Πολυεκλογικό Ποτ-πουρί

Άντε να γράψουμε κι ένα κείμενο για τις διπλές, τριπλές εκλογές που έρχονται.

Αρχικά να πω ότι από τότε που άρχισαν να γίνονται περιφερειακές, δημοτικές και ευρωεκλογές μαζί έχω μπερδευτεί. Είναι τόσοι οι υποψήφιοι, τόσα τα σποτ, οι διαφημίσεις, οι συζητήσεις στα κανάλια και τα ραδιόφωνα, τόσο μπερδεμένα όλα, που νομίζω ότι την άλλη Κυριακή ψηφίζουμε για το ποιος θα καθαρίζει καλύτερα τις Βρυξέλλες και για το αν θέλουμε να μείνει η Πάτρα στο σκληρό πυρήνα του Ευρώ.

Αλλά αυτές οι εκλογές μας κάνουν σοφότερους. Μάθαμε απ’ έξω το πρόγραμμα διακυβέρνησης (;) της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ, είδαμε κοκορομαχίες στη Βουλή, αντιληφθήκαμε τι θα πει γεωγραφικός προσδιορισμός της εργασίας με τον ψυκτικό του Περιστερίου Ακούσαμε για τον Πολάκη, τον Άδωνι, τα κότερα, επανήλθαν πρόσωπα του παρελθόντος, όπως ο Μεϊμαράκης, ο Βουλγαράκης, ο Ψωμιάδης. Πετυχεσιά.

Το κακό με το ότι οι εκλογές γίνονται σε δύο δόσεις είναι ότι δεν ξέρουμε ακόμα αν ο Ψαριανός θα προλάβει να φύγει και από τη ΝΔ ανάμεσα στις δύο Κυριακές.

Για να το σοβαρέψουμε. Σχετικά με τις ευρωεκλογές, η μόνη σχετική ερώτηση που τίθεται σε κάθε πάνελ είναι προς τους υποψήφιους του ΚΚΕ και επαναλαμβάνεται μονότονα, σχεδόν εμμονικά: «Γιατί συμμετέχετε αφού είστε εναντίον της ΕΕ;»

Εντάξει, δε λέω, λογικό να τίθεται το ερώτημα αν και έχει απαντηθεί από τότε που γίνονται ευρωεκλογές. Και πάλι, λες δε βαριέσαι, τουλάχιστον κάποιος ρωτάει κάτι σχετικό με τις ευρωεκλογές. Αλλά από τις τόσες πολλές φορές που έχει τεθεί το ερώτημα όλα αυτά τα χρόνια θαυμάζω την υπομονή των εκπροσώπων του ΚΚΕ που ακόμα απαντάνε με σοβαρότητα σε αυτό. Αν ήμουν εγώ στη θέση τους θα τους έλεγα «γιατί έτσι γουστάρουμε».

Και στο κάτω –κάτω δεν καταλαβαίνω γιατί δεν τίθεται το ερώτημα και στα άλλα κόμματα. Ας πούμε αν έπρεπε να κάνω μια ερώτηση σε έναν εκπρόσωπο της ΝΔ θα ήταν «γιατί ενώ είστε υπέρ της ΕΕ δεν συμμετέχετε στις ευρωεκλογές;». Γιατί όταν οι ευρωβουλευτές σου είναι ο Ζαγοράκης και η Σπυράκη, δεν το λες και συμμετοχή.

Το ίδιο και στο πρώην ΠΑΣΟΚ: «Γιατί ενώ είστε με την ευρωπαϊκή προοπτική της Ελλάδας στείλατε την Καϊλή στο ευρωκοινοβούλιο; Δεν εμπαίζετε τους ευρωπαϊκούς θεσμούς όταν στέλνετε για ευρωβουλευτή ένα άτομο που δεν ξέρει πόσους παππούδες έχει;».

