Σέρχιο Ράμος – Ένα ποδοσφαιρικό σίχαμα

Ο όρος ανήκει στο Φίλιππα Συρίγο κι αναφέρεται σε άλλα αθλητικά συμφραζόμενα και το θρύλο της Ευρωλίγκα, Χουάν Κάρλος Ναβάρο. Τον δανειζόμαστε για έναν άλλο Ισπανό, τον αμυντικό Σέρχιο Ράμος, που είχε γενέθλια -γεννημένος στις 30 Μαρτίου 1986- και μπορεί να τον δει κανείς, σαν περίπτωση, από διάφορες οπτικές γωνίες, σε στιλ σπαγκέτι γουέστερν.

Ο καλός

Ο Σέρχιο Ράμος είναι στην αφρόκρεμα των σύγχρονων αμυντικών στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Στυλοβάτης της Ρεάλ και της Ισπανίας στη χρυσή τους εποχή, είναι συλλέκτης τροπαίων και διεθνών τίτλων: τέσσερα Τσάμπιονς Λιγκ σε μια πενταετία και πιο πριν ένα Μουντιάλ και δύο συνεχόμενα EURO με τους φούριας ρόχας.

Έγινε αρχηγός και σημαία των Μαδριλένων, πιο εμβληματικός-ανθεκτικός κι από τον Ίκερ Κασίγιας, η ψυχή των αποδυτηρίων και της ομάδας. Εξελίχτηκε σε έναν από τους πιο αποτελεσματικούς αμυντικούς και στις δύο πλευρές του γηπέδου, με τρομερή ευχέρεια στο γκολ, που συναγωνίζεται αρκετούς επιθετικούς, και με έφεση στα κρίσιμα-νικητήρια γκολ στην εκπνοή, σε βαθμό που οι Ισπανοί να ανακηρύξουν-βαφτίσουν τις καθυστερήσεις σε “ώρα του Ράμος”, όπως στον τελικό του 14′ με την Ατλέτικο. Θα μπορούσε να είναι και ο ορισμός του clutch player, αν και ο ίδιος θα δυσκολευόταν να καταλάβει τον όρο…

Μπορεί πολλοί να θυμούνται χαιρέκακα το χαμένο του πέναλτι με την Μπάγερν που πήγε απελπιστικά άουτ -ή στο διάστημα σύμφωνα με κάποια memes- η αλήθεια όμως είναι ότι έκτοτε έχει εξελιχθεί σχεδόν σε σπεσιαλίστα του είδους, αναλαμβάνοντας τις εκτελέσεις της Ρεάλ φέτος (ελλείψει Ρονάλντο), με πολύ καλό ποσοστό ευστοχίας.

Ο κακός

Παίζει σαν κονκισταδόρ, παίρνοντας πόδια αντιπάλων αντί για σκαλπ. Είναι ήδη ο παίκτης με τις περισσότερες αποβολές στην ιστορία του ισπανικού πρωταθλήματος και θεωρείται από τους πιο βρώμικους αμυντικούς, με πιο χαρακτηριστική περίπτωση τη λαβή παλαιστή στο Μο Σάλαχ, στον τελικό με τη Λίβερπουλ, που έβγαλε νοκ-άουτ, ως τραυματία, τον πιο επικίνδυνο παίκτη του αντίπαλου. Πρόσφατα κατάφερε να εκνευρίσει ακόμα και το Μέσι -που δεν κάνει γενικά τσαμπουκάδες. Κι αν έπαιζε όντως σε γουέστερν -που θα του πήγαινε- μάλλον θα ‘χε επικηρυχθεί -κατά προτίμηση νεκρός- και όχι μόνο από τους οπαδούς των “κόκκινων”, που τον καταριούνται. Σε κάθε περίπτωση, εάν τον πάρουμε ως ένα είδος “κακού” στον κινηματογράφο, είναι ίσως η καλύτερη εκδοχή αυτού που καλείται να παίξει…

Συχνά καταφέρνει να “γελοιοποιείται” εντός κι εκτός γηπέδων. Είτε πχ παίρνοντας πρόσφατα επίτηδες κάρτα, για να χάσει την “εύκολη” ρεβάνς με τον Άγιαξ στο Μπερναμπέου, να κερδίσει μια επιπλέον τιμωρία της ΟΥΕΦΑ για αυτό και να δει τους Ολλανδούς να αλώνουν το Μπερναμπέου, αποκλείοντας τη Ρεάλ, μετά από χίλιες μέρες βασιλείας-δυναστείας στην Ευρώπη… Είτε βλέποντας -παλιότερα- το μάγο -τότε- Ροναλντίνιο να τον προσπερνά κατά βούληση από παντού, σα να ‘ταν σουρωτήρι από καυτά εξάσφαιρα.

Είτε απλά κερδίζοντας τις αποβολές άλλων παικτών, αναδεικνύοντας το πλούσιο υποκριτικό του ταλέντο, με τον παλαίμαχο Ρίο Φέρντιναντ να λέει πως στη θέση του Ράμος θα ντρεπόταν να αντικρίσει μετά το γιο του…

Ο άσχημος

Ο Σέρχιο Ράμος ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο στη Σεβίλλη, δηλαδή στην Ανδαλουσία, για να καταλήξει στη Ρεάλ Μαδρίτης και την καρδιά της Καστίλλης. δηλαδή στη βαθιά, “καθυστερημένη” Ισπανία. Είναι τυπικός εκπρόσωπός της, που του αρέσουν οι ταυρομαχίες, δε μιλάει καλά αγγλικά και δε νιώθει την ανάγκη να μάθει. Είναι κάπως άξεστος, χωρίς ιδιαίτερη καλλιέργεια, αλλά λαϊκός και μάλλον δημοφιλής, ακόμα και όταν επιχειρεί να κάνει τις χορευτικές κινήσεις του Μάικλ Τζάκσον ή παίρνει αυτοσχέδιες συνεντεύξεις από τον εαυτό του στο τουίτερ… Έχει μια γυναίκα μοντέλο, για να απασχολεί τις κοσμικές στήλες, ενώ τη μέρα που αποκλειόταν η Ρεάλ από τον Άγιαξ -με τον ίδιο εκτός αποστολής- καθόταν σε μια σουίτα στα επίσημα κι ένα συνεργείο τραβούσε πλάνα ενός ντοκιμαντέρ για τον εαυτό του…

Επιμύθιο

Ο Ράμος αλλάζει, αλλά παραμένει ίδιος. Έκοψε το μαλλί, γύρισε στο κέντρο της άμυνας από δεξί μπακ που ήταν αρχικά. Αλλά κατά βάθος, ο ταυρομάχος-κονκισταδόρ μέσα του παραμένει κυρίαρχος. Ο Σέρχιο Ράμος δεν αλλάζει, (άλλαξε εσύ), και ο κόσμος τον αγαπά ή τον μισεί -βασικά το δεύτερο- για αυτό ακριβώς που είναι. Ένα “ποδοσφαιρικό σίχαμα”, χωρίς αυτό να μειώνει στο παραμικρό την αξία του. Οπότε, μπορεί να παίξει όλους τους παραπάνω ρόλους μαζί…