Ο Βελουχιώτης χάθηκε ψηλά σε μια ραχούλα – Το τραγούδι του Γενίτσαρη για τον Άρη

Σαν σήμερα, στις 11 Μάη του 2005, έφευγε από τη ζωή στα 88 του ο Μιχάλης Γενίτσαρης, ένας ακόμα ρεμπέτης που συνδέθηκε με το λαϊκό κίνημα, τους αγώνες του και την αγωνία του. Δεν είναι τυχαίο εξάλλου ότι γεννήθηκε τη χρονιά της επανάστασης, το 1917.

Πρωτόμαθε το μπουζούκι στα παιδικά του χρόνια, ακούγοντας τον περίφημο Μπάτη, απέναντι από το σπίτι του. Μπήκε στη βιοπάλη από μικρή ηλικία κι άρχισε να γράφει μουσική πριν ενηλικιωθεί και να συνεργάζεται με μύθους, όπως το Βαμβακάρη, τον Τσιτσάνη και άλλους. Παράλληλα ανοίγει λογαριασμούς με τους μηχανισμούς καταστολής του κράτους, και μπαίνει στις φυλακές Αβέρωφ γιατί πλάκωσε στο ξύλο έναν αστυφύλακα που του έσπασε το μπουζούκι -η πρώτη από μια σειρές καταδίκες του. Βγάζει το πασίγνωστο τραγούδι “από μικρός φαινόμουνα” για το οποίο η μητέρα του τον μάλωνε που το έγραψε σε πλάκα γιατί τώρα η οικογένειά του δεν έχει μούτρα να βγει από το σπίτι…

Στη διάρκεια της Κατοχής εντάχθηκε στην Αντίσταση και πολέμησε τους κατακτητές με τους σαλταδόρους, στους οποίους αφιέρωσε κι ένα τραγούδι του.

Εγώ πάντα βολεύομαι γιατί τηνε σαλτάρω
σε κάνα αμάξι Γερμανού και πάντα τη ρεφάρω.
Θα σαλτάρω, θα σαλτάρω, τη ρεζέρβα να τους πάρω.

Η συμμετοχή του στην Αντίσταση του ενέπνευσε κι ένα τραγούδι για τον καπετάνιο της Αντίστασης, τον Άρη Βελουχιώτη, με τίτλο “ένας λεβέντης έσβησε”.

Αντιλαλούνε τα βουνά κλαίνε τα κλαψοπούλια
ο Βελουχιώτης χάθηκε ψηλά σε μια ραχούλα

Τι έχεις κλαψοπούλι μου και χαμηλά κοιτάζεις
για πες μου τι σε πλήγωσε και βαριαναστενάζεις

Μαράθηκαν τα λούλουδα χάθηκε το φεγγάρι
ένας λεβέντης έσβησε που τον ελέγαν Άρη

Κείνος δε θέλει κλάματα δε θέλει μοιρολόγια
θέλει αγώνες και χαρές αρματωσιές και βόλια

Τα επόμενα χρόνια έγραψε εκατοντάδες τραγούδια, που ερμηνεύτηκαν από τους μεγαλύτερους τραγουδιστές, αλλά ως επί το πλέιστον δεν ηχογραφήθηκαν. Ο ίδιος αποσύρθηκε από το προσκήνιο κι έμεινε στην αφάνεια για πολλά χρόνια, για να επανέλθει στο επίκεντρο τη δεκαετία του 70′, με επανεκδόσεις κι επανεκτελέσεις τραγουδιών του.

Προς το τέλος της ζωής του διοργανώθηκε προς τιμήν του μια μεγάλη συναυλία στο θέατρο του Λυκαβηττού. Ενώ ο ίδιος έφυγε ήσυχα, σε ηλικία 88 ετών, έχοντας αποσυρθεί σταδιακά από τα πάλκα.