ανταγωνισμοί και συγκρούσεις συμφερόντων, παρά μόνο πάλη “προόδου και συντήρησης” και το ξεκαθάρισμα λογαριασμών βαφτίζεται κάθαρση.

Μια εντυπωσιακή κωλοτούμπα, που είναι για να γελάει κανείς, ή να κάνει απλώς χο-χο-χο σαν το θείο Σωκράτη. Που ήρθε από τη ΓΛΔ εξοπλισμένος με τεχνογνωσία κι έκανε τις καλύτερες μπίζνες με τις κυβερνήσεις της μετα – Αλλαγής και του εκσυγχρονισμού. Και να που η σκυτάλη περνά και στην επόμενη γενιά, γιατί σε αυτή τη χώρα το κράτος και το ΠΑΣΟΚ έχουν συνέχεια.

Τις πιο μεγάλες παπάντζες για το πόσο επαναστατική είναι η παρουσία Κόκκαλη στην πολιτική μας ζωή δεν τις έχουμε διαβάσει ακόμα, ήδη όμως τα πρώτα δείγματα, λίγο πριν την ανακοίνωση, ήταν πολύ ενθαρρυντικά, προϊδεάζοντας μας για μια – θέλουμε να πιστεύουμε – ακόμα πιο δυναμική συνέχεια.

Βγάλτε τις σφουγγαρίστρες γιατί το σάλιο αναμένεται να προκαλέσει πλημμυρικά φαινόμενα.

Ξεκινάμε από άρθρο του “βαζελάκι με πράσινο αίμα στη φλέβα” (αλλά οι κομματικές φιλίες δε χαλάνε για τα οπαδικά) Χρήστου Ξανθάκη, που μας αποκαλύπτει το άγνωστο αγωνιστικό παρελθόν του υποψηφίου ευρωβουλευτή,” όταν έπαιζε μπουνίδια με κάτι δεδηλωμένα φασιστάκια του Κολλεγίου και δεν έκανε βήμα πίσω”. Ούτε στου Μωραΐτη ούτε πουθενά… Και συνεχίζει ακόμα πιο δυνατά, παραλληλίζοντας εμμέσως πλην σαφώς τη δράση του παππού Πέτρου με εκείνη του εγγονού: ” Όπως είχε έρθει κάποτε η ώρα του συνονόματου παππού του να αναλάβει τις ευθύνες του, έτσι ήρθε και η δική του ώρα. Άναψε το φως, χτύπησε το καμπανάκι, τη σφύριξε ο Χαρλαβάνης την έναρξη του αγώνα. Από εδώ και πέρα ξεκινάει το πάρτυ!”. Λαϊκό γλέντι για την ακρίβεια, όπως αρμόζει σε έναν αριστερό αγωνιστή τέτοιου βεληνεκούς.

Σαν να μην επρόκειτο ήδη για αριστούργημα, τον παιάνα αυτό ήρθε να εμπλουτίσει και γνωστό πετ του Νίκου Παππά, προσθέτοντας πως εκτός από σκληρός αντίφα καρεόλης, ο Κόκκαλης ήταν και πολύ μαγκάκι, καθώς στις μπαρότσαρκές του εμφανιζόταν χωρίς σωματοφύλακες, ένας από μας δηλαδή:

Και κερνούσε και δυο γύρους όλο το μαγαζί, θα προσθέταμε εμείς. Πάνω απ’ όλα όμως, ο Πέτρος είναι άνθρωπος με κοινωνικές ευαισθησίες για τους κατατρεγμένους, αγνή Ολυμπιακάρα και πάντα χαμηλών τόνων, όπως μας πληροφορεί σε επικολυρικούς τόνους το Documento του Βαξεβάνη:

 

Στον επόμενο τόνο θα μάθουμε πως κατέβαινε μεταμφιεσμένος με μακριά μαλλιά και αμπέχωνο στις πορείες του Πολυτεχνείου και σε καταλήψεις των Εξαρχείων και πως όταν ήταν ανήλικος δούλευε τα καλοκαιριά στη φάμπρικα για να μαθαίνει πώς βγαίνει το μεροκάματο:

 

Facebook Twitter Google+ Εκτύπωση Στείλτε σε φίλο

Κάντε ένα σχόλιο: