Γιώργος Μαργαρίτης: Μόνο στο ΚΚΕ θα βρούμε αλήθειες…

Ο Γιώργος Μαργαρίτης έδωσε μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη στον Κ. Μανιάτη για το Oneman (φωτό Φραντζέσκα Γιατζόγλου-Watikinson) όπου μιλάει για τα πάντα. Τον Τσιτσάνη, τη νύχτα της δεκαετίας του 80′, το ραπ, το πέρασμά του από τη φυλακή, τη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα, τη φίλαθλή του ιδιότητα. Αλλά και για το ΚΚΕ, τη σχέση του με το ΓΓ και άλλα. Επιλέγουμε το συγκεκριμένο απόσπασμα μαζί με ένα άλλο, όπου αναφέρεται στο φλέγον ζήτημα του προσφυγικού, ενώ όσοι ενδιαφέρονται, μπορούν να ακολουθήσουν τον παραπάνω σύνδεσμο και να την διαβάσουν ολόκληρη.

Με τον Κουτσούμπα είστε φίλοι; Είχε κυκλοφορήσει πολύ το βίντεο απ’ το Φεστιβάλ της ΚΝΕ που τραγουδούσατε και χόρευε ζεϊμπέκικο.

Ναι, είναι φίλος μου και μόνο στο ΚΚΕ θα βρούμε αλήθειες (σ.σ.: το είπε γελώντας και κλείνοντας το μάτι).

Κοίτα να δεις. Σαν τραγουδιστής ανήκω σε όλους τους Έλληνες. Πολιτικά όμως, όλοι μας κάπου ανήκουμε, έτσι δεν είναι; Κάτι ψηφίζουμε ρε παιδί μου, μην κρυβόμαστε και πίσω απ’ το δάχτυλό μας. Εγώ όπου βρίσκω απλότητα, σεμνότητα και αλήθειες είμαι εκεί.

Τελευταία είμαστε φίλοι καλοί με τον Δημήτρη. Του τραγουδάω το ‘Κελί 33’, χορεύει κιόλας, αλλά μου κάνει εντύπωση ρε παιδί μου… Ο Δημήτρης ο Κουτσούμπας ενώ είναι από τη Λιβαδειά, και ποντιακό χορεύει και ζεϊμπέκικο χορεύει και συρτό και κρητικό. Εγώ δεν μπορώ να τα χορέψω όλα αυτά. Εκείνος τα χορεύει ωραία, τον είδα σε ποντιακό και τρελάθηκα.

Η επίσκεψή σας σε προσφυγικό καταυλισμό στη Λέσβο, στο Καρά Τεπέ, είχε γίνει θέμα πριν από ένα χρόνο.

Είναι άτιμο πράμα ο ξεριζωμός, το να φεύγεις από την πατρίδα σου είναι ό, τι χειρότερο. Εκεί τους έχουν κάνει ένα χωριό στη Μυτιλήνη. Ήρθαν σε ένα μέρος που περνάνε καλά. Μπήκανε σε ένα χωριό ωραίο, με σπίτια, με δρόμους, μέχρι και τάβλι έχουν μέσα και παίζουνε, με κούνιες για τα παιδιά τους, τα είδα αυτά. Εγώ στο χωριό μου δεν είχα τέτοια, ούτε φως, ούτε να παίξω μπάλα, ούτε παπούτσια είχα να φορέσω. Αυτοί τα είχαν όλα. Τώρα θα μου πεις είμαστε και στο 2019. Μπήκα και είδα, τα παιδάκια κι αυτά εκεί, είδα τον ξεριζωμό. Μπήκα μαζί με τον πρόεδρο και είδα την όλη κατάσταση, τον ξεριζωμό, τα παιδάκια εκεί μέσα, και του έδωσα συγχαρητήρια και μπράβο τους, που τους είχαν σε πολύ καλή κατάσταση.

Λοιπόν, τι εννοώ εγώ τώρα. Μακάρι η πατρίδα μας, να είχε υποδομές και να μπορούσε ας πούμε να τους δώσει και του πουλιού το γάλα, αλλά δεν έχει και δεν έχουμε και τη δύναμη για να μπορέσουμε να τους κρατήσουμε εδώ αυτούς τους ανθρώπους. Θέλουμε, έχουμε φιλότιμο, το ‘χει ο Έλληνας το φιλότιμο, το μόνο καλό που έχει. Έχει και κακά ο Έλληνας, δεν είναι μονάχα το φιλότιμο…