Χαστούκι στο ξαναγράψιμο της ιστορίας – Οριστικά δοσίλογος ο κατοχικός πρωθυπουργός της Σερβίας Μίλαν Νέντιτς
Η συγκεκριμένη απόφαση του δικαστηρίου είναι ιδιαίτερα σημαντική καθώς μπαίνει φρένο στις ορέξεις όσων εκμεταλλευόμενοι την αντικομμουνιστική ιστορία έσπευδαν να ζητήσουν την πολιτική και ηθική αποκατάσταση συνεργατών των ναζί
Mια σημαντική είδηση μας έρχεται από τη Σερβία, όπου το εφετείο απέρριψε την προσφυγή συγγενών του δοσίλογου κατοχικού πρωθυπουργού της χώρας Μίλα Νέντιτς, που πατώντας σε αντικομμουνιστικό νόμο των τελευταίων ετών, ζητούσαν να αποκατασταθεί η μνήμη του προγόνου τους και να τους επιστραφεί η περιουσία που είχε δημεύσει το γιουγκοσλαβικό δημόσιο μετά τον πόλεμο. Για την υπόθεση αυτή κινητοποιούνταν επί χρόνια αντιφασίστες στην πολύπαθη αυτή χώρα των Βαλκανίων. Περισσότερα πληροφορούμαστε για την υπόθεση από την ιστοσελίδα Our Balkans:
Η σημερινή ημέρα έφερε μια χαρμόσυνη είδηση από τη Σερβία. Το εφετείο απέρριψε οριστικά τις αιτιάσεις των συγγενών του κατοχικού πρωθυπουργού της Σερβίας, Μίλαν Νέντιτς, οι οποίοι εκμεταλλευόμενοι νόμο περί αποκατάστασης προσώπων που είχαν καταδικαστεί επί σοσιαλιστικής Γιουγκοσλαβίας, ζητούσαν από το 2015 την πολιτική και ηθική αποκατάσταση του δοσίλογου πρωθυπουργού και την επιστροφή της κατασχεθείσας περιουσίας του.
Ο Νέντιτς κυβέρνησε τη Σερβία από την άνοιξη του 1941 ως τον Οκτώβριο του 1944 και φέρει την πολιτική ευθύνη τόσο για την καταλήστευση της Σερβίας από τις κατοχικές δυνάμεις, όσο και για τις εκτελέσεις χιλιάδων αντιστασιακών, τσιγγάνων και αλλοεθνών.
Εδώ και τέσσερα χρόνια στα πλαίσια της δίκης αλλά και στη δημόσια σφαίρα διεξάγεται μία αντιπαράθεση σε σχέση με το πρόσωπο του κατοχικού πρωθυπουργού. Μερίδα εθνικιστών ιστορικών αλλά και πολιτικών και προσωπικοτήτων επιχείρησαν να παρουσιάσουν τον Νέντιτς ως έναν άνθρωπο που έκανε ο,τι καλύτερο μπορούσε για τον σερβικό λαό με δεδομένη τη φασιστική Κατοχή. Όμως ένα επίσης σημαντικό κομμάτι ιστορικών, πολιτικών και φυσικά αγωνιστών στάθηκαν εμπόδιο στην πολιτική αποκατάσταση του δοσίλογου πρωθυπουργού. Η δίκη, τόσο πρωτόδικα, όσο και σε δεύτερο βαθμό μετατράπηκε σε πεδίο πολιτικής και ιστορικής αντιπαράθεσης με κατάθεση πλείστων ντοκουμέντων και από τις δύο πλευρές.
Τελικά, όπως και σε πρώτο βαθμό το καλοκαίρι του 2018, έτσι και στο εφετείο, οι δικαστές έκριναν ότι τα στοιχεία που παρουσιάστηκαν στη δίκη δεν αφήνουν περιθώρια παρερμηνείας για το γεγονός ότι ο Νέντιτς από τη θέση του φέρει την ευθύνη για την καταλήστευση των σερβικών περιουσιακών στοιχείων από τις ναζιστικές κατοχικές δυνάμεις αλλά και την εξόντωση Σέρβων πολιτών που δεν συμμερίζονταν τις πολιτικές του πεποιθήσεις ή αντιστάθηκαν στην Κατοχή.
Ο Νέντιτς κατά την απελευθέρωση του Βελιγραδίου διέφυγε μαζί με τις γερμανικές δυνάμεις στην Αυστρία (όπως και πολλοί Κροάτες φασίστες πολιτικοί). Αργότερα συνελήφθη από τους Βρετανούς και παραδόθηκε στη νέα κυβέρνηση της Γιουγκοσλαβίας. Λίγο πριν τη δίκη του αυτοκτόνησε, με τους υποστηρικτές του να κάνουν λόγο για προμελετημένη δολοφονία εκ μέρους των κομμουνιστών.
Η συγκεκριμένη απόφαση του δικαστηρίου είναι ιδιαίτερα σημαντική καθώς μπαίνει φρένο στις ορέξεις όσων εκμεταλλευόμενοι την αντικομμουνιστική ιστορία έσπευδαν να ζητήσουν την πολιτική και ηθική αποκατάσταση συνεργατών των ναζί, απαιτώντας φυσικά και υλικά οφέλη από τις χαμένες περιουσίες των συγγενών τους. Αντίστοιχο κλίμα φυσικά υπήρχε και στην Κροατία. Όπως αποδεικνύεται για άλλη μια φορά το αντιφασιστικό κίνημα κι η κινητοποίηση του κόσμου δεν πάνε χαμένα…
