Ζούκωφ…

Σαν σήμερα το 1974 πεθαίνει ο κορυφαίος στρατηγός του Β’ Παγκοσμίου Γκιόργκι Ζούκοφ. Ο σωτήρας της Μόσχας, του Στάλινγκραντ, του Λένινγκραντ, της Σοβιετικής Ένωσης και του κόσμου ολόκληρου! Ο μεγαλύτερος ενδεχομένως στρατιωτικός νους του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Αλλά και γενικότερα, αφού κάποιες από τις μάχες που κέρδισε θεωρούνται από τις πιο μεγάλες μάχες της παγκόσμιας ιστορίας.

Ο Σοβιετικός Γκιόργκι Ζούκοφ ήταν ο πλέον καταξιωμένος αξιωματούχος της Σοβιετικής Ένωσης. Παρασημοφορημένος ήρωας πολέμου τρεις φορές και στρατιώτης πάνω απ’ όλα, ήταν οι δικές του νίκες κατά των Ναζί στο Ανατολικό Μέτωπο, που επέσπευσαν το τέλος των φονικών εχθροπραξιών. Ο στρατιωτικός ηγέτης της ΕΣΣΔ, ήταν η κινητήριος δύναμη και ο ιθύνων στρατηγικός νους πίσω από τις μάχες για:

– Την υπεράσπιση της Μογγολίας από τους Ιάπωνες (1939) και την πρώτη νίκη των αντιφασιστικών δυνάμεων του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου στο Χαλκίν Γκολ (Αύγουστος 1939)

– Την μεγάλη νίκη μπροστά στη Μόσχα (Δεκέμβριος 1941).

– Την τεράστιας σημασίας νίκη στο Στάλινγκραντ (Νοέμβριος 1942 – Γενάρης 1943).

– Την υπεράσπιση του Λένινγκραντ (Γενάρης 1943) και το σπάσιμο του αποκλεισμού του (Γενάρης 1944)

– Τη νίκη του στο Κούρσκ που έγειρε οριστικά την πλάστιγγα του πολέμου.

– Αλλά και σ’ όλη την νικηφόρα πορεία του κόκκινου στρατού, με τις αλλεπάλληλες κεραυνοβόλες επιθέσεις του, για την απελευθέρωση της ΕΣΣΔ, της Ανατολικής Ευρώπης, της ίδιας της Γερμανίας και την είσοδο στο Βερολίνο.

Δηλαδή ήταν η ψυχή της νίκης σ’ όλες τις μεγάλες μάχες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Κι έτσι στη νικητήρια παρέλαση του Ιουνίου του 1945, καβάλα πάνω στο λευκό του άλογο στη Μοσχοβίτικη Κόκκινη Πλατεία, ο στρατάρχης του Στάλιν αναγορεύτηκε σωτήρας της Σοβιετικής Ένωσης!

Σκληρός άντρας σε σκληρές εποχές, αδίστακτος στρατιωτικά και καθόλου αρεστός ως άνθρωπος, δεν έπαυε να είναι ένας λαμπρός στρατηγικός νους, ικανότατος στην εξαπάτηση του εχθρού, καθώς σκαρφιζόταν ό,τι τέχνασμα υπήρχε για να κάνει τον αντίπαλο να καταλήξει στα εντελώς λάθος συμπεράσματα!

Γεννήθηκε 1η Δεκεμβρίου 1896. Σε ηλικία 12 ετών μαθητεύει σε βυρσοδεψείο. Τον Ιούλιο του 1915 στρατολογήθηκε για να υπηρετήσει στα θέατρα μάχης του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Τοποθετήθηκε στο ιππικό του Αυτοκρατορικού Στρατού και διακρίθηκε στις μάχες, με τον ίδιο να παρασημοφορείται μάλιστα δύο φορές με τον Σταυρό του Αγίου Γεωργίου. Τραυματίστηκε βαριά.

Η Οκτωβριανή Επανάσταση του 1917 θα τον βρει σε στάδιο αποθεραπείας και ο Ζούκοφ θα προσχωρήσει αμέσως στους Μπολσεβίκους. Από τις τάξεις του κόκκινου στρατού, πολέμησε στον ρωσικό εμφύλιο (1918-1921), παραμένοντας πάντα στο ιππικό.

Ο Στάλιν του εμπιστεύεται την τιμή να επιθεωρήσει έφιππος τη θριαμβευτική παρέλαση του Κόκκινου Στρατού στην Κόκκινη Πλατεία, όπου οι μεραρχίες του κόκκινου στρατού αποθέσανε μπροστά στα πόδια τους, στο μαυσωλείο του Λένιν, τα χιλιάδες λάβαρα των μεραρχιών του Χίτλερ που είχαν εξουδετερώσει και καταστρέψει.

Το 1969 κυκλοφορούν τα απομνημονεύματά του «Αναμνήσεις και Αντανακλάσεις».

Στις 18 Ιουνίου 1974, ο μεγάλος στρατάρχης άφησε την τελευταία του πνοή