Λεβέντικος Μαρξ – Ένας “κλασικός” στο ευρωψηφοδέλτιο της Ένωσης Κεντρώων

Αν νομίζατε ότι ο κόσμος του πνεύματος θα εκπροσωπηθεί στο ευρωψηφοδέλτιο του Βασίλη Λεβέντη μόνο από τον Κώστα Σόμμερ, είστε γελασμένοι. Μπορεί μέχρι σήμερα ο πρόεδρος της Ένωσης Κεντρώων να ήταν από τους λίγους βουλευτές που δεν αισθάνθηκε κάποια στιγμή την ανάγκη να επικαλεστεί κάποιο τσιτάτο των κλασικών και να κάνει το θείο Κάρολο να χορεύει στον τάφο του, αυτό όμως δε σημαίνει πως δεν είχε εντρυφήσει βαθιά στο έργο του.

Για το λόγο αυτό επέλεξε να δώσει στους συμπολίτες μας την ευκαιρία να στείλουν στο Στρασβούργο το σπουδαιότερο εν ζωή συνεχιστή του έργου, τον Κώστα Οικονόμου από τα όμορφα Τρίκαλα. Ο οποίος ως αρθρογράφος τοπικών ιστοσελίδων υπογράφει με το ψευδώνυμο του μεγάλου Γερμανού στοχαστή, για όσους δεν καταλαβαίνουν από το περιεχόμενο ότι είναι μετενσάρκωσή του,

Κάποιοι κακοπροαίρετοι θα πουν πως το ψευδώνυμο ίσως είναι απλώς φόρος τιμής προς κάποιον από τους αδελφούς Μαρξ, αρκεί όμως μια ματιά στα κείμενά του για να αντιληφθεί ότι ο Κώστας Οικονόμου δημιουργεί το μαρξισμό του 21ου αιώνα. Όπως το 2014, όταν καλούσε τον τότε ηγέτη της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλέξη Τσίπρα “να γίνει Βίλι Μπραντ” και να μπει “σε κυβέρνηση μεγάλου συναπισμού”, έχοντας απαλλαγεί “απ’ τον αριστερό εναγκαλισμό των «Λαφαζάνηδων», των «Στρατούληδων», των «Σταθάκηδων» και των όποιων άλλων ακραίων επιτήδειων τύπων που σε περιτριγυρίζουν”.  Σχεδόν προφητικός ο τρικαλινός Μαρξ, που έδωσε κι άλλη μια σοφή, όσο και γλαφυρή συμβουλή, την οποία εντέλει ο Αλέξης ακολούθησε: “Άπλωσε τον τραχανά Αλέξη και προς των Κεντρώο χώρο”. Απορεί δηλαδή κανείς πώς με τόσο άπλωμα αυτός ο τραχανάς δεν έφτασε και στον ίδιο τον Οικονόμου, αλλά προς το παρών μόνο στη Μεγαλοοικονόμου. Είμαστε όμως αισιόδοξοι για το μέλλον κι αναγνωρίζουμε ότι σαν ανιχνευτής πολιτικών ταλέντων ο Βασίλης Λεβέντης έχει αναδειχτεί ανυπέρβλητος.

Ο μόνος που δεν ξέρουμε τι γνώμη θα είχε για όλ’ αυτά είναι ο ίδιος ο Μαρξ. Ίσως, ν’ αναφωνούσε μια παραλλαγή της γνωστής του φράσης για τους αυτοαποκαλούμενους μαρξιστές του καιρού του ότι δηλαδή “Αν όλοι αυτοί είναι Μαρξ, εγώ θ’ αλλάξω όνομα”.