Το 112

Σας ορκίζομαι δεν μετακινήθηκα ντιπ. Καθόμουν ήσυχα-ήσυχα στο ντιβανάκι μου, όπως κάνω όλα τα μεσημέρια και περίμενα να με πάρει γλυκά-γλυκά ο μικρός μου υπνάκος. Και πάνω που χαλάρωσα ακούω τον ήχο του μηνύματος. Είναι 112 και ΓΓΠΠ.

“Αποφύγετε ενέργειες κ.λ.π…”

Εντάξει, λέω μέσα μου, δεν θα ανάψω σήμερα το τσιγάρο που έχω κόψει από το 2009 και δεν θα βάλω φωτιά στα κάρβουνα. Γέρνω ήσυχη το κεφαλάκι και παραδίδομαι  στον υπνάκο μου. Πετάγομαι ξανά στον ήχο του κινητού.

Το 112 επιμένει δύσπιστο προς το πρόσωπό μου. Δε βαριέσαι λέω. Και χωρίς τύψεις ξανακοιμάμαι στην ίδια αμετακίνητη θέση. Τρίτη και φαρμακερή, με κάνει να θέλω να απαντήσω -αν μπορώ- και να κατεβάσω καντήλια.

Σε παρακαλώ 112
Επειδή και σήμερα υπάρχει αέρας
Σταμάτα να με υποψιάζεσαι τόσο πολύ γιατί θα με φτάσεις στα άκρα.
Θα μετακινηθώ αποφασιστικά προς τη ΓΓΠΠ και δεν ξέρω τι θα γίνει