Ελένη Καπηλίδου: Μας προσκαλεί σε ”Γιορτή” με την υπέροχη φωνή της

Προερχόμενη απο μουσική οικογένεια ήταν πολύ δύσκολο το μήλο να μην πέσει κάτω απο την μηλιά. Η Ελένη Καπηλίδου είναι μια ερμηνεύτρια η οποία μας ταξιδεύει με την φωνή της κάθε φορα που έχουμε την τύχει να την ακούσουμε.

Ξεκίνησε απο την Θεσσαλονίκη ως χορεύτρια και κατηφόρισε στην Αθήνα παλεύοντας μόνη της να καθιερωθεί στο δύσκολο αυτό χώρο, στηριζόμενη στις δικές της δυνάμεις. Γρήγορα η μουσική την κέρδισε και απο το γυαλισμένο παρκέ των σχολών χορού ανέβηκε στο πάλκο.Ο άνθρωπος που δεν κυνηγά την αναγνωρησιμότητα, χωρίς να έχει κάτι πει ή πιο σωστά να μας τραγουδήσει, μένει μια απο τους πολλούς ταλαντούχους αφανείς ήρωες της νυχτερινής μας διασκέδασης, που τόσο καιρό προσπαθούμε μέσω της στήλης μας να αναδείξουμε.

Ευχάριστη και χαμογελαστή μας προσκαλεί για κουβέντα και σε μία μουσική ”Γιορτή” σαν το ομότιτλο cd της, το οποίο πρέπει οπωσδήποτε να ακούσετε..

Πώς είναι να μεγαλώνεις μέσα σε οικογένεια μουσικών;

Τριγύρω σου υπάρχει μόνο μουσική.. Μεγαλώνεις μέσα σε ήχους… Ο πατέρας μου, οι θείοι μου, ο αδερφός μου, παλιότερα ο παππούς μου όλοι ήταν μουσικοί.. Υπήρχε ένα ολόκληρο δωμάτιο με δίσκους και μουσικά όργανα. Με θυμάμαι να μπαίνω μέσα και να χάνομαι απο τον υπόλοιπο κόσμο βάζoντας ακουστικά… Μεγαλώντας πήγα στο Ωδείο για πιάνο ενώ παράλληλα είχα ξεκινήσει το μπαλέτο. Για πολλά χρόνια προσπαθούσα να τα συνδυάσω και τα δύο, αλλά το πιάνο με ζόριζε αρκετά.. και το άφησα για να αφοσιωθώ στο χορό.

Τελείωσα το σχολείο, κατέβηκα στην Αθήνα για σπουδές στο χορό. Μπήκα σε μια επαγγελματική σχολή χορού της Νίκης Κονταξάκη, από την οποία δε βγήκα ποτέ, δεν την τελείωσα. Από εκεί ξεκίνησε ένα εσωτερικό ψάξιμο για τι θα κάνω απο εδώ και πέρα και πήγα προς τη μουσική η οποία μου ήταν οικεία σαν τέχνη..

Τι ήταν εκείνο το οποίο σε απώθησε και τελικά εγκατέλειψες το χορό;

Σίγουρα δεν ήμουν φυγόπονη. Ξέρω να παλεύω στη ζωή μου. Τον χορό τον λατρεύω, αλλά ένιωθα πως μέσα στο χώρο υπήρχε μια παράνοια την οποία δεν μπορούσα να κατανοήσω και να διαχειριστώ..

Έχεις ένα ροκ παρουσιαστικό που δεν συνάδει με το ρεμπέτικο τραγούδι το οποίο τραγουδάς..Το παρουσιαστικό σου βγάζει περισσότερο άνθρωπο ζωντανό, των μεγάλων σκηνών και όχι του ρεμπετάδικου..

Άκουγα σαν έφηβη πολύ ροκ μουσική .. Χάρη στον αδερφό μου που άκουγε μέταλ και της δισκοθήκης του πατέρα μου, η οποία είναι γεμάτη με δίσκους με τζαζ και ροκ, κομματια τα οποία σήμερα θεωρούνται κλασικά..Έχω επιρροές και από εκεί..σαν άνθρωπος ήμουν και παραμένω ελεύθερη και ανοιχτή σε ό,τι φέρει μπροστά μου η ζωή.

