Haunting of Hill House: Όταν ο τρόμος βρίσκεται μέσα στο σπίτι σου …

Να μην το ξαναπώ.. Το Netflix μας έχει καταστρέψει σαν κοινωνικά όντα.. Μας γλεντά με τις σειρές του τόσο πολύ, που ούτε το καλύτερο μας μεθύσι σε ρεμπετάδικο δεν το συναγωνιζεται..

Η σειρά εμφανιζόταν εδώ και μήνες μπροστά στα μάτια μου, αλλά έλεγα ”Σειρά με παιδάκια.. Σιγά τον τρόμο.. Να φέρω το χρέος μου στην εφορία να καταλάβεις τρόμο ”, ωστόσο ένα μεσημέρι (βράδυ) στης Ακρόπολης τα μέρη (ισχύει μένω κοντά της) λέω, ”Ας πάει και το παλιάμπελο. Το πολύ -πολύ να ξεραθώ στον ύπνο και να ξυπνήσω Δευτέρα”. Εκείνο το βράδυ κοιμήθηκα γύρω στις 3…

Το άλλο πρωί απλά ένιωσα απίστευτη ευγνωμοσύνη για τους γονείς μου και ειδικά για την μητέρα μου, κι ας προσπαθεί εδώ και χρόνια να με παντρέψει…

Η υπόθεση της σειράς 

Μια χαρούμενη και ανυποψίαστη οικογένεια καταφθάνει σε ένα τεράστιο σπίτι τυδοριανής αρχιτεκτονικής (ναι τι; Τα ξέρουμε αυτά δεν θα σας πούμε γοτθικής ή βικτωριανής όπως άλλοι άσχετοι..) με σκοπό να το επισκευάσουν, πουλήσουν και να κτίσουν πλούσιοι και ευτυχισμένοι το δικό τους σπιτικό, το οποίο η μητέρα ονομάζει ”Παντοτινό σπίτι”.

Το τεράστιο αυτό σπίτι διαθέτει το απαραίτητο creepy υπηρετικό προσωπικό. Μια θρησκόληπτη οικονόμο και τον άνδρα της. Το όλο σκηνικό μας καθιστά προφανές πως κάτι κακό θα τους συμβεί, και αρχίζεις αμέσως τις υποθέσεις σαν άλλος επιβάτης στο δυσοίωνο παιδικό τραγούδι ”Ήταν ένα μικρό καράβι”.. Ποιός θα φαγωθεί αναρωτιέσαι και με ποιά σειρά..

Η οικογένεια απαρτίζεται απο δύο υπέροχους γονείς, το Χιού και την Ολίβια, που φαίνοταν να τα κάνουν όλα σωστά στην διαπαιδαγώγηση των παιδιών τους. Ήρεμοι, σε ολική απονεύρωση αφού δεν υψώνουν φωνή, χαίρονται την οικογενειακή ζωή και την μεταξύ τους αγάπη σαν να μην υπάρχει αύριο. Τα πέντε τους παιδιά, ο Στήβεν, η Σιρλεϊ, η Θεοδώρα, η Νέλλη και ο Λούκ τριγυρίζουν ανέμελα μέσα στο σπίτι, ψαχουλεύοντας τα πράγματα των προηγούμενων νεκρών ενοίκων και φαίνονται να απολαμβάνουν την παιδική τους ηλικία..

Όλα κυλούν υπέροχα,εκτός απο τους ”νυχτερινούς εφιάλτες”της μικρής Νέλλης. Μια τρομαχτική γυναίκα με σπασμένο λαιμό εμφανίζεται συχνά – πυκνά τα βράδια στο δωμάτιο και την κοιτά επίμονα από την άκρη του κρεβατιού. Σιγά-σιγά και τα υπόλοιπα παιδιά αρχίζουν να βλέπουν και να ακούν πράγματα μέσα στο σπίτι, ανησυχώντας τους γονείς τους και κυρίως την μητέρα τους που αρχίζει να έχει ημικρανίες και να ξεσπά σε φωνές μετατρεπόμενη από σύζυγος στο Στεπφόρντ σε μέση Ελληνίδα μάνα.

