Dysfunctional Attitude: 5+1 τραγούδια για την ιταλική Εργατική Αυτονομία
O Drugitiz ρίχνει μια ματιά σε μια ξεχασμένη σελίδα της ιστορίας του εργατικού κινήματος και βρίσκει το soundtrack του ιταλικού Αυτόνομου Μαρξισμού
H ιστορία του κινήματος του ιταλικού Αυτόνομου Μαρξισμού το διάστημα τέλη ΄60- τέλη ΄70 έχει πολύ ενδιαφέρον. Σε μια εποχή που το κομμουνιστικό κίνημα ήταν μεταξύ της ρεβιζιονιστικής περιόδου στην ΕΣΣΔ, στο οπορτουνιστικό εκκρεμές του μαοϊσμού και στον ρεφορμισμό του ευρωκομμουνισμού, την εποχή που ο μεταμοντερνισμός ξεκίναγε τη διαδικασία στη μετατροπή του σε κυρίαρχο ιδεολογικό ρεύμα, υπήρξε ένα κίνημα εργατών και φοιτητών που σήκωσε την σημαία του κομμουνισμού και της επανάστασης και πάλεψε.
Με ελλείψεις και λάθη, με φοβερές αδυναμίες, έδωσε έναν αγώνα που για να ηττηθεί χρειάστηκε να επιστρατευτεί ότι είχε και δεν είχε στο οπλοστάσιο του ο καπιταλισμός: κράτος και παρακράτος, φασίστες, μασωνικές στοές, το Βατικανό, τα ΜΜΕ, τη δικαστική εξουσία, μυστικές υπηρεσίες (μέχρι και η CIA), δολοφονικές προβοκάτσιες, δολοφονίες αγωνιστών, φυλακίσεις χιλιάδων επί χιλιάδων, απολύσεις πρωτοπόρων εργατών, χαφιέδες κτλ. Σε μια χώρα που το ΚΚ είχε γίνει σημαιοφόρος του ευρωκομμουνισμού και, παρότι είχε ακόμα εργατική σύνθεση, περισσότερο δρούσε σαν δύναμη ενσωμάτωσης παρά ρήξης.
Σε ένα τέτοιο κίνημα μπορείς και πρέπει να του ασκήσεις τη πιο σκληρή κριτική, αλλά δεν μπορείς να το αγνοήσεις. Και πρέπει να μάθεις από αυτό, και από τη θετική, και από την αρνητική του πείρα. Παραδείγματος χάρη, μεγαλύτερη απόδειξη για την ανάγκη ύπαρξης κομμουνιστικού κόμματος δε θα βρεις από την περίπτωση που οι μαρξιστές και οι εργάτες υποτίμησαν την ανάγκη ύπαρξης του.
Σίγουρα εκεί έξω υπάρχουν πολλοί άνθρωποι πολύ καλύτερα καταρτισμένοι για να μιλήσουν για την ιστορία του κινήματος1. Οπότε περνάμε στο παρασύνθημα. Έξι τραγούδια από το κίνημα του Αυτόνομου Μαρξισμού, του Εργατισμού και της Εργατικής Αυτονομίας.
1Υπάρχουν όμως και ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΟΙ που καλό θα ήταν να μην μιλάνε για αυτό. Για αυτό, πολύ προσοχή από ποιον μαθαίνεις την ιστορία αυτή.
Drugitiz
O Drugitiz ασχολείται εδώ και χρόνια κατά κύριο λόγο με τη μουσική, κυρίως σαν μουσικός παραγωγός, κυρίως στο μουσικό είδος του hiphop. Δεκαετίες τώρα ψάχνει τη θέση του στον κόσμο, όχι πάντα με μεγάλη επιτυχία. Στο μυαλό του τρέχουν διάφορα, κάποια εκ των οποίων προσπαθεί να βάλ...
Διαβάστε περισσότερα
Notice: Only variables should be assigned by reference in /srv/katiousa/pub_dir/wp-content/themes/katiousa_theme/comments.php on line 6
Notice: Only variables should be passed by reference in /srv/katiousa/pub_dir/wp-content/themes/katiousa_theme/functions.php on line 38
Notice: Only variables should be assigned by reference in /srv/katiousa/pub_dir/wp-content/themes/katiousa_theme/functions.php on line 38
1 Σχόλιο
Κάποιες σημειώσεις για να εξηγούμαστε και να μη παρεξηγούμαστε:
Η, συντριπτικά περισσότερη, θετική πείρα που μπορεί να αποκομηθεί από την πείρα του ΑΜ είναι στην περίοδο του Εργατισμού και όχι της Εργατικής Αυτονομίας. Ο τίτλος του άρθρου είναι γιατί πλέον, τουλάχιστον στην Ελλάδα, έχουμε συνηθίσει να το λέμε όλο αυτό ΕΑ. Aναφέρομαι κυρίως σε Potere Operaio και Lotta Continua.
Σε κάθε περίπτωση όμως, τα περισσότερα εκ των οποίων μπορούμε να πάρουμε σαν μαθήματα είναι από την αρνητική πείρα του κινήματος, να μάθουμε δηλαδή από τα λάθη και τα αδιέξοδα και όχι από τη θετική. Όχι ότι δεν υπάρχει και τέτοια. Αλλά σε θετικότητα κυρίως (αλλά όχι αποκλειστικά) μπορούμε να εντοπίσουμε τη θέληση και την δυναμική· σε μια εποχή που στη Δύση δε κινούνταν τίποτα ή που σε ένα βαθμό γινόντουσαν μικροαστικές φοιτητικές κινητοποιήσεις, ένα κίνημα άνθισε.
Αυτό γιατί, ρίχοντας μια ματιά σε δεύτερο χρόνο και με “καθαρό” μάτι, είναι πράγματα που δεν φάνηκαν αρκετά από το αρχικό κείμενο και πρέπει να ξεκαθαριστούν.