‘Ομως, δεν ταυτίστηκα με το ροκ τραγούδι και ας το άκουγα.. Το έντεχνο και ρεμπέτικο τραγούδι ήταν πάντα μέσα στην ψυχή μου.Με θυμάμαι να σιγοτραγουδώ τραγούδια της Τσαλιγοπούλου ή του Παπάζογλου.. Ο πατέρας μου έπαιζε μαζί του. Ο Νίκος υπήρξε και ο ίδιος ιδιαίτερη ροκ προσωπικότητα, παρότι τα τραγούδια του είναι έντεχνα και λαϊκά με την καλή έννοια του όρου. Αυτός ο άνθρωπος υπήρξε η αναφορά μου για να αγαπήσω το ελληνικό τραγούδι και να το ακολουθήσω.

Εγκατέλειψες τον χορό για το τραγούδι .. Πώς ξαναέπιασες το νήμα ώστε να συνδεθείς ξανά με αυτό;

Πήγα ξανά Ωδείο. Πιάνο, κρουστά, αρμονία,φωνητική ότι χρειαζόταν. Ήθελα να πάρω όσες περισσότερες γνώσεις μπορούσα..

Πότε ανεβαίνεις πάνω στο πάλκο σαν τραγουδίστρια;

Αυτή η ιστορία κύλησε πολύ γρήγορα.. Το ένα γεγονός έφερνε το άλλο .. Κάποια στιγμή μια παρέα ήθελε μια κοπελίτσα να ανέβει στο πάλκο μαζί τους και έτσι πολύ απλά ξεκίνησα.. Πολύ δειλά και πολύ αγχωμένα.. Μετά κάπως ηρέμησα….

Ποιές συνεργασίες θα ξεχώριζες απο την μουσική σου πορεία και θα ΄θελες να μας αναφέρεις;

Μια συνεργασία την οποία θέλω να αναφέρω ήταν το 2001 όπου ανέβηκα για πρώτη φορά σε μεγάλη σκηνή σε περιοδεία με τον Γιάννη Κότσιρα. Τότε ήταν στην κορύφωση της καριέρας του και είχαμε 50 σταθμούς σε αυτή την περιοδεία θυμάμαι.. Ήταν δύσκολη και τρομαχτική εμπειρία, γιατί για πρώτη φορά βγήκα απο το μικρό μεζεδοπωλείο και βρισκόμουν μέσα σε γήπεδα και θέατρα με πόσες χιλιάδες μάτια απο κάτω να με κοιτούν..

Πώς ήταν αυτό το συναίσθημα;

Πολύ χάλια.. Υπέφερα απο το άγχος.. Τις πρώτες φορές ήμουν κομμάτια πάνω στην σκηνή και προσπαθούσε ο Γιάννης να με ηρεμήσει.. Κάπως μέτα την τρίτη -τέταρτη φορά πήρα μπρος…

Μια άλλη συνεργασία μου την οποία ξεχωρίζω είναι με τον Βαγγέλη Κορακάκη. Ο μοναδικός σύγχρονος συνθέτης αυθεντικής λαϊκής μουσικής σήμερα. Έχω μελετήσει όλα του το ρεπερτόριο, γιατί ο τρόπος του γραφής και σύνθεσης του δεν είναι εύκολος. Δουλέψαμε μαζί 3 χρόνια χειμώνα -καλοκαίρι και για άλλα 5 χρόνια συνέχεια μόνο καλοκαίρια. Χάρη στο Βαγγέλη μελέτησα πολλούς παλιούς λαϊκούς συνθέτες.. Έχω τραγουδήσει και ένα κομμάτι στο cd του ”Χωματόδρομο” το τραγούδι ”Και εγώ που σ” αγαπώ”.

Με τον Θοδωρή Κοτονιά έχουμε πει δύο ντουέτα μαζί με το συγκρότημα ”Μακρινά Ξαδέρφια”..Με τα ”Μακρινά Ξαδέρφια ” επίσης είχαμε μια μακροχρόνια συνεργασία και με την προηγούμενη σύνθεση και όταν επανενώθηκαν.

Έχω τραγουδήσει στο ”Τεμπέλη Δράκο” του Γιώργου Χατζηπιέρη μια σπουδαία δουλειά με υπέροχες ενορχηστρώσεις..

Πως αποφάσισες να κάνεις η ίδια το πρώτο του προσωπικό δίσκο;

Το πήρα απόφαση και σήκωσα το πρώτο τηλέφωνο. Γνωστοί και φίλοι μπήκαν στην δουλειά. Πλησίασα ανθρώπους που θαύμαζα για να φτιάξουμε το δίσκο. Μέσα σε αυτούς ήταν και ο Σωκράτης Μάλαμας απο τον οποίο ζήτησα ένα τραγούδι. Μου έδωσε ένα σκωπτικό τραγούδι σε στίχους Θοδωρή Γκόνη με τίτλο ”Κάτι έχει συμβεί”.

