Όλες οι ψήφοι είναι ίσες, αλλά κάποιες είναι πιο ίσες από άλλες

Όποιος θέλει να δει τι σημαίνει η “απλή αναλογική” του ΣΥΡΙΖΑ, μπορεί να παρατηρήσει αυτό που συμβαίνει στις ευρωεκλογές και πόσο ισότιμη είναι στην πραγματικότητα κάθε ψήφος, με το όριο – κόφτη του 3%. Η ψήφος στις ευρωεκλογές είναι πάντοτε πιο “χαλαρή”, παρά το σαφή διλημματικό χαρακτήρα της προχθεσινής κάλπης. Γεγονός που αποτυπώθηκε και στο ότι τα κόμματα που δεν πιάνουν το όριο, συγκεντρώνουν αθροιστικά το 21%, δεδομένου τουλάχιστον ότι οριστικά όπως φαίνεται το Μέρα25 δεν μπαίνει στη ευρωβουλή. Αν δε μιλούσαμε για εντελώς ετερόκλητες δυνάμεις και κάναμε μια μπακαλίστικη πρόσθεση, θα μπορούσαν να είναι τρίτο κόμμα και να χτυπήσουν με αξιώσεις το Σύριζα για τη δεύτερη θέση. Ας αναλογιστεί κανείς τι σημαίνει η “απλή” αναλογική που ευαγγελίζεται ο Σύριζα, και μάλιστα θέλει να καταργήσει ο Μητσοτάκης ως “υπερβολική” και προάγουσα την “ακυβερνησία”, όταν περίπου το 1/5 του εκλογικού σώματος, όποια άποψη κι αν έχει κανείς για τις επιλογές του, παραμένει χωρίς εκπροσώπηση.

Θεωρητικά, στην ευρωβουλή θα μπορούσαν να εκπροσωπηθούν όσοι σχηματισμοί ξεπέρασαν το 1%, ενώ το όριο θα έπεφτε ακόμα περισσότερο στις εθνικές, όπου θα αρκούσε το 0,33% για την εκλογή βουλευτή. Καθόλου άδολη και απλή αδολή αναλογική λοιπόν, ειδικά αν σκεφτεί κανείς την εκβιαστική λογική της “χαμένης ψήφου” που νοθεύει ούτως ή άλλως την απολύτως ελεύθερη έκφραση της βούλησης του εκλογικού σώματος. Εξάλλου, δεν είναι ακριβώς επαναστατικό μέτρο η απλή αναλογική, που ισχύει σε μια σειρά χώρες που καθόλου “ακυβέρνητες” δεν είναι, αφού στην (αστική) δημοκρατία δεν υπάρχουν διέξοδα, που έλεγε κι ένα παλιό σύνθημα της Ελληνοφρένειας.