Για την Ελλάδα των πολλών ενάντια στις ελίτ…

Μπορεί να εμφανίζεται στην εικόνα ο Τσακαλώτος, πρόκειται όμως για το κλείσιμο του Τσίπρα χτες στη Βουλή, που είπε να επαναλάβει με δικά του λόγια το προεκλογικό σύνθημα της “προοδευτικής συμμαχίας”.

https://twitter.com/amna_news/status/1126907341612490754

Το αριστερό κοινό του ΣΥΡΙΖΑ -αν υποθέσουμε ότι υπάρχει πια τέτοιο- χαίρεται με την επισήμανση του αυτονόητου, την ανακάλυψη της ταξικής πάλης, που ακόμα και ο Μαρξ στην εποχή του έλεγε πως δεν είναι δικό του επίτευγμα, αλλά την παραδέχονταν και αστοί αναλυτές. Βέβαια αποφεύγει τέτοια “παρωχημένη” φρασεολογία, όπως τάξεις (προτιμά την ελίτ) και πάλη, αλλά δίνει ένα σαφές στίγμα. Σωστά;

Όχι ακριβώς. Επισημαίνοντας μια βασική αντίθεση -που ούτε καν αυτό δεν υπάρχει ως όρος- δεν παίρνεις απαραίτητα θέση. Κάνεις απλά μια διαπίστωση, παραμένοντας -στην καλύτερη- ουδέτερος. Υπάρχουν φτωχοί (ή μάλλον πολλοί) και υπάρχουν πλούσιοι (ή μάλλον ελίτ). Αυτό κι ένας πλούσιος βιομήχανος θα μπορούσε να το πει. Και όταν έχεις γνήσιους προλετάριους σαν το βιομήχανο Πέτρο Κόκκαλη στα ψηφοδέλτιά σου, τότε απλά διακηρύσσεις την ειρηνική συνύπαρξη των ελίτ -sic- με τους πολλούς (sic στο τετράγωνο), που διαιωνίζει τα συμφέροντα των λίγων.

Και αν άκουγε πχ ο Σωκράτης Κόκκαλης τον Τσίπρα να μιλάει για τους δύο ανειρήνευτους κόσμους, θα γελούσε με το χαρακτηριστικό “χο-χο-χο”, σαν άγιος-Βασίλης που περιμένει τα δώρα της κυβέρνησης.

Δύο κόσμους είπαμε; Ω νάτη μας προσμένει στην Cosmos η διεθνής…