Κάμποσες Ανταρσύες, δύο -ή περισσότερες- πολιτικές

«Σε αυτές τις εκλογές, να κάνουμε Ανταρσύα»

Αυτό είναι ένα σταθερό σλόγκαν που χρησιμοποιεί η ομώνυμη συμμαχία της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς (ή συνιστώσες αυτής) σχεδόν σε κάθε εκλογική αναμέτρηση από το 2009 που ιδρύθηκε, μέχρι σήμερα. Απλό, ευκολομνημόνευτο και άκρως λογοπαιγνιακό καθώς το «ύ» υποδηλώνει μεν τη στήριξη στον κεντρικό φορέα-συνασπισμό κομμάτων, αλλά τόσο ευέλικτο, έτσι ώστε αν το ύψιλον αντικατασταθεί με το γραμματικά σωστό «γιώτα» τότε παραπέμπει ευθέως σε δημοτικές ή περιφερειακές κινήσεις που έχουν τη λέξη «Ανταρσία» στον τίτλο ή τον υπότιτλό τους. Τώρα βέβαια θα μου πείτε:

-Και τι μας τα λες αυτά; «Χαίρω πολύ».

Σας τα λέω γιατί στις εκλογές της 26ης Μάη το «Θα κάνουμε Ανταρσύ(ί)α» επιδέχεται πολλές ερμηνείες. Περισσότερες από ποτέ. Πρώτα απ’ όλα η Ανταρσύα δεν κατεβαίνει επίσημα σε καμία πόλη της Ελλάδας. Μόνο στις περιφέρειες. Στους δήμους δεν υπάρχει επίσημη στήριξη, Βέβαια κάποιος θα μπορούσε να πει ότι «δε χρειάζεται καμία στήριξη, διότι αυτό θα υπέσκαπτε την αυτονομία των τοπικών σχημάτων». Ναι, οκ, έχουμε «γκώσει» στις «Αυτονομίες» γενικά. Θες, από τα ΕΑΑΚ; Θες από τις συνδικαλιστικές κινήσεις του χώρου κλπ.; Συνεπώς σε μερικούς δήμους της χώρας θα βαρεθούμε να βλέπουμε αντάρτικα ψηφοδέλτια. Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα είναι τα χαρακτηριστικά παραδείγματα.

«Θεσσαλονίκη μου μεγάλη ανταρσυομάνα»

Την αρχή έκανε ο συνήθης κακομαθημένος, αρχικαπελωτικός και με ψευδαισθήσεις μεγαλείου οργανισμός, καλά το φανταστήκατε, το ΣΕΚ. Μέσα από τουλάχιστον αμφισβητήσιμες διαδικασίες, «πήρε τη σφραγίδα» που λένε, του προηγούμενου ενιαίου σχήματος «Ανταρσία στη Θεσσαλονίκη για την Ανατροπή» και από δω παν κι άλλοι. Δεν είναι η πρώτη φορά που γίνεται κάτι παρόμοιο σε κάποιον τομέα από το ΣΕΚ. Ένα παλιό κινέζικο ρητό λέει «Το ΣΕΚ δεν αλλάζει, άλλαξε εσύ» (ΝΑΡ). Αυτά γίνονται στις αρχές του 2019. Παράλληλα, διεργασίες διεξάγονται και στον λαετζήδικο χώρο σε συνεργασία με «λαετζόφρωνες» στην ψυχή πρόσφατα αποχωρήσαντες από το ΝΑΡ, αλλά όχι απαραίτητα κι απ’ την Ανταρσύα. Πρόκειται για τις δυνάμεις «Μετάβαση» και «Αναμέτρηση», οι οποίες μαζί με προσκείμενους σε ΑΡΑΝ-ΑΡΑΣ και άλλα εξαπτέρυγα του λαφαζανισμού ανακοίνωσαν την κίνηση «Η Πόλη Ανάποδα». Κάπου εκεί νομίσαμε ότι το ΝΑΡ θα πετάξει λευκή πετσέτα αλλά μας διέψευσε. Με σχετική καθυστέρηση ανακοινώθηκε η «Δύναμη Ανατροπής-Αντικαπιταλιστική Κίνηση στο Δήμο Θεσσαλονίκης» που για να το πούμε χοντρικά ήταν και η πιο «αριστερή» από τις τρεις κινήσεις. Οπότε έχουμε 2 αντάρτικα + 1 ανταρσολαέδικο ψηφοδέλτιο στη Θεσσαλονίκη. Σωστά; Λάθος. Μετά από πυρετώδεις (βασικά αργοκίνητες) διαβουλεύσεις η κατάσταση συμμαζεύτηκε ελαφρώς. Η λαεϊζουσα «Πόλη Ανάποδα» συνέπηξε (έπηξε μαζί δηλαδή) συμμαχία μεγατόνων με την ναροκρατούμενη «Δύναμη Ανατροπής». Το ΣΕΚ βέβαια ατάραχο, ζεν βουδιστικό, συνεχίζει στην κοσμάρα του. Δύο λοιπόν τα «αντικαπιταλιστικά» ή «αντικαπιταλιστικίζωντα» ψηφοδέλτια στη Νύφη του Θερμαϊκού. Καλά πάμε, 33.3% λιγότερα από πριν.

