Ρίτα Αντωνοπούλου: «Ο καλλιτέχνης αρθρώνει πολιτικό λόγο μέσα από το έργο του»

Με είχαν ρωτήσει κάποιοι φίλοι τις προάλλες τι είναι αυτό που διακρίνεις στη Ρίτα Αντωνοπούλου και σου αρέσει τόσο πολύ. Περιέργως, δεν τους είπα ούτε για την εξαιρετική της φωνή ούτε για το σπινθηροβόλο της βλέμμα ούτε καν για τη γοητευτική της παρουσία. Τους είπα απλώς πως έχει duende, μία λέξη που δεν ήξερα καλά καλά τι σήμαινε σε όλο της το εύρος. Πριν λίγες μέρες, με υποδέχθηκε στο σπίτι της. Ζεστό, γεμάτο ζωγραφιές της κόρης της και δικές της. Μου μίλησε, μεταξύ άλλων, για τη μουσική, τον Θάνο Μικρούτσικο, την πολιτική, την κόρη της, τον έρωτα και τον χρόνο. Με ένα χαμόγελο που δεν έφευγε ούτε στιγμή από τα χείλη της.

Όσο συζητούσαμε, στο μυαλό μου στριφογύριζε η φράση του Άντον Τσέχοφ: «Στον άνθρωπο όλα πρέπει να είναι ωραία: και το πρόσωπο και το ντύσιμο και η ψυχή και οι σκέψεις».

Πώς ξεκίνησε η σχέση σου με τη μουσική;

Δεν θυμάμαι πως έγινε η αρχή, θυμάμαι μόνο πως ένιωθα την ανάγκη να τραγουδάω και να ακούω μουσική από μικρό παιδί. Οι γονείς μου άκουγαν μουσική, κυρίως μέσα στο αυτοκίνητο, αλλά δεν υπήρχε κάποιος στην οικογένειά μου που να ασχολιόταν επαγγελματικά ούτε με το τραγούδι ούτε με τη μουσική. Και, μάλιστα, μπορώ να σου πω πως είναι όλοι τους και πολύ φάλτσοι…

Αν δεν ήσουν τραγουδίστρια, τι θα ήθελες να ήσουν;

Ηθοποιός. Γι’ αυτό, μάλλον, έχω παίξει και σε αρκετές θεατρικές παραστάσεις, όπως ήταν το «9:05», η «Ιφιγένεια εν Αυλίδι», το «Καινούργιο κόκκινο», η «Μήδεια του έρωτα». Επειδή υπάρχει το μικρόβιο της υποκριτικής μέσα μου. Το κυνηγάω, με κυνηγάει, δεν ξέρω ακριβώς τι γίνεται. Το σίγουρο είναι πως δεν κλείνω την πόρτα σε όλο αυτό. Το θέλω.

Θα μπορούσες να σταματήσεις το τραγούδι για μία περίοδο και να ασχοληθείς μόνο με την υποκριτική;

Όχι, επειδή το τραγούδι αποτελεί πρωτογενή ανάγκη για μένα. Αν δεν τραγουδάω, νιώθω πως μου κόβεται κάτι πολύ ζωτικό, νιώθω σαν να μην μπορώ να αναπνεύσω. Θυμάμαι μία περίοδο στη ζωή μου, κοντά στα 20, που δεν τραγουδούσα και είχα πρόβλημα. Ξύπναγα το βράδυ, πήγαινα στο μπάνιο και σιγοτραγουδούσα – με κλειστή την πόρτα ώστε να μην ξυπνήσουν οι γονείς μου και ο αδερφός μου – για να μπορέσω να ηρεμήσω μετά να κοιμηθώ.

