Ηλίας Σιώρας – “Σαν κομμουνιστής θα σας αλλάξω τα φώτα στη διεκδίκηση”

Ο Ηλίας Σιώρας δε χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Γιατρός καρδιολόγος στον Ευαγγελισμό, με χρόνια προσφοράς στην επιστήμη και στο συνδικαλιστικό κίνημα των γιατρών, συμμετέχει στην αναμέτρηση των επερχόμενων εκλογών της τοπικής διοίκησης ως υποψήφιος περιφερειακός σύμβουλος του Κεντρικού Τομέα Αττικής, με το ψηφοδέλτιο της Λαϊκής Συσπείρωσης. Μιλήσαμε μαζί του για την εικόνα της υγείας σήμερα, στη “μεταμνημονιακή” εποχή, το ρόλο των δήμων στις σημερινές αναδιαρθρώσεις της περίθαλψης του λαού σε αντιδραστική κατεύθυνση, τα περιθώρια κινήσεων μιας “κόκκινης” τοπικής αρχής, τους χώρους εποπτευόμενης χρήσης και μια σειρά ακόμα επίκαιρα ζητήματα.

-Πώς θα περιγράφατε την κατάσταση στην υγεία σήμερα;

Ας αρχίσουμε από τα βασικά: Από τον κεντρικό προϋπολογισμό δίνεται περίπου το 5% και από το ΑΕΠ γύρω στο 8,5% για την υγεία. Αυτό σημαίνει πως ενώ και οι δημόσιες δαπάνες είναι από τη δική μας φορολογία, από εισφορές για υγεία και σύνταξη, πληρώνουμε επιπλέον πάνω από 30% του συνόλου ως ιδιωτικές δαπάνες, άμεσους κι έμμεσους φόρους, φακελάκια. Όλοι μας γιατροί κι ασθενείς πληρώνουμε 4 και 5 φορές, αλλά υγεία δε βλέπουμε.

Πριν την καπιταλιστική κρίση, δημόσιες και ιδιωτικές δαπάνες ανέρχονταν συνολικά σε 25 δις και τώρα σε 15. Οι πρώτες έχουν μειωθεί και οι δεύτερες αυξήθηκαν -γιατί ο κόσμος πρέπει να ζήσει. Αυτό έχει αντανάκλαση σε όλα τα επίπεδα της υγείας, στα δημόσια νοσοκομεία και την πρωτοβάθμια φροντίδα, συνολικά την υγεία του λαού. Φαινομενικά δείκτες όπως η παιδική/βρεφική θνησιμότητα και το προσδόκιμο ζωής έχουν επηρεαστεί λίγο, αλλά η στατιστική δε δείχνει κάποια ποιοτικά στοιχεία, όπως πόσο έπεσε το ποσοστό υγιούς ζωής.

Στα νοσοκομεία μειώνεται σταθερά η κρατική επιχορήγηση, πάνω από μισό δις συνολικά. Στον Ευαγγελισμό έχει κατέβει από τα 55 περίπου εκατομμύρια στα 49. Έχει μειωθεί η επιχορήγηση προς τον ΕΟΠΥΥ και φέτος έγινε μια αύξηση της πλάκας. Δεν υπάρχει ουσιαστικά πρωτοβάθμια φροντίδα, γι’ αυτό ο κόσμος συσσωρεύεται αναγκαστικά στα δημόσια νοσοκομεία. Τις προάλλες “γιορτάσαμε” την παγκόσμια ημέρα πρωτοβάθμιας υγείας, με τα μισά από τα 200 αγροτικά κέντρα υγείας να υπολειτουργούν ή να έχουν πολλές αδυναμίες. Από τα 300 πρώην πολυϊατρεία του ΙΚΑ, νυν ΠΕΔΥ ή κέντρα υγείας, επίσης τα μισά υπολειτουργούν. Έχουμε αποδόμηση της δημόσιας πρωτοβάθμιας υγείας, τόσο σε προσωπικό, όσο και σε δυνατότητες. Κάποια κέντρα για παράδειγμα έχουν μικροβιολόγο, αλλά όχι εργαστήριο για το σύνολο των εξετάσεων. Βλέπουμε εξετάσεις, κυρίως στην επαρχία, να πηγαίνουν με κούριερ ή ντελίβερι από το κεντρικό νοσοκομείο ή από ένα περιφερειακό ιατρείο σε άλλο.

Στα νοσοκομεία, έχουμε από το 2010 μέχρι σήμερα μείωση κλινών, κλείσιμο 10 με 15 μικρών και μεγάλων νοσοκομείων και συγχωνεύσεις.  Ελάχιστα νοσοκομεία έχουν 100% λειτουργία όλων των κλινών τους. Από 45 χιλιάδες κλίνες, στην πράξη έχουμε 30 χιλιάδες ενεργές κλίνες, λόγω έλλειψης προσωπικού, σε κεντρικά νοσοκομεία και στην επαρχία.

-Οι Δήμοι τι ρόλο έρχονται να παίξουν σε αυτό το σκηνικό;

Ό,τι έγινε με τα σχολεία πάει να γίνει και με την υγεία. Στα σχολεία ξεκίνησε με δωρεές, δημιουργία σχολικών επιτροπών και το να αναλαμβάνουν οι δήμοι τη συντήρηση των σχολείων με μηδενική ή ελάχιστη επιχορήγηση. Δίνουν οι μαθητές για ρεύμα, πετρέλαιο, ξύλα, ενώ επώνυμοι επιχειρηματίες κάνουν “δωρεές” κτλ. Αντίστοιχα γίνονται και στην Υγεία. Ξεκίνησε στο Δήμο Αθήνας με τα Πολυϊατρεία του Δήμου Αθηναίων, αποκομμένα από τη διεκδίκηση για ενιαίο σύστημα, κέντρα υγείας με συγκεκριμένες ειδικότητες, οικογενειακό γιατρό. Ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι είναι κέντρα υγείας, οι δήμοι δεν μπορούν να τα συντηρήσουν κι υπολειτουργούν, το έριξαν στη φιλανθρωπία, σε δράσεις τύπου “όλοι μαζί μπορούμε”. Το ένα έχει φάρμακα, το άλλο μεθαύριο έχει παιδίατρο, το επόμενο αξονικό τομογράφο κοκ.

Τώρα μετά τον Καποδίστρια, βλέπεις στο τάδε νησί ο δήμος να προσφέρει στέγη και τροφή στο γιατρό, αφού δεν του δίνει το κράτος. Σιγά – σιγά θα τεθεί η ατζέντα να αναλάβουν οι δήμοι, μέσω νομοθεσίας και τοπικής φορολογίας, με νέο χαράτσι, να συντηρούν τα πολυϊατρεία, είτε αγροτικού τύπου, είτε του ΙΚΑ. Στον επόμενο τόμο, οι περιφέρειες θα συντηρούν τα νοσοκομεία ή θα αναλαμβάνουν ένα μέρος της. Πώς γίνεται αυτό; Μην πάτε μακριά, πάρτε τον Ευαγγελισμό. Το κράτος έκοψε 500 εκατομμύρια τα τελευταία χρόνια από την επιχορήγηση προς τα νοσοκομεία. Στο λεκανοπέδιο είναι περίπου τα μισά. Έρχεται λοιπόν η Περιφέρεια Αττικής και λέει: θα δώσω 40 εκατομμύρια από το ΕΣΠΑ που πήρα για εξοπλισμό των νοσοκομείων -από τα 250 που κόπηκαν. Αλλά μη ζητάτε από τον κρατικό προϋπολογισμό, γιατί θα σας δίνω 40 εκ. να πάρετε μαγνητικό τομογράφο, 1,5 εκ. από το κονδύλι του εξοπλισμού για επισκευή του παλιού κτιρίου, θα έρθει και το ίδρυμα Ωνάση, Νιάρχου, Φούφουτου. Κι έτσι με το ΕΣΠΑ και με τις δωρεές πάνε να καλύψουν ανάγκες εξοπλισμού.