«Στην Αθήνα μες το κέντρο, φύτρωσε καινούργιο σχήμα Ανταρσία»

Πάμε τώρα στην πόλη του Κέκροπα, την Αθήνα. Εδώ τα πράγματα σοβαρεύουν, πρόκειται για την πρωτεύουσα της χώρας, δεν υπάρχει χώρος για βοναπαρτισμούς, βλαχοδημαρχισμούς και μικρομεγαλισμούς. Σωστά; Λάθος ξανά. Πρώτα απ’ όλα ο «πολύς» Πέτρος Κωνσταντίνου του ΣΕΚ πήρε και εδώ τη σφραγίδα του παλαιού σχήματος «Ανταρσία στις γειτονιές της Αθήνας» και άντε πιάστον. Όταν αυτός καπέλωνε, οι υπόλοιποι ήμασταν στα δέντρα. Άλλη μια ολιγωρία-αργοπορία-αβλεψία των ντούρων αντικαπιταλιστών του ΝΑΡ που «βουτύρωσε το ψωμί» του ΣΕΚ. Με τα πολλά το ΝΑΡ απάντησε, θυμίζοντας κάτι από την παλιά του συμμαχία, το ΜΕΡΑ (όχι του Βαρουφάκη το «25», το αυθεντικό, του 0.25%) αφού συνέπηξε και αυτό συμμαχία με το ΕΕΚ ανακοινώνοντας το σχήμα «Αντικαπιταλιστική Ανατροπή στην Αθήνα-Ανταρσία σε Κυβέρνηση, ΕΕ, Κεφάλαιο». Συνεπές στα ονόματα-μακρυνάρια πάντως το ΝΑΡ, να του το πιστώσουμε αυτό. Η ΛΑΕ απ’ τη μεριά της ανακοίνωσε το «Μέτωπο Ανατροπής», που δε θα ανατρέψει απολύτως τίποτα, ούτε καν τον Στέλιο Γιαννακόπουλο στη μεγάλη περιοχή.

«Πατρινό καρναβάλι όπως πάντα»

Όπως λένε οι παροικούντες στην Πάτρα, «η Πάτρα είναι ειδική περίπτωση», καθώς ο εξωκοινοβουλευτικός χώρος θεωρείται πιο «δεξιός» και «συριζόφιλος» και έχει μακρά παράδοση στις διασπάσεις, τη φαγωμάρα, μέχρι και τα «ξυλίκια». Έτσι τα πράγματα υπήρξαν λίγο-πολύ αυτόματα. Έχουμε και λέμε, δώστε έμφαση παρακαλώ στην αρίστη χρήση της αντιμεταθετικής ιδιότητας των λέξεων: «Ανταρσία στην Πάτρα για την Αντικαπιταλιστική Ανατροπή» (ΣΕΚ και Άγιος ο Θεός) και «Αντικαπιταλιστική Ανατροπή στην Πάτρα-Ανταρσία σε Κυβέρνηση, ΕΕ, Κεφάλαιο» (ΝΑΡ and friends). Η ΛΑΕ, σταθερή, παραμένει χωρίς «αντικαπιταλισμό», για να μην τρομάξει τις μάζες μάλλον, και συνεχίζει ως «Ανυπόταχτη Πολιτεία».

