Οι “Μαύροι Πάνθηρες” στο μετρό και το κατάμαυρο “Δίχτυ” της καταστολής
“Γιατί όχι Sniperαδες που θα σε σημαδεύουν με λέιζερ μέσα από το τούνελ του μετρό; Πιο αποτελεσματικό.”
Αν το όνομα “Μαύροι Πάνθηρες” σας φέρνει στο νου την υψωμένη γροθιά των Αφροαμερικανών αθλητών Τόμι Σμιθ και Τζον Κάρλος από το βάθρο των μεταλλείων στους Ολυμπιακούς του Μεξικού το 1968, κατά πάσα πιθανότητα δεν είστε ψηφοφόρος της παρούσας κυβέρνησης. Η αλήθεια είναι πως δεν υποτιμούμε κανέναν για το μορφωτικό του επίπεδο, και δεν μπορούμε να αποκλείσουμε καθόλου το ενδεχόμενο να χρησιμοποιήθηκε επίτηδες η ονομασία του πιο ριζοσπαστικού ρεύματος του κινήματος χειραφέτησης των μαύρων της δεκαετίας του ’60 και ’70 για να ονοματιστεί ένα σώμα “ράμπο” που στόχο έχουν- υποτίθεται – να κάνουν τη ζωή των επιβατών στο μετρό της Αθήνας ασφαλέστερη.
Σίγουρα δεν μπορεί να κατηγορήσει κανείς τη ΝΔ πως υπαναχωρεί από τις προεκλογικές της δεσμεύσης για ενίσχυση του δόγματος “Νόμος και Τάξη”. Από την πρώτη στιγμή ανάληψης της εξουσίας της, πέρα από την άμεση εξαγγελία της κατάργησης του πανεπιστημιακού ασύλου, ώστε η αστυνομία να μπορεί να μπαίνει στα ιδρύματα με τηλεφώνημ’από λίτη, όπως προσφυώς είχε γράψει το Λαϊκό Στρώμα, είναι φανερή η ενίσχυση της – ήδη έντονης εδώ και χρόνια, ανεξάρτητα από την αποτελεσματικότητά της – αστυνομικής παρουσίας στο κέντρο της πρωτεύουσας, ειδικότερα σε τουριστικά σημεία, σε μια προσπάθεια ενίσχυσης της “βιτρίνας” της πόλης. Την ίδια ώρα, από το Σάββατο διεξάγονται επιχειρήσεις της ΕΛ.ΑΣ, με την εύγλωττη ονομασία “Δίχτυ”. Αν κάποτε στα βρόχια του πιαστείς, κανείς δε θα μπορέσει να σε βγάλει. Τα μαυροφορεμένα κομάντα όμως δε θα περιοριστούν στους δρόμους και τις πλατείες της πόλης. Οι “Μαύροι Πάνθηρες” θα περιπολούν και στο μετρό, επισήμως για την αποτροπή τσαντάκηδων και πορτοφολάδων.
Η αλήθεια είναι πως μικροεγκληματικότητα υπάρχει αρκετή στο μετρό, όπως και σε όλα τα ΜΜΜ, παρότι ειδικά το πρώτο συγκαταλέγεται μεταξύ των ασφαλέστερων σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, για να μη μιλήσουμε καθόλου για την άλλη όχθη του Ατλαντικού. Σίγουρα όμως δεν είναι αυτός ο λόγος για τον οποίο χρειάζονται πάνοπλοι σαν αστακοί αστυνομικοί στους σταθμούς, ούτε υπάρχει κάποια εγγύηση ότι θα αποτρέπει σημαντικά τους αετονύχηδες, που σίγουρα ξέρουν πότε είναι η κατάλληλη στιγμή να ασκήσουν την “τέχνη” τους. Στην τελική, όπως λέει κι ο Ελευθέριος Ριλοάδης, “Ναι, αλλά γιατί όχι Sniperαδες που θα σε σημαδεύουν με λέιζερ μέσα από το τούνελ του μετρό; Πιο αποτελεσματικό.”
Στόχος είναι η απόλυτη εξοικείωση βαριά οπλισμένων σωμάτων καταστολής σε κάθε έκφανση της δημόσιας ζωής και της καθημερινότητας των πολιτών, η απόλυτη κανονικοποίηση της καταστολής, δυνητικής κυρίως σε αυτή τη φάση και πραγματικής όπου κριθεί απαραίτητο.
Τα αποτελέσματα αυτής της προσέγγισης, τα έχουμε δει με τον πιο τραγικό στο Λονδίνο το 2005. Ήταν λίγες βδομάδες μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις της 7ης Ιούλη σε μέσα μεταφοράς της πόλης, με 52 νεκρούς και μια μέρα μετά από μία ακόμα αποτυχημένη απόπειρα βομβιστικής επίθεσης, οι φερόμενοι δράστες της οποίας είχαν καταγραφεί από κάμερες ασφαλείας. Ένα τεράστιο ανθρωποκυνηγητό εξαπολύθηκε εναντίον τους, με μια ομάδα αξιωματικών να θεωρεί πως αναγνώρισε έναν από τους δράστες στο πρόσωπο του Ζαν Τσαρλς Μενέντες, ενός νεαρού Βραζιλιάνου μετανάστη που δούλευε ως ηλεκτρολόγος. Αιτία της πεποίθησής τους ήταν πως ύποπτος είχε “μογγολικά μάτια”, όπως καταγράφηκε να είπε ένας από τους αστυνομικούς, φανερώνοντας τις βαθιές ρατσιστικές του προκαταλήψεις. Οι αστυνομικοί παρακολούθησαν τον Μενεντές και τον δολοφόνησαν με 5 ή κατ’ άλλους 11 σφαίρες μέσα στο μετρό, όπου είχε επιβιβαστεί για να πάει να επισκευάσει ένα χαλασμένο συναγερμό. Για την ιστορία, η οικογένεια του θύματος έλαβε την προσβλητική αποζημίωση των 100.000 λιρών, ενώ δεν ασκήθηκε καμία δίωξη εναντίον οποιουδήποτε εμπλεκόμενου αξιωματικού, απόφαση την οποία δικαιολόγησε το 2016 και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όπου είχαν προσφύγει οι Μενέντες.
Notice: Only variables should be assigned by reference in /srv/katiousa/pub_dir/wp-content/themes/katiousa_theme/comments.php on line 6
Notice: Only variables should be passed by reference in /srv/katiousa/pub_dir/wp-content/themes/katiousa_theme/functions.php on line 38
Notice: Only variables should be assigned by reference in /srv/katiousa/pub_dir/wp-content/themes/katiousa_theme/functions.php on line 38
1 Σχόλιο
Το σωστό δεν είναι ότι “δεν μπορούμε να αποκλείσουμε καθόλου το ενδεχόμενο να χρησιμοποιήθηκε επίτηδες η ονομασία”.
Το σωστό είναι: δεν μπορούμε να αποκλείσουμε το ενδεχόμενο να μην χρησιμοποιήθηκε επίτηδες.
Σύμφωνα με κάθε νόμο πιθανοτήτων, η απιθανότητα στην προκειμένη περίπτωση γέρνει προς τη μεριά της “σύμπτωσης” και η πιθανότητα προς τη μεριά της ψυχολογικά στοχευμένης ονοματοδοσίας.
Και μια που η ονομασία “αμερικανίζει”, δεν μπορούμε επίσης να αποκλείσουμε το ενδεχόμενο να μην αποτελεί η συγκεκριμένη επιλογή ένα πρώτο δείγμα της συνεργασίας των αμερικανικών υπηρεσιών με τον άνθρωπό τους που τοποθετήθηκε υπουργός προ-πο, κάνοντας γι’ αυτόν τον λόγο και το “άλμα” από το κιναλ στη νδ.
Δεν είναι δύσκολη άλλωστε η επικοινωνία μεταξύ Υπουργού και αμερικανικών κλιμακίων “αφαλείας”, αφού τα γραφεία τους χωρίζονται από έναν μόνο διάδρομο.
Είναι γνωστό ότι τον καιρό της δολοφονίας Σόντερς, της “εξάρθρωσης της 17 Ν” και της ολυμπιάδας, στο κτίριο της Κατεχάκη εγκαταστάθηκαν “αντιτρομοκρατικά” κλιμάκια βρετανικών, αμερικανικών κλπ υπηρεσιών.