Το υπηρετικό προσωπικό δείχνει να ενισχύει τις ανησυχίες της οικογένειας, αφού συχνά μοιράζονται με ενήλικες και παιδιά τόσο τις θρησκευτικές τους ιδεοληψίες και το φόβο τους να παραμένουν στο σπίτι μόλις πέσει το σκοτάδι, όσο και τις ιστορίες των νεκρών ιδιοκτητών του σπιτιού. Κάτι η ατμόσφαιρα του σπιτιού,  κάτι οι ανησυχίες των παιδιών, οι ημικρανίες και οι διηγήσεις έχουν αποσταθεροποιήσει την πνευματική και ψυχική κατάσταση της μητέρας. Ώσπου..

Μια νύχτα χωρίς φεγγάρι ο πατέρα των παιδιών, ο οποίος φαινόταν ο μοναδικός που δεν είχε πάρει τα χαμπάρια του για τα πνεύματα που σουλάτσαραν σπίτι του, αρπάζει τα 5 του παιδιά, τα χώνει στο αμάξι και όπου φύγει – φύγει χωρίς την πολυαγαπημένη του γυναίκα..Προκαλώντας τα πρώτα τους παιδικά τραύματα ..

Ταυτόχρονα βλέπουμε την οικογένεια, χρόνια μετά στην ενήλικη ζωή τους να έχουν ακολουθήσει διαφορετικούς δρόμους και να μένουν μίλια μακριά το ένα απο το άλλο, πάντα όμως με την ίδια δυνατή αγάπη να τους συνδέει παρά τις όποιες προσωπικές διενέξεις τους.

Ο Στήβεν είναι διάσημος συγγραφέας βιβλίων τρόμου, η Σίρλεϊ διευθύνει ένα γραφείο τελετών, η Θεοδώρα ψυχολόγος, ενώ τα μόνα παιδιά που φαίνονται να μην έχουν καταφέρει να βρουν τα πατήματα τους στην ζωή είναι τα δύο δίδυμα η Νέλλη και ο Λουκ. Ο τελευταίος μπαινοβγαίνει σε κλινικές αποτοξίνωσης τα τελευταία 6 χρόνια, ενώ η Νέλλη μετά το ξαφνικό θάνατο του συζύγου της βρίσκεται σε καθεστώς αγχώδους συμπεριφοράς, η οποία την καθιστά ανίκανη να διαχειριστεί την καθημερινή ζωή της.

Ζητώντας απεγνωσμένα βοήθεια απο τα αδέρφια της, χωρίς να λαμβάνει άμεση ανταπόκριση, η Νέλλη αυτοκτονεί μέσα στο σπίτι στο οποίο είχε αυτοκτονήσει και η μητέρα της χρόνια πριν εκείνο το μοιραίο βράδυ της φυγής τους..

Και αυτή είναι η αρχή μιας οικογενειακής ιστορίας της οποίας λόγω του είδους της δεν θα΄θελα να σας αποκαλύψω περισσσότερα.

Γιατί αξίζει να την δείτε;

Αυτό που σε πιάνει σαν ποντικάκι στην φάκα δεν είναι τόσο η χιλιοειπωμένη ιστορία, ας το παραδεχτούμε, όσο η σκηνοθετική ματιά του Flanagan, ο οποίος σε θρέφει λίγο -λίγο με την υπόθεση του έργου. Συνδέει περίτεχνα το παρελθόν με το παρόν των πρωταγωνιστών, χωρίς να υπάρχει ένα κακό μοντάζ μεταξύ των δύο χρονικών στιγμών ώστε να βαριέσαι την ίδια σου την ύπαρξη μέχρι να εξελιχθεί η ιστορία.

Αυτή ισορροπία μεταξύ παρελθόντος και παρόντος δεν οφείλεται μόνο στην επιδεξιότητα του σκηνοθέτη και του υπεύθυνου μοντάζ της σειράς, αλλά παίζει οργανικό ρόλο για την υπόθεση. Το εδώ και τώρα των πρωταγωνιστών προέρχεται από το παρελθόν της παιδικής ηλικίας τους. Όλες οι αποφάσεις που πήραν ή δεν πήραν στην ζωή τους συνδέονται με τραύματα ή ωραίες αναμνήσεις από εκείνη την εποχή και ιδιαίτερα από το διάστημα που έμειναν όλοι μαζί, για τελευταία φορά, εκείνο το οικογενειακό καλοκαίρι…

Οι ερμηνείες των ηθοποιών είναι αρκετά καλές, αν και αρκετές φορές νιώθεις πως παίζουν με κάποια υπερβολή. Οι ήρωες φαίνονται κάποιες φορές αποσυνδεδεμένοι από τα συναισθήματα τους και άλλες φορές υπερβολικά φορτισμένοι από αυτά. Μια εξήγηση η οποία θα μπορούσε να δοθεί, είναι πως με αυτό το τρόπο υπογραμμίζεται η συναισθηματικής ανισορροπίας λόγω του παιδικού τραύματος που βίωσαν..Τα παιδιά ηθοποιοί παίζουν άψογα το ρόλο τους, σε σημείο που κλέβουν την παράσταση απο τους ενήλικες.

Αυτό που τρομάζει στην σειρά δεν είναι τόσο η ύπαρξη αυτή καθ’ αυτή των φαντασμάτων, αλλά ότι αν αποδεσμεύσεις την σειρά από το στοιχείο του φανταστικού, αυτό το οποίο απομένει είναι μια τραγική οικογενειακή ιστορία.

Η εκδοχή του Στήβεν, πως μια βαριά ψυχική διαταραχή έσπρωξε την μητέρα του στην αυτοκτονία, ξεφεύγει απο την σφαίρα του φανταστικού και εισβάλλει στο δικό μας κόσμο. Μια βαριά ψυχική διαταραχή ενός γονέα επηρεάζει άμεσα την ζωή όλης της οικογένειας και η αγνόησή της μπορεί να φέρει τραγικά αποτελέσματα.

Τα παιδιά άλλωστε ανέπτυξαν προβληματική συμπεριφορά ως ενήλικες πιστεύοντας πως η μητέρα τους έπασχε απο μια τέτοια διαταραχή.

Ο Στήβεν κατάστρεψε την δική του σχέση με την σύζυγο του, όταν φοβούμενος την κληρονομικότητα της ψυχικής διαταραχής αποφάσισε να κάνει στείρωση χωρίς να το συζητήσει με την γυναίκα του. Η Σίρλεϊ προσπαθεί να κάνει τα πάντα τέλεια, όπως τέλεια πίστευε πως ήταν η μητέρα της. Η Θεοδώρα φορά τα γάντια της ώστε να αποκόβεται απ’ο τα συναισθήματα που της προκαλεί ο έξω κόσμος, όπως ακριβώς η υπερπροστευτική μητέρα της ήθελε. Ο Λουκ βουλιάζει στα ναρκωτικά για να τραβήξει την προσοχή των δικών του, ενώ η Νελ βρίσκεται αντιμέτωπη με νυχτερινή παράλυση, αφού ποτέ δεν κατάφερε να ξεπεράσει τους παιδικούς της φόβους. Όλα αυτά δεν προκλήθηκαν από τα φαντάσματα που τρέλαναν την μητέρα τους, αλλά απο το πώς κάθε παιδί είχε αποτυπώσει μέσα του την εικόνα της ”τρελής μητέρας”.

Ο πατέρας φαίνεται ανίκανος να σηκώσει το βάρος της απώλειας της μητέρας τους και να τα βοηθήσει με τα προβλήματα τους. Μην μπορώντας να εξηγήσει, ο μέχρι τότε ορθολογιστής την ύπαρξη φαντασμάτων, απλά  παράτησε την προσπάθεια βυθιζόμενος και ο ίδιος μέσα στις ψευδαισθήσεις του. Συνομιλεί με την νεκρή του γυναίκα προσπαθώντας να βρει λύσεις, γινόμενος μια καρικατούρα του προηγούμενου σίγουρου εαυτού του.

————————————————-

Τρώγομαι να σας πω περισσότερα, αλλά δεν θα σας πω, γιατί πρόκειται για σειρά τρόμου-μυστηρίου και τίποτα δε θα είναι πιο ξενέρωτο από το να σας πω όλη την ιστορία.

Θα κλείσω λέγοντας πως η σειρά θα σας ικανοποιήσει σε πολλά επίπεδα. Θα σας τρομάξει, θα σας συγκινήσει, θα σας θυμήσει δικές σας παιδικές αναμνήσεις, θα  δυναμώσει τους οικογενειακούς δεσμους σας και ..ίσως να σας χρεώσει και λίγο παραπάνω στην ΔΕΗ ..Κάποιοι θα θέλετε να κοιμηθείτε με φώτα ανοιχτά…