Τοπ 10 στο γαλατικό χωριό – Εσένα ποιο είναι το αγαπημένο σου Αστερίξ;

Η τελική επιλογή ήταν από τα πιο δύσκολα μη επαναστατικά καθήκοντα που μπορεί να έχει κανείς. Οι λίστες μας είναι υποκειμενικές, με βάση παιδικά βιώματα και το προσωπικό δέσιμο του καθενός με κάποιες ιστορίες. Για αυτό και είναι υπέροχα μοναδικές, σαν την υπεροχή του αγριογούρουνου απέναντι στο… φρέσκο ψάρι του Αλφαβητίξ. Ξεκινάμε με βοηθό τον Τουτάτι και την Μπελισάμα και μοναδικό φόβο, μη τυχόν πέσει ο ουρανός στο κεφάλι μας.

Η φωτό είναι από το Φονικό Κουνέλι, όπου μπορείτε να διαβάσετε μια χορταστική κι ενδιαφέρουσα ανάλυση για τις κοινωνικές προεκτάσεις του Αστερίξ.

Sniper – Τα δέκα καλύτερα Αστερίξ

Δύσκολη δουλειά. Η οποία δεν γίνεται ευκολότερη ακόμα κι αν αφαιρέσουμε όλα τα τεύχη που δεν υπέγραψε ο Γκοσινύ (γιατί προφανώς και αυτό θα κάνουμε, ο Αστερίξ μετά το θάνατο του Γκοσινύ έπεσε απότομα επίπεδο). Στη δημιουργία αυτής της λίστας δεν θα λάβω υπόψη τα μη “canon” τεύχη, όπως πχ το “οι 12 άθλοι του Αστερίξ”, παρά μόνο αυτά που βρίσκονται στην κανονική σειρά. Δεν έχω διαβάσει μόνο ένα τεύχος, το τελευταίο με τίτλο “ο Αστερίξ και ο υπεριταλικός” του 2017, αλλά ειλικρινά αμφιβάλλω αν θα χωρούσε στη λίστα μου, παρ΄όλο που οι νέοι δημιουργοί, Ζαν-Ιβ Φερρί και Ντιντιέ Κονράντ, έχουν κάνει φιλότιμες προσπάθειες να ξανανεβάσουν το επίπεδο. Πάμε λοιπόν.

Δεν μπήκαν για λίγο στη λίστα: ο Μάντης και η Διχόνοια.

10) Ο αγώνας των αρχηγών, 1966.

50 πΧ. Ολόκληρη η Γαλατία βρίσκεται υπό ρωμαϊκή κατοχή. Όλη; Όχι. Οι κάτοικοι ενός μικρού χωριού της Αρμορικής συνεχίζουν να αντιστέκονται στους Ρωμαίους. Κι επειδή αντιστέκονται πολύ καλά, ο εκατόνταρχος του ρωμαϊκού στρατοπέδου Μπαμπάορουμ, Μουσολίνιους (ναι, αυτό) και ο υπαρχηγός του, Αλεπούδιους, σχεδιάζουν να βγάλουν από τη μέση τον αρχηγό των ανυπότακτων, Μαζεστίξ, εκμεταλλευόμενοι ένα αρχαίο (αν και στην αρχαιότητα είμαστε) έθιμο των Γαλατών: οποιοσδήποτε αρχηγός μπορεί να προκαλέσει έναν άλλο αρχηγό σε μονομαχία και ο ηττημένος παραιτείται και υποτάσσεται με τη φυλή του στο νικητή. Ο αρχηγός που έχουν υπόψη τους είναι δυνατός σαν ντουβάρι (δεν τα λέω εγώ, ο Αλεπούδιους τα λέει) και απόλυτα αφοσιωμένος στη Ρώμη, έχοντας μετατρέψει το χωριό του σε μια καρικατούρα ρωμαικής πόλης. Ακόμα και με την τεράστια δύναμή του όμως, είναι καταδικασμένος απέναντι στο Μαζεστίξ με το μαγικό ζωμό του δρυίδη Πανοραμίξ, που του δίνει υπεράνθρωπη δύναμη. Έτσι, πρέπει πρώτα να βγει από τη μέση ο δρυίδης. Εξαιρετικό σχέδιο. Στη θεωρία.

9) Η κατοικία των Θεών, 1971.

Οι Ρωμαίοι αποφασίζουν να χτίσουν μια τεράστια πολυκατοικία/ξενοδοχείο, μέσα στο πυκνό δάσος που χωρίζει το χωριό των ηρώων μας από τα ρωμαϊκά στρατόπεδα και την κατακτημένη Γαλατία. Ο σκοπός είναι να αρχίσουν να συρρέουν Ρωμαίοι πολίτες, να χτιστούν κι άλλες πολυκατοικίες και σιγά σιγά, να αποδυναμωθεί η κουλτούρα των Γαλατών και το ανυπότακτο πνεύμα τους. Έτσι, ξεκινούν να πετσοκόβουν το δάσος, το οποίο αποδεικνύεται λιγουλάκι δυσκολότερο απ’ ό,τι περίμεναν, μιας και με ένα απλό μαγικό φίλτρο, ένας σπόρος βελανιδιάς μπορεί να ξαναγίνει δέντρο εν μια νυκτί. Λογικό το θεωρεί ο Οβελίξ, που δεν έχει ξαναδεί δέντρο να μεγαλώνει και δεν ξέρει πόσο διαρκεί αυτό. Με τα πολλά, οι Ρωμαίοι χτίζουν την πολυκατοικία, τη διαφημίζουν στη Ρώμη ρίχνοντας τρελά λεφτά και αρκετοί κακομαθημένοι Ρωμαίοι γίνονται οι πρώτοι ένοικοί της. Καταλαβαίνετε ότι αυτή η πολυκατοικία είναι πιο καταδικασμένη σε αποτυχία κι απ’ την ομώνυμη σειρά του Μέγκα.

8) Οι δάφνες του Καίσαρα, 1972.

Μαζεστίξ, Μιμίνα, Αστερίξ και Οβελίξ, επισκέπτονται την αδερφή της Μιμίνας και τον άντρα της στη γαλατική πρωτεύουσα. Μετά από έναν μεθυσμένο καυγά ανάμεσα στον χωριάτη Μαζεστίξ και τον αλαζόνα πρωτευουσιάνο κουνιάδο του, ο Μαζεστίξ του λέει ότι, όταν έρθει να τους επισκεφτεί στο χωριό, θα του κάνει το τραπέζι και μέσα στο φαγητό θα έχει βάλει το ίδιο το δάφνινο στεφάνι του Καίσαρα. Κι αν αναρωτιέστε πώς θα το αποκτήσει, είναι απλό: ο Αστερίξ και ο Οβελίξ θα πάνε στη Ρώμη να το κλέψουν. Ο Οβελίξ ενθουσιάζεται μεθυσμένος (σωποδήποτε) ων, τρέχει στην αγκαλιά του Μαζεστίξ, ο Αστερίξ φρίττει, αλλά οι διαταγές είναι διαταγές και οι δύο βασικοί ήρωες ξεκινάνε για τη Ρώμη. Πακατληκτικό σχέδιο, πακατληκτικό τεύχος, έλα στην αγκαλιά μου εσύ που αγάπησες πολύ αυτή την ιστορία.

7) Ο γύρος της Γαλατίας, 1965.

Το πιο παλιό τεύχος αυτής της λίστας κι έχει σημασία αυτό, μιας και το σχέδιο του Ουντερζό βρισκόταν ακόμα σε ένα ενδιάμεσο στάδιο, με αρκετούς από τους βασικούς ήρωες να μην έχουν πάρει ακόμα την τελική τους μορφή. Οι Ρωμαίοι αποκλείουν ασφυκτικά το χωριό των Γαλατών, οι ήρωές μας βάζουν στοίχημα με τους κατακτητές ότι μπορούν να σπάσουν εύκολα τον κλοιό, να κάνουν το γύρο της Γαλατίας και να το αποδείξουν αυτό, φέρνοντας μαζί τους μια χαρακτηριστική τοπική λιχουδιά από κάθε στάση τους. Ο κλοιός σπάει εύκολα, όλες οι ρωμαϊκές φρουρές της Γαλατίας ειδοποιούνται για τον Αστερίξ και τον Οβελίξ και το ταξίδι τους ξεκινάει. Είναι σίγουρο ότι αυτές δεν θα είναι οι τελευταίες τους “σάχλες”.

6. Το δώρο του Καίσαρα, 1974.

Κάθε Ρωμαίος λεγεωνάριος υπηρετούσε είκοσι χρόνια στο ρωμαϊκό στρατό, από τα 20, ως τα 40 του χρόνια. Αν κατάφερνε να μείνει ζωντανός, αποστρατευόταν με δώρο μια έκταση σε μια επαρχία της Ρώμης. Ένας τέτοιος λεγεωνάριος, με μεγάλη αδυναμία στο κρασί, λαμβάνει ως δώρο το χωριό των ανυπότακτων (μη ρωτάτε πώς). Το ανταλλάσσει όμως πανεύκολα, με μια κανάτα κρασί από έναν Γαλάτη πανδοχέα. Ο πανδοχέας, κουρασμένος από τη ζωή του, παίρνει τη γυναίκα του και την έφηβη κόρη τους και ξεκινάει για το χωριό, με σκοπό να διεκδικήσει την περιουσία “του”. Δεν βρίσκει όμως την ενθουσιώδη υποδοχή που περίμενε και αποφασίζει να βάλει υποψηφιότητα για αρχηγός. Ο Μαζεστίξ, σίγουρος στην αρχή για τη νίκη του, βρίσκεται προ εκπλήξεως όταν αντιλαμβάνεται ότι δεν είναι πλέον και τόσο δημοφιλής όσο νόμιζε. Μέσα σε όλα τα άλλα, η κόρη του πανδοχέα ερωτεύεται τον Αστερίξ και ο λεγεωνάριος επιστρέφει ξεμέθυστος να διεκδικήσει αυτό που πιστεύει ότι του ανήκει. Αυτό ήταν το πρώτο τεύχος Αστερίξ που διάβασα και μερικές σελίδες του ακόμα έχουν τη μυρωδιά του χυμού βερύκοκο που έχυσα κατά λάθος πάνω τους από τα γέλια.

