Γυναικοκτονία: Μια νεολογική λέξη που στοχεύει να κάνει πράξη το ”Ούτε μια λιγότερη”

Κάθε μέρα 4 γυναίκες δολοφονούνται στην Αμερική. Κάθε χρόνο πάνω από 50 γυναίκες στην Γαλλία σκοτώνονται από ερωτικούς συντρόφους ή συζύγους. Κάθε χρόνο στην Κίνα θανατώνονται μώρα θηλυκού γένους, σε σημείο σήμερα οι άνδρες ηλικίας μεταξύ 25-35 να ξεπερνούν κατά 9 εκατομμύρια τις αντίστοιχες γυναίκες. Στην Αφρική εκατοντάδες χιλιάδες γυναίκες πεθαίνουν κάθε χρόνο από κακοποίηση. Η γυναικοκτονία δεν είναι ένας νεολογισμός ο οποίος αφορά μόνο κάποιες ”τρελαμένες φεμινίστριες ”, όπως πολλοί  θέλουν να πιστεύουν, είναι ένα παγκόσμιο φαινόμενο με βαθιές ιστορικές ρίζες που κάποια στιγμή πρέπει να ξεριζωθεί.

Πριν προχωρήσω στο θέμα, θέλω να  υπενθυμίσω μερικά πράγματα στην εισαγωγή. Τα κοινωνικά ζητήματα δεν είναι φυσικά φαινόμενα. Δε διέπονται από φυσικούς νόμους. Παρότι και οι θετικές επιστήμες επιδέχονται αμφισβήτησης, είναι αποδεκτό σε μεγάλο ποσοστό πως όσες φορές πετάξω ένα μπαλάκι κάτω αυτό θα ακολουθήσει το νόμο της βαρύτητας. Αν και υπάρχει η απειροελάχιστη πιθανότητα να μη συμβεί αυτό για να μην υπακούσει το μπαλάκι στο φυσικό νόμο, θα πρέπει να βρίσκομαι σε ένα δωμάτιο αντί-βαρύτητας.Το οποίο σημαίνει  πως έχω επέμβει με δραστικό τρόπο να αλλάξω την φυσική πορεία των πραγμάτων.

Στις κοινωνικές επιστήμες κανόνες δεν υπάρχουν. Ο Ισαάκ Ασίμοφ έλεγε ένα χαρακτηριστικό ανέκδοτο: ”Κάποτε συνάντησα ένα πρόεδρο πανεπιστημίου και εκείνος με ρώτησε: Γιατί εσείς οι φυσικοί ζητάτε πάντα τόσο ακριβά μηχανήματα; Το μαθηματικό τμήμα δε ζητά παρά μολύβια, χαρτιά και γομολάστιχες. Το φιλοσοφικό τμήμα είναι το καλύτερο: Δε ζητά καν γομολάστιχες”. Αυτό είναι αλήθεια. Τα κοινωνικά φαινόμενα επιδέχονται πολλές ερμηνείες.

Αυτό είναι κάτι που το ίντερνετ το ξεχνά και βλέπουμε συχνά άγριες μάχες σχολιασμού που με το ζόρι ο ένας ομιλητής πρέπει να πείσει τον άλλον για τις απόψεις του αλλιώς είναι πραγματικά ηλίθιος αν δεν τον πιστέψει!

Στις αρχές του χρόνου υπήρξε εκ νέου μια αμφισβήτηση του όρου ”γυναικοκτονία”. Πολλοί ισχυρίζονται πως ο όρος είναι νεολογισμός. Είναι νεολογισμός. Μόλις 42 χρόνια μας απασχολεί σαν λέξη. Νεότατη. Ισχυρίζονται πως ο όρος μειώνει την γυναίκα από τη στιγμή που τη διαχωρίζει από τη λέξη άνθρωπος. Γιατί να υπάρχει μια λέξη ξεχωριστή για τις  δολοφονίες γυναικών; Μήπως έτσι δεν ακολουθούμε τα βήματα ενός χυδαίου διαχωρισμού που καθηλώνει τις γυναίκες σε θέση αδυναμίας και πάντα πρέπει να προβλέπει μια ”δίκαιη ποσόστωση” ώστε να επέλθει ισορροπία;

