Μην ψάχνετε εδώ για χαμένους

Ήττα; Ποια ήττα; Όμως εγώ δεν παραδέχτηκα την ήττα.

Όχι, δεν είναι όπως στο Αστερίξ που οι βετεράνοι Γαλάτες πολεμιστές κάνουν πως δε θυμούνται την Αλεζία. Είναι πολιτικό το ζήτημα. Κατά κάποιον τρόπο -τηρουμένων των αναλογιών- όπως όταν έγραφε η Ζωρζ Σαρή τους “Νικητές” για τα Δεκεμβριανά, από τη δική μας σκοπιά.

Καταρχάς, το ίδιο έργο παίζουμε, αλλά από διαφορετικούς ρόλους. Λαϊκή αντιπολίτευση ήταν η ΛΑΣΥ πριν, αυτό θα είναι και τώρα, αλλά από άλλη θέση. Πρώτη θέση στην οργάνωση του κινήματος και των αγώνων του. Αυτό θα κάνει κι η δημοτική αρχή της Πάτρας, που πέτυχε την επανεκλογή της, αλλά δεν έχει την πλειοψηφία στο δημοτικό συμβούλιο. Δεν υπάρχουν σωτήρες άνωθεν να τους αναθέσουμε την ελπίδα μας να βρεθεί μια λύση, χωρίς εμάς.

Χαμένοι θα ήταν αν δεν αγωνίζονταν. Χαμένος αγώνας είναι αυτός που δε δίνεται. Κι αυτοί δεν άφησαν ούτε μια μάχη που δεν την έδωσαν, δεν μπήκαν μπροστά να την οργανώσουν. Οι αγώνες αυτοί άφησαν τη σπορά τους και δεν πρόκειται να σταματήσουν.

Είναι όμως κι αριθμητικό το ζήτημα.

Ναι, η Λαϊκή Συσπείρωση έχασε τέσσερις από τους πέντε κόκκινους δήμους σε σχέση με το 14′. Πρέπει να ρίξουμε όμως μια πιο προσεκτική ματιά στα συγκριτικά αποτελέσματα του πρώτου γύρου, προτού μιλήσουμε για ήττα, καταστροφή, κοκ. Εκεί φαίνεται εξάλλου η πραγματική απήχηση που είχε και καθορίζει πλέον τον αριθμό των δημοτικών συμβούλων.

Στην Πάτρα, η ΛΑΣΥ είχε εντυπωσιακή άνοδο κοντά στις 15 μονάδες -κι ακόμα πιο εντυπωσιακή επικράτηση στο δεύτερο γύρο.
Στο Χαϊδάρι ανέβηκε επτά μονάδες σε σχέση με το αντίστοιχο ποσοστό του πρώτου γύρου, ενώ στο δεύτερο μείωσε τη διαφορά -αλλά αυτό δεν ήταν αρκετό.
Στην Καισαριανή πέτυχε το μεγαλύτερο ποσοστό της τελευταίας 25ετίας και το μεγαλύτερο από όλες τις άλλες παρατάξεις.
Στην Ικαρία είχε ποσοστό πάνω από 30% κι αντίστοιχα υψηλό ήταν και το ποσοστό του κόμματος -σε αντίθεση με άλλους δήμους, όπου υπήρχε μεγαλύτερη απόκλιση.
Στην Πετρούπολη, η Λαϊκή Συσπείρωση ήταν πρώτη με διαφορά και θα έχει τους περισσότερους συμβούλους.

Στο δεύτερο γύρο, παλιοί και νέοι Πασόκοι διάλεξαν να χτίσουν την “προοδευτική συμμαχία” τους -εξάλλου δεν έχουν πολιτικές διαφορές στην ουσία. Ενώ σε κάποιους δήμους (πχ Ικαρία) χτίσανε την “αναπτυξιακή συμμαχία” ενάντια στην “κόκκινη οπισθοδρόμηση” -όλοι πλην Λακεδαιμονίων και εναντίον τους. Αναγκάζονται να αποκαλυφθούν -είναι κι αυτό μια μικρή νίκη.

Όποιος ψάχνει να βρει θλιμμένα πρόσωπα, κατεβασμένα μούτρα, γκρίνια και κατήφεια, συντροφικά μαχαιρώματα στον καταμερισμό των ευθυνών, παρακολουθεί λάθος κόμμα, δε βγάζει τέτοιες “ειδήσεις” και παραπολιτικά κουτσομπολιά. Ας δούνε τους χορούς και τα τραγούδια στην Πετρούπολη, τη λάμψη στο πρόσωπο, τα αποφασισμένα βλέμματα, κι ας μας πουν αν όλα αυτά παραπέμπουν σε ηττημένους.

Όχι. Είναι τα βλέμματα των νικητών, αυτών που δεν παραδόθηκαν, συνεχίζουν τη μάχη, δεν παραδέχτηκαν την ήττα. Γιατί πραγματικά ηττημένος είσαι όταν σε βάλουν οι αναποδιές από κάτω και σταμτατήσεις να αγωνίζεσαι.

Όμως εγώ δεν παραδέχτηκα την ήττα…