«Φιντέλ σεγκούρο α λος Γιάνκης ντάλε ντούρο!» (Φιντέλ εμπρός! Στους Γιάνκηδες σκληρός!)

Τον Γενάρη του 1976 πραγματοποιήθηκε στην Αβάνα το 1^ο Συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος Κούβας, στο οποίο παραβρέθηκαν εκπρόσωποι από 86 αδελφά κόμματα απ’ όλα τα μήκη και πλάτη της γης. Ο απεσταλμένος του Ριζοσπάστη Νίκος Φιλικός (Παπαπερικλής) ξεχωρίζει μερικά στιγμιότυπα με πρωταγωνιστή τον Φιντέλ Κάστρο, ηγέτη του κόμματος και της κυβέρνησης της Κούβας, που γεννήθηκε σαν σήμερα, στις 13 Αυγούστου του 1926.

Ο αντίκτυπος του συνεδρίου στην αντικρινή ιμπεριαλιστική ακτή, απ’ την πρώτη κιόλας  μέρα, έριξε μια μαύρη σκιά απειλής στην Καραϊβική. Κάτι γρυλίσματα σκοτεινών δυνάμεων, κάτι ανεπίσημες δηλώσεις και σχόλια στις εφημερίδες της νέας Υόρκης και τέλος μια φανερή πρόκληση, κάπως έτσι: Δεν θα τα πάμε καλά με την Κούβα στις εμπορικές μας σχέσεις, όταν μπερδεύεται στους λογαριασμούς μας με το Πόρτο Ρίκο και βοηθάει φανερά τη Λαϊκή Δημοκρατία της Αγκόλα…

Ο Φιντέλ Κάστρο στο βήμα του 1ου Συνεδρίου του Κομμουνιστικού Κόμματος Κούβας

Ο Φιντέλ αρπάζει την ευκαιρία. Ποιοι είναι αυτοί, λέει, που εν ονόματι των εμπορικών σχέσεων επεμβαίνουν στα εσωτερικά μας; Είναι οι Γιάνκηδες που βομβαρδίσαν ανελέητα το λαό μας. Που οργάνωσαν καταχθόνιες συνομωσίες και δολοφονίες στη μαρτυρική μας χώρα. Που μπλοκάρισαν τις στεριές και τις θάλασσές μας για να μας εξοντώσουν. Είναι ο ανελέητος απάνθρωπος βορειοαμερικάνικος ιμπεριαλισμός.

Ανάστατο το συνέδριο, σαν ανταριασμένος ωκεανός. Όρθιοι οι σύνεδροι λευκοί και μαύροι, άντρες και γυναίκες, σαν τότε που ξεχύθηκαν κατά των κουρσάρων στην Ακτή των Χοίρων, στη μάχη βροντοφωνάζουν:

Φιντέλ σεγκούρο
α λος Γιάνκης
ντάλε ντούρο!

(Φιντέλ εμπρός! Στους Γιάνκηδες σκληρός!)

Κι όπως συνηθίζει πάντα την ομιλία του να την μετατρέπει σε διάλογο, ρωτάει τους συνέδρους από το βήμα:

«Θέλετε, σύντροφοι, να προδώσουμε την ιερή φιλία μας με τους αδερφούς Πορτορικανούς που έχουμε την ίδια γλώσσα, την ίδια ιστορία, την ίδια σημαία;»

«Όοοχιιι!!»

«Θέλετε, σύντροφοι, ν’ αφήσουμε την Αγκόλα στην αγριότητα των ιμπεριαλιστών και των ρατσιστών, για να έχουμε εμπορικές σχέσεις με τους Γιάνκηδες;»

«Ποτέεε! Φιντέλ, εμπρός! Στους Γιάνκηδες σκληρός!»

«Ναι, ποτέ… Γιατί η Κούβα, σύντροφοι, δεν είναι μόνο Αμερική. Είναι και Αφρική. Στις φλέβες μας κυλάει και αφρικανικό αίμα από αιώνες. Εκατό χρόνια, λοιπόν, χωρίς εμπορικές σχέσεις με τους ιμπεριαλιστές, παρά να προδώσουμε τα ιδανικά μας!»…

Από τις εργασίες του 1ου Συνεδρίου του Κομμουνιστικού Κόμματος Κούβας

***

Είχε ένα πολύ ζεστό και μεγάλο χέρι, που μας το άπλωσε στη στιγμιαία γνωριμία μας στην επίσημη δεξίωση, σημειώνει ο Νίκος Φιλικός. Άκουσε για την Ελλάδα, για τον Ριζοσπάστη, για το Κόμμα μας, χαμογέλασε, μας κοιτούσε ώρα.

«Ω! Γκριέχος! Γκριέχος!»

Τίποτα άλλο… Ένα πλατύ χαμόγελο. Μια τεράστια παλάμη ζεστή. Μια εγκαρδιότητα μεταδοτική. Μια αισιοδοξία που ακτινοβολεί. Κι ύστερα μια φωνή βελουδένια «Γκριέχος!».

***

Μετά τη λήξη των εργασιών, ο Φιντέλ Κάστρο αγκαλιάζει αποχαιρετώντας τα μέλη των αντιπροσωπειών κατά την αναχώρησή τους από το αεροδρόμιο Χοσέ Μαρτί. «Ήταν πολύ συγκινητική η στιγμή της αναχώρησης της βουλγάρικης αντιπροσωπείας με αρχηγό τον σ. Τόντορ Ζίβκοφ και της ελληνικής με τον σ. Χαρίλαο Φλωράκη, όταν ξαφνικά μέσα απ’ το πλήθος στο αεροδρόμιο εμφανίστηκε ο Φιντέλ και άπλωσε τα δυο του χέρια γελαστός, αισιόδοξος, εγκάρδιος…»

Αυτός είναι ο Φιντέλ Κάστρο Ρους, που με τη συλλογική ηγεσία των κομπανιέρος που βγήκαν όλοι τους απ’ τα πεδία των μαχών φορτωμένοι αίματα και δόξα, πήραν φαλάγγι τους φασίστες του Μπατίστα, ξήλωσαν τον ιμπεριαλιστικό μηχανισμό που τους έδενε χειροπόδαρα, στεριώνουν το σοσιαλισμό τραγουδώντας κι αγναντεύουν τον νικημένο ιμπεριαλισμό πέρα κατά το Μαϊάμι, 90 μίλια μόνο απόσταση, περήφανοι…