Αλέξης vs Aλέξης

Στο ρινγκ των ΜΜΕ, το ματς θα μείνει ιστορικό. Ακόμα κι οι καχύποπτοι, οι μηντιοσκεπτικιστές, οι μηντιοεκμεταλλευτές, οι μηντιολάγνοι κι οι μηντιοκλάστες, κοντολογίς και οι άνθρωποι και τα ποντίκια, ο καθείς στο γλωσσικό κι εργαλειακό του κουκούλι, θα θυμούνται πώς ο Αλέξης Παπαχελάς απένειμε μονομιάς, όσκαρ β´ανδρικού ρόλου και νόμπελ αυτοαγιογραφίας στον Αλέξη Τσίπρα.

Ο Αλέξης ο πολιτικός, που εκτρέφεται στη μήτρα των μήντια, όπως ο κυοφορούμενος μέσω του ομφαλίου λώρου, κρύβεται πίσω απ’ τις λέξεις. Ακόμη κι όταν τολμάει να λέει πως είναι κάθε λέξη του… συντάγματος ο ίδιος, τις μασάει, τις κρύβει και τις καταγγέλλει. Έτσι και τόσο, ώστε να εικονογραφεί ως “διαβολικά καλό” τον Τράμπ, ως “psycho” τον Κασιδιάρη, και ν’ αποδέχεται την τραγωδία, την κυριολεκτικά δαντική κόλαση στο Μάτι, ως “μια στραβή στη βάρδια” της Δούρου και της Κουμουνδούρου. Ο Αλέξης ο μικρός, ο πρωθυπουργός… κατάφερε για ένα ενσταντανέ, μια ενοχική στιγμή απόλαυσης να πρωταγωνιστεί στο τηλεοπτικό έργο, κρύβοντας νεκρούς, αλλά κυρίως υπουργούς, αρμοδίους και ευθύνες, να γυμνωθεί μόνος του. Ψοφοδεής, στο λαγούμι της εξουσίας, λαγός που φτέρη έσειε κακό της κεφαλής του.

Ο άλλος ο Αλέξης, ο πρεσβύτερος, που διάλεξε να ζει από τις λέξεις, ως δημοσιογράφος, ευτυχώς παλαιάς κοπής, απ’ την εποχή που το κύρος κρεμόταν πρωτίστως απ’ το follow up, την παρακολουθητική συνέχεια του μεγάλου θέματος, άγγιξε τη χρυσή του στιγμή. Χρυσή για τους ρεπόρτερ από τότε που υπάρχουν. Να πατήσει στα ντοκουμέντα και να τα σχολιάσει με τη σύνδεσή τους, σ’ ένα αριστοτεχνικό μοντάζ, παράγοντας ντοκουμέντο με υπογραφή. Έμεινε μακρυά από μεγαλοστομίες και ρόλους μεταξύ εισαγγελέα, ανακριτή και σχεδιαστή πολιτικών υποδημάτων κι ενδυμάτων. Κι εκεί που άκουγες τον ελάχιστο Αλέξη να κορδώνεται πάνω στα ήδη γνωστά πτώματα, πως “όλα τα σώματα ασφαλείας σε συντονισμό…” ήρθε ο συνάδελφος Αλέξης ο δημοσιογράφος… κι έκαμε νεκροτομή στο πτώμα του κράτους, των φορέων, των ευθυνών τε και ψυχών, της ίδιας της συλλογικής κι υποκειμενικής μνήμης.

Σε όποιον θέλει να κρυφτεί, κι ίσως ήδη το κάνουν πολλοί “ενδιαφερόμενοι”, πίσω απ’ την “σκοπιμότητα” των προεκλογικών ημερών, επιμένω πως το… timing, είναι αρετή και της πολιτικής και της ερευνητικής δημοσιογραφίας. Κι οι εκλογές αυτές, εκτός των άλλων, αφορούν και στις πυρκαγιές, τις τότε, τις τώρα και τις επερχόμενες. Του ύπνου και του ξύπνιου μας. Οπότε, Αλέξης Π. vs Αλέξης Τ.: 1-0 ! Για την, άλφα στερητικόν της λήθης, αλήθεια.