Θάνος Μικρούτσικος, ένα μεγάλο κεφάλαιο στη ζωή σου. Τι σημαίνει για σένα αυτή η σχέση που έχεις αναπτύξει με τον Θάνο;

Ο Θάνος αποτελεί πλέον οικογένεια για μένα. Δεν μπορούσα ποτέ να φανταστώ πως η σχέση μας θα εξελισσόταν με αυτόν τον τρόπο, όταν γνωριστήκαμε το 2006. Ήταν δική μου πολύ μεγάλη επιθυμία να τον γνωρίσω και να συνεργαστώ μαζί του, φεύγοντας από τον Σταμάτη Κραουνάκη, αλλά δεν μπορούσα να διανοηθώ πως θα προκύψει αυτή η συνεργασία όλα αυτά τα χρόνια. Με έχει καθορίσει σε πολύ μεγάλο βαθμό, με έχει συστήσει στον κόσμο και με έχει πιστέψει όσο κανένας άλλος. Αν με ρωτούσαν ποιος είναι ο μουσικός «πατέρας» μου, τον Θάνο θα έλεγα. Τον θαυμάζω, τον αγαπώ και τον εκτιμώ απεριόριστα. Είναι ευφυής, ταλαντούχος και πάρα πολύ καλός άνθρωπος.

Πώς βιώνεις τα προβλήματα υγείας που τον ταλαιπωρούν το τελευταίο χρονικό διάστημα; Σε έχουν επηρεάσει;

Όλοι όσοι είμαστε κοντά του και τον γνωρίζουμε, δεν γίνεται να μην επηρεαστούμε.

Υπάρχει κάτι που σου έχει πει τώρα τελευταία και το έχεις κρατήσει;

Λέει πως τον έχει νικήσει τον καρκίνο. Δεν έχει σημασία τι κάνει στο σώμα του, σημασία έχει πως δεν τον φοβάται. Ο Θάνος είναι ένας άνθρωπος που συνεχίζει να παλεύει. Είναι απίστευτη η δύναμή και η ενέργειά του. Δεν το βάζει κάτω με τίποτα. Εκείνος δίνει κουράγιο στους υπόλοιπους και όχι εμείς σε εκείνον.

Κάτι ακόμα που μου λέει είναι πως νιώθει χορτασμένος. Νιώθει σαν να έχει ζήσει εφτά ζωές με όσα έχει περάσει. Αυτό που τον βασανίζει μόνο είναι τα παιδιά του και η γυναίκα του, η Μαρία.

Εκτός από τον Θάνο Μικρούτσικο, ποιοι άλλοι καλλιτέχνες έχουν σημαδέψει μέχρι τώρα την καλλιτεχνική σου πορεία και έπαιξαν σημαντικό ρόλο και στη δική σου εξέλιξη;

Ο Σταμάτης Κραουνάκης σίγουρα υπήρξε μεγάλο κεφάλαιο στη ζωή μου. Προηγήθηκε του Θάνου Μικρούτσικου και ήταν πολύ μεγάλο σχολείο για μένα. Από εκεί και μετά, νομίζω πως με έχουν διαμορφώσει και όλα αυτά που άκουγα σαν παιδί. Θα πρέπει, δηλαδή, να ανατρέξω πίσω και να θυμηθώ πως μέσα στο αυτοκίνητο των γονιών μου υπήρχαν κασέτες του Παπακωνσταντίνου, του Νταλάρα, της Αλεξίου, της Γαλάνη, της Δημητριάδη, της Γλυκερίας, της Βιτάλη, που επηρέασαν ασυναίσθητα την καλλιτεχνική μου πορεία. Για παράδειγμα, το αγαπημένο τραγούδι του πατέρα μου, το ρεμπέτικο «Καίγομαι, καίγομαι», που λέει η Λεονάρδου, το τραγουδάω μέχρι και σήμερα.

Φυσικά, υπήρξαν και καλλιτέχνες νεότερης γενιάς που με επηρέασαν, όπως ο Αλκίνοος Ιωαννίδης και ο Χρήστος Θηβαίος, καθώς και αρκετοί ξένοι ερμηνευτές, όπως ο Τζορτζ Μάικλ και η Τόρι Έιμος.

