Επικίνδυνη υγεία: Στο αστερισμό της Κομπούτσας ή Κομπούχας (για τους σεμνούς αυτής της γης).

Είναι περίπου 4-5 χρόνια που ακούω γι αυτό το θαυματουργό τσάι με το όνομα Κομπούτσα,  το οποίο οι Έλληνες το προφέρουν Κομπούχα, επειδή θυμίζει ανδρικό μόριο και ντρεπόμαστε να το λέμε. Να το λέμε ντρεπόμαστε να το πιούμε όμως;; Για όσους δεν γνωρίζουν τι είναι η Κομπούτσα, γιατί δεν έτυχε να διαβάζουν χιπστεροπεριοδικά, να έχουν φίλο εναλλακτικό ή απλά της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, η Κομπούτσα είναι ένας μύκητας που τον μεγαλώνεις (ιδανικά) ο ίδιος σε ένα βάζο στην κουζίνα σου, ταϊζοντας τον (κάποιοι λένε) ζάχαρη και αγάπη..και αυτό σαν ανταπόδοση σου φτιάχνει τσάι. Γιατί η αγάπη θέλει ανταλλάγματα και ας λένε..

Το τσάι αυτό παρουσιάστηκε πολλές φορές στα ΜΜΕ με τις απαραίτητες τυμπανοκρουσίες για το πόσα οφέλη προκαλεί στην υγεία όσων το καταναλώνουν: Από επιτάχυνση του μεταβολισμού ως και πρόληψη κατά του καρκίνου του προστάτη.

Γύρω από το βαζάκι του μύκητα στήθηκε και η απαραίτητη ”φιλοσοφία” για το πώς πρέπει να το φροντίζεις: Έπρεπε να το αγαπάς ώστε να αποδώσει στην ζύμωση του τσαγιού σου την απαραίτητη ενέργεια,  με σκοπό να έχεις καλύτερη ποιότητα στο τσάι σου και δεν έπρεπε να το αγοράζεις, αλλά να στο δωρίζουν με χαρά και αγάπη όσοι ήδη έχουν ένα..

Ο καπιταλισμός βέβαια, δεν κοιτά αγάπες και γρήγορα εκμεταλλεύτηκε την κακή αποστείρωση που έκαναν οι επίδοξοι ερασιτέχνες εκτροφείς του, τους οποίους τους πήγαινε πριονοκορδέλα, και το λάνσαραν στην αγορά. Ασφαλές και αποστεριωμένο, σε διάφορες γεύσεις και πανάκριβο.. Γιατί η ευεξία θέλει θυσίες.. Πάνω εκεί σκεφτόμουν πως δεν είναι μακριά η μέρα που διάφοροι τρελαμένοι θα εμφανίζοταν φωνάζοντας ”Λευτεριά στις Κομπούτσες αυτού του πλανήτη”..αλλά με πρόλαβαν οι γιατροί..

Τα τέλια άρχισαν να χτυπάνε πριν ακόμα ο κακός καπιταλισμός χαλάσει την ηρεμία των ”παιδιών που χαιρετούν κάθε πρωί τον ήλιο κάνοντας την στάση του πολεμιστή”. Οι γιατροί προειδοποιούσαν πως 2.000 χρόνια το έπιναν οι Κινέζοι και τίποτα καλό δεν είδαν, ωστόσο τα ατρόμητα παιδιά των Κουφονησιών ορκίζοταν πως οι Κομπούτσες τους, τους κάνουν να νιώθουν υπέροχα..