Ο λόγος που ανήκω σε εκείνους που υπερασπίζονται τη νεολογική λέξη είναι γιατί υπάρχουν εγκλήματα τα οποία διαπράττονται εις βάρος των γυναικών επειδή είναι γυναίκες και η εθελοτυφλία μας να μην αναγνωρίζονται μας οδηγεί να μην εξαλείφουμε τα αίτια τους.

Όσα γράφω είναι δική προσέγγιση αυτού του κοινωνικού φαινομένου. Αποδεκτές και σεβαστές οι διαφορετικές γνώμες.

Η γυναικοκτονία: Δολοφονία με πολλά ονόματα και προσωπεία

Ο όρος ”γυναικοκτονία” εισήχθη για πρώτη φορά το 1976 απο την εγκληματολόγο Νταϊάνα Ράσελ με σκοπό να περιγράψει τις δολοφονίες γυναικών ακριβώς επειδή γεννήθηκαν γυναίκες. Η ιστορική της έρευνα απέδειξε πως η γυναικοκτονία υφίσταται σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης και πως λάμβανε μέσα στους αιώνες διαφορετικές μορφές.

Η γέννηση των κοριτσιών ήταν πάντα βάσανο για τους φτωχούς γονείς, οι οποίοι ήταν αναγκασμένοι να δώσουν προίκα ώστε να βρει ένα καλό γαμπρό. Προτιμούσαν να θανατώσουν τα ίδια τους τα παιδιά, αν έβλεπαν πως γεννούσαν πολλά κορίτσια. Πρακτική που σε αρκετές αφρικανικές και ασιατικές χώρες υπάρχει ως σήμερα.

Η πολυπόθητη απόκτηση αρσενικών διαδόχων ήταν τέτοια ώστε και πριν μερικές δεκαετίες όλοι μας μπορούμε να θυμηθούμε κάποιον θείο που έδινε συμβουλές για την απόκτηση αγοριών  ή μεγάλες γυναίκες να συμβουλεύουν το τάδε βοτάνι για την απόκτηση άρρενος. Κανένας ποτέ δεν ρώτησε συμβουλή ή δεν πήρε τα βουνά για να βρει τρόπο να αποκτήσει κορίτσι.

Θα μπορούσε κάποιος να πει εδώ πως πρόκειται για παιδοκτονία και όχι για γυναικοκτονία; Όχι βέβαια! Ήταν κορίτσια αυτά που πέθαιναν και ήταν ανεπιθύμητα επειδή ήταν κορίτσια.

Έπειτα τα χρόνια περνούσαν και αν το κορίτσι μεγάλωνε σεμνά και ταπεινά, ο πατέρας ή τα αρσενικά αδέρφια φρόντιζαν να της βρουν ένα σύζυγο. Ρομαντικός έρωτας; Δεν υπήρχε. Οι περισσότεροι γάμοι ήταν κανονισμένοι. Αν η γυναίκα ερωτευόταν κάποιον που δεν άρεσε στην οικογένεια της τότε για την προστασία της τιμής, ο ποινικός κώδικας πολλών χωρών ή το εθιμοτυπικό δίκαιο της φυλής άφηνε το περιθώριο ο πατέρας ή ο αδερφός της να της αφαιρέσουν την ζωή που τόλμησε να σπιλώσει το όνομα τους. Αυτά βαπτίστηκαν ”εγκλήματα τιμής” και μέχρι σήμερα μνημονεύονται στα τουριστικά χωριά μας ως ”παλιά καλή εποχή με αξίες”.