Τι θα ήθελες να κάνεις στο μέλλον μουσικά που δεν έχεις κάνει μέχρι σήμερα; Έχεις κάποιο απωθημένο;

Δεν είναι τόσο σχηματοποιημένο μέσα μου, επειδή διαπιστώνω πως όσο περνάει ο καιρός, αλλάζει και ο τρόπος έκφρασής μου και ανακαλύπτω κι εγώ καινούργια πράγματα. Γι’ αυτό και δεν ξέρω ακριβώς να σου πω τι είναι αυτό που θα ήθελα να κάνω στο μέλλον. Αυτό, όμως, που μπορώ να σου πω με βεβαιότητα είναι πως θέλω κάθε φορά να βρίσκω τον τρόπο να εκφράζω το maximum των δυνατοτήτων μου, δηλαδή κάθε καινούργια παράσταση να είναι καλύτερη από την προηγούμενη.

Ωραίο αυτό που λες. Υπάρχει φορά που έχεις γυρίσει στο σπίτι σου μετά από κάποια παράσταση και έχεις πει πως δεν ήμουν καλή ή δεν ήμουν καλύτερη από την προηγούμενη φορά;

Ναι. Και μάλιστα αρκετές φορές. Δεν γίνεται κάθε φορά να πετυχαίνεις. Παλιότερα, απογοητευόμουν πολύ περισσότερο, όχι τόσο για μένα, αλλά για τον κόσμο, επειδή έχω χτίσει μία πολύ ωραία σχέση όλα αυτά τα χρόνια μαζί του. Αν νιώσω πως τον απογοητεύω, μου είναι πολύ βαρύ. Για παράδειγμα, είχα κάνει πέρσι μία παράσταση στην Κύπρο με τον Θοδωρή Οικονόμου, που έπρεπε να την είχα ακυρώσει, επειδή ήμουν κρυωμένη και δεν μπορούσα να τραγουδήσω.

Ποιον μουσικό θα ήθελες να έχεις γνωρίσει και δεν πρόλαβες;

Τον Χατζιδάκι. Φαντάζομαι πολλές φορές τον εαυτό μου να βρίσκεται σε ένα από αυτά τα τραπέζια που συναντιόταν με τον Γκάτσο και συζητούσαν. Κι ας μη μιλούσα. Ας ήμουν αόρατη, να κάθομαι απλώς να τους ακούω.

Επίσης, θα ήθελα πάρα πολύ να βρίσκομαι εκεί την ώρα που του ερχόταν η έμπνευση. Πώς δημιούργησε, για παράδειγμα, την «μπαλάντα του Ούρι»;

Ένας καλλιτέχνης στις σκοτεινές εποχές που ζούμε σήμερα, έχει μεγαλύτερη υποχρέωση από άλλους να αρθρώνει πολιτικό λόγο και να τοποθετείται για όσα συμβαίνουν γύρω του ή όχι;

Αυτό είναι απόλυτα συνυφασμένο με την πορεία του καθενός. Αν εγώ είχα μία άλλη πορεία, τραγουδούσα άλλα τραγούδια – πιο ανάλαφρα ας πούμε – θα περιμένει κανείς να αρθρώσω πολιτικό λόγο ή θα έχει καμία σημασία ο πολιτικός μου λόγος σε μία συνέντευξη ή μέσα από κάποιο τραγούδι; Θέλω να πω, δηλαδή, πως από τους καλλιτέχνες που περιμένουμε να αρθρώσουν πολιτικό λόγο, το έχουν ήδη κάνει μέσα από την τέχνη τους.

Αρκεί, όμως, μόνο η τέχνη τους ή χρειάζεται και κάτι παραπάνω; Για παράδειγμα, ο Θάνος Μικρούτσικος έχει πολιτικό λόγο, χώρια από το τι κάνει στην τέχνη του.

Ο Θάνος βγαίνει και λέει ακριβώς αυτό που θέλει κι αυτό που σκέφτεται. Δεν κρύβεται και δεν φοβάται να το κάνει.

Όπως κι εσύ, Ρίτα. Βγαίνεις συχνά πυκνά και αρθρώνεις πολιτικό λόγο. Γι’ αυτό και σου ζητώ να μου κάνεις κι ένα σχόλιο για το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών.