Ώσπου οι έρευνες έδειξαν πως τίποτα θαυματουργό δεν υπήρχε μέσα στο βάζο που ζούσε αμέριμνη η Κομπούτσα του καθενός μας. Ο μήκυτας μπούκωνε ζάχαρη και λίγο τον ένοιαζε πως ένιωθες εσύ εξωτερικά ή εσωτερικά. Την είχε δει Συβαρίτης πολίτικός όπως έλεγε ο Πολύδωρας ή άνθρωπος με μέσο στο Δημόσιο ..Δουλειά δεν έκανε, βάζο δεν άφηνε, έτρωγε και μεγάλωνε.. Οι γιατροί άρχισαν να αγριεύουν πως η Κομπούτσα δεν έκανε κανέναν πιο υγιή το αντίθετο! Οι σπιτικές Κομπούτσες ευθύνονται για καρδιακή προσβολή, στομαχικές διαταραχές, τροφική δηλητηρίαση, αλλεργίες και μέχρι στιγμής ένα θάνατο. Οι Κομπούτσες, από την άλλη, του καπιταλισμού είναι τόσο τίγκα στην ζάχαρη και στην καφεϊνη του καλύτερα σου συνιστούν να καταναλώσεις σόδα ή καφέ αντί γι αυτό..

Άλλο ένα ”υγιεινό” σκεύασμα που αποδείχτηκε hoax και επικίνδυνο για την υγεία όσο το καταναλώνουν…

Γιατί είμαστε τόσο κορόϊδα κυρία Τέτα μου;

Θέλοντας και μη όλοι μας είμαστε εκτεθειμένοι στην διαφήμιση προϊόντων. Κάθε μέρα βομβαρδιζόμαστε από μηνύματα για το τάδε ή το δείνα προϊόν, το οποίο θα μας αλλάξει την ζωή αρκεί να το αγοράσουμε.

Τα πιο ευπώλητα προϊόντα (ας μου επιτραπεί ο νεολογισμός) είναι φυσικά τα προϊόντα που υπόσχονται ομορφιά και υγεία. Γιατί ποιός απο εμάς δεν θέλει να είναι υγιής και όμορφος στην τελική; Ο άνθρωπος, έχοντας τον φόβο του θανάτου, προσπαθεί να αντιστρέψει την φθορά του χρόνου και το αναπόφευκτο τέλος του χρησιμοποιώντας διάφορα ”Χόκους -Πόκους” από τα αρχαία χρόνια.

Μύθοι γύρω από το νέκταρ της αθανασίας, το συντριβάνι της αιώνιας νεότητας και το κολύμπι στα νερά της Στύγας για την Ήρα που ξαναγινόταν παρθένα και αμόλυντη, δεν είναι τίποτα άλλο από το διακαή μας πόθο να ζούμε ωραίοι και δυνατοί.

Χιλιάδες μπαγαπόντηδες στην παγκόσμια ιστορία πουλούσαν φύκια για μεταξωτές κορδέλες, με πιο γνωστούς σε όλους μας τους Αλχημιστές στον Μεσαίωνα. Ακολούθησαν διάφοροι πλανόδιοι πραγματευτάδες και η αλυσίδα φτάνει μέχρι τα γραφεία των σημερινων διαφημιστικών εταιριών.

Ο καπιταλισμός εκμεταλλεύτηκε αυτόν τον αρχέγονο φόβο και αποφάσισε να τον βάλει μέσα σε κρέμες και υγρά με ετικέτα ”το μυστικό της αιώνιας νεότητας”, μια που ως και σήμερα δεν έχει τολμήσει να μιλήσει ανοιχτά για ”αιώνια ζωή ” (αν και συχνά -πυκνά ακούμε για θαυματουργά χάπια που θα μας φτάσουν ως τα 100) και με τα κατάλληλα βαζάκια, κορδελάκια και ρεκλάμα να μας τα παραδίδει στα χέρια.. Σαν κουδουνίστρες σε μωρά παιδιά..

Φυσικό δεν σημαίνει πάντα ακίνδυνο: Και το αρσενικό φυσικό είναι ..