5. Ο Αστερίξ στους Βρετανούς, 1966.

50 πΧ. Όλη η Αγγλία βρίσκεται υπό ρωμαϊκή κατοχή, κυρίως γιατί οι Άγγλοι επιμένουν να πίνουν το βραστό νερό τους (με μια σταγόνα γάλα) ακριβώς στις πέντε το απόγευμα. Όλη; Όχι. Ένα μικρό χωριό ανυπότακτων αντιστέκεται στον εισβολέα. Αλλά δεν θα συνεχίσει να αντιστέκεται για πολύ ακόμα, αν δεν πάρει μια γερή δόση του μαγικού ζωμού του δρυίδη Πανοραμίξ, που δίνει υπεράνθρωπη δύναμη. Έτσι, ο Βρετανός ξάδερφος του Αστερίξ, Ομορφοθωραξ, επισκέπτεται τους ήρωές μας και ζητάει τη βοήθειά τους. Ο Αστερίξ, ο Οβελίξ κι ένα τεράστιο βαρέλι με μαγικό ζωμό, θα ταξιδέψουν στη Βρετανία, όπου ο κόσμος είναι ευγενικός, με τρόπους, αλλά πίνει χλιαρή μπύρα (“μππέου”) και τρώει βραστό αγριογούρουνο με μέντα (φρίκη). Το βαρέλι προφανώς και χάνεται και ξεκινάει ένας αγώνας δρόμου προκειμένου να μην πέσει στα χέρια των Ρωμαίων. Η ιστορία αυτή έγινε ένα πολύ ωραίο animation στα 1986, ενώ έγινε και όχι τόσο ωραία ταινία το 2012.

4. Αστερίξ και Κλεοπάτρα, 1965.

Η οξύθυμη (αν και με γοητευτική μύτη) βασίλισσα της Αιγύπτου Κλεοπάτρα, βάζει στοίχημα με τον Καίσαρα ότι μπορεί να του χτίσει ένα παλάτι μέσα σε τρεις μόλις μήνες, μιας ο Καίσαρας αμφισβήτησε το ότι οι Αιγύπτιοι είναι ακόμα ικανοί για σπουδαία πράγματα. Έτσι, αναθέτει αυτή τη δύσκολη δουλειά στον, ας πούμε όχι και τόσο καταπληκτικό αρχιτέκτονα Νουμερομπίς. Επί ποινή θανάτου φυσικά. Έτσι ο Νουμερομπίς ταξιδεύει στη Γαλατία μες στο καταχείμωνο, για να ζητήσει τη βοήθεια του φίλου του, Πανοραμίξ, ο οποίος προφανώς και θα πάρει μαζί του τον Αστερίξ και τον Οβελίξ. Στην Αίγυπτο οι ήρωές μας θα φάνε πολλές φακές, θα βανδαλίσουν τη Σφίγγα, θα μπουν σε πυραμίδα, θα αντιληφθούν τι καταλαβαίνει ο Οβελίξ όταν του λένε να κόψει μια τούρτα σε τρία κομμάτια και θα αντιμετωπίσουν εκτός από τους Ρωμαίους και τον ορκισμένο εχθρό και αντίζηλο του Νουμερομπίς. Η ιστορία αυτή έγινε animation το 1968 και ταινία το 2002, μάλλον η καλύτερη από τις τέσσερις ταινίες Αστερίξ, με τη Μόνικα Μπελούτσι στο ρόλο της Κλεοπάτρας.

3. Οβελίξ και Σία, 1976.

