Περί διπόλων, φωτός και σκότους και άλλων διλημμάτων της δεκάρας

Με την ποσοστιαία διαφορά ανάμεσα στη Νέα Δημοκρατία και το ΣΥΡΙΖΑ να ξεπερνά το 9% στις Ευρωεκλογές και τις πρώτες δημοσκοπήσεις να εμφανίζουν αναλόγου μεγέθους νούμερα, η επερχόμενη προεκλογική περίοδος για τις βουλευτικές εκλογές αναμένεται να χαρακτηριστεί από ισχυρή πόλωση. Ήδη, στα διάφορα ΜΜΕ, δηλώσεις πολιτικών προσώπων των δύο πρώτων κομμάτων αναδεικνύουν ποιο θα είναι το κλίμα και το επίπεδο της αντιπαράθεσης.

Αριστερά VS Δεξιά.

Πρόοδος VS Συντήρηση.

Κοσμοπολιτισμός VS Εθνικισμός.

“Φως” VS “Σκοτάδι”

Όποια μορφή και να πάρει, το παραπάνω μανιχαϊστικό δίπολο, ξέρετε, αυτό που μαθαίναμε από τους αναθεωρητές ιστοριογράφους ότι είναι εν γένει “κακό”, εκτός από “κακό” είναι και βαθιά ψεύτικο.

Θα αναρωτηθεί κανείς: Ισχυρίζεστε πως ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ είναι ίδιοι;
Σαφέστατα όχι, γιατί τότε θα ήταν το ίδιο κόμμα.
Εδώ όμως υπάρχει ένα μεγάλο “αλλά”.

Ας ξεκινήσουμε καταρχήν από το επιβεβαιωμένο πια γεγονός, ότι και τα δύο κόμματα αυτά είναι στην ουσία δυο αστικά κόμματα διαχείρισης. Ήτοι δύο κόμματα που συμπλέουν στρατηγικά στη διαχείριση της κρίσης του καπιταλισμού και δρουν αλληλοσυμπληρώνοντας το ένα το άλλο, προς  εξυπηρέτηση της εγχώριας αστικής τάξης και τις επιταγές της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ. Προφανώς λοιπόν, είτε με ΝΔ, είτε με ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση, η πολιτική που θα υλοποιηθεί θα έχει, όπως και είχε, ταξικό πρόσημο, υπέρ του κεφαλαίου και ενάντια στο λαό.

Ξύλινος λόγος θα πείτε.
Ας αφήσουμε τις δύσκολες έννοιες.

Η διαφορά των δύο αυτών κομμάτων, μόνο στα επιμέρους και όχι στην ουσία φαίνεται στη δική σου καθημερινή εμπειρία:

Έχετε δει ξανά παρόμοια δίπολα να καταρρέουν: Τρεις δεκαετίες τώρα βλέπαμε παρόμοια δίπολα να αναπτύσσονται προεκλογικά, εντός και εκτός Βουλής, στα ΜΜΕ και στα σωματεία και συνδικάτα, ανάμεσα σε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Με την κρίση ήρθε όμως το “αδιανόητο”: Η συγκυβέρνηση των δυο κομμάτων και η από κοινού ψήφιση 2 μνημονίων. Σε αυτή την “ανίερη συμμαχία” χωρούσε δε και η ακροδεξιά του ΛΑΟΣ ή ενίοτε άλλες “προοδευτικές δυνάμεις”, βλέπε τα “αποκόμματα” του ΣΥΡΙΖΑ, τη γνωστή μας ΔΗΜΑΡ.  Όμως να μην ξεχνάμε και τα πιο πρόσφατο κυβερνητικό ή μάλλον συγκυβερνητικό δίπολο των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, όπου ακροδεξιές δυνάμεις βρέθηκαν να συγκυβερνούν σε αγαστή σύμπνοια με την “Αριστερά”.

Τους έχετε δει να στηρίζουν και να ψηφίζουν όλοι μαζί, τα ίδια: Ας μην πάμε πίσω στη Συνθήκη του Μάαστριχτ, που ψηφίστηκε και με τα δύο χέρια, από όλο το φάσμα του αστικού κοινοβουλευτισμού, πλην Λακεδαιμόνιων (ΚΚΕ). Ας πάμε σε πιο σύγχρονα δεδομένα. ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ ψήφισαν μαζί το 3ο μνημόνιο και κάθε εφαρμοστικό νόμο, που αυτό συνεπαγόταν. Κατά τη διάρκεια της “Αριστερής κυβέρνησης”, ο ΣΥΡΙΖΑ διατήρησε και επέκτεινε όλα τα μνημονιακά μέτρα των προηγούμενων κυβερνήσεων, καθώς ούτε ο ΕΝΦΙΑ καταργήθηκε, ούτε καμιά άλλη μνημονιακή ρύθμιση. Όμως και πιο πρόσφατα, με τη Συμφωνία των Πρεσπών και τη δήθεν “όξυνση της αντιπαράθεσης” των δύο κομμάτων, οι προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ για το ζήτημα διέφεραν μονάχα στα επιμέρους, ενώ κανείς δεν μιλούσε για το ρόλο του ΝΑΤΟ και τη βάση μαμούθ, λίγο πιο βόρεια από τα βόρεια σύνορά μας. Κανείς βέβαια εκτός του ΚΚΕ… Οι παραπάνω ομοιότητες των δύο κομμάτων φαίνονται ξεκάθαρα και στον πολιτικό λόγο του Αλέξη Τσίπρα που δεν σταμάτησε να επαναλαμβάνει σε κάθε τόνο ότι η κυβέρνησή του τα κατάφερε εκεί που οι προηγούμενες αποτύγχαναν. Το παραπάνω μάλιστα είναι αληθές, καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ έβαλε τα “γυαλιά” στη ΝΔ ως προς την ικανότητά του να ανταποκρίνεται μέχρι κεραίας στα προτάγματα του κεφαλαίου και να εισπράττει σορό τα συγχαρητήρια των διαφόρων ιμπεριαλιστικών οργανισμών.

Έχετε δει τις “μετεγγραφές” ανάμεσα στη ΝΔ και το ΣΥΡΙΖΑ: Και σε επίπεδο πολιτικού και στελεχικού δυναμικού, αλλά κυρίως, στο έδαφος της παραπάνω κοινής στρατηγικής των δύο κομμάτων, είδαμε ένα πανηγύρι μετακινήσεων, μεταπηδήσεων και μετεγγραφών. “Δεξιοί” βουλευτές και στελέχη βαφτίστηκαν “αριστεροί”, “αριστεροί” προσχώρησαν στη “Δεξιά” και βέβαια, όλοι μαζί στήριξαν και εφάρμοσαν μέτρα για την ανάκαμψη των κερδών του κεφαλαίου και το τσάκισμα των λαϊκών δικαιωμάτων.

Τους έχετε δει να συμπορεύονται σε σωματεία και συνδικάτα: Παράλληλα, σε κάθε σχεδόν σωματείο, συνδικάτο, ομοσπονδία, ακόμα και στη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ, οι παρατάξεις της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ διαφέρουν μόνο στο όνομα. Όπως ακριβώς και με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ,  οι όποιες δυνάμεις ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΔ διαθέτει στο συνδικαλιστικό χώρο φέρουν βαριά την ευθύνη για το επίπεδο του συνδικαλιστικού κινήματος. Συσπειρωμένες γύρω από τη γνωστή αντι-ΠΑΜΕ ρητορική, θυμούνται να καλέσουν σε απεργία κυρίως την Πρωτομαγιά, ενώ κάθε κάλεσμα σε απεργία των ταξικών δυνάμεων είναι “λαϊκισμός”, “πυροτέχνημα” ή “καπέλωμα του ΠΑΜΕ”. Τόσο οι συνδικαλιστές του ΣΥΡΙΖΑ, όσο και της ΝΔ είναι άφαντοι από κάθε κινητοποίηση, διαμαρτυρία ή διαδήλωση, ενώ βαρύ πέπλο σιωπής ή πολιτικάντικες “τρίπλες” χαρακτηρίζουν την απάντησή τους σε κάθε διεκδίκηση του κινήματος. Θυμηθείτε τέλος τη νοθεία στο πρόσφατο συνέδριο της ΓΣΕΕ, που ξεμπροστιάστηκε και διαλύθηκε από τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ. Πώς απάντησαν τότε οι συνδικαλιστικές δυνάμεις της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ; Είτε μιλώντας για “κόκκινο φασισμό”, είτε τηρώντας σιωπή νεκροταφείου…

Τους είδατε στο δεύτερο γύρω των δημοτικών εκλογών: Σημαντικό ενοποιητικό στοιχείο της πολιτικής στρατηγικής των δύο κομμάτων του παραπάνω δίπολου δεν είναι μόνο η αντιλαϊκή πολιτική, αλλά και το κοινό μέτωπο ενάντια στο ΚΚΕ. Στους πέντε δήμους όπου του ΚΚΕ πέρασε στο δεύτερο γύρο των δημοτικών εκλογών (Χαϊδάρι, Καισαριανή, Πετρούπολη, Ικαρία και Πάτρα) ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ έδωσαν κοινή μάχη για να περάσει ο δήμος στα χέρια, οποιουδήποτε άλλου υποψηφίου ανταγωνιζόταν τον κομμουνιστή δήμαρχο, στη δεύτερη κάλπη. Φαίνεται λοιπόν πως οι κομμουνιστές δήμαρχοι ενόχλησαν το ίδιο, τόσο τη ΝΔ όσο και το ΣΥΡΙΖΑ, ενώ στις περιπτώσεις αυτές, πήγε “περίπατο” κάθε επιχειρηματολογία του ΣΥΡΙΖΑ περί προόδου VS συντήρησης. Θυμίζουμε πως η συνταγή “όλοι μαζί ενάντια στο ΚΚΕ” είναι παλιά και έπιασε τόπο στην Ικαρία, επί εποχών Σταυρινάδη. Παρόμοια “γραμμή” έδωσε την Κυριακή και το tweet του Νίκου Παππά, που στήριξε τον Χρήστο Βοσκόπουλο, ενάντια στον κομμουνιστή δήμαρχο, Ηλία Σταμέλο.

Το ότι οι διαφορές ανάμεσα στο ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ δεν είναι ουσιαστικές, αλλά αφορούν μόνο επιμέρους ζητήματα δε σημαίνει πως ο ελληνικός λαός πρέπει να αποδεχτεί την ψευδεπίγραφη λογική των διπόλων τους. Στις επερχόμενες κάλπες, ο λαός δεν πρέπει να επιλέξει με βάση τις επιμέρους διαφορές, αλλά κυρίως με βάση το τι εξυπηρετεί τις δικές του σύγχρονες ανάγκες. Για να ενισχυθεί η λαϊκή αντιπολίτευση, απέναντι στην όποια αντιλαϊκή “από την κούνια” της κυβέρνηση, η ψήφος πρέπει  να είναι κόκκινη. Πρέπει να είναι ψήφος στο ΚΚΕ.