Στις αρχές του περασμένου αιώνα, οι άνθρωποι πίστευαν πολύ στα τεχνολογικά θαύματα που τους περίμεναν μέσα στα χρόνια. Αρκετοί ήταν και εκείνοι που δεν έβλεπαν την τεχνολογία με καλό μάτι. Σαν δυσοίωνοι προφήτες προμήνυαν πως η ανθρωπότητα θα καταστραφεί από την τεχνολογία, και πως μόνο η επιστροφη στον παλιό  αγνό τρόπο ζωής θα έσωζε την ανθρωπότητα. Αυτή η αντιπαλότητα ανάμεσα στους υποστηριχτές του ”παλιού” και του ”νέου” τρόπου ζωής συνεχίζεται μέχρι και σήμερα, λαμβάνοντας πολλές διαφορετικές μορφές μέσα στα χρόνια, έχοντας ομως έναν κοινό παρανομαστή. Και στις δύο περιπτώσεις έχει καταφέρει ο καπιταλισμός να βγάζει κέρδος..

Στον εικοστό αιώνα, η ανθρωπότητα έκανε τεράστια άλματα στο τεχνολογικό τομέα. Η μαζική παραγωγή προϊόντων αυξήθηκε, μαζί και η αγοραστική δύναμη των καταναλωτών. Για πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρώπότητας, μετά κυρίως το Β’ ΠΠ, οι άνθρωποι μπορούσαν να καταναλώνουν τεράστιες ποσότητες φαγητού, να αγοράζουν ρούχα και παπούτσια, καλλυντικά, αυτοκίνητα και οικοσυσκευές.

Όλη αυτή η φρενίτιδα καταναλωτισμού δεν πέρασε απαρατήρητη από τα κοινωνικά κινήματα τα οποία άρχισαν να αντιδρούν στην τρυφηλότητα της εποχής. Ιδιαίτερα οι νεόι αγκάλιασαν, κατά την διάρκεια των δεκαετιών του ’60 και ’70, ένα πιο φυσικό τρόπο ζωής.. Από εκεί ξεκίνησε ο πυροβολισμός..

Ο καπιταλισμός δεν άργησε να το πάρει πρέφα πως οι άνθρωποι σιγά -σιγά θα στρέφονταν σε ένα νοσταλγικό ”φυσικό ” τρόπο ζωής και διοχέτευσε στην αγορά προίόντα τα οποία θα άρεσαν σε αυτό το ξέφρενο επαναστατημένο κοινό. Τα ίδια αυτά άτομα που μπήκαν στα κοινόβια ως νέοι, βγήκαν ως γιάπιδες-οικογενειάρχες στην δεκαετία του ’80, οι οποίοι επιθυμούσαν να κάνουν αερόμπικ και να τρέφονται όσο το δυνατόν πιο ΄’υγιεινά”.

Χιλιάδες διαφημίσεις υγιεινών προϊόντων κατέκλυσαν τον ημερήσιο τύπο, ενώ τα δυτικού τύπου πρότυπα ομορφιάς άρχισαν να γίνονται πιο προσβάσιμα και επιτακτικά, σε μια εποχή που τα σούπερ ντούπερ τοπ μόντελς έκαναν την εμφάνιση τους.

Η οικολογική συνείδηση αποκόπηκε απο τους ανθρώπους οι οποίοι ως μέρος του περιβάλλοντος εξ’ορισμού θα έπρεπε να την έχουν και έγινε ”έγνοια” κάποιων ”οικολόγων” , που αυθαίρετα και εντελώς ανυπόστατα θεώρουν πως εκείνοι μόνο νοιάζονται για το περιβάλλον, γι αυτό, πολιτικοποίησαν την έννοια της οικολογίας και στη συνέχεια κομματοποίησαν αυτή στα στενά όρια των συμφερόντων τους.

Ο καπιταλισμός ακολούθησε κατα πόδας την ανάγκη των οικολόγων.. Νέα προϊόντα, ”φυσικά και οικολογικά” έκαναν την εμφάνιση τους. Από βιολογικά τρόφιμα μέχρι ρούχα από φιλικά προς το περιβάλλον υλικά. Άνακυκλώσιμες συσκευασίες που έμεναν και αυτές δίπλα στις κακές πλαστικές γιατί ως και σήμερα, που γράφονται αυτές οι γραμμές, η υπόθεση ”Ανακύκλωση” είναι περισσότερο φαγοπότι ιδιωτικών εταιριών παρά βοήθεια ως προς το περιβάλλον..

