Μπορούν να γίνουν οι καπιταλιστές ευαίσθητοι;

Την προηγούμενη βδομάδα η Παναγία των Παρισίων, ένα μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής  κληρονομιάς, έγινε παρανάλωμα του πυρός στο βωμό του κέρδους και της πολιτικής λιτότητας. Το ζήσαμε στα timeline μας στα social media κυρίως σε δύο φάσεις. Απο τη μία η υπέρμετρη θλίψη των διάφορων jesui-δων, είτε ανεβάζοντας σέλφι από τον ναό, είτε καταγράφοντας εμπειρίες και βιώματα απο το Παρίσι (σε φάση έχω πάει και ξέρω και έχω δικαίωμα να πονέσω και να κλάψω για να πάρω κανα λάικ) και από την άλλη αυτοί που κουνούσαν το δάχτυλο σε όσους χύνουν το δάκρυ κορόμηλο για τις καταστροφές και τις τραγωδίες της Δύσης, ανθρώπινες ή μη, αλλά για ό,τι γίνεται στη Μέση Ανατολή, στην Ασία, στην Αφρική δε λένε τίποτα (κάτι σαν τη Μαρφίν με λίγα λόγια).

Στην τελευταία κατηγορία είχαμε και τους αναρχομηδενιστές της αθεΐας που πανηγύριζαν με την καταστροφή του συμβόλου, του όπιου των λαών, που τους κρατάει υποδουλωμένους χιλιάδες χρόνια. Δεν θα αναφερθώ όμως εδώ, καθώς καλύφθηκα από προηγούμενο κείμενο και με το παραπάνω, για τη βλακεία των παραπάνω. Θα αναφερθώ σε μια εικόνα που γέμισε εξίσου το timeline μου, κυρίως απο το συγγενή χώρο όσων πανηγύριζαν με τον κατεστραμμένο ναό.

Η εικόνα αυτή κοινοποιήθηκε από απλά απολιτίκ προφίλ που βλέπουν μια υποκρισία των αόρατων λεφτάδων αυτού του κόσμου, με μια τίμια αγανάκτηση θα έλεγα, αλλά και απο πολλές αναρχοαριστερίστικες σελίδες και άτομα. Και αν βρίσκουμε μια αθωότητα στους πρώτους, στους δεύτερους αυτή η ανάλυση είναι το λιγότερο επικίνδυνη. Ζητάνε με λίγα λόγια την ευαισθητοποίηση των μεγιστάνων, των πολυεθνικών και των επιχειρηματικών ομίλων για την ανθρωπιστική κρίση που υπάρχει στην Υεμένη (μόνο στην Υεμένη άραγε;!).

Αλήθεια, τόσα χρόνια οικονομικής κρίσης (ας μην πούμε καπιταλισμού και ”ξυλιάσει” η γλώσσα μας), ιμπεριαλιστικών πολέμων κλπ, περιμένουμε τη βοήθεια των μεγαλοκαρχαριών του συστήματος; Και ως τι; Με τη μορφή μιας φιλανθρωπίας ή μιας δωρεάς όπως αυτές στο ναό της  Παναγίας των Παρισίων; Πάμε με τα καλά μας γμτχκπ μου (να περάσει δεν έβρισα);

Σε ποιο κεφάλαιο του Μαρξ και σε ποιο μανιφέστο του Μπακούνιν μας αναλύεται το πώς θα κάνουμε τους καπιταλιστές πιο ευαίσθητους; Θα μας τρελάνετε τελείως; Ζητάτε να λύσουν το πρόβλημα αυτοί που το δημιουργούν  και αυτοί που έχουν τρομερά δις κέρδη απ’ αυτό; Οι πόλεμοι για τον έλεγχο των πηγών ενέργειας και του πετρελαίου για τις τσέπες λίγων πολυεθνικών ομίλων δε γεμίζουν με αίμα αθώων το χώμα της Μέσης Ανατολής τόσα χρόνια; Αυτοί οι λίγοι είναι οι ίδιοι  που ευαισθητοποιούνται  για την αναστήλωση του γαλλικού ναού με τα δισεκατομμύρια των δωρεών… Οι βόμβες του ΝΑΤΟ και της ΕΕ δεν γέμισαν με φτώχια και δυστυχία αυτούς τους λαούς;

Μπορεί να βλέπουμε τώρα το πόσο γενναιόδωροι είναι πολλοί Γάλλοι μεγιστάνες, αλλά αυτή η μεγαλοψυχία προέρχεται απο ένα ποσοστό πάνω απο 60% που θα είναι και η φοροαπαλλαγή που θα κερδίσουν λόγω των δωρεών. Μια μεγαλοψυχία που χτίζεται πάνω στην τσάκιση των λαϊκών στρωμάτων αλλά και το γκρέμισμα (κυριολεκτικά ή μεταφορικά) των πολιτιστικών μνημείων. Τα έργα συντήρησης του ναού ήταν ελάχιστα και ας υπήρχαν πολλές προειδοποιήσεις. Όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά στο άρθρο του Ριζοσπάστη που κυκλοφορεί ”η τελευταία φορά που έγιναν εργασίες στήριξης στο βέλος (τη μεταλλική άκρη στον οβελίσκο του ναού) – που φτιάχτηκε από ξύλο και μολύβι στη διάρκεια εργασιών ανακαίνισης τον 19ο αιώνα και τη Δευτέρα κατέρρευσε- ήταν τη δεκαετία του 1930″.

Οι εκτιμήσεις για τις ανάγκες ανακαίνισης του ναού ξεκινούσαν – σύμφωνα με σχετικά γαλλικά ρεπορτάζ – από τα 100 εκατομμύρια ευρώ. Το γαλλικό κράτος διέθετε μόλις 2 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο. Σημειωτέον ότι μιλάμε για το ίδιο κράτος που πριν από κάποιους μήνες ανακοίνωσε περήφανο ότι θα φτάσει τις ετήσιες στρατιωτικές δαπάνες στα 35,9 δισεκατομμύρια ευρώ, αυξημένες κατά 20%…”

Το πρόβλημα δεν ήταν μια απλή φωτιά, η καταστροφή έχει πολιτικά αίτια: την πολιτική της λιτότητας για τους πολλούς και της κερδοφορίας για τους πολύ λίγους, και όσους είναι έχοντες και κατέοντες λόγω της συγκεκριμένης πολιτικής. Μία πολιτική όπου το 0,7% του πληθυσμού κατέχει το 41% του παγκόσμιου πλούτου, όπου 85 άτομα κατέχουν παραπάνω εισοδήματα απο 3,5 δις ανθρώπους. Και όπως είχε πει και ο Μαρξ ”το κεφάλαιο τρέμει την απουσία του κέρδους. Όταν οσμίζεται ένα σημαντικό όφελος, γίνεται παράτολμο. Με κέρδος 20% ενθουσιάζεται, με 50% αποθρασύνεται, με 100% καταπατά όλα τα ανθρώπινα δικαιώματα και με 300% δε διστάζει μπροστά σε κανένα έγκλημα”.

Από ποιον λοιπόν ζητάτε να σώσει την Υεμένη και την κάθε Υεμένη….

Green Rebel