Το πώς ζούσε όλη της την ζωή με έναν άνδρα που δεν αγάπησε ποτέ μια γυναίκα κανείς δεν το ρωτούσε. Το πώς έκανε παιδιά, τι σεξουαλική ζωή είχε, τι χαιρόταν στην ζωή της, τι λυπόταν, δεν είχε καμία σημασία για κανέναν. Πατρίδα, θρησκεία, οικογένεια το τρίπτυχο που σκέπαζε κλάματα, απέχθεια, φόβο, βασανισμό. Και θα πείτε ”μα υπήρχαν και αγαπημένα ζευγάρια”.. Ναι σε νεότερες εποχές, με προοδευτικούς γονείς, οι οποίοι ήταν φωτεινές εξαιρέσεις σε εκατοντάδες άλλες περιπτώσεις.

Αν ο σύζυγος έπαιζε ή ήταν μέθυσος; Ήταν άνδρας! Αν γύρναγε με άλλες ή αδιαφορούσε για τα παιδιά του; Ήταν άνδρας! Αν σε χτυπούσε; Ήταν άνδρας και θα είχε τα νεύρα του! Αν σε δολοφονούσε; Ε, κάτι θα του έκανες! Άλλωστε γιατί καθόσουν και τις έτρωγες, σωστά; Η γυναίκα κρατούσε το σπίτι και τον άνδρα.. Όταν άκουγα αυτήν την φράση μικρή που ερχόταν στο μυαλό η εικόνα μιας γυναίκας αναμαλλιασμένη να είναι γαντζωμένη με το ένα χέρι στο δοκάρι του σπιτιού της και με το άλλο στο μπατζάκι του ανδρός της.. Είπαμε δυσλεκτική, το μυαλό παίζει παιχνίδια με εικόνες..

Αν ο άνδρας σου σε σκότωνε ήταν ένα ”οικογενειακό δράμα”, ”ήταν πάνω στο πάθος του για σένα”. Γιατί ο άνδρας σου σε αγαπούσε και εσύ τον τρέλανες με την συμπεριφορά σου ..άλλωστε ξέρουμε ..ήταν και επιστημονικά αποδεδειγμένο πως οι γυναίκες λόγω περιόδου είναι ψυχολογικά ασταθείς.. Τι να κάνει και ο κακομοίρης ο άλλος; Θόλωσε.. Αν ήσουν δε άπιστη μέσα στο γάμο, είχες όλη την κοινωνία εναντίον σου.. Και να τα δημόσια κουρέματα και οι λιθοβολισμοί και όλα..

Θα μπορούσαν αυτά τα ”εγκλήματα τιμής” ή ”πάθους ” να αφορούν κάποιες άλλες εκτός από τις γυναίκες; Όχι βέβαια! Ένας άνδρας μπορούσε να ξενυχτήσει, να πάει στο μπορντέλο, να πουλήσει έρωτα σε καμιά γεροντοκόρη ώστε να της φάει την προίκα, να χάσει το σπίτι του στα χαρτιά.. Δε σπίλωνε την τιμή.. Ήταν άσωτος υιός ή μάγκας! Είχε δικαίωμα στις εξωσυζυγικές σχέσεις και όπως θα έλεγαν και στην γειτονιά ”Αν μπορούσε η γυναίκα του, ας τον κράταγε” .. Πάλι η εικόνα της γαντζωμένη και αναμαλλιασμένης να με στοιχειώνει..