Σιγά-σιγά αυτό από αγαθοεργία -κονδύλια ΕΣΠΑ στην πραγματικότητα- θα γίνει υποχρέωση. Για να λειτουργήσουν τα κέντρα υγείας που θα ανήκουν σε δήμους και τα νοσοκομεία στις περιφέρειες, πρέπει να έχουν μια ανταποδοτικότητα, άρα έσοδα. Αλλιώς από μόνη της η κάθε περιφέρεια, θα λειτουργεί τα νοσοκομεία σε ανταποδοτική βάση, από το βαμβάκι μέχρι το μηχάνημα και την καθαριότητα, τη συντήρηση, τα φάρμακα.

Το κράτος θα πληρώνει μόνο τους μισθούς και όχι όλους. Γιατί οι ελαστικές σχέσεις εργασίας έχουν γίνει κανόνας. Αυτή τη στιγμή 15.000 συνάδελφοί μας σε όλη την Ελλάδα εργάζονται με τέτοιο καθεστώς: επικουρικοί γιατροί, επικουρικοί νοσηλευτές, “ωφελούμενοι” του ΟΑΕΔ, εργολαβικοί εργάτες, συμβασιούχοι του ενός ή των δύο ετών το πολύ, που πληρώνονται όλοι από έσοδα του νοσοκομείου. Στον Ευαγγελισμό έχουμε 550 εργαζόμενους με ελαστικές σχέσεις εργασίας, περίπου το 20% του προσωπικού.

Άρα η λογική είναι Ευρώπη 2014-2020, κι ο στόχος τα αυτοχρηματοδοτούμενα νοσοκομεία.

-Σε αυτό το πλαίσιο τι μπορεί να κάνει μια κόκκινη δημοτική αρχή;

-Έχουμε παραδείγματα. Οι δήμοι πρέπει να εκφράσουν τη Λαϊκή Αντιπολίτευση. Πρώτα θα κάνουν μια σωστή διαχείριση των χρημάτων, βάζοντας όμως τη λογική της διεκδίκησης. Δεν μπορεί το Δημοτικό Κέντρο Υγείας να εξαρτάται από το Δήμο. Αντίστοιχα δεν μπορεί ο Ευαγγελισμός να εξαρτάται από την Περιφέρεια. Οι δήμαρχοι και οι δημοτικοί σύμβουλοι, είτε είναι στην πλειοψηφία είτε είναι στη μειοψηφία, πρέπει να έχουν μια διαρκή διεκδίκηση για να επιστρέψουν στον κόσμο παροχές που έχει ήδη πληρώσει. Αυτή είναι η βασική αντίθεση. Δεν απολαμβάνει ο κόσμος τον κόπο από την εργασία του, πάνε αλλού, σε μονοπώλια, εξόφληση δανείων, εξοπλισμού. Μια τέτοια δημοτική-περιφερειακή αρχή πρέπει να είναι στενός κορσές στην κεντρική εξουσία. Να τους λέει: με έχετε βάλει να είμαι και εγώ εξουσία, -γιατί τοπική διοίκηση είναι, όχι “αυτοδιοίκηση”- αλλά εγώ σαν κομμουνιστής θα σας αλλάξω τα φώτα στη διεκδίκηση αν δεν επιχορηγήσετε την άλφα ή βήτα δομή, είτε λέγεται σχολείο, είτε υγεία, χώρος ΑμεΑ, ΚΑΠΗ κτλ.

-Συζητιέται συχνά στην προεκλογική περίοδο το θέμα με τους χώρους εποπτευόμενης χρήσης. Ποια η θέση σας για το μέτρο;

-Α μάλιστα. Όλοι αυτοί οι κύριοι υπακούν στο δόγμα “συντήρηση της βλάβης” της ΕΕ. Για αυτό κι επέλεξαν μέσω του ΟΚΑΝΑ να κάνουν μονάδες στα νοσοκομεία και να συντηρούν τη βλάβη με βουπρενορφίνη και μεθαδόνη. Τι έχουμε λοιπόν σε αυτά τα προγράμματα; Ποσοστό απεξάρτησης 4%, στατιστικά αποδεδειγμένο από τον Ευαγγελισμό κι άλλες μονάδες του ΟΚΑΝΑ. Τι γίνεται έξω από τα κέντρα των νοσοκομείων; Βγαίνει στη μαύρη η μεθαδόνη κι η βουπρενορφίνη, γιατί είναι κι αυτά ναρκωτικά, δεν υπάρχει απεξάρτηση. Βολεύει το σύστημα να υπάρχει ναρκωκουλτούρα, να πλανάται μια κοινωνική μαστούρα στα μυαλά των ανθρώπων.

Θέλει κοιμισμένους νέους, παθητικότητα, υποταγή, νεολαία “βολεμένη” στα ναρκωτικά. Επιλέγει να μη χρηματοδοτήσει την πρόληψη, απεξάρτηση κι αποκατάσταση. Υπάρχουν κέντρα πρόληψης, απεξάρτησης με στεγνά προγράμματα που είναι λίγα, ενώ για αποκατάσταση, που είναι κοινωνική υποχρέωση, είναι μηδενική η χρηματοδότηση. Σε αυτό το πλαίσιο, νομιμοποιούν στη συνείδηση του κόσμου και την καλλιέργεια της κάνναβης, δήθεν για ιατρικούς σκοπούς. Λες και δεν ξέραμε εμείς ότι τα οπιούχα χρησιμοποιούνται ως παυσίπονα για χρονίως πάσχοντες, δεκαετίες τώρα. Θέλουν ιατρική κάνναβη για να έχουμε αποτελέσματα στο εθνικό ισοζύγιο, αφού δεν καλλιεργούν παραδοσιακά προϊόντα, σιτάρι και καλαμπόκι, να καλλιεργούν κάνναβη. Κι αφού έφτιαξαν αυτό το νομικό πλαίσιο κι άνοιξαν ΑΤΜ με κάνναβη, ανοίγουν και shooting rooms στο κέντρο της Αθήνας, στο όνομα της προστασίας των χρηστών. Ωθείται δηλαδή ο χρήστης να αυξήσει τη χρήση.

-Πάμε έτσι και σε γκέτο χρηστών;

-Γκέτο υπάρχουν έτσι κι αλλιώς, αλλά θέλουν να τα μεταφέρουν από το τουριστικό κέντρο, για εμπορικούς λόγους.

-Για το μέτωπο κατά του φασισμού τι μπορεί να γίνει;

-Η ΛΑΣΥ θεωρεί ότι είναι γέννημα του συστήματος, στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Είναι αποτέλεσμα της καπιταλιστικής κρίσης, γιατί οι ίδιοι οι καπιταλιστές δεν μπορούσαν είτε να τα βγάλουν πέρα με το λαϊκό κίνημα, είτε να έχουν ένα ρυθμό ανάπτυξης, όπως αυτοί τον θέλουν. Ο αντιφασιστικός αγώνας λοιπόν, ως μία από τις προμετωπίδες μας, πρέπει να συνδυάζεται με τον αντικαπιταλιστικό αγώνα. Δεν μπορεί να λες κάτω ο φασισμός και να αφήνεις στο απυρόβλητο το καπιταλιστικό σύστημα, όπως κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ και μάλιστα με μαεστρία, που προτάσσει τάχα ένα προοδευτικό-αριστερό μέτωπο ενάντια στο φασισμό, την ώρα που συγκυβερνούσε και συνομολογούσε ακόμα και με ακροφασίστες ή ακροδεξιούς.

Είναι και μία τάση σε καλοπροαίρετους ανθρώπους με ατομική συνείδηση, “να ενωθούμε όλοι ενάντια στο φασισμό”. Δε φτάνει αυτό. Το μέτωπο ενάντια στο φασισμό, όλες οι διεκδικήσεις, οι κινητοποιήσεις που κάνουμε, πρέπει να είναι ταυτόχρονα. Σε κάθε γειτονιά και στις συνειδήσεις των ανθρώπων πάνω από όλα. Γιατί φασισμός δεν είναι μόνο ό,τι εκφράζει η ΧΑ. Είναι και οι ρατσιστικές αντιλήψεις για τους μετανάστες, τους Ρομά, για το γυναικείο φύλο ή ομοφοβικές αντιλήψεις για το σεξουαλικό προσανατολισμό. Υπάρχουν πολλών ειδών ρατσιστικές συμπεριφορές που υποκρύπτουν ένα φασισμό εν τω γενάσθαι, δεν είναι μόνο οικονομικός ο φασισμός. Είναι λοιπόν ένα μέτωπο συνολικό σε όλες τις εκφάνσεις του φασισμού, πάντα συνδεμένο με τον αγώνα ενάντια στην καπιταλιστική ιδιοκτησία.

-Στη συνείδηση του κόσμου υπάρχει ακόμα η λογική της ανάθεσης. Είναι εύκολο να σπάσει το απόστημα της προσωποκεντρικής ψήφου;

-Όχι, υπάρχει μεγάλος αριθμός συμπολιτών που ψηφίζουν πρόσωπα και όχι πολιτικές, όχι αγώνα. Είναι η λογική της ανάθεσης. Εμείς δεν υποτιμούμε καθόλου τις προσωπικές ικανότητες και δράσεις συγκεκριμένων ατόμων κι αγωνιστών, αλλά εξαρτάται σε ποια κατεύθυνση είναι. Είναι καλός ο τάδε, αλλά τι θα ψηφίσει όταν σηκώσει το χεράκι του/της για τα σκουπίδια, τα αποθεματικά του δήμου, τον εφαρμοστικό νόμο για το συνταξιοδοτικό, το ψήφισμα για να μη δώσουμε δημοτικό χώρο στη Χρυσή Αυγή; Έχουμε τέτοια δείγματα δημάρχων, με κορυφαίο το σύντροφο Πελετίδη, που είναι κι αυτός συνάδερφος-καρδιολόγος, που έδωσε πραγματικά μια άλλη αίσθηση πανελλαδικά για το τι σημαίνει αγωνιστική και συνεπής δημοτική αρχή δίπλα στο λαό.

-Και τον στέλνουν στα δικαστήρια.

-Ναι αλλά πού να τολμήσουν να τον καταδικάσουν. Θα τους φάει…

-Πείτε μας δυο λόγια για το ψηφοδέλτιο του συνδυασμού. Για ποιο λόγο να στηρίξει κάποιος τη Λαϊκή Συσπείρωση;

-Το ψηφοδέλτιο για το δήμο και τις τοπικές κοινότητες -δεν τους άρεσε ο όρος διαμέρισμα- και την περιφέρεια, έχει εργαζόμενους, συνταξιούχους, άνεργους, μετανάστες, γυναίκες, έχει κάθε “καρυδιάς καρύδι” με την καλή έννοια. Από την άποψη της συμμετοχής στους αγώνες, σε κάθε κλάδο μισθωτών και αγωνιζόμενους ΕΒΕ, επιστήμονες, καλλιτέχνες. Οι περισσότεροι από αυτούς είναι γνωστοί στο κίνημα, έχουν δώσει δείγματα γραφής και σε προσωπικό επίπεδο. Για αυτό τόνισα και πριν, δεν υποτιμούμε καθόλου την προσωπική συμβολή του καθενός, αλλά είμαστε ενάντια σε κάθε αυτοπροβολή και ναρκισσισμό, γιατί κάποιοι από αυτούς το έχουν κάνει επάγγελμα, βλέπε Πολάκη, Βαρουφάκη, Γεωργιάδη. Έχουμε μια σεμνότητα και ό,τι λέμε το κάνουμε, αυτό το εκτιμά ο κόσμος: τη σταθερότητα, εντιμότητα, συνέπεια, την αγωνιστικότητά μας.

