Βασίλης Φωτιάς- Κοινοί Θνητοί: Με την σκέψη στους 200 της Καισαριανής και στα κόκκινα σημάδια…

Μία από τις ομορφιές του να είσαι συντάκτης στο Περιοδικό Κατιούσα, είναι ότι ξυπνάς ή κοιμάσαι ενίοτε με όμορφα δώρα από συντρόφους που βρίσκονται μακριά, αλλά είναι κοντά στις καρδιές και στις σκέψεις μας.

Έλαβα λοιπόν σήμερα ένα τέτοιο δώρο από τη μακρινή Αυστραλία, όπου ο αγαπημένος όλων μας Βασίλης Φωτιάς, στιχουργός, μουσικός κι ερμηνευτής του συγκροτήματος των Κοινών Θνητών, εργάζεται αυτή την περίοδο, αλλά δεν εφησυχάζει, γράφει, ενημερώνεται για τον κόσμο κι ο νους του είναι εδώ.

Με την σκέψη του λοιπόν, στους 200 Κομμουνιστές της Καισαριανής και στα κόκκινα σημάδια του Γιάννη Ρίτσου έγραψε κάτι που είχα την τιμή να λάβω και αποφάσισα να μοιραστώ με τη σειρά μου μαζί σας:

Ευχή σου και κατάρα

που κατάγεσαι από φάρα

που τα στήθη της τα πρόταξε μπροστά σε κάθε αντάρα

Ο λόγος της σφαλιάρα,

μες στην ψυχή λαχτάρα,

και στα βουνά η θυσία της, αγνή σαν του Γκεβάρα

Κάτω από τα βότσαλα,

σαλεύουνε τα κόκαλα

φαντάσματα οι εξόριστοι , στα αλμυρά κελιά.

Του κράτους τα σκυλιά όσο κι αν τους δαγκώσανε

Ποτέ τους δεν κατάφεραν να σβήσουν τη φωτιά.

Ακόμη καιν’ τα κάρβουνα κάτω από το χώμα

κι οι τάφοι τους ακόμα σημάνουνε καπνό

Ακόμη κλαίν’ τα μάτια μας

κι η πλάτη μας μουδιάζει

για κείνους που πριν πέσουνε, αγγίξαν ουρανό

Λίγο πριν το απόσπασμα ακούγεται ένα άσμα

Που κάνει τους εκτελεστές να δείχνουνε μικροί

Σαν τραγουδούνε γελαστοί τώρα οι εκτελεσθέντες

Ο Χάρος κάνει πέρα να περάσουν οι νεκροί

Στου Κάτω Κόσμου τα στενά υπάρχει ένα στέκι,

που όλοι οι θαμώνες του βρίσκουν παρηγοριά

Και τα σημάδια που άφησε στον τοίχο το ντουφέκι

χαράξαν με το αίμα τους τη λέξη λευτεριά