«Αχ Ευρώπη, εσύ μας μάρανες»

Μπορεί στους δήμους να γίνεται το σώσε αλλά στις περιφέρειες φαίνεται να επικράτησε το ένστικτο μια κάποιας αυτοσυντήρησης και τα «κατεβάσματα» είναι κεντρικά και επίσημα, όμως δε σώζουν τα προσχήματα. Όλα τα προαναφερθέντα δεν είναι κεραυνός εν αιθρία. Είναι γνωστό ότι η Ανταρσύα σαν σχηματισμός αλλά και γενικά ο εξωκοινοβουλευτικός χώρος, στον οποίο για της ανάγκες του άρθρου συμπεριλαμβάνουμε και τη ΛΑΕ, υφίσταται τα τελευταία χρόνια ανακατατάξεις. Για τη ΛΑΕ, εν όψει και των ευρωεκλογών δε χρειάζεται να πούμε τίποτα, μόνο ότι συμμαχεί με «Πειρατές», «Χριστιανική Δημοκρατία» και μια απάλευτη κίνηση «ΑΛΑΝΥΑ» που πετούσε ζωντανές κότες στη Βουλή, αρκεί. Η 4ετής απουσία απ’ τη Βουλή σε συνδυασμό με τη λεηλασία ψήφων που θα της κάνουν τα κόμματα της Ζωής Κωνσταντοπούλου (σε εθνικοδραχμικό πλαίσιο) και Βαρουφάκη (σε πιο ευρωλιγούρικο πλαίσιο) αναμένεται να την εξαφανίσει. Στον «αντάρτικο χώρο» η πρόταση για κάθοδο με concept «Ανταρσύα-ΕΕΚ» όπως το Σεπτέμβρη του ’15 θεωρήθηκε πολύ «αριστερή» και απορρίφθηκε από την συγκυριακή συμμαχία ΣΕΚ-Μετάβαση-ΑΡΙΣ. Το ΕΕΚ «κατήγγειλε» την απόρριψη της συνεργασίας. Επομένως η Ανταρσύα κατεβαίνει αυτόνομα ενώ το ΕΕΚ δεν κατεβαίνει. Τέλος ξεχωριστά θα κατέβει η ΟΚΔΕ ενώ εντύπωση προκάλεσε η απόφαση του ΚΚΕ (μ-λ) να αποχωρήσει από το κοινό ψηφοδέλτιο με το ΜΛ-ΚΚΕ στις εθνικές εκλογές όποτε κι αν αυτές γίνουν. Για τις ευρωεκλογές δεν τίθεται θέμα καθώς το μικρό «μ-λ», όντας «πίσω απ’ τον ήλιο», έχει πάγια αγιορείτικη-μοναστική-αναχωρητική θέση αποχής απ’ αυτές.

«Ρέκβιεμ για μία (τρόπος του λέγειν μία) Ανταρσύα;»

Η επόμενη μέρα των εκλογών (κυρίως των εθνικών του Οκτωβρίου) θα είναι μέρα αποφάσεων. Δεν είναι σίγουρο ότι το εγχείρημα που ξεκίνησε τόσο «ελπιδοφόρα» (κατ’ αυτούς) το 2009 θα σφυρίξει τη λήξη του, όμως είναι γεγονός ότι ρετάρει εδώ και χρόνια. Η όποια δυναμική της συνένωσης πολλών μικρών οργανώσεων ξεθύμανε νωρίς, οι πολιτικές επιλογές ήταν «άστα να πάνε, Μπάνε» και οι συνεχείς αποχωρήσεις κυρίως προς τα «δεξιά» την αποδυνάμωσαν. Οι προσεχείς εκλογές είναι απλά το κερασάκι σε μια πενταόροφη γαμήλια τούρτα. Αφού οι εναπομείνασες βασικές συνιστώσες ΝΑΡ-ΣΕΚ δεν μπόρεσαν να τα βρουν «αναίμακτα» όλα δείχνουν ότι εντός του ’20 το αργότερο το μέτωπο αυτό της Ανταρσύα(ς) που τόσες ευκαιρίες για κείμενα μας χάρισε και στην Κατιούσα, και παλαιότερα στο Φιλολαϊκό blog είτε θα μετασχηματιστεί είτε θα μας κουνήσει μαντήλι.