Από την εμπειρία μου, βλέπω πως όλο και περισσότερος κόσμος αποδέχεται τις κεντρικές μας επιλογές και κάθεται και συζητάει. Όλο και λιγότεροι είναι αυτοί που δε μας δέχονται καθόλου, που λένε καλοί είστε, αλλά σας απορρίπτουμε πλήρως. Έχουμε πρόσφορο έδαφος να επικοινωνήσουμε με τον κόσμο, γι’ αυτό και αξιοποιούμε την εκλογική διαδικασία. Αλλιώς δε θα την χρησιμοποιούσαμε, ούτε πιστεύουμε πως μόνο μέσα από τις κάλπες θα γίνει κάτι. Εμείς θέλουμε, ειδικά για τους δήμους και τις περιφέρειες, να αναπτυχθούν πυλώνες -όχι κουκκίδες- αντίστασης, αλλά και σε κεντρικό επίπεδο ο λαός να δώσει μια ώθηση στο  κίνημα για να αγωνιστεί σε κατεύθυνση αντικαπιταλιστική-αντιμονοπωλιακή.

-Για τις ρατσιστικές αντιλήψεις που συναντάμε από την πλευρά των συναδέλφων σας και αντίστροφα, οι ασθενείς απέναντι στο διπλανό τους τι έχετε να πείτε;

-Εδώ βλέπεις ρατσιστική συμπεριφορά κι ανάμεσα σε Έλληνες, γιατί δεν του αρέσει η φάτσα του άλλου. Υπάρχει ο ρατσισμός που απορρέει από το εγώ, ο ατομισμός. Μια τέτοια λογική καλλιεργείται και στην υγεία, ότι είναι ατομική σου υπόθεση αν θα βρεις γιατρό, δουλειά. Άρα κοίτα τον εαυτό σου και τίποτα άλλο, αυτή είναι η πεμπτουσία του συστήματος. Το σύστημα δε θέλει συλλογικές διαδικασίες και αγώνες. Διαβάστε λίγο το Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ, τι δολοφονίες και συνταρακτικά γεγονότα έγιναν στη δεκαετία του 20′ και του 30′. Μόλις είδε το σύστημα πως κάποιοι άνθρωποι συνέρχονται και αγωνίζονται για την ανατροπή του, αμέσως κατάλαβε ότι κινδυνεύει, επειδή ήταν τότε και η Οκτωβριανή Επανάσταση, πήρε δρακόντεια μέτρα, εξορία, φυλακές, συλλήψεις ακόμα και του Γραμματέα του ΚΚΕ. Αν δει ότι δεν περπατάει τόσο εύκολα η βία, θα πάει στην αλλοτρίωση των συνειδήσεων. Η τηλεόραση τι λέει από το πρωί ως το βράδυ; Το εγώ του καθενός καλλιεργεί.

Πρέπει να είσαι σε εγρήγορση για να δημιουργήσεις αυτό που λέμε, το νέο τύπο ανθρώπου, που θα του βγαίνει αυθόρμητα το εμείς.

Στους γιατρούς ποια είναι η κρατούσα τάση;

Είναι ίδια με εκείνη που επικρατεί στην πλειοψηφία του κόσμου. Παρότι έχουμε κάνει κάποια θετικά βήματα, δείτε πχ τα αποτελέσματα στην ΟΕΝΓΕ. Όταν πάμε συγκροτημένοι, συμπαγείς, ως ομάδα για το εμείς, και μικρές κατακτήσεις έχουμε και μικρές εκλογικές νίκες, δεν είναι τυχαίο αυτό.