Πώς ήταν η εμπειρία να δισκογραφείς τον πρώτο σου προσωπικό δίσκο;

Ήταν ανάμειχτα συναισθήματα. Υπέροχη και ταυτόχρονα δύσκολη εμπειρία.. Όταν άρχισε να λειτουργεί και να το βλέπω να υλοποιείται ένιωθα υπέροχα και το ευχαριστήθηκα. Στις αρχές, νόμιζα πως βρισκόμουν μέσα σε μια δίνη..

Πέρα απο το τραγούδι που προανέφερα, ο δίσκος περιέχει 4 τραγούδια του Κώστα Παπαγεωργίου και άλλα 4 του Δημήτρη Μπάκουλη με τον οποίο τραγουδήσαμε και ένα ντουέτο στο δίσκο με τίτλο ”Όσα βήματα”,ένα τραγούδι του Αλέξανδρου Καψοκαβάδης και τέλος, αλλά πολύ σημαντική συνεργασία και συνεισφορά στο πρώτο μου δίσκο είχε και ο Αλκίνοος Ιωαννίδης ο οποίος μου έγραψε στίχους και μουσική στο τραγούδι ” Τα άδεια χρόνια”.

Ο Αλκίνοος ήταν ένας απο τους ανθρώπους που με πίεζαν χρόνια να βγάλω κάποιο δικό μου δίσκο. Εκείνος και ο πατέρας μου πιο πολύ απο όλους και ο σύντροφος μου Θοδωρης και όταν τελικά πήρα την απόφαση ήταν απο τους ανθρώπους που με στήριξαν και με βοήθησαν σε αυτό.

Το καλοκαίρι του 2017 κάναμε την δισκοπαρουσίαση ”Κελάρι Atheanum” τραγουδήσαμε και παίξαμε το δίσκο με τον Αλκίνοο και ήταν μια πολύ όμορφη βραδιά.

Λίγο αργότερα δημιούργησες την δική σου μπάντα με την οποία εμφανίζεσαι πλέον όταν ερμηνεύεις τα δικά σου τραγούδια ..

Έγινε αμέσως μετά την παρουσίαση του δίσκου. Απέκτησα αυτή την επιθυμία να φτιάξω μια δική μου μπάντα με την οποία θα παίζω τα κομμάτια του δίσκου μου και όχι μόνο. Μέσα στις σκέψεις μου ήταν να δημιουργήσω μια ομάδα σταθερή με την οποία θα συνεργάζομαι δημιουργώντας νέα τραγούδια και διασκευάζοντας κάποια παλιά αγαπημένα τραγούδια.

Οι διασκευές σας θα κυκλοφορήσουν σε μορφή δίσκου κάποια στιγμή ή θα το απολαμβάνει το κοινό μόνο από τα live σας;

Έχει κυκλοφορήσει ήδη στο ίντερνετ σε μορφή video η πρώτη μας διασκευή του τραγουδιού ”Πετραδάκι -πετραδάκι”. Είναι μια διασκευή του Μάνος Δελώτη που παίζει μπάσο στο σχήμα. Ένα δεύτερο video, θα βγει μετά το Πάσχα ( σ. 2019) και είναι διασκευή του τραγουδιού ”Είδα τα μάτια σου κλαμμένα” το οποίο διασκευάστηκε με βάση κάποια δική μου ιδέα και του Γιώργου Φουντούκου..

Παράλληλα δουλεύω δικά μου τραγούδια σε μουσική και στίχους.

Πόσο διαφορετική είναι η νυχτερινή Αθήνα όταν ξεκίνησες απο την σημερινή;

Ήταν μια άλλη Αθήνα και μια άλλη νύχτα όταν ξεκίνησα.. Υπήρχαν πολλά μαγαζιά, πολλές μουσικές σκηνές, πολλές επιλογές, καλύτερα μεροκάματα, δουλεύαμε περισσότερο.. Δεν συγκρίνεται με το σήμερα..

Έβρισκες εύκολα δουλειά και περισσότερες ευκαιρίες να βγάλεις κάποιο προσωπικό δίσκο. Ήταν και τότε δύσκολο να ξεχωρίσεις και να κάνεις κάτι δικό σου, αλλά αυτό που συμβαίνει τώρα είναι πραγματικά τρομαχτικό..

Ποια είναι η μεγαλύτερη δυσκολία την οποία αντιμετωπίζει ένας τραγουδιστής σήμερα;

Νιωθω πως το ράδιο αγνοεί μια ολόκληρη γενια δημιουγών.

Πιστεύεις πως αυτό έχει να κάνει με την οικονομική κρίση και μόνο;

Όχι. Τώρα όμως συμβαίνει για πρώτη φορά το ελληνικό τραγούδι να έχει ανακόