“Ξέρεις ποιος είμαι εγώ;… “
Σκέφτηκε ο μπατσάκος, μάλλον στα γρήγορα, όπως τον είχαν μάθει: Από πότε τα γιατρουδάκια ή όποιος άλλος μπορεί να μας υποδεικνύει τα λάθη μας σχετικά με το καθήκον μας; Ποιος είναι αυτός, που με το “λειτούργημα” του κρίνει νόμιμα την λειτουργία μας; “Ξέρεις ποιος είμαι εγώ ρε;”…
Κι αντί να ζητήσει συγγνώμη για την παράλειψη καθήκοντος, όπως αυτό το καθήκον, του το ορίζουν οι νόμοι, που υπηρετεί ως φορέας της εκτελεστικής εξουσίας και να συμμορφωθεί, ώστε να επανορθώσει το σφάλμα του στα πλαίσια της ανθρώπινης συνεννόησης, τα πήρε στην γκράνα -ως γνήσιος μπάτσος- και αναλόγως έπραξε.
Σκέφτηκε μάλλον στα γρήγορα:
“Είναι δυνατόν απέναντι στο ίδιο το Κράτος και την Βία, που “κάνει την δουλειά του εκείνη την ώρα”, να υψώνεται φωνή “Αιδώς, Οι Νόμοι, Η Ψυχική Υγεία…”;
Από πού κι ως πού;…”
“Από πότε τα γιατρουδάκια ή όποιος άλλος μπορεί να μας υποδεικνύει τα λάθη μας σχετικά με το καθήκον μας;
Ποιός είναι αυτός, που με το “λειτούργημα” του κρίνει νόμιμα την λειτουργία μας;”
“Ξέρεις ποιός είμαι εγώ ρε;”…