Ύστερα η γυναικεία σεξουαλικότητα ; Αυτή η αχόρταγη, δαιμονική δύναμη που έχουν οι γυναίκες ανάμεσα στα πόδια τους έπρεπε να τιθασευτεί. Η θρησκεία ήταν ένας καλός τρόπος. Και όσες δεν την συγκινούσε η εγκρατής και ενάρετη οικογενειακή ζωή, σίγουρα ήταν πόρνες του διαβόλου.. Να μερικές χιλιάδες γυναίκες στην πυρά ως μάγισσες. Εδώ βέβαια θανατώθηκαν και κάποιοι άνδρες ως μάγοι οπότε μπορούμε να πούμε πως μιλάμε για ανθρωποκτονία; Ο αριθμός των γυναικών που εύκολα ρίχτηκαν σαν καρβουνάκια στην φωτιά μας δείχνει μια άλλη ιστορία. Ο διάβολος ήταν τόσο πονηρός και οι γυναίκες περισσότερο ευάλωτες από τους άνδρες. Εκείνες γυμνές με ξέπλεκα μαλλιά έτρεχαν σε δάση και έσμιγαν με τον τραγόμορφο.. Δεδομένων των ανδρικών προτύπων της εποχής οι άνδρες δεν μπορούσαν να ήταν εραστές του διαβόλου, παρά σε πολύ ελάχιστες περιπτώσεις, οπότε οι βασανισμοί τους ήταν αρκετά πιο ήπιοι εν συγκρίσει με τις ”μάγισσες” που έπρεπε να περιγράψουμε με κάθε λεπτομέρεια την σεξουαλική τους επαφή για να ικανοποιήσουν τα ώτα των σεξουαλικών στερημένων ιεροεξεταστών.

Παλιές καλές εποχές… Κάποτε και οι πόλεμοι ήταν απλοί. Έμπαινες, βίαζες, έσφαζες. Τώρα, μπαίνεις, βιάζεις, σφάζεις.. α, και σε ορισμένες περιπτώσεις χρόνια μετά μπορεί πιθανόν κάποιο δικαστήριο να σε καταδικάσει για μαζικά εγκλήματα πολέμου.Και κοίτα να δεις πλάκα.. Συνήθως τα θύματα βιασμών και σφαγής είναι γυναίκες! Άκου πράγματα..Θα πουν κάποιοι επειδή οι άνδρες είναι στα πεδία των μαχών, θα πούμε απλά πως κανείς σε περίοδο πολέμου δεν τον νοιάζει στρατηγικά τι θα κάνουν μια χούφτα άμαχες γυναίκες που σε πολλές περιπτώσεις αποτελούν ”βάρος συντήρησης” για την εμπόλεμη χώρα.

Καλές εποχές αποικιοκρατίας, όπου ο ξένος κατακτητής θεωρούσε τους ανθρώπους μέσα στην ίδια τους την χώρα κατώτερα όντα απο εκείνον και ως εκ τούτου οι γυναίκες τους άνηκαν ως ανώτερου και άξιου λευκού ανδρός. Έπειτα ήταν σικ να έχεις μαύρες σκλάβες στις βαμβακοφυτείες σου να τις βιάζεις, να τους πουλάς τα παιδιά τους, να τις μαστιγώνεις, να τις σκοτώνεις και να είσαι οκ. Μάγκας και αφέντης!

Και προχωράμε στην σύγχρονη εποχή, κάθε χρόνο βιάζονται ή/και θανατώνονται εκατοντάδες λεσβίες οι οποίες δεν λένε να ”διορθωθούν” και να γίνουν ”κανονικές γυναίκες”.

Με όλο αυτό το ιστορικό υπόβαθρο,καταλαβαίνουμε γιατί είναι δύσκολο να κατανοηθεί απο μια μερίδα ανθρώπων η εμμονή μας να μιλούμε για γυναικοκτονία και όχι για ανθρωποκτονία. Εδώ και χρόνια τα γεγονότα μεταμφιέζονται πίσω απο άλλες λέξεις: έγκλημα τιμής, έγκλημα πάθους, έγκλημα φυλετικό ή ρατσιστικό.. Οτιδήποτε άλλο εκτός απο έγκλημα φύλου..

Μα γιατί συμβαίνει αυτό;

Η εύλογη ερώτηση είναι γιατί ; Γιατί κάποιος δεν αποδέχεται πως αυτές οι γυναίκες σκοτώθηκαν απο άνδρες εξαιτίας των πατριαρχικών ιδεοληψιών τους; Αν είμαστε ”καλόπιστοι” πρέπει να πούμε πως η κοινωνία μας ερμηνεύει μέχρι και σήμερα με τα αντανακλαστικά του παρελθόντος τέτοια περιστατικά.