Αφού με την κτηνώδη δύναμη, η Ρώμη δεν καταφέρνει απολύτως τίποτε ενάντια στο χωριό των ανυπότακτων, ο Καίσαρας αποφασίζει να δοκιμάσει την πλάγια οδό, να τους διαφθείρει μέσω του χρήματος μέχρι το χωριό, πλήρως αλλοτριωμένο, να πέσει στα χέρια του. Ο Οβελίξ γίνεται το πρώτο θύμα αυτής της νέας τακτικής, με τα μενίρ του (που δεν έχουν απολύτως καμία χρηστική αξία) να μοσχοπουλιούνται στον εκπρόσωπο της Ρώμης που έχει έδρα του ένα από τα ρωμαϊκά οχυρά που περικυκλώνουν το χωριό. Ο Οβελίξ κολυμπάει στα σηστέρσια, γίνεται αλαζόνας, ξεκινάει ακόμα να μιλάει διαφορετικά (εσύ γιατί μιλάει έτσι Οβελίξ;) και σύντομα, σχεδόν όλοι οι υπόλοιποι κάτοικοι του χωριού ζηλεύουν και το ρίχνουν στην παραγωγή μενίρ (τα οποία καταλήγουν όλα στη Ρώμη, με κωμικά αποτελέσματα). Οι Ρωμαίοι έχουν διαφθείρει σχεδόν το σύνολο του χωριού, λογαριάζουν όμως χωρίς την εξυπνάδα του Αστερίξ και του Πανοραμίξ. Απ’ τις πιο ιδιαίτερες σε πλοκή ιστορίες του Αστερίξ, μιας και εδώ οι Γαλάτες αντιμετωπίζουν ουσιαστικά τον κακό τους εαυτό.

2. Ο Αστερίξ στους Ολυμπιακούς Αγώνες, 1968.

Όταν οι Γαλάτες μαθαίνουν ότι ένας λεγεωνάριος από τα γειτονικά ρωμαϊκά οχυρά έχει επιλεγεί να εκπροσωπήσει τη Ρώμη στους ολυμπιακούς αγώνες (και βασικά μαθαίνουν για την ύπαρξη των αγώνων), αποφασίζουν ξαφνικά ότι είναι Ρωμαίοι πολίτες (“είμαστε Ρωμαίοι!!!”) και ότι δικαιούνται και αυτοί να πάρουν μέρος στου ολυμπιακούς αγώνες (“ζήτω σε μας τους Ρωμαίους!”), για τη δόξα, αλλά κυρίως για να τη σπάσουν στους κατακτητές (“είμαστε τρελοί εμείς οι Ρωμαίοι”) και αναθέτουν στον Αστερίξ να τους εκπροσωπήσει. Τον Αστερίξ θα συνοδέψει στην Ελλάδα μια ολιγομελής αντιπροσωπεία που αποτελείται από ΟΛΟ ΤΟ ΧΩΡΙΟ και αφού δεν θα διαβάσουν καλά τους όρους συνεργασίας με τη γαλέρα που ναύλωσαν για να τους πάει στον Πειραιά, οι ήρωες φτάνουν τελικά στη χώρα μας έτοιμοι για όλα, εκτός από το να δείξουν φίλαθλο πνεύμα στην κερκίδα. Ο Γκοσινύ αντιμετωπίζει με μοναδικό σεβασμό (χωρίς καν διάθεση για καλοπροαίρετη σάτυρα) τον αρχαιοελληνικό πολιτισμό σε μια από τις κορυφαίες περιπέτειες του Αστερίξ, που δυστυχώς, μεταφέρθηκε με το χειρότερο τρόπο στον κινηματογράφο το 2008.

1. Ο Αστερίξ λεγεωνάριος, 1967.

Η Φραμπαλά, ο αιώνιος έρωτας του Οβελίξ, αρραβωνιάζεται τον μορφονιό Τραγικομίξ κι εκείνος μπλέκει κατευθείαν σε μπελάδες, μιας και τον παίρνουν με τη βία στο στρατό του Καίσαρα, που πολεμάει τον Σκιπίωνα. Και τι κάνουν οι ήρωές μας για να σώσουν τον Τραγικομίξ; Απλό, κατατάσσονται κι αυτοί στο ρωμαϊκό στρατό για να περάσουν την απαραίτητη εκπαίδευση και να τον βρουν στο πεδίο της μάχης. Εδώ, ο Αστερίξ και ο Οβελίξ πραγματικά ξεπερνάνε τους εαυτούς τους στο πόσο πολύ μπορούν να φέρουν τους Ρωμαίους στα πρόθυρα νευρικής κρίσης και ψυχολογικής κατάρρευσης. Με την απαραίτητη βοήθεια φυσικά, ενός ετερόκλητου συνόλου υποψήφιων λεγεωνάριων που αποτελείται από όλο το φάσμα των κατακτημένων λαών της προσεχώς αυτοκρατορίας. Ίσως η πιο ξεκαρδιστική περιπέτεια του κοντού, ξανθού μουστάκια και του ψηλού, χοντρού (οκ, ελαφρώς εύσωμου) φίλου του. Τρίχες στα χέρια.

-.-.-

Σφυροδρέπανος – Τα δέκα πιο πακατληκτικά Αστερίξ

Κανονικά στη δεκάδα θα έπρεπε να είναι οι “12 Άθλοι του Αστερίξ” -και μάλιστα αρκετά ψηλά- και μόνο για τον “Οίκο της Μουρλής” ή για την παλιά καλτ μεταγλώττιση, με τη Διαβάτη και τους υπόλοιπους να κάνουν από 5-6 ρόλους με την ίδια φωνή. Ή έστω η ταινία κινουμένων σχεδίων “ο Μάντης”, που συνδυάζει πακτληκτικά την υπόθεση της ομώνυμης περιπέτειας με τον αγώνα των αρχηγών -και αυτό μόνο εύκολο δεν είναι όπως έδειξαν άλλες απόπειρες με μέτριο αποτέλεσμα, όπως η μίξη του Λεγεωνάριου με το Μονομάχο.

Αλλά εδώ θα περιοριστούμε στις ιστορίες-τεύχη και συγκεκριμένα σε αυτά του Γκοσινί (ή μήπως Γκοσινύ; Και τέλος πάντων, δρυίδης ή δρουίδης;). Κι αυτό, όχι για να τιμήσουμε τα σημερινά του γενέθλια, αλλά γιατί οι ιστορίες του Uderzo είναι στην πραγματικότητα η ιστορία του πώς οι δημιουργοί μιας σειράς στερεύουν από έμπνευση και οι ήρωες γίνονται καρικατούρες, που πετάνε τα απολύτως προβλέψιμα τυποποιημένα αστεία που περιμένει το κοινό.

10. Η Διχόνοια

Η επιλογή που θα έκλεινε τη δεκάδα δεν ήταν εύκολη. Ο Πέπε που κρατάει την ανάσα του, εκβιάζοντας να γίνει το χατίρι του και ο Οβελίξ να σπάει τη μεσούλα του σε τσιγγάνικους ρυθμούς; Ο πλέον διαχρονικός ρόλος του Μάντη που εκμεταλλεύεται την αφέλεια του κόσμου και τις δεισιδαιμονίες των πτωχών τω πνεύματι και στην τσέπη ανθρώπων; Το μυθικό όνομα του Οκατεριναμπελατσιτσίξ και οι γέροντες που παρακολουθούν στωικά το ξυλοφόρτωμα των Ρωμαίων, σχολιάζοντας τα νέα του χωριού; Ή μήπως οι Ρωμαίοι που χάνουν την μπουκίτσα τους σε μια χύτρα φοντύ, ενώ οι ντόπιοι Ελβετοί φροντίζει κανείς να μη χάσει ούτε ένα κούκου στην κλεψύδρα του, σε αντίθεση με τον ύπνο του;

Τελικά δικαιωματικά θέση παίρνει το πράσινο ανθρωπάκι της Διχόνοιας. Κυρίως γιατί είναι πολύ έξυπνη ιστορία και έχει γίνει διασκευή για το αριστεροχώρι -όπου κάποιος δίνει ένα βάζο στον πιο σημαντικό αριστερό άνδρα του χωριού.

9. Ο Γύρος της Γαλατίας

Ο Οβελίξ βρίσκει τον Ιντεφίξ -που με την εξέλιξη του σχεδίου, θα αποκτήσει λιγότερο χοντροκομμένα χαρακτηριστικά. Κι εμείς μαθαίνουμε τις πόλεις και τις λιχουδιές της Γαλατίας, μαζί με το παστίξ και το πετάνκ, που δεν τολμά να το διακόψει ούτε ο Ρωμαϊκός στρατός. Καθώς και την προθυμία του Οβελίξ να κουβαλήσει το άλογό του, μαζί με τον μπόγο, όταν το τελευταίο κουράζεται λίγο, γιατί… περπάτησε πολύ. Εν τω μεταξύ, ο μύθος του Κοντορεβυθούλη περνάει σε άλλα επίπεδα, όταν ένας λεγεωνάριος σκέφτεται να μαζέψει τα πετραδάκια που πετάει πίσω του ο Έπαρχος, για να μην τα χάσει στους λαβύρινθους του Λουγκντουνούμ. Αλλά αυτές σίγουρα δεν είναι οι τελευταίες σάχλες που θα κάνουν οι Ρωμαίοι, κάτι που θα μπορούσαν να μας το βεβαιώσουν ίσως και οι κάτοικοι του Ροτομαγκούς.

-Μπορεί και ναι, μπορεί και όχι. Δεν μπορώ να πω…

8. Η Ασπίδα της Αρβέρνης

Οι κορυφαίες γαστριμαργικές συμβουλές στην ιστορία της διατροφολογίας από το Μαζεστίξ: όταν έχεις ορεξούλα, όλα πάνε κατ’ ευχούλα… Η ρόγα του σταφυλιού ως επιδόρπιο. Ο μασέρ Τοματόζουμους. Η ειλικρινής απορία του Οβελίξ: δεν το ‘ξερα ότι μπορεί κανείς να παραφάει. Η εξέλιξη του νόμου της άνωσης του Αρχιμήδη με την μπανιέρα και μια πισίνα που αδειάζει από το νερό της, όταν βουτάει ο Οβελίξ. Το σύγχρονο σύστημα ενδο-επικοινωνίας μιας επιχείρησης ρόδας, με τους Πυγμαίους που τρέχουν να μεταφέρουν μηνύματα. Το υπερσύγχρονο σύστημα σκουπίσματος τους Σπάριλους (σκουπίζουμε το πρώτο μισό της πλάκας, παίρνουμε μια ανάσα, σκουπίζουμε το δεύτερο μισό της πρώτης πλάκας, προχωράμε στο πρώτο μισό της δεύτερης) και ο υπολογισμός για τις αναρίθμητες μισές πλάκες του δρόμου μέχρι τη Ρώμη -όλοι εκεί οδηγούν. Ο επαρχιώτης της Αρβέρνης που δεν μπορεί να μιλήσει “βλάχικα”, γιατί δεν έχει καλή άρθρωση. Οι μαγείρισσες που χαίρονται να μαγειρεύουν για κάποιον που δεν είναι πετσί και κόκαλο -όπως ο Οβελίξ. Οι εξονυχιστικές έρευνες μες στα κάρβουνα με τα όχι και τόσο λαμπρά αποτελέσματα -εκ των πραγμάτων. Ο Αποστακτηρίξ, ο Μπιχλιμπίδιους, ο θρίαμβος πάνω στην ασπίδα που ψάχνουν όλοι. Η γκρίνια της Μιμίνας και το συκώτι του Μαζεστίξ που γίνεται εθνική οδός. Μια μαγεία.

7. Η κατοικία των θεών

Πιθανότατα το πρώτο τεύχος που μου αγόρασαν -το πρώτο το είχα πάρει από μια οδοντογιατρό, ίσως γιατί εκτίμησε πως δεν την φοβόμουν σαν τους ενήλικες. Τότε που προσπαθούσες να επιλέξεις το καλύτερο, μαντεύοντας από τον τίτλο και το εξώφυλλο. Όταν είσαι πιο μικρός, σε κερδίζουν οι σκηνές με τις μπόλικες μπούφλες, η προθέρμανση του Κακοφωνίξ (τζόινγκ, τζόινγκ) που μοιάζει με το απαλό θρόισμα από τις πατημασιές κάποιου αγριογούρουνου στο γρασίδι και το λιτό όργιο-τσιμπούσι των μικροαστών Ρωμαίων, ή το άδοξο τέλος στην καριέρα του γαλατικού κόκορα που σηκώνει μες στην άγρια νύχτα όλο το πόδι στο χωριό, ακούγοντας φασαρία από το δάσος:

-Είναι φρέσκο το ψάρι μου είναι φρέσκο.
-Πέσε και κοιμήσου, ηλίθιε…

Μεγαλώνοντας εκτιμάς το σχόλιο του Γκοσινί για την αστικοποίηση και τον πολιτιστικό ιμπεριαλισμό που απειλεί να τα αλώσει όλα. Είμαστε όμως στο 50 πΧ και η μέρα εκείνη θα αργήσει πολύ ακόμα. Οπότε οι οικολογικές ευαισθησίες του Ιντεφίξ δεν έχουν λόγο να ταράζονται.

Σε αυτήν την περιπέτεια απελευθερώνονται οι έμμισθοι -κατόπιν απεργίας- σκλάβοι, που αργότερα θα αγοράσουν ένα πλοίο και θα γίνουν οι γνωστοί σε όλους μας πειρατές (με άλλον αρχηγό αντί του Νουμίδη Ντουπλικάτα) με τους χίλιους και πλέον τρόπους να συναντάν τους Γαλάτες στη θάλασσα και να βουλιάζουν το πλοίο τους, ακόμα και μόνοι τους, δίνοντας τροφή για λατινικά ρητά από τον κουτσοπόδη με την άσπρη κοτσίδα.

6. Ο Αστερίξ στους Βρετανούς

Τα βρετανικά ξαδέρφια -έναντι της Βρετάνης- με την περίεργη προφορά και σύνταξη -που μοιάζει όμως με τη δική μας, γιατί δε λέμε “λεγεώνα ρωμαϊκή- ζητούν βοήθεια από τους Γαλάτες και ανακαλύπτουν το φαινόμενο Placebo, χωρίς πραγματικό μαγικό ζωμό, αλλά και το νέο εθνικό τους αφέψημα για το καθιερωμένο τους φάιβ ο κλοκ μπρέικ: το τσάι. Αυτό είναι δώρο ενός Φοίνικα έμπορα και των συνεργατών του, που δε διάβασαν πολύ προσεκτικά τους όρους του συμβολαίου τους -ή της σύμβασης, που θα έλεγε ο παλιός καλός Τσακνής.

