50 χρόνια Unsere Zeit – Μισός αιώνας ζωής για την εφημερίδα του Γερμανικού Κομμουνιστικού Κόμματος

Συμπληρώθηκαν στις 3 Απρίλη πενήντα χρόνια από την πρώτη κυκλοφορία της εφημερίδας Unsere Zeit, που είναι το έντυπο όργανο του Γερμανικού Κομμουνιστικού Κόμματος, πολιτικού επιγόνου του παράνομου στη Δυτική Γερμανία ΚΚ Γερμανίας. Παρά τις ιδιαίτερα δύσκολες συνθήκες, τόσο πριν, όσο κυρίως μετά τις ανατροπές, η κομματική εφημερίδα παραμένει ζωντανή και κυκλοφορεί σε εβδομαδιαία βάση. Για την πορεία αυτών των ετών, την τεράστια επιτυχία να μείνει ως σήμερα όρθιο το έντυπο, αλλά και τις προκλήσεις του μέλλοντος, μίλησαν στη Junge Welt η συντάκτρια διεθνούς ρεπορτάζ Melina Deymann και ο αρχισυντάκτης της εφημερίδας Lars Mörking:

Η πρώτη έκδοση της κομματικής εφημερίδας του DKP Unsere Zeit (Οι καιροί μας σ.τ.Μ) κυκλοφόρησε στις 3 Απρίλη 1969. Τι απολογισμό κάνετε για τα 50 χρόνια;  

Melina Deymann: Δεν είμαστε ακριβώς συνομήλικοι με την UZ και για το λόγο αυτό δεν μπορούμε να κάνουμε πλήρη ανασκόπηση της ιστορίας της εφημερίδας μας. Αν όμως το κάνουμε παρόλαυτα, τότε είμαστε περήφανοι, που βρισκόμαστε σε μια παράδοση συντροφισσών και συντρόφων, που διεξήγαγαν την παράνομη πάλη του KPD και τελικά επέβαλαν τη νομιμότητα ενός κομμουνιστικού κόμματος και της εφημερίδας του. Και φυσικά είμαστε περήφανοι, που η εφημερίδα και το κόμμα μας επέζησε σε μια τόσο ανεπτυγμένη ιμπεριαλιστική χώρα όπως η δική μας και στη φάση της αντεπανάστασης κατά των ευρωπαϊκών σοσιαλιστικών χωρών και μπορούμε ακόμα και σήμερα να βγάζουμε μια κομμουνιστική εφημερίδα.

Το 1956 απαγορεύτηκε στην ΟΔΓ το Κομμουνιστικό Κόμμα Γερμανίας, το ΚPD. Μέχρι σήμερα έρχονται στην UZ θύματα της κρατικής καταστολής και των επαγγελματικών απαγορεύσεων που είχαν εκδοθεί επί του καγκελαρίου Βίλι Μπραντ του SPD. Δεν ανησυχήσατε ποτέ, πως μπορεί να απαγορευτούν και η UZ και το DKP εκ νέου; 

Lars Mörking: Αυτή η ανησυχία υπήρξε κατά την επανασύσταση και δικαίως. Αυτή την περίοδο η απειλή δεν είναι άμεση. Βλέπουμε όμως μέσω των επιθέσεων στην Ένωση Διωχθέντων του Ναζιστικού Καθεστώτος – Ένωση Αντιφασιστών και της Κόκκινης Βοήθειας (οργάνωσης στήριξης πολιτικά διωκόμενων και κρατουμένων και των οικογενειών τους, σ.τ.Μ) πως οι κυρίαρχοι ναι μεν έχουν αλλάξει τον τρόπο καταστολής κατά της αριστεράς και των κομμουνιστών, προσπαθούν όμως τώρα όπως και τότε, να κρατήσουν σε μικρά μεγέθη τις αντιφασιστικές και αντικαπιταλιστικές οργανώσεις ή να τις αποδυναμώσουν.

Μια ακόμα τομή όχι μόνο για τους κομμουνιστές στην ΟΔΓ ήταν η προσάρτηση της ΓΛΔ. Πώς μπορέσατε να διασφαλίσετε δεδομένης της τότε πολύ συρρικνωμένης συμμετοχής στο DKP τη συνέχιση της έκδοσης της UZ; 

Lars Mörking: Ήταν ένας τεράστιος άθλος του κόμματος. Πολιτικός, οικονομικός και οργανωτικός. Σε μια περίοδο, κατά την οποία κομμουνίστριες και κομμουνιστές βρίσκονταν σε βαθιά κρίση, έπρεπε να οργανωθεί παράλληλα η επανίδρυση της εφημερίδας. Το ότι η UZ είναι ξανά εβδομαδιαία, αφότου κατά διαστήμα κυκλοφορούσε μόνο κάθε δυο βδομάδες, είναι τεράστια επιτυχία. Χρειαζόμαστε το DKP και την εφημερίδα του. Ποιος άλλος ασκεί μια ενδελεχή, αριστερή κριτική στην ΕΕ, που ακόμα και μες στην αριστερά συχνά περιγράφεται ως “Πρότζεκτ ειρήνης;”. Ποιος άλλος ασχολείται με την επιθετική πολιτική κατά της Ρωσίας; Αυτό το κόμμα και η εφημερίδα του προσπαθεί βδομάδα τη βδομάδα να καταδείξει, πως βασικά και επείγοντα ερωτήματα – Δουλειά, ειρήνη, περιβάλλον – δεν μπορούν να λυθούν με καπιταλιστικό πρόσημο.