Πανεπιστημιακά ιδρύματα ήταν πρόθυμα να υποστηρίξουν έρευνες, χρηματοδοτούμενες από ιδιωτικές εταιρίες τις περισσότερες φορές, ώστε να μας πείσουν για τις ευεργετικές ιδιότητες του τάδε βοτάνου ή φρούτου. Τότε ο καλός γλυκός καπιταλισμός ανελάμβανε δράση και έβγαζε μια σειρά προϊόντων που περιείχε αυτό το θαυματουργό βοτάνι, ξεχασμένο για 2-4.000 χρόνια στα βουνά της Ασίας να το χρησιμοποιήσει η Σουηδέζα από την κορφη ως τα νύχια. Σε διάφορες μορφές ώστε να νιώσει ευεξία..

Παράλληλα με την ”επίσημη αγορά” τέτοιων θαυματουργών σκευασμάτων, υπήρχε και ένα ανεπίσημο εμπόριο αυτών, το οποίο δεν σταμάτησε ποτέ μέσα στους αιώνες. Ένα εμπόριο πολύ πιο επικίνδυνο και τις περισσότερες φορές μοιραίο για την ζωή των ανθρώπων που χρησιμοποιούσαν τα προϊόντα του. Σε κάθε γειτονιά της γης, υπήρχε μια μικρή ιστορία συνήθως για κάποια γριούλα που ήξερε να φτιάχνει την τάδε αλοιφή ή το τάδε φυσικό χυμό που έκανε θαύματα ..μέχρι και τον καρκίνο λένε πως θεράπευε…

Τέτοια ”δίκτυα” υπήρχαν από πάντα, κατάλοιπα από εποχές που οι άνθρωποι μην έχοντας πρόσβαση στην ιατρική επιστήμη, προσπαθούσαν να γιατρέψουν τις ασθένειες τους με βάση παραδοσιακά γιατροσόφια. Αν ζούσε ο ασθενής αυτές οι πρακτικές περνούσαν από γενιά σε γενιά ως ”θαύματα” και το τάδε βοτάνι ως θεραπεία.. Αν ο ασθενής πέθαινε.. Ε, οι νεκροί δεν μιλάνε και αντε το πολύ την γριούλα να την κατηγορούσαν από μάγισσα μέχρι να έφευγε βράδυ από την περιοχή, ανάλογα σε ποια εποχή και χώρα ζούσε.

Στις δεκαετίες ’60 και ’70 τα παιδιά των λουλουδιών, επιθυμώντας να αναβιώσουν ένα φυσικό τρόπο ζωής, αποστιγμάτισαν και την χρήση ”φυσικών προϊόντων” (με πρώτη και καλύτερη την κάνναβη) αγνοώντας πως ”ωραιοποιούσαν ” μια ”παλιά καλή εποχή” η οποία διακρινόταν από κοινωνική και πνευματική καθυστέρηση.

Αυτο το ”ανακάτεμα” μεταξύ σημερινής εποχής και παραδοσιακών πρακτικών οδήγησε στην επιβίωση τέτοιων ”θαυματοποιών”. Η καχυποψία των ”ψαγμένων” σε σχέση με τον σύγχρονο τρόπο ζωής και την τεχνολογία, οδήγησαν αρκετούς στις αγκάλες ”σαμάνων” που υπόσχονταν ίαση χωρίς φάρμακα-δηλητήρια ή αναζωογόνηση εσωτερικά και εξωτερικά με μια λοσιόν απο τα νησιά του συμπλέγματος ”Δενεχειςιδεατι σουγινεται”

Δεν είναι λίγες οι φορές πως αυτά τα ματζούνια απασχόλησαν τα ΜΜΕ, τα οποία έσπευαν να τα προβάλλουν, προκαλώντας ουρές έξω απο τα σπίτια των ”εμπόρων ελπίδας”. Ας θυμηθούμε το νερό του Καματερού, το δηλητήριο του μπλε σκορπιού, την φραπελιά και την χαριτωμένη φρενίτιδα με την Κομπούτσα ή Κομπούχα για τους σεμνότυφους.