Πρόσφατα, κουτσομπολίστικη εφημερίδα ευρείας κυκλοφορίας που προτιμούν κυρίως γυναίκες για να περάσουν την ώρα τους σε παραλίες και κομμωτήρια είχε πηχυαίο τίτλο ”Τη μαχαίρωσε 9 φορές πάνω στο πάθος του” και αναφερόταν σε περιστατικό της Πάτρας όπου 27χρονος μαχαίρωσε την πρώην 19χρονη κοπέλα του επειδή τον χώρισε.”Την αγαπούσα και την αγαπώ” αναφώνησε ο δράστης και τα συντηρητικά αντανακλαστικά της ελληνικής υπαίθρου και μη θα είπαν ένα ”ωωωωω! Τον κακομοίρη μωρέ την αγαπά..”.

Βλέπουμε χαστούκια να πέφτουν βροχή στις ελληνικές ταινίες και εμείς πιστεύουμε την Βουγιούκλω που κρατώντας μάγουλο και μπούκλα λέει ”Μ’ αγαπά!” Έχουμε στρεβλή εικόνα  των σχέσεων των δύο φύλων, τι σημαίνει έρωτας, τι σημαίνει ζήλια, τι είναι το πάθος, πότε είναι άρρωστος αυτός που έχει έντονα συναισθηματικά ξεσπάσματα, ποια είναι τα σημάδια κτητικότητας και εμμονής . Όλα τα ανάγουμε στο ”καυτό ελληνικό ταμπεραμέντο μας”. ‘Δώς της δυο χαστούκια να στρώσει” , ”Βάλτην κάτω να της δείξεις τον άνδρα”.

Θα΄θελα να πάτε στο σύνδεσμο που έχει ανέβει το video. Εκείνη που το ανέβασε γράφει ” Ποτέ κανένας! Τέτοιο χαστούκι ονειρευόμαστε όλες μας” και ακριβώς απο κάτω θα δείτε αρκετές γυναίκες να αναφωνούν ”Θέλω και εγώωωωω”..

Αυτή η συμπεριφορά δεν είναι μόνο ελληνική, αλλά στους πιο ”θερμούς λαούς”συναντούμε ακόμα μεγαλύτερη ανεκτικότητα στην βίαιη συμπεριφορά, ειδικά αν εκφράζεται μέσα σε ζευγάρια. Δεν είναι τυχαίο που ο ποινικός μας κώδικας των περισσότερων χωρών δεν αναγνωρίζει μέχρι σήμερα τον συζυγικό βιασμό. Το ελληνικό δίκαιο τον ”ανακάλυψε” μόλις το 2006.

Σε αυτό έχει παίξει ρόλο τόσο η παράδοση όσο και οι σύγχρονες εικόνες που μας κατακλύζουν. Η γυναίκα μέσω της βιομηχανίας πορνό, η οποία έχει καταφέρει να περάσει εικόνες της και σε mainstream προγράμματα, παρουσιάζεται ως  ένα πλάσμα το οποίο αρέσκεται στην βία και δη στη σεξουαλική. Η κουλτούρα του βιασμού βοηθά πολλούς άνδρες να πέσουν στα μαλακά έχοντας την κοινή γνώμη με το μέρος τους. Ας θυμηθούμε την υπόθεση Τοπαλούδη που αρκετοί στο διαδίκτυο την έκραξαν επειδή πήγε βόλτα μαζί τους.Ότι πήγε βόλτα μεταφράζεται ως ”τα ήθελε”.