Για τον ΣΥΡΙΖΑ θα είχα μια άλλη ερώτηση, λίγο πιο προβοκατόρικη. Όχι, δεν θα ρωτούσα για τον Κόκκαλη. Φαγωθήκατε. Δεν μπορεί δηλαδή ένας αστός να είναι υποψήφιος με την Αριστερά, ενωτικό κοινωνικό μέτωπο, προοδευτική συμμαχία ή όπως λέγεται φέτος το σχήμα; Στον εκπρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ θα ρωτούσα με σκανδαλοθηρικό ύφος γιατί δεν είναι υποψήφιος ο Κώστας ο Λαλιώτης και αν υπάρχει εσωτερικό ζήτημα με την εξαφάνισή του από τα ψηφοδέλτια. Οι πιθανότητες ο εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ να ήταν μεταγραφή από το ΠΑΣΟΚ είναι συντριπτικές, οπότε θα τον μπλόκαρα και αυτή η αμηχανία μέχρι να θυμηθεί ότι είναι πια στο ΣΥΡΙΖΑ και όχι στο ΠΑΣΟΚ θα γινόταν εύκολα viral.

Σε Καμμένο, Λεβέντη, Ποτάμι θα έκανα μια απλή ερώτηση: «Ακόμα εδώ είσαι εσύ; Νόμιζα έφυγες».

Πάντως για να το σοβαρέψουμε το πράγμα, καλά δεν το σοβαρεύω, οι περιφερειακό-δημοτικο-ευρωεκλογές είναι μια πάρα πολύ καλή ευκαιρία κάθε πέντε χρόνια να βλέπουμε, να ακούμε και κυρίως να θαυμάζουμε τον Βαγγέλη τον Μαρινάκη. Μαζί του θαυμάζουμε και τον φανταστικό κόσμο της δημοσιογραφίας. Ναι, ναι. Φανταστικό. Δεν υπάρχει!

Τώρα θα το σοβαρέψω. Καλή η πλακίτσα με τα αστειάκια για τους δημοτικούς συμβούλους. Όντως καταντάει ενοχλητικό να βλέπεις τόσους ανθρώπους να ποζάρουν σαν φαντάροι στα 80s και να υπόσχονται ότι θα κάνουν τα πάντα για το καλό του τόπου τους κάτω από αστεία συνθήματα. Αλλά το πιο σοβαρό ατόπημα που κάνουμε είναι ότι συνήθως κάνουμε λάθος κριτική σε αυτό το φαινόμενο. Δεν είναι καθόλου κακό καθημερινοί άνθρωποι, συμμαθητές μας, φίλοι μας από το Πανεπιστήμιο, γείτονες, άνθρωποι της διπλανής πόρτας να είναι αυτοί που διαχειρίζονται τις υποθέσεις του Δήμου. Δηλαδή τι θέλουμε; Τεχνοκράτες και στα δημοτικά συμβούλια ή επαγγελματίες πολιτικούς; Το κακό της υπόθεσης είναι ότι πολλοί από αυτούς κινητοποιούνται από ιδιοτέλεια και πιθηκίζουν όσα βλέπουν στην κεντρική πολιτική σκηνή μεταφέροντας τα στον μικρόκοσμο του Δήμου τους.

Φτάνει το διάλειμμα σοβαρότητας. Θα κάνω και ένα σχόλιο για τους φιλελεύθερους. Δεν μας έφτανε ο Τζήμερος, γεμίσαμε με όλο το λουμπεναριό των ξώγαμων του Φρίντμαν. Έχουν καταντήσει πιο γραφικοί από το Κίνημα ΕΛ..Λ.Α..ΔΑ, αλλά ταυτόχρονα δεν είναι για γέλια. Για κλάματα είναι. Όταν υπάρχουν, λίγοι, αλλά υπάρχουν, εργάτες, εργαζόμενοι και άνεργοι που τσιμπάνε από τις διακηρύξεις περί ελευθερίας, ατομικής ευθύνης και ελεύθερης αγοράς.

Τέλος, τι διάολο γίνεται εκεί στην ακροδεξιά; Πόσα κομματίδια έχουν εμφανιστεί; Γιατί επιτέλους δεν βρίσκεται ένας να ρωτήσει γιατί δεν ενώνεστε όλοι οι ακροδεξιοί, όπως ρωτούσαν όλο στεναχώρια παλιά για την Αριστερά; Μόνο που η ερώτηση πρέπει να έχει και συνέχεια: Γιατί δεν ενώνεστε όλοι οι Ακροδεξιοί, να πάτε να πέσετε μόνοι σας σε καμιά πηγάδα;

Αυτά λοιπόν. Και πριν ψηφίσουμε ας σκεφτούμε καλά ποιοι άνθρωποι και ποιες πολιτικές θα μας εκπροσωπούν, από το δήμο μας μέχρι το Ευρωκοινοβούλιο.