Πολλοί άνθρωποι διέκοψαν την επίσημη θεραπεία τους για την κατανάλωση ”φυσικών προϊόντων” και ”θαυματουργών σκευασμάτων” οδηγούμενοι ακόμα και στο θάνατο.

Στην περίπτωση σαν της Κομπούτσας, που είναι πιο αθώο σε σχέση με το τι συνέβη στην χώρα μας με το νερό του Καματερού, ο καπιταλισμός βλέποντας το κέρδος και την επιθυμία των ανθρώπων για κατανάλωση του θαυμαστού τσαγιού, μπήκε στο παιχνίδι και από ένα σκευάσμα των ”ψαγμένων” μπήκε στα ράφια της μαζικής κατανάλωσης.

Και αν αυτό ακούγεται αθώο, στην πραγματικότητα, το φυσικό περιβάλλον που τόσο λατρεύουν οι οπαδοί της ”οικολογίας”, ιδιωτικοποιείται μέρα την μέρα. Η ακόρεστη ανάγκη για ”φυσικό” προϊόν ομορφιάς και υγείας έχει οδηγήσει μεγάλες φαρμακευτικές εταιρίες να πατεντάρουν βότανα ή εκχυλίσματα από δέντρα και λουλούδια ώστε να προσφέρουν ”βιολογικά προϊόντα και φάρμακα ” σε όλο και περισσότερους ”ευαισθητοποιημένους πολίτες”.

Το φυσικό και βιολογικό ως μόδα.

Κανένας σοβαρός κοινωνικός επιστήμονας δεν θα συμφωνησει με όσους επιθυμούν το παλιό καλό τρόπο ζωής. Όσο ωραίο και αν είναι η επιστροφή στον καθαρό αέρα και στο χωριό μας, ας μην ξεχνάμε πως απολαύνουμε μια σύγχρονη εκδοχή του. Δεν είμαστε αναγκασμένοι να κάνουμε τις βαριές δουλειές του παρελθόντος για να φάμε ένα βιολογικό αγγούρι ή να πιούμε κατσικίσιο γάλα. Οι πρόγονοι μας το έκαναν αυτό γιατί δεν είχαν άλλη επιλογή, αλλά κανείς δεν ρώτησε αν ήταν περισσότερο ευτυχισμένοι απο εμάς τους ”γεμάτους άγχος σύγχρονους πολίτες”.

Υπήρχαν λιμοί εξαιτίας φυσικών καταστροφών, λοιμώδεις ασθένειες, πόλεμοι, ανομία, αρπαχτικά ζώα και μια σειρά απο δουλειές που έπρεπε να γίνουν απο το πρωί ως το βράδυ. Μπορεί να είχαν το φρέσκο αυγό, αλλά ήταν τόσο ψόφιοι στην κούραση που δεν είχαν καμία όρεξη να σκεφτούν τίποτα άλλο πέρα απο το κρεβάτι τους. Την άλλη μέρα θα έκαναν τα ίδια πράγματα και δε θα είχαν ιδέα τι υπάρχει έξω απο το μικρόκοσμο τους.

Αυτή η ιδανική εικόνα της υπαίθρου δεν είναι παρά ένα κατασκεύασμα του καπιταλισμού. Εμφανίστηκε στην Μ.Βρετανία την περίοδο του Μεσοπολέμου σαν μια ιδανική χαμένη αγνότητα της αγγλικής κοινωνίας η οποία είχε εκβιομηχανοποιηθεί. Ήταν αυτός ο μύθος της αγγλικής υπαίθρου και της ξέγνοιαστης ζωής που τους έκανε να πέφτουν στα πεδία των μαχών στον Β’ΠΠ και που τους κράτησε ενωμένους κάτω από μια ”εθνική ταυτότητα” σε ένα κράτος. Από εκεί πέρασε στο σήμερα στους νοσταλγούς μια ιδανική χαμένης ζωής.

Όλοι θέλουν την βιολογικό μαρούλι, αλλά όχι την δουλειά που συνεπαγεται αυτό. Όλοι νοσταλγούν την ζωή στο χωριό ,ελάχιστοι γενναίοι αποφασίζουν να το κάνουν πράξη. Όλοι θέλουν να καταναλώνουν βιολογικά και φυσικά προϊόντα που θα τους κρατήσουν νέους και υγιείς και αυτή την ανάγκη τους ο σύγχρονος τρόπος ζωής την ικανοποιεί με ..τη μαζική παραγωγή βιολογικών προϊόντων.

Πανάκριβα σε σχέση με τα υπόλοιπα λαχανικά ευρείας παραγωγής, έχουν καταφέρει να συμπαρασύρουν τις τιμές προς τα πάνω. Παλιότερα τα λαχανικά, τα όσπρια και τα φρούτα ήταν η τροφή των φτωχών. Αυτό τα τελευταία χρόνια δεν ισχύει.

Τα ονομαζόμενα βιολογικά προϊόντα, κατ’επίφαση τις περισσότερες φορές ονομάζονται έτσι, απο την στιγμή που η παραγωγή τους δε διαφέρει και τόσο απο τα συμβατικά ωστόσο αυτόματα η ετικέτα που φέρουν τους προσθέτει ”αξία στα μάτια του καταναλωτή”. Παράλληλα ένας τρελός αγώνας δρόμου έχει ξεκινήσει ώστε αυτές οι μεγάλες ”βιολογικές εταιρίες” να ανακαλύπτουν νέα φυσικά προϊόντα προς βρώσιν και πόσιν, σε σημείο σημαντικά τοπικά προϊόντα χωρών του τρίτου κόσμου που μέχρι πρότινος δεν ήταν εκμεταλλεύσιμα, γι αυτό και πάμφθηνα μέχρι να τα ανακαλύψουν οι εταιρίες,  ξαφνικά η τιμή τους να εκτιναχθεί ή η ποσότητα στην εγχώρια αγορά να είναι ανεπαρκής επειδή εξάγεται στο εξωτερικό.

Προκαλεί έκπληξη η ετοιμότητα που παρουσιάζει η αγορά σε κάθε νέα μόδα, κυρίως σε ότι αφορά τα θέματα της διατροφής και της υγείας. Αρκεί να θυμηθούμε πόσο γρήγορα κατακλύστηκε η αγορά με προϊόντα χωρίς γλουτένη. Το πραγματικό ποσοστό των ανθρώπων με πραγματική δυσανεξία στην γλουτένη είναι πολύ μικρό σε σχέση με τα προϊόντα που παράγονται. Τα πλεονάζοντα προϊόντα καταναλώνονται απο άτομα που δεν υπήρχε λόγος να το κάνουν. Ωστόσο, τα ΜΜΕ, κάποια πανεπιστημιακά τμήματα αμφιβόλου κύρους, οπαδοί της υγιεινής ζωής, ”επηρεαστές ” του διαδικτύου ακόμα και γιατροί υποστήριξαν την υστερία κατά της γλουτένης. Αποτέλεσμα; Η βιομηχανία προϊόντων χωρίς γλουτένη να αγγίζει τα 5 δισ.  δολλάρια το χρόνο στις ανεπτυγμένες χώρες  !

Άλλες ιστορίες με δράκους και τι μπορούμε να κάνουμε;

Πέρα απο την Κομπούτσα, τα προϊόντα χωρίς γλουτένη, υπάρχουν και άλλα παραμύθια που μας έχουν πλασάρει κατά καιρούς. Ποιός ξεχνά το ροζ αλάτι των Ιμαλαϊων; Τα τσάγια detox; Τον ενεργό άνθρακα; Το νερό με το λεμόνι το πρωί και τα οφέλη της μαύρης σοκολάτας; Ο ιδρώτας πως απομακρύνει τις τοξίνες από το σώμα μας; Το λάδι καρύδας; Τα συμπληρώματα κολλαγόνου; Το φάγωμα του ίδιου σου του πλακούντα; Την κρυσταλοθεραπεία; Τη λατρεία με τις υπερτροφές ;

Μάντεψτε και η μόδα με τους vegan…Η διατροφή τους έχει κατηγορηθεί για  ασθένειες του θυροειδούς, στομαχικές και εντερικές διαταραχές ενώ πιθανόν να συνδέεται και με συμπτώματα κατάθλιψης.

Να σας πω ποιός δεν τα ξεχνά; Αυτοί που τα δοκίμασαν και προκοπή δεν είδαν, ή ακόμα χειρότερα σε περίπτωσεις όπως των vegan είδαν την υγεία τους να παίρνει την κατιούσα .. ( μπήκα σε πειρασμό να πω Αυτός: 1-0 αλλά θα ήταν ανώριμο απο μέρους μου…αλλά εδώ κάποιες έτρωγαν τον πλακούντα τους άρα τι;).

Αυτό που πρέπει να κατανοήσουμε είναι πως ζούμε σε ένα καπιταλιστικό σύστημα το οποίο αγαπά να μας δημιουργεί ανάγκες αγοράς. Γιατί απο αυτό βγάζει κέρδος. Γνωρίζει πολύ καλά πως με τους ρυθμούς εργασίας, το χαμηλό εισόδημα, τα πρότυπα ομορφιάς και την έμφυτη ανάγκη για υγεία και νεανική εμφάνιση, κάποια στιγμή θα δελεαστείς απο τις σειρήνες των προϊόντων που υπόσχονται θαύματα. Και είναι οκ αν συμβεί. Όλοι το έχουμε πάθει κάποια στιγμή, γιατί έχουμε ανάγκη το παραμύθι και το δράκο μέσα σε αυτό. Το θέμα είναι να μην καταναλώνουμε άκριτα οτιδήποτε μας διαφημίζουν ως ”θαύμα”.

Ο ”φυσικός τρόπος ζωής” σε κάθε εποχή πρέπει να μεταφραστει εντός της. Μικρά πράγματα που μπορούν να σε χαλαρώσουν, ισορροπημένη διατροφή και άσκηση χωρίς υπερβολές. Να σκέφτεσαι πριν καταναλώσεις ή προσδεθείς σε μια μόδα της εποχής. Να έχεις αγάπη προς το περιβάλλον, αλλά να κατανοείς πως η δική σου ατομική προσπάθεια ή μιας χούφτας ανθρώπων ανά την γη δεν μπορεί να φέρει κοσμοϊστορικές αλλαγές. Για να προστατευτεί η φύση, για να υπάρχουν καλύτεροι έλεγχοι στα προϊόντα, για να υπάρχει σεβασμός απέναντι στα ζώα και στα φυτά θα πρέπει να υπάρχει ένας κεντρικός σχεδιασμός. Αυτός ο κεντρικός  σχεδιασμός δεν υπάρχει ως σήμερα, παρά την εμφάνιση των οικολογικών κινημάτων και κομμάτων, γιατί στην πραγματικότητα οι λύσεις που προτείνονται είναι εντός του καπιταλιστικού συστήματος. Ποιο σύστημα θέλει να αυτο-υπονομευτεί ψηφίζοντας νόμους και λαμβάνοντας μέτρα που θα βελτιώσουν την υγεία των πολιτών και το περιβάλλον αλλά θα χάσει κέρδος και κορόϊδα αγοραστές;

Υ.Γ: Αν έχεις χυμό ρόδι στο ψυγείο πέτα τον…όπως είναι….