Παρόλαυτα το DKP είναι σήμερα αδύναμο και σε κάποια μέρη όχι πια ικανό για δράσεις. Δεν λείπουν μόνο τα χρήματα, αλλά και η πολιτική συνέχεια. Πώς γίνεται παρόλαυτα να εκδίδεται σε εβδομαδιαία βάση η UZ; 

Melina Deymann: Αυτό με την πολιτική συνέχεια δεν το βλέπω τόσο αρνητικά. Η ομάδα σύνταξης έγινε μικρότερη, αλλά ξεκινήσαμε μια αλλαγή γενιάς. Σήμερα δουλεύουν τέσσερις συντάκτες κάτω των 45 με τέσσερις μεγαλύτερους συναδέλφους. Είναι και στο κόμμα έτσι, ότι νεότεροι αναλαμβάνουν ευθύνες, που χαίρονται να μαθαίνουν από τους παλαιότερους. Το ότι σήμερα είναι δυνατόν, να γεμίζουμε μια εφημερίδα με αξιόλογο περιεχόμενο, οφείλεται και στην αλληλεγγύη των συντρόφων μας. Αν εκείνοι δεν ήταν διατεθειμένοι, να γράφουν αφιλοκερδώς για τα πολιτικά σημεία βάρους τους, τη δράση τους στο χώρο εργασίας, σε δημοτικό επίπεδο, τις απεργίες και δράσεις τους, θα είμασταν αβοήθητοι εμείς οι λίγοι συντάκτες. Αυτό ισχύει και τις διεθνείς ειδήσεις. Άλλες εφημερίδες έχουν ανταποκριτές, εμείς έχουμε συντρόφισσες και συντρόφους σε όλο τον κόσμο. Αυτό δίνει δύναμη στις ειδήσεις μας. Έτσι είμαστε κοντά σε αγώνες που εδώ στη χώρας μας είναι για την αποφόρτιση των νοσοκομείων και στη Βενεζουέλα κατά της αντεπανάστασης.

Γιατί χρειαζόμαστε σήμερα μια εβδομαδιαία κομμουνιστική εφημερίδα; 

Lars Mörking: Για να το πούμε χοντροκομμένα, επειδή υπάρχει ακόμα καπιταλισμός. Όποιος δεν αρκείται σε αυτόν, δεν μπορεί να αποφύγει να δουλέψει πάνω σε επαναστατικές αλλαγές. Όποιος τις θεωρεί αναγκαίες, δεν μπορεί να προσπεράσει το ΚΚ σε αυτή τη χώρα. Κι όποιος θέλει να την ενισχύσει, πρέπει να μεταφέρει περιεχόμενο στον κόσμο. Όσο παραδοσιακρατικό κι ανα κούγεται, όταν ο Λένιν έλεγε για την κομμουνιστική εφημερίδα, πως πρέπει να είναι αγκιτάτορας, προπαγανδιστής και συλλογικός οργανωτής, είχε δίκιο. Δουλεύουμε γι’ αυτό.

Δεν είναι όμως ότι σας αρπάζουν την UZ από τα χέρια οι αναγνώστες. Τι πρέπει να κάνετε καλύτερα από εδώ και πέρα; 

Melina Deymann: Μια κομμουνιστική εφημερίδα δεν είναι καταναλωτικό προϊόν. Και δεν μπορεί παρά να είναι εξίσου καλή με το κόμμα της. Φυσικά οι αδυναμίες του DKP όπως η ελλιπής ταξική της γείωση ή οι οργανωτικές αδυναμίες στα ανατολικά της χώρας είναι ορατές και στην UZ. Όπου όμως βλέπουμε μια αναζωογόνηση στο κίνημα και τους εργατικούς αγώνες, τους συνοδεύουμε και τους υποστηρίζουμε και στην UZ, στο βαθμό που μας είναι δυνατό. Η διεύρυνση της βάσης της εφημερίδας είναι αδιανόητη χωρίς αναζωογόνηση των αγώνων των εργαζομένων για τα συμφέροντά τους. Για το λόγο αυτό ο αγώνας για την ενίσχυση της UZ είναι πάντα αγώνας για την ενίσχυση του DKP. Κι η χώρα αυτή έχει κατεπείγουσα ανάγκη από ένα ισχυρό Κομμουνιστικό Κόμμα.