Να πούμε ότι δεν το περιμέναμε όλο αυτό που συνέβη; Το περιμέναμε… Αυτό που με απογοητεύει, όμως, γενικότερα τα τελευταία χρόνια και δεν μπορώ με τίποτα να το κατανοήσω είναι η ολοκληρωτική απώλεια κάθε κοινωνικής συνείδησης, κάθε ελπίδας πως μπορεί να αλλάξει κάτι.

Στην αρχή της μεταπολίτευσης, αυτό δεν συνέβαινε σε τόσο μεγάλο βαθμό. Αν, όμως, παρατηρήσεις τι έγινε από τότε μέχρι σήμερα στη χώρα, θα αντιληφθείς μόνο εναλλαγή πολιτικών κομμάτων, που κάθε φορά έκαναν τα ίδια ή και χειρότερα.

Με αυτή την ελπίδα που λες δεν κέρδισε ο ΣΥΡΙΖΑ το 2015; Σου υπενθυμίζω πως βγήκε με το σύνθημα «η ελπίδα έρχεται».

Ακριβώς με αυτήν και την πατήσαμε. Όλοι μας. Κι εγώ μαζί, αφού θέλω να σου θυμίσω πως τραγούδησα στη μεγάλη συγκέντρωση για το Όχι στο δημοψήφισμα στο Σύνταγμα.

Σήμερα, όμως, μου κάνει μεγάλη εντύπωση πως, παρότι έχουμε μεγάλη εμπειρία πλέον, πάμε και ψηφίζουμε ξανά τους ίδιους και τους ίδιους και χτυπάμε το κεφάλι μας στον τοίχο. Δεν βγάζουμε συμπεράσματα.

Ποια είναι τότε η εναλλακτική; Στις 7 Ιουλίου έχουμε εθνικές εκλογές. Τι θα ψηφίσεις;

Νομίζω πως ακόμα και ο φούρναρης στη γωνία, που με αποκαλεί συντρόφισσα, ξέρει τι θα ψηφίσω (γέλια).

Αλλάζω την ερώτηση, λοιπόν. Γιατί ΚΚΕ, Ρίτα;

Θα ήταν τρελό να ψηφίσω κάτι άλλο, επειδή ο κομμουνισμός έχει στο επίκεντρο τον άνθρωπο και αυτή τη φιλοσοφία δεν μπορώ να τη βρω αλλού, παρά μόνο στο ΚΚΕ, το πιο σταθερό κόμμα στις απόψεις και την πολιτική του.

Η πρόταση του ΚΚΕ θεωρείς πως μπορεί να υλοποιηθεί στο άμεσο μέλλον, με όλους αυτούς τους αρνητικούς συσχετισμούς που επικρατούν διεθνώς και τη γενικότερη συντηρητικοποίηση του κόσμου;

Είναι δύσκολο. Κι αυτό είναι κάτι που με προβληματίζει πολύ, επειδή έχω και μία μικρή κόρη, τη Φαίδρα, και ανησυχώ για τον κόσμο μέσα στον οποίο θα μεγαλώσει και θα κληθεί να ζήσει.

Αρκεί μόνο να σου πω, για να καταλάβεις την απογοήτευσή μου, πως συζητούσα με μερικούς φίλους για το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών και λέγαμε πως πρέπει να ετοιμάσουμε βαλίτσες για άλλη χώρα. Αλλά μετά σκεφτήκαμε πως η Αμερική έχει τον Τραμπ και συνειδητοποιήσαμε πως είναι γενικότερο το πρόβλημα.

Παρατηρούμε σήμερα σε ολόκληρη την Ευρώπη αύξηση των ακροδεξιών κομμάτων. Γιατί πιστεύεις συμβαίνει αυτό και τι πρέπει να γίνει για να πάψει να συμβαίνει;

Πιστεύω πως όλα ξεκινάνε από την αμορφωσιά και τη χαμηλή αντίληψη μίας μεγάλης μερίδας του κόσμου. Αυτά εκμεταλλεύεται η εκάστοτε εξουσία για να μας χειραγωγεί και να μας κάνει να ψηφίζουμε κόμματα που δεν απειλούν την κυριαρχία της, όπως είναι τα ακροδεξιά και τα φασιστικά κόμματα.