Δεν ξέρω κανέναν άνθρωπο να ”θέλει” να βιαστεί, βασανιστεί και να πεταχτεί να ξεψυχήσει στα βράχια.. Θα μπορούσε παρόμοιο έγκλημα να διαπραχθεί απο γυναίκες; Δύσκολο, αλλά θα μπορούσε να συμβεί. Θα ΄χαν υπέρ τους την κοινωνία; Θα έλεγε κάποιος πως τα ήθελε ο νεαρός; ΌΧΙ! Μάλλον θα είχαμε πηχυαίους τίτλους ”Μαινάδες έσφαξαν το παλικάρι”, ”Αχόρταγες σκύλες της κόλασης τον αποπλάνησαν”, ”Μάγισσες τον γήτεψαν” και άλλα φαιδρά.

Όσοι δεν είμαστε καλόπιστοι, ξέρουμε πως το παρελθόν και οι παραδοσιακές αξίες παίζουν το ρόλο τους, αλλά γνωρίζουμε επίσης πως αν δεν ορίσεις το πρόβλημα, αν δεν το αναγνωρίσεις και το ονοματίσεις, μπορείς να κάνεις πως αυτό δεν υπάρχει. Πολλοί δεν αναγνωρίζουν την γυναικοκτονία σαν όρο γιατί γνωρίζουν πως αν αποδεχτούν τον όρο θα πρέπει να διορθώσουν όλα τα κακώς κείμενα που υπάρχουν μέσα στις ανδροκρατούμενες κοινωνίες μας.

Θα πρέπει να στοχεύσουν ώστε οι γυναίκες να αποκτήσουμε πραγματική ισότητα και ισονομία απέναντι στους άνδρες. Αυτό δεν είναι τόσο εύκολο όσο ακούγεται. Οι βιομηχανίες που αναπαράγουν το πρότυπο της ”αδύναμης γυναίκας” και την καθηλώνουν εντός κοινωνίας έχουν να χάσουν πολλά.

Βιομηχανίες που ίσως να μην σας περνούν καν απο το μυαλό. Από τη βιομηχανία πορνό ως και τη βιομηχανία της πώλησης βρεφικών ειδών. Σπανίως βλέπουμε διαφημίσεις με μπαμπάδες να πονοκεφαλιάζουν για το τι φορμάκι θα αγοράσουν στο παιδί τους ή ποια είναι η κατάλληλη κούνια. Αυτά ανήκουν στην γυναίκα που θα έχει το παιδί. Ο πατέρας αν εμφανιστεί στην διαφήμιση θα μαστορεύει την κούνια γιατί είναι ο άνδρας ”που ξέρει απο αυτά τα μαστορέματα”.

Οι παραδοσιακοί ρόλοι της κοινωνίας έχουν περάσει στην κουλτούρας μας και οι εικόνες που λαμβάνουμε καθημερινά περνούν χωρίς να το καταλάβουμε.

Στο πρόσφατο περιστατικό της Κρήτης, ο νεαρός είχε όλα τα χαρακτηριστικά του καλού Κρητικόπουλου. Νέος και προκομμένος για τα ήθη και έθιμα της  περιοχής, με οικογένεια και δουλειά έκανε ακόμα μια φορά την ελληνική επαρχία να πέσει απο τα σύννεφα. Εύκολα μπορούμε να κολλήσουμε σε κάποιον την ταμπέλα της ασθένειας στην σύγχρονη εποχή, αλλά μήπως η ψυχιατρικοποίηση  στην απονομή δικαιοσύνης μας έχει οδηγήσει να παραβλέπουμε τον ηθικό κώδικα που ένας άνθρωπος έχει; Το κοινωνικό περιβάλλον που έχει μεγαλώσει  και οι αξίες που έχει λάβει απο αυτό; Το περιστατικό της Κρήτης δεν μπορεί να χαρακτηριστεί μεμονωμένο, γιατί η πληθώρα των γεγονότων που συμβαίνει δημιουργούν ένα κοινό μοτίβο μέσα στο οποίο κινείται ένα μεγάλο κομμάτι του τοπικού πληθυσμού.

Θα μπορούσε η φόνος της να χαρακτηριστεί ως ανθρωποκτονία κλείνοντας στα μάτια στα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του; Θα μπορούσε μια γυναίκα να χτυπήσει με το αμάξι ένα άνδρα; Ναι.Θα μπορούσε να μεταφέρει τον άνδρα αυτόν αιμόφυρτο και να τον βιάσει; Όχι. Το συγκεκριμένο σεξουαλικό έγκλημα δεν είναι μια ανθρωποκτονία. Η Ίτον δολοφονήθηκε επειδή ήταν γυναίκα και μπορούσε να βιαστεί. Η ερώτηση τώρα είναι ”Θα μπορούσε και ένας άλλος άνδρας να βιαστεί με το ίδιο τρόπο απο έναν άλλο άνδρα; Άρα, σε αυτή την περίπτωση θα μιλούσες για ομοφυλοφιλοκτονία ή για σεξιστικό έγκλημα;”. Σε αυτή την περίπτωση η πηγή για αυτό το έγκλημα είναι πάλι η κυριαρχία του ισχυρού απέναντι στον αδύναμο. Είναι η αναπαραγωγή του ”ανδρικού” τρόπου συμπεριφοράς.

Ακόμα και μέσα στην ομοφυλοφιλικές κοινότητες αναπαράγονται  τα μοντέλα της πατριαρχίας, όσο και αν αυτό ακούγεται παράλογο. Υπάρχουν αρκετοί ομοφυλόφιλοι άνδρες που έχουν τέτοιες συμπεριφορές απέναντι στις ομοφυλόφιλες γυναίκες, αλλά και σε άνδρες που τους θεωρούν περισσότερο ”γυναικωτούς”. Ας θυμηθούμε την υπόθεση του Χρήστου Ρούσσου. Σκότωσε τον εραστή του ο οποίος τον κακοποιούσε βάναυσα.

Θα πει κάποιος, πως το πρόβλημα είναι το ανδρικό φύλο; Πως οι άνδρες φταίνε για όλα; Είναι κουβέντες που λέγονται συχνά σε τέτοιες συζητήσεις. Δεν είναι οι άνδρες που φταίνε για όλα. Σαφέστατα όλα τα φύλα έχουν την δυνατότητα να αναπτύξουν εγκληματική συμπεριφορά ωστόσο το ανδρικό φύλο μέσα στους αιώνες είχε αναγνωρισμένα προνόμια έναντι της γυναίκας, ακόμα και μπροστά στο δικαστήριο.

Όταν μιλούμε για γυναικοκτονία δε σημαίνει πως προσπαθούμε να διαχωρίσουμε τις γυναίκες από το υπόλοιπο ανθρώπινο είδος, ούτε ως αιώνια θύματα ούτε γιατί θέλουμε να τις τοποθετήσουμε σε ξεχωριστό ”θρόνο”. Όταν μιλούμε για γυναικοκτονία αναγνωρίζουμε τα ιδιαίτερα εκείνα χαρακτηριστικά του εγκλήματος τα οποία αν το θύμα δεν άνηκε στο γυναικείο φύλο θα ζούσε. Όταν ένας ληστεύει ένα σπίτι και σκοτώνει μια γυναίκα, δεν είναι γυναικοκτονία, γιατί δεν την σκότωσε λόγω του γυναικείου φύλου της. Η Ίτον δολοφονήθηκε επειδή ήταν γυναίκα. Η Ελένη το ίδιο.

Αν αυτό δεν γίνει κατανοητό και ”σκεπαστεί ” κάτω από το γενικό όρο ανθρωποκτονία τα θεμέλια της κοινωνίας θα συνεχίζουν να αναπαράγονται πάνω στα ίδια στερεότυπα και χιλιάδες γυναίκες ανά το κόσμο θα περπατούν κοιτάζοντας πάνω απο τον ώμο τους γεμάτες φόβο.