Χαρακτηριστικοί σταθμοί σε αυτή την πορεία ήταν ο… Μαηούνης του ΄12 όταν αποφάσιζε να ανταποκριθεί στο κάλεσμα Τσίπρα για κέρασμα εκλερακίων, μπαμπάδων και νουαζετών της ΙΟΝ, να συναντηθεί και να φωτογραφηθεί με τον καλπάζοντα νεοπασόκο στο πλαίσιο των διερευνητικών εντολών για το σχηματισμό κυβέρνησης. Τι κι αν η Ανταρσύα δεν ήταν στη Βουλή; Τι κι αν «ορκιζόταν» ότι ακόμα και να ήταν δε θα έδινε ψήφο εμπιστοσύνης. Η στάση της ήταν τροχιοδεικτική για τη συνέχεια. Και η συνέχεια ήρθε το 2015 όταν η κυβέρνηση Τσίπρα «πουλούσε τρέλα» ότι διαπραγματεύεται για λογαριασμό των εργαζομένων. Τότε ο σχηματισμός με μεγάλη ζέση συμμετείχε στις γιορτές «υπερήφανης διαπραγμάτευσης» παρέα με την «ασυμβίβαστη» «βάση» του Σύριζα, τους υπουργούς δηλαδή του Τσίπρα που λίγο πολύ αποτέλεσαν τη μετέπειτα ΛΑΕ.

Αφού πάτησε με τα τσαρούχια την μπανανόφλουδα του Τσίπρα και στο δημοψήφισμα, διασπάστηκε. Η μισή Ανταρσύα την κοπάνησε για να ενωθεί με αυτούς ακριβώς τους υπουργούς της ΛΑΕ που «είδαν το φως το αληθινό». Θα περίμενε κάποιος αφού έφυγαν οι «δεξιοί», αυτοί που παρέμειναν να μας πλημμυρίσουν με πίδακες και κρουνούς αριστεροσύνης αλλά όχι. Το πρόγραμμα της συμμαχίας παραμένει και σήμερα ένα mix–grill αλληλοαναιρούμενων ισορροπιστικών διακηρύξεων. Οι «κατηγορίες» που απευθύνει προς το ΚΚΕ είναι από καθαρά δεξιά σκοπιά («απομονωτισμός», «παραπομπή στο σοσιαλισμό» κλπ.) Η δε δική της πρόταση που συνοψίζεται σε «μεταβατικό πρόγραμμα για έξοδο από ευρώ-ΕΕ και έχει ο θεός» βρίσκεται στον αντίποδα αυτής του ΚΚΕ για Έξοδο από ΕΕ-Λαϊκή Εξουσία (αλλά αυτό είναι… «μαξιμαλισμός»). Την ίδια ώρα που μιλάει πάλι για τον περιβόητο «απομονωτισμό» και του ΠΑΜΕ στο εργατικό κίνημα μερίδες της καταγγέλλουν συγκεκριμένες απεργίες, άλλες μερίδες της απεργούν σε αυτές και άλλες απεργοσπάνε και άλλες μερίδες της κηρύσσουν απεργίες-«μούφα» 2,5 σωματείων για τις οποίες κατηγορείται το ΠΑΜΕ που… δεν τις ακολουθεί. Ενώ σαν χώρος έχει μακρά παράδοση συνεργασίας με το Συνασπισμό-Σύριζα στο συνδικαλιστικό κίνημα από τη δεκαετία του ’90, βγάζει φετφάδες υποδείξεων για το τι πρέπει να γίνει πχ. στη ΓΣΕΕ κρατώντας ίσες ή στην καλύτερη περίπτωση «60-40» αποστάσεις. Σε ένα θέμα, τέλος, όπως η Συμφωνία των Πρεσπών, οι συνιστώσες της είχαν 30 διαφορετικές θέσεις, και ενώ η επίσημη (ντεμέκ) θέση της ήταν «Όχι» στην πράξη «επικοινωνούνταν» από τα μέλη της ως «δε βαριέσαι, ας περάσει να τελειώνουμε».

Όπως και στο κεντρικό πολιτικό σκηνικό έτσι και στον εξωκοινοβουλευτικό χώρο η επομένη των εκλογών θα «τριγκάρει» εξελίξεις, προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση, γιατί όπως έλεγε ο Ηράκλειτος (αλλά και ο Χριστόδουλος Ξηρός σε αυτό το βίντεο) «τα πάντα ρει».