Θέατρο τη Δευτέρα: «Του Κουτρούλη ο γάμος» του Αλέξανδρου Ρίζου Ραγκαβή
Το έργο «Του Κουτρούλη ο γάμος», γράφτηκε από τον Αλέξανδρο Ρίζο Ραγκαβή στα 1843, αμέσως μετά το «μνημόνιο» με τους δανειστές εκείνης της εποχής και την επιβολή στη χώρα μας από τις Μεγάλες Δυνάμεις δυσβάστακτων όρων, που οδήγησαν στην εξέγερση της 3ης του Σεπτέμβρη…
Το έργο «Του Κουτρούλη ο γάμος», γράφτηκε από τον Αλέξανδρο Ρίζο Ραγκαβή στα 1843, αμέσως μετά το «μνημόνιο» με τους δανειστές εκείνης της εποχής και την επιβολή στη χώρα μας από τις Μεγάλες Δυνάμεις δυσβάστακτων όρων, που οδήγησαν στην εξέγερση της 3ης του Σεπτέμβρη…
Όπως διαβάζουμε στον Ριζοσπάστη: «Μέσα από την ξεκαρδιστική ιστορία του Κουτρούλη, του καλοκάγαθου ράφτη από τη Σύρο, που για να τον δεχτεί για σύζυγό της η ωραία Ανθούσα, θέτει ως όρο να γίνει… υπουργός, ο Ραγκαβής αποκαλύπτει με αξιοθαύμαστη τόλμη τις μεθόδους και τις πρακτικές που από τότε διέπουν το πολιτικό μας σύστημα: την εξασφάλιση ξένης υποστήριξης, τη διαπλοκή, την εξαγορά συνειδήσεων, τις πελατειακές σχέσεις και τη θυσία του δημοσίου στο ατομικό συμφέρον»…
Θέατρο τη Δευτέρα: «Του Κουτρούλη ο γάμος» του Αλέξανδρου Ρίζου Ραγκαβή
Η παράσταση προβλήθηκε από την ΕΡΤ το 1984, στα πλαίσια της εκπομπής «Το θέατρο της Δευτέρας». Σκηνοθεσία: Σπύρος Ευαγγελάτος. Τηλεσκηνοθεσία: Στέλιος Ράλλης
Παίζουν οι ηθοποιοί: Ηλίας Ασπρούδης, Νικήτας Αστρινάκης, Ιλιάς Λαμπρίδου, Γιάννης Ροζάκης, Πάνος Σκουρολιάκος, Γιάννης Σταματάκης, Γιώργος Τσιδίμης, Τάσος Υφαντής, Στράτος Χρήστου.
Η Κατιούσα αγαπάει το θέατρο και προβάλει κάθε Δευτέρα από τις σελίδες της μια σειρά από ξεχωριστά έργα που βρίσκονται «αποθηκευμένα» στο πλούσιο Αρχείο της ΕΡΤ.
Για πολλά χρόνια «Το θέατρο της Δευτέρας» που προβαλλόταν από την κρατική ΕΡΤ αποτελούσε μια όαση πολιτισμού στο άνυδρο τηλεοπτικό (και όχι μόνο) τοπίο της εποχής, που καθήλωνε κάθε βδομάδα μπροστά στους δέκτες τους χιλιάδες τηλεθεατές.
Οι μεγαλύτεροι συγγραφείς του κόσμου, αλλά και πολλοί νεότεροι, Έλληνες και ξένοι, έργα του κλασικού και νεότερου ρεπερτορίου, δοσμένα από σημαντικούς θεατράνθρωπους κι ερμηνευμένα από μερικούς από τους καλύτερους ηθοποιούς που γέννησε αυτός ο τόπος, πέρασαν από τις ασπρόμαυρες και στη συνέχεια έγχρωμες οθόνες των τηλεοράσεων κι έφεραν κοντά στο θέατρο έναν κόσμο που δεν του δινόταν άλλου τύπου κίνητρα (ούτε λόγος για την απαραίτητη παιδεία…), για να προσεγγίσει, να απολαύσει και ν’ αγαπήσει τη συγκεκριμένη μορφή τέχνης.