Οι Γαλάτες με τη σειρά τους διασχίζουν τη Μάγχη και ανακαλύπτουν τη μαγεία της εναλλαγής βροχής-ομίχλης, τα αστικά τοπία με τα πανομοιότυπα σπίτια, όπου ένα πεσμένο Ι μπορεί να κάνει τη διαφορά, καθώς και την ομορφιά της χλιαρής μπίρας ή του αγριογούρουνου με μέντα, που δεν έχει κανέναν απολύτως λόγο να είναι (χαμο)γελαστό και φέρνει τον Οβελίξ στα πρόθυρα της κατάθλιψης -στη διάρκεια της περιπέτειας το ρίχνει και στο ποτό, αλλά για άλλους λόγους.

Σχετικά συμπαθητική -με μέτρο σύγκρισης τις άλλες- η μεταφορά στους κινηματογράφους. Καταπληκτικό το αντίστοιχο κινούμενο σχέδιο καθώς και η μουσική του.

5. Αστερίξ και Κλεοπάτρα

Στη δική μου μνήμη είναι αδιαχώριστα χαραγμένο μαζί με τη μεταφορά του σε ταινία, το τραγούδι του λιονταριού της Κλεοπάτρας -που μου θυμίζει τη φωνή του Μπουλά- και τη μαγική συνταγή της τούρτας-δηλητήριο (πουτίγκα θρίλερ) -θυμίζει μια άλλη που θα δούμε παρακάτω- την οποία ο Οβελίξ φροντίζει να κόψει σε τρία κομμάτια, όχι με βάση το τυπικά ίσο πλην άδικο αστικό δίκαιο, αλλά στον καθένα με βάση τις ανάγκες του. Παρά τις εκπληκτικές αιγυπτιακές μεταμφιέσεις του, δεν καταφέρνει να ξεγελάσει τον Πανοραμίξ, κερδίζει όμως μια σταγόνα μαγικό ζωμό, για να βγουν από την πυραμίδα και να μεταφέρει-ρυμουλκήσει στο Νείλο ένα στόλο με πλοία γεμάτα πέτρες, που θα του χρησιμεύσουν αργότερα, όταν κάνει τον καταπέλτη για να διαλύσει τους Ρωμαίους, σαν κορίνες μπόουλινγκ. Η βασική στενοχώρια του είναι πως οι κροκόδειλοι δεν τρώγονται, βρίσκει παρηγοριά όμως στη μύτη της Κλεοπάτρας, η οποία ευτυχώς είναι ανθεκτική και δεν πέφτει, όπως αυτή της Σφίγγας, όταν σκέφτηκε να ανέβει εκεί πάνω, για να δει τη θέα από ψηλά.

Μπορεί κανείς να την δει και στο Youtube, εννοείται με την παλιά μεταγλώττιση.

4. Ο Αστερίξ στους Ολυμπιακούς Αγώνες

Μετά από ένα έκτακτο συμβούλιο για μανιτάρια -χωρίς να μάθουμε ποτέ την τύχη τους- ο ρωμαϊκός πατριωτισμός των Γαλατών τους οδηγεί στη συμμετοχή στους Ολυμπιακούς Αγώνες, όπου φτάνουν μέσω ενός ξεκούραστου ταξιδιού, αλλά παραξενεύονται με τους κανονισμούς για τις χύτρες, συναντάν βαρύ αγωνιστικό χώρο και κάτι αηδίες που έφαγαν τα αγριογούρουνα, που είναι πολύ ευαίσθητα ζώα -όχι σουβλάκια, ντολμαδάκια και καρπούζι, όπως οι Γαλάτες. Κι ενώ οι Κολοσσοί της Ρόδου παραληρούν από ενθουσιασμό στην κερκίδα (αχα, αχα), οι μπλε γλώσσες θα δώσουν μια απρόσμενη νίκη στον Αστερίξ, και έναν κοτίνο στο Ρωμαίο Μούσκουλους, για να μείνει ευχαριστημένος -για μια φορά- και ο Καίσαρας. Το διάβασα πρώτη φορά μικρός, σε κάτι διακοπές με τα ξαδέρφια μου, δικαιώνοντας τα πετυχημένα κλισέ του Ρενέ για την ευνοιοκρατία συγγενών και φίλων στη χώρα μας. Αν είστε μεγαλύτεροι σε ηλικία, ακολουθείστε το παράδειγμα του Μαθουσαλίξ, για να νιώσετε δέκα χρόνια νεότεροι, πίνοντας και χορεύοντας. Αν είστε φιλόλογοι, προτιμήστε την έκδοση “Αστερίκιος εν Ολυμπία” στα αρχαία Ελληνικά.

3. Οι δάφνες του Καίσαρα

Σωποδήποτε πακατληκτικό τεύχος, όπου οι Γαλάτες πρέπει να παλέψουν για τη σκλαβιά τους, για να μπουν στο παλάτι του Καίσαρα, να τσακίσουν τη φρουρά του, χωρίς να κάνουν πολύ θόρυβο, και να πάρουν το δάφνινο στεφάνι του που θα χρησιμεύσει για να νοστιμίσει ένα ραγού, ενώ θα το αντικαταστήσει κάτι σαν μαϊντανός, που μόνο ο μεγάλος στρατηλάτης υποψιάστηκε την παρουσία του.

Στο ενδιάμεσο ανακαλύπτουν τις αντοχές του Οβελίξ σε κάτι πόσιμο που δεν είναι κατσικίσιο γάλα και τη μυστική συνταγή-αντίδοτο στα μεθύσια των Ρωμαίων, που απαντά ιστορικά στο ερώτημα για τους λόγους της παρακμής της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας -στον Οβελίξ πάντως άρεσε γευστικά. Κι είναι ο μεγάλος Κάτων -ή μήπως ο Μαζεστίξ- που μιλώντας για την Καρχηδόνα θα μας πει: Έλα στην αγκαλιά μου…

-Σωποδήποτε…

2. Οβελίξ και ΣΙΑ

Μια τρομερή γκοσινική-μαρξιστική ανάλυση για το φετιχισμό του εμπορεύματος και τις καπιταλιστικές κρίσεις, καθώς το μενίρ -προϊόν χωρίς καμία γνωστή σε εμάς αξία χρήσης- κατακτά τη ρωμαϊκή αγορά, αδειάζοντας τα ταμεία της, ενώ οι Ρωμαίοι ελπίζουν να κατακτήσουν μέσω του χρήματος το γαλατικό χωριό -που θυμίζει όσο ποτέ την Κούβα.

Οι Γαλάτες που πέφτουν στην παγίδα ξεχνάνε σχεδόν να μιλάνε, θυμίζοντας σύγχρονους μικροαστούς που αναλύουν τα spread- ενώ οι άλλοι μισοί κυνηγούν στο δάσος, για να θρέψουν τους επιχειρηματίες -και έτσι κινείται η αγορά. Η αρχηγική θέση του Μαζεστίξ υποσκάπτεται από τις αναδυόμενες οικονομικές σχέσεις, αλλά οι συνθήκες δεν έχουν ωριμάσει ακόμα για την επίτευξη της πρωταρχικής συσσώρευσης και το πέρασμα στην κεφαλαιοκρατία. Ή όπως θα μετέφραζε, σε απλά ελληνικά, και ο Γιάπιους:

-Εσείς, όχι ακόμα έτοιμοι για καπιταλισμό.

1. Αστερίξ Λεγεωνάριος

Μια περιπέτεια για το στρατό και τον έρωτα που μιλάει απευθείας στην καρδιά κάθε παιδιού που δεν έχει πάει φαντάρος και δεν έχει ερωτευτεί ακόμα, ούτε ξέρει ακόμα καλά-καλά τι θα πει “τρίχες πάνω από το στόμα”. Τι άλλο να θελήσει λοιπόν κανείς από μια περιπέτεια; Παστούλες, θα θέλατε και παστούλες… -σαν αυτές που αναγκάστηκε να φτιάχνει ο Ρωμαίος μάγειρας στους λεγεωνάριους, κατόπιν διαπραγμάτευσης, που δεν κράτησε ούτε 17 δευτερόλεπτα;

Ο Οβελίξ ερωτεύεται τη Φράμπαλα -πριν την ερωτευτούν ο Ιντεφίξ και ο Αστερίξ- πετώντας την κορυφαία ίσως ατάκα του: Βφκστφτ… Και εμείς ερωτευόμαστε τις απορίες και τα ιερογλυφικά του μικρού Αιγύπτιου, που δε μένει πολύ ικανοποιημένος από τις υπηρεσίες και την τιμή του ξενοδοχείου, στο οποίο πιστεύει πως βρίσκεται, αλλά είναι δηκτικός και αξιαγάπητος για παρέα, χωρίς μαλλιά τρίχες στη γλώσσα.

Ο Οβελίξ μπορεί να μην είναι από μόνος του ο κύριος όγκος των δυνάμεων του Καίσαρα, αλλά η επίσκεψή του στο στρατόπεδο του Σκιπίωνα επισπεύδει τη μάχη του ρωμαϊκού εμφυλίου και τους τρομερούς ελιγμούς των ρωμαϊκών λεγεώνων -ανάμεσά τους και οι άντρες της 1ης Λεγεώνας, 3ης Κοόρτης, 2ης Σπείρας, 2ης Εκατονταρχίας, που φέρνουν στους επικεφαλής τους δάκρυα ερωτικής χαράς.

-Μα εδώ δεν είναι η λεγεώνα του Καίσαρα;
-Μα όχι. – Μα ναι…