Ισθμός Μεξικού – Ανάπτυξη ή παρακμή;
Η βιτρίνα της “ανάπτυξης και της προόδου” σημαίνει για τους εργάτες μίζερους μισθούς, εκτεταμένες εργάσιμες μέρες, κακές εργασιακές συνθήκες και μηδενικά δικαιώματα
Τα μεγάλα έργα έχουν ως στρατηγικό σκοπό την ανάπτυξη, αλλά δε φέρνουν την πρόοδο για τους εργάτες και τις οικογένειές τους, πόσο μάλλον για τους ιθαγενείς λαούς της περιοχής, αλλά ακριβώς το αντίθετο.
“Ήρθε η ώρα της Οαχάκα, η ώρα της προόδου”. Είναι φράσεις που έχουμε ακούσει να δηλώνει ο κυβερνήτης Αλεχάντρο Μουράτ, όταν συνοδεύει τον Λόπεθ Ομπραδόρ στις περιοδείες του στην Οαχάκα. Όλη αυτή η προπαγάνδα, επικεντρωμένη βασικά στα μεγάλα έργα που έχουν σχεδιάσει στην περιφέρεια του Ισθμού, ανάμεσά τους ένα ξερό κανάλι μεταφοράς εμπορευμάτων, με στρατηγικό σκοπό την οικονομική ανάπτυξη. Λένε πολλοί πως θα είναι μια βιομηχανική ζώνη που θα δώσει δουλειά στον κόσμο στα νοτιανατολικά της χώρας. Αναβιώνει ακόμα και η εικόνα του Πορφίριο Ντίαθ, ψάχνοντας να βρουν μια αναλογία της “προόδου”. Αλλά είναι στα αλήθεια πρόοδος; Αντιπροσωπεύει κάποιο όφελος για αυτούς που το έχουν ανάγκη -δηλαδή τους ιθαγενείς λαούς της περιοχής- όπως λέει ο ΑΜΛΟ;
Αντιθέτως, κοινωνικές οργανώσεις της περιοχή προβάλλουν αντίσταση και πραγματοποίησαν το φόρουμ πληροφόρησης και οργάνωσης “Ο ισθμός είναι δικός μας”, με ευρύτατη συμμετοχή, όπου πραγματοποιήθηκαν συσκέψεις σχετικά με το τι σημαίνει ο διάδρομος που θα διαπερνά τον Ισθμό και τα μεγάλα έργα που θα τον συνοδεύουν (τρένο, αιολικά πάρκα, εξορύξεις κτλ), που βρίσκονται στα σκαριά. Για παράδειγμα το τρένο, θα είναι μια σφαίρα που θα τρέχει με 80 χλμ την ώρα (για αυτό και θα είναι εμπορικό) που θα αποτελείται από τέσσερις σιδηρόδρομους σε μια ακτίνα 40 χιλιομέτρων περιμετρικά. Και οι βασικοί υποστηρικτές αυτού του διαδρόμου είναι τα μονοπώλια των ΗΠΑ, της Ευρώπης και της Ασίας.
Όπως έχουμε αναφέρει, αυτά τα σχέδια έχουν ένα στρατηγικό σκοπό ανάπτυξης, αλλά όπως και στην εποχή του Πορφίριο Ντίαζ, δεν είναι μια ανάπτυξη για τους εργάτες και τις οικογένειές τους, πόσο μάλλον για τους ιθαγενείς λαούς της περιοχής, αλλά ακριβώς το αντίθετο. Για τους ιθαγενείς αυτά τα σχέδια σημαίνουν λεηλασία της γης και των φυσικών πηγών τους, και κατά συνέπεια την απώλεια των βασικών οικονομικών δραστηριοτήτων τους, που είναι η γεωργία, το ψάρεμα και η κτηνοτροφία.
Σε άλλα μέρη του κόσμου και της χώρας, έχουμε γίνει μάρτυρες περιπτώσεων μολύνσεων ποταμών και εδαφών -σε σχέδια εξόρυξης και αιολικών πάρκων), περιπτώσεις δολοφονιών και εξαφανίσεων κοινωνικών αγωνιστών -επειδή αντιτέθηκαν στους ψευδoειδικούς. Οι λαοί της Οαχάκα, των Τσιάπας και της Βερακρούς δεν είναι η εξαίρεση, είναι τα θύματα των διεφθαρμένων ειδικών της Κουάρτα Τρανσφορμασιόν, που χρησιμοποιεί τις ίδιες πρακτικές των παλιών αστικών κομμάτων, με τις πελατειακές σχέσεις και τη μεταφορά υποστηρικτών όπου χρειάζεται.
Αυτό που δε λέει ο Λόπεθ Ομπραδόρ είναι πως δε συμβουλεύεται τους λαούς πως θα επηρεαστούν άμεσα, και χειρότερα, όσο ακόμα συμβαίνει αυτό και γνωρίζει πως υπάρχει μια αντίδραση ενάντια σε τέτοιους σχεδιασμούς, το κράτος καταφεύγει στον εκφοβισμό, την δίωξη, την εξαφάνιση ή τη δολοφονία, όπως συνέβη με το Σαμίρ Φλόρες, στην περίπτωση της θερμοηλεκτρικής στην περιοχή Huexca.
Και γιατί να αντιτεθεί κανείς σε αυτά τα μεγάλα σχέδια; Πέραν όσων έχουμε ήδη αναφέρει για την λεηλασία και την αιματοχυσία των λαών, η πείρα επιβεβαιώνει επίσης πως όταν το μονοπώλια καταφέρουν το στόχο να εγκατασταθούν σε αυτά τα σχέδια, αυτή η βιτρίνα της “ανάπτυξης και της προόδου” σημαίνει για τους εργάτες μίζερους μισθούς, εκτεταμένες εργάσιμες μέρες, κακές εργασιακές συνθήκες και μηδενικά δικαιώματα, δηλαδή το ίδιο (το Ματαμόρος είναι ένα σαφές παράδειγμα), ενώ τα μονοπώλια αυξάνουν αχόρταγα τα κέρδη τους.
Άλλος λόγος είναι ότι αυτός ο διάδρομος του ισθμού νοείται σαν ένα σύνορο για τους μετανάστες της Κεντρικής Αμερικής, που εξαιτίας των επισφαλών συνθηκών που διαμορφώνουν τα μονοπώλια (των ΗΠΑ, της Ευρώπης και της Κίνας) στη χώρα τους, υποχρεώνονται να μεταναστεύσουν. Ο διάδρομος θα φρουρείται έντονα, τόσο από την Εθνική Φρουρά, όσο και από ιδιωτική αστυνομία.
Ο ΑΜΛΟ, για να ικανοποιήσει τα μονοπώλια, θα ψάξει να προσφέρει στους φορείς του κοινωνικού αγώνα αντίστασης στα σχέδια,τη λύση κάποιων απαιτήσεων (ας πούμε οικονομικό ταβάνι , παραχωρήσεις κι αγροτικά σχέδια, μεταξύ άλλων), εντούτοις, αυτές οι λύσεις είναι προσωρινές, αφού δε θα αντιστρέψουν τη ζημιά που θα προκαλέσουν τα σχέδια. Αργά ή γρήγορα οι εργάτες και ο πληθυσμός της περιοχής θα βρεθούν αντιμέτωποι με καταστάσεις φτωχοποίησης, που είναι το μόνο που μπορεί να τους προσφέρει ο καπιταλισμός.
Το ΚΚ Μεξικού υποστηρίζει ότι υπάρχει μια επικακτική ανάγκη ενιαίας ταξικής πάλης, γι’ αυτό, όσοι από τους γηγενείς γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης, έρχονται αντιμέτωποι με το ακόλουθο δίλημμα: “σοσιαλιστική επανάσταση ή αφανισμός. Ταξικός, εργατικός αγώνας για το σοσιαλισμό ή η τακτική της αιώνιας αντίστασης”. Μόνο στο σοσιαλισμό θα επιτευχθεί η άνοδος των οικονομικών, κοινωνικών και πολιτιστικών συνθηκών της ζωής των εργατικών μαζών και των λαϊκών στρωμάτων, ιθαγενών και μη.
