Γιώργος Ζωγράφος, στην «απανεμιά» της καρδιάς μας

Ο Γιώργος Ζωγράφος ήταν ξεχωριστός άνθρωπος και τραγουδιστής. Όσοι τον άκουσαν στην εποχή του κουβαλάνε τη φωνή του σαν ένα από τα βιώματά τους που δεν ξεθωριάζουν στο χρόνο. Αυτοί που έζησαν έστω για μια φορά την εμπειρία της Απανεμιάς έχουν να θυμούνται την αμεσότητα ενός καλλιτέχνη βγαλμένου από τα σπλάχνα του λαού, που υπερασπίστηκε με θέρμη την τέχνη του και δεν άφησε στιγμή τον εαυτό του να παρασυρθεί από το κύμα της «εξέλιξης».

Γεννήθηκε στις 4 του Αυγούστου 1936, από γονείς ηθοποιούς. Αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης Καρόλου Κουν, μα ο δρόμος του είχε φανεί από νωρίς ότι ήταν το τραγούδι. Την εμφάνισή του ως τραγουδιστής την έκανε στις θρυλικές μπουάτ  της εποχής, πρώτα στην Παράγκα του Σίμου, στην πλατεία του Ψυρρή, στον Τιπούκειτο και στην Πλάκα: Συμπόσιο, Εσπερίδες, Απανεμιά, Τετράδιο, Δώμα, Χρυσό κλειδί.

Εμβληματικός εκπρόσωπος του Νέου Κύματος, τραγούδησε πάρα πολλά γνωστά και αγαπημένα τραγούδια, γνωρίζοντας μεγάλη επιτυχία και εισπράττοντας την αγάπη του κόσμου. Μερικά: Μικρό παιδί, Ραχήλ αγαπημένη, ο Ιρλανδός και ο Ιουδαίος, Άκρη δεν έχει ο ουρανός, Μπολιβάρ, κράζω τ’ όνομά σου, Πέρα από τη θάλασσα, Τούτο το πρωί, Πού να χωρέσει τ’ όνειρο και πολλά ακόμα. Στη δισκογραφία συνεργάστηκε με Χατζιδάκι, Θεοδωράκη, Μαυρουδή, Μαρκόπουλο, Κόκοτο,  Σπανό, Μαμαγκάκη, Γκάτσο, Κακουλίδη, Λάδη, Μποστ, Γ. Θαλασσινό κ.ά.

Στις 12 του Αυγούστου 2005 βρέθηκε νεκρός στο σπίτι του (είχε «φύγει» άγνωστο πόσες μέρες πριν).

Ο Γιώργος Ζωγράφος υπηρέτησε με συνέπεια και σεβασμό το καλό τραγούδι και με τη φωνή του μας μετέφερε πολύτιμα αποστάγματα ποιητών και συνθετών που ψήλωσαν τον πολιτισμό μας και μας έκαναν να νιώθουμε περισσότερο άνθρωποι. Η φωνή του Γιώργου Ζωγράφου δεν έσβησε μαζί με τη ζωή του. Εξακολουθεί να συναρπάζει και να συγκινεί, να θυμίζει, να παρακινεί, να ταξιδεύει και να λυτρώνει.