Η δε παραμονή αυτών των κλιμακίων στην Κατεχάκη μέχρι και σήμερα επανεπιβεβαιώθηκε κατά κάποιο τρόπο πριν έναν χρόνο περίπου, όταν μετά την “εισβολή ρουβίκωνα” στο Υπ. Προ-Πο ο αντιπρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Αστυνομικών Υπαλλήλων “παρενέβη” σχολιάζοντας τη “σημαντικότητα της επίθεσης” αφού, όπως είπε, “σε αυτό το κτίριο υπάρχουν υπηρεσίες και ξένων κρατών…”, για να υποστηρίξει ότι (και) για το λόγο αυτό “σήμερα οι αστυνομικοί θα μπορούσαν να πυροβολήσουν”.
Κατά τα άλλα, ίσως είναι χρήσιμο να θυμηθούμε, ότι τα πρώτα χρόνια της λειτουργίας του μετρό η “αστυνόμευσή” του περιλάμβανε ειδικούς φρουρούς οπλισμένους με αυτόματα, η θέα των οποίων προκαλούσε εφιαλτικές σκέψεις σχετικά με την “ασφάλεια” των επιβατών στην περίπτωση που τύχαινε να χρησιμοποιήσουν τον οπλισμό τους κατά βολή ή κατά ριπάς μέσα στους διαδρόμους και τα τούνελ των σταθμών. Κρίνοντας άλλωστε από τη συχνότητα “εξοστρακισμού” σφαιρών από αστυνομικά όπλα σε ανοιχτούς χώρους, είναι προφανές ότι μέσα στους κλειστούς χώρους του μετρό η πιθανότητα “εξοστρακισμού” θα ήταν πολλαπλασιαστικά αυξημένη. Η εν λόγω μορφή “αστυνόμευσης” είχε μετά από ένα σχετικά παρατεταμένο χρονικό διάστημα αποσυρθεί, μάλλον μετά από την σιωπηρή κατακραυγή της, θα μπορούσα να υποθέσω.
Πάντως, από μια ορισμένη άποψη, δεν πρέπει να προκαλεί εντύπωση η επιλογή του συγκεκριμένου ονόματος για την “αστυνόμευση” του μετρό, αφού από την αρχή της λειτουργίας του, σαν “έμβλημα εκσυγχρονισμού”, είχαν σ’ αυτήν ενσωματωθεί χαρακτηριστικά που θα προσιδίαζαν σε εργαστήριο ψυχολογικών πειραμάτων.
Το πιο χαρακτηριστικό ήταν η μορφή διαφήμισης των προϊόντων γνωστής πολυεθνικής του κλάδου των αναψυκτικών, η οποία μορφή “δοκιμάστηκε” για ένα ορισμένο χρονικό διάστημα ως εξής:
Μέσα στις σήραγγες των συρμών τοποθετούνταν τα διαφημιστικά του προϊόντος σε κοντινές αποστάσεις μεταξύ τους, ώστε λόγω της ταχύτητας των τραίνων και της ιδιότητας της όρασης που λέγεται “μετείκασμα”, (στην οποία οφείλεται η εντύπωση της κίνησης όταν πχ σε ένα δευτερόλεπτο προβάλλονται 24 “ακίνητα” κινηματογραφικά καρέ), ο επιβάτης μες στο λήθαργο της μετακίνησής του έβλεπε από το παράθυρο του βαγονιού σαν σε όνειρο ή σαν οφθαλμαπάτη ένα συνεχές της εικόνας του προϊόντος στην κατά τα λοιπά σκοτεινή σήραγγα.
Η διαφημιστική αυτή μέθοδος όσο σιωπηρά “δοκιμάστηκε” τόσο σιωπηρά και αποσύρθηκε αφού είχε ήδη σιωπηρά κατακριθεί με την προετοιμασία μιας διαφημιστικής αντι-καμπάνιας η οποία και θα είχε ως κεντρικό σλόγκαν το: “Ντρινκ σιτ. Ριφρέσινγκ (Απολαύστε παγωμένα)”.
Ίσως λοιπόν να πρόκειται για τους ίδιους οργανωτικούς κύκλους που τώρα επανέρχονται με τη μορφή των “μαύρων πανθήρων”, προκειμένου πλέον να διεξάγονται απρόσκοπτα τα διαφημιστικά και άλλα πειράματα της γνωστής πολυεθνικής.
Και που ενδεχομένως θεωρούν ότι η στοχευμένη “αστυνόμευση” (το κλίμα τρομοκρατίας που λέμε και στο χωριό μου) απαιτείται για την κατάπνιξη – εκτός των άλλων – και της σιωπηρής κατακραυγής.
1 Trackback