Τσιγάρο σέρτικο

Λάβαμε από την Βαγγελιώ Καρακατσάνη* και δημοσιεύουμε το ποίημα που ακολουθεί:

Ένα τσιγάρο σέρτικο στα δύο,
μνήμες να σβήσω που πληγώνουν τη ζωή.
Γλυκό κρασάκι με τη μία κατεβάζω
δεν είμαι μόνη, τώρα είμαστε μαζί!!!

Ένα τσιγάρο σέρτικο που σβήνει,
σαν καταιγίδα γρήγορα περνά.
Νταήδες οι καιροί και κολασμένοι
Θα τ’  ανατρέψουμε το πράμα στο ξανά.

Κράτα τα μπόσικα Αγάπη σου φωνάζω,
τζάμπα οι πικρές μα πληρώνεις τη χαρά.
Κάθε που βγαίνει το φεγγάρι αναστενάζω!
Θα ξημερώσει και για μας η σκοτεινιά!!!

Απ’ τα καλύτερα σου κράτησα κάστα.
Εδώ το τέλος, εδώ η μέση κι αρχή….
Τα γιασεμιά θα ξανανθίσουνε στα κάστρα
Αυτά που χτίζουμε μ’ αγάπη περισσή.

Εικόνα: Lydia Mei, Woman with a Cigarette, 1920

*Η Βαγγελιώ Καρακατσάνη είναι ΑμΕΑ, Λογοτέχνης, Αντιπρόεδρος του Συλλόγου Γυναικών Αρχανών – ιδρυτικό μέλος της ΟΓΕ.