Έχεις συμμετάσχει αρκετές φορές σε φεστιβάλ της ΚΝΕ, καθώς και σε κεντρικές εκδηλώσεις του ΚΚΕ στο ΣΕΦ. Τι θα ήθελες να πεις σε όλους αυτούς που οραματίζονται έναν καλύτερο κόσμο με περισσότερη δικαιοσύνη;

Να μην σταματήσουν ούτε λεπτό να παλεύουν γι’ αυτόν τον κόσμο που θα στεγάσει τα όνειρά τους και θα καλύψει τις σύγχρονες ανάγκες τους. Ή είμαστε άνθρωποι που συνεχίζουμε να βαδίζουμε, άνθρωποι που δεν αλυσοδενόμαστε, ή τι το τραγουδάμε με αυτό το πάθος κάθε φορά, αν δεν μας λέει κάτι μέσα μας; Φυσικά, ο καθένας μας παλεύει από το δικό του μετερίζι και με τον δικό του τρόπο.

Πρόταση να κατέβεις στις εκλογές έχεις;

Μου είχε κάνει πιο παλιά πρόταση ένα κόμμα για τις ευρωεκλογές, αλλά όχι αυτό που φαντάζεσαι.

Αν σου έκανε πρόταση το κόμμα που φαντάζομαι, θα κατέβαινες;

Όχι. Τουλάχιστον, όχι τώρα.

Θα σου πω τρεις κομματικούς σχηματισμούς και θα ήθελα να τους αφιερώσεις από ένα τραγούδι. ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ και ΚΚΕ.

Στον ΣΥΡΙΖΑ θα αφιέρωνα το «Μάνα μου Ελλάς» όπου οι στίχοι του Νίκου Γκάτσου μιλάνε για τα «ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα», στη ΝΔ το «Fuego» της Φουρέιρα και στο ΚΚΕ τον «Μικρόκοσμο» της Δημητριάδη.

Μπορείς να μας πεις έναν στίχο από τραγούδι σου που να χαρακτηρίζει την σημερινή εποχή;

Ο στίχος ανήκει στον Ηλία Μάστορη και το τραγούδι λέγεται «Ενός λεπτού φασαρία». Θα σου πω το ρεφρέν: «Όλα γύρω μια πλάνη σε ένα χώρο πλασέμπο/ μετανάστες με φράκο και υπουργοί γαλαρία/σταυρωμένα τα χέρια δεν ακούω πασατέμπο/ένα πράγμα μου μένει ενός λεπτού φασαρία».

Παρατηρώντας το σαλόνι σου, βλέπω πως δεν έχεις καθόλου τηλεόραση. Ούτε στο υπνοδωμάτιό σου έχεις;

Δεν έχω καθόλου τηλεόραση στο σπίτι μου, όπως δεν έχω και tablet. Είναι μία συνειδητή επιλογή για να μην κολλήσει η κόρη μου και βλέπει βλακείες.

Άρα, συζητάτε μεταξύ σας. Τι λέτε συνήθως;

Εκτός από τα καθημερινά, αυτά που μπορεί να την απασχολούν δηλαδή στο σχολείο, κάνουμε και πολύ σοβαρές συζητήσεις βαθιάς ψυχανάλυσης, επειδή είναι ένα παιδί που μπορεί και αντιλαμβάνεται αρκετά πράγματα που εγώ κατάλαβα αργότερα στη ζωή μου. Ό,τι μπορεί να γλυτώσει από ταλαιπωρία και ανώφελο πόνο, προσπαθώ να το γλυτώσει. Φυσικά, επιδιώκω να μην κάνω τα λάθη που έκαναν οι δικοί μου γονείς σε μένα, αν και είμαι σίγουρη πως κάνω άλλα λάθη εγώ.

Υπάρχει κάποιο λάθος που θεωρείς πως έκαναν σε σένα οι γονείς σου και τους το επισημαίνεις ακόμα και σήμερα;

Το ότι δεν αντιλήφθηκαν το ταλέντο μου (γέλια).

Δεν ήθελαν να γίνεις τραγουδίστρια;

Όχι. Ο πατέρας μου δούλευε στον ΟΤΕ, η μητέρα μου στην τράπεζα και ήθελαν να κάνω κι εγώ κάτι αντίστοιχο. Για το καλό μου, όμως. Δεν διέθεταν, άλλωστε, γνώσεις μουσικής και δεν ήταν εύκολο να αντιληφθούν τη δική μου την ανάγκη να γίνω τραγουδίστρια.

Θυμάσαι ποιο είναι το πιο περίεργο πράγμα που έχει κάνει θαυμαστής σου;

Μου έχουν συμβεί αρκετά περίεργα πράγματα. Το πιο συνηθισμένο περίεργο, που πλέον έχει πάψει να με ξαφνιάζει, είναι οι προτάσεις γάμου. Υπάρχουν, βέβαια, και ενέργειες θαυμαστών που με φέρνουν σε αμηχανία, άλλα και άλλες που με έχουν ανησυχήσει. Ξέρεις, είναι ιδιαίτερη η ταύτιση που δημιουργείται μέσα από τη μουσική με τον κόσμο. Θέλεις δεν θέλεις, εσύ λες ένα τραγούδι με τον δικό σου τρόπο, αλλά δεν ξέρεις πώς το εκλαμβάνει ο άλλος όταν το ακούει. Τη σύνδεση που νιώθει αυτός ο άνθρωπος με σένα, εσύ δεν την ξέρεις, αλλά αυτός την έχει. Σε θεωρεί δικό του άνθρωπο, επειδή έχεις μπει στη ζωή του με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Όσοι δεν μπορούν να το διαχειριστούν αυτό, μπορεί να γίνουν και επικίνδυνοι…

Τα social media πώς τα αντιμετωπίζεις; Θεωρείς πως είναι χρήσιμα ή πως σε αποσπούν από την πραγματική ζωή;

Προφανώς, έχει χαθεί η μπάλα… Έχουμε φτάσει να μετράμε πόσο καλά τα πάμε στη ζωή μας με likes. Πάντως, θεωρώ πως, όπως σε όλα τα πράγματα, αν γίνεται σωστή χρήση με μέτρο, μπορούν να αποτελέσουν χρήσιμα εργαλεία επικοινωνίας. Εγώ τα χρησιμοποιώ με μέτρο, ίσως και λιγότερο απ’ όσο θα έπρεπε εδώ που τα λέμε.

Σκέψου μόνο πως το mail μου το έφτιαξε πριν χρόνια μία θαυμάστριά μου, ενώ το κανάλι μου στο YouTube και τη σελίδα μου στο facebook κάποιοι άλλοι θαυμαστές μου. Εγώ δεν έκανα ποτέ τίποτα. Αρκεί να σου πω πως το instagram μού το έφτιαξε ο Θέμης Καραμουρατίδης!

Ο Οδυσσέας Ελύτης είχε πει πως «είναι διγαμία ν’ αγαπάς και να ονειρεύεσαι». Ρίτα, τι από τα δύο κάνεις συνήθως; Αγαπάς ή ονειρεύεσαι;

Δεν μπορώ να τα διαχωρίσω αυτά τα δύο. Όταν αγαπάω, ονειρεύομαι παράλληλα αυτόν που αγαπάω και έχω προσδοκίες από αυτόν για το μέλλον. Ονειρεύομαι, για παράδειγμα, να δω την κόρη μου να μεγαλώνει, κι ας σημαίνει αυτό πως μαζί της θα έχω μεγαλώσει κι εγώ…

Τι ρόλο έχει παίξει και συνεχίζει να παίζει ο έρωτας στη ζωή σου;

Καταλαμβάνει πολύ μεγάλο μέρος της σκέψης μου, της καθημερινότητάς μου, της ζωής μου. Με έχει απασχολήσει πάρα πολύ μέσα στα χρόνια, χωρίς αυτό να σημαίνει πως έβγαινα πάντα νικήτρια. Μάθαινα, όμως, από τα λάθη μου, από τις απογοητεύσεις και γινόμουν πιο δυνατή, αν και δεν μπορώ να πω πως πάντα τον καταλάβαινα. Σίγουρα πάντως κάνουμε παρέα αρκετά συχνά.

Τι ετοιμάζεις μουσικά αυτή την περίοδο και πού θα σε βρούμε το καλοκαίρι;

Θα κάνω καλοκαιρινή περιοδεία με πάρα πολλές συμμετοχές, πολλά αφιερώματα και με καινούργιο πρόγραμμα που έχω ετοιμάσει. Βασική μου στάση θα είναι ο κήπος του Μεγάρου στις 9 Ιουλίου με τον Θοδωρή Οικονόμου, όπου θα κλείσει εκεί αισίως ένας κύκλος δύο ετών. Αυτή η παράσταση θα κυκλοφορήσει σε διπλό βινύλιο τον Σεπτέμβριο.

Παράλληλα, έχω ετοιμάσει μία παράσταση με θέμα το ταξίδι και θα την κάνω περιοδεία μαζί με τρεις εξαιρετικούς μουσικούς. Επίσης, έχω ήδη ξεκινήσει και προετοιμάζω την καινούργια παράσταση του χειμώνα, που θα έχει ως θέμα τον χρόνο, καθώς και νέα δισκογραφική δουλειά με καινούργια τραγούδια, ένα από τα οποία θα κυκλοφορήσει άμεσα, μέσα στον Ιούλιο.

Ταυτόχρονα, στις 29 Ιουνίου θα βρίσκομαι στο Ηρώδειο με τον Θάνο Μικρούτσικο, τον Χρήστο Θηβαίο και τον Κώστα Θωμαΐδη. Μία βραδιά που ζήσαμε πρόσφατα στο Μέγαρο Μουσικής, αλλά θεωρώ πως στο Ηρώδειο θα είναι ακόμα πιο μαγικά.

Την κόρη σου την παίρνεις μαζί σου στις παραστάσεις σου; Είναι αυστηρός κριτής;

Την παίρνω συνήθως το καλοκαίρι, που είναι ανοιχτός ο χώρος. Πρέπει πάντως να σου πω πως δεν μου κάνει καμία παρατήρηση ή κριτική, δεν ξέρω καν τι περνάει μέσα της απ’ όλο αυτό που βλέπει.

Οφείλω επίσης να σου αποκαλύψω πως μπροστά μου δεν τραγουδάει, κάτι που με στεναχωρεί πάρα πολύ. Έχω προσπαθήσει πολλές φορές να το συζητήσω μαζί της και να την κάνω να μου εξηγήσει τι είναι αυτό που την μπλοκάρει, αλλά δεν είναι εύκολο. Είναι λίγο περίεργο για ένα παιδί να βλέπει τη μητέρα του πάνω στη σκηνή.

Αυτό που την ενοχλεί πολύ είναι αυτό που γίνεται μετά τη συναυλία. Την ενοχλεί ο κόσμος που έρχεται να με χαιρετίσει. Θυμάμαι μία φορά παλιότερα που με είχε ρωτήσει αν όταν άνοιξα τα χέρια μου σε σχήμα αγκαλιάς, το έκανα για εκείνη ή για όλους. Είναι δύσκολο…

Τελειώνοντας, ποιο τραγούδι θα αφιερώσεις στην Κατιούσα;

Θα σας αφιερώσω ένα τραγούδι που δεν έχει κυκλοφορήσει ακόμα. Λέγεται τα «Νησιά» και πιθανότατα θα βγει μέχρι το τέλος του μήνα. Είναι σε στίχους του Κώστα Ουράνη και μουσική της Χάρις Τσεκούρα. Είναι ένα πολύ ιδιαίτερο τραγούδι και νομίζω πως θα σας αρέσει όταν το ακούσετε.