Κάθε πρωταθλητής στον πάγκο του

Δύο χρόνια μετά το χρυσό στο Βόλο (και την λεζάντα του δήμαρχου Μπέου, που βρέθηκε από σπόντα στα επινίκια) στην κατηγορία των εφήβων, η ίδια φουρνιά επανέλαβε χτες  τον άθλο της, στην Κρήτη, στην κατηγορία των Νέων Ανδρών, νικώντας στον τελικό το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα του Ισραήλ (που βρέθηκε από σπόντα στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις). Οι νέοι άνδρες ενηλικιώθηκαν, τα θέλουν όλα, αλλά δύσκολα θα ξεφύγουν του χρόνου από το κακό το ριζικό τους, που είναι να σκουπίζουν τους πάγκους στους συλλόγους τους, μέχρι… να ωριμάσουν (οι ίδιοι και οι συνθήκες). Κι η λάμψη του χρυσού, ανήμερα των γενεθλίων του Γκάλη και στα 30χρονα του “τιρινίνι” -για τη σημειολογία του πράγματος- δεν αλλάζει την ουσία, απλώς διασκεδάζει τις εντυπώσεις.

Το 1995, στα επινίκια για το χρυσό της Εθνικής στο Μουντομπάσκετ Εφήβων, ο Ρετζιάς κι οι άλλοι διεθνείς φώναζαν ρυθμικά “πού είναι οι Γιούγκοι (οέο);”, ως αυθόρμητη διαμαρτυρία για τις αθρόες ελληνοποιήσεις παικτών από την πρώην ενωμένη Γιουγκοσλαβία, που έπαιζαν αντί για τα νέα παιδιά. Αλλά το θέμα δεν είναι εθνικό, ούτε ηλικιακό.

Είναι ζήτημα γιατί να θεωρείται ταλέντο κάποιος στα 25 του, όταν αλλού θα είχε συλλέξει εμπειρίες βετεράνου, αλλά η ρίζα του προβλήματος είναι η πίεση για το αποτέλεσμα στο σύγχρονο πρωταθλητισμό. Κανείς προπονητής, πλην εξαιρέσεων που επιβεβαιώνουν τον κανόνα, δε θα πάρει ποτέ σε κορυφαίο επίπεδο το ρίσκο να δώσει ευκαιρίες στους μικρούς, για να ψηθούν, τη στιγμή που κρίνονται τίτλοι κι εκατομμύρια.

Κι έτσι ξεκινά ένας φαύλος κύκλος, που θυμίζει, τηρουμένων των αναλογιών, τις μικρές αγγελίες, που ζητάνε νέους με πολύχρονη προϋπηρεσία σε μεγάλες εταιρίες, κι οι υποψήφιοι αναρωτιούνται πώς ακριβώς θα την αποκτήσουν, αν δεν τους προσλαμβάνει κανείς λόγω έλλειψης επαγγελματικής πείρας…

Ως τότε βέβαια, ας κρατήσουν οι χοροί για το χρυσό και τις εφήμερες χαρές μιας γενιάς, με αβέβαιο μέλλον. Όπως είχε πει κι ο Στάνκοβιτς, ως επικεφαλής της ΦΙΜΠΑ, εξάλλου, εμείς δεν αγαπάμε τον αθλητισμό αλλά τις αθλητικές επιτυχίες. Άλλο αν αυτός το είπε, για να βγάλει τον εαυτό του από το κάδρο των ευθυνών…