Καμία διαφορά στη βαρβαρότητα του καπιταλισμού τότε και σήμερα

Πρώτη φωτογραφία: Aκτες Αφρικής Τυνησία σε μικρή απόσταση απο τα σύνορα με την Λιβύη.

Μέσα σε αυτά τα παπούτσια υπήρχαν πόδια και από πάνω, σώματα. Τώρα πια τα σώματα έχουν βυθιστεί και ο Τυνήσιος ποιητής Mohsen Lihidheb τα συγκεντρώνει στο “Μουσείο της Θάλασσας” μαζί με ο,τι άλλο απομένει απο τους μετανάστες που προσπάθησαν μάταια να φτάσουν στην Ευρώπη και άφησαν την ζωή τους στη Μεσόγειο

Δεύτερη και τρίτη φωτογραφία:Βουδαπέστη.

Ενα από τα πιο συγκινητικά μνημεία δίπλα στη Γέφυρα των Αλυσίδων στον Δούναβη ..το Μνημείο για τους 550.000 Ούγγρους Εβραίους που έχασαν τη ζωή τους το 1940 – 45. Χιλιάδες από αυτούς πυροβολήθηκαν δίπλα στην όχθη από συμπατριώτες τους, συνεργάτες των Ναζί. Πριν τους εκτελέσουν, τους ανάγκαζαν να βγάλουν το πιο πολύτιμο πράγμα που είχαν επάνω τους: τα παπούτσια τους.

Το μνημείο είναι μια διαδρομή με 40 μπρούντζινα αδειανά ζεύγη υποδημάτων, πάνω στις πλάκες του πεζοδρομίου και δίπλα στην όχθη του Δούναβη σαν τα τελευταία βήματα μιας χορογραφίας που οδηγούσε στην εξόντωση.

Παρατηρώντας τις δυο εικόνες δυο διαφορετικών εποχών ..διακρίνετε κάποια διαφορά στην βαρβαρότητα του καπιταλισμού; 

Εγω δεν διακρίνω καμιά…

Αλιευμένο από την προσωπική σελίδα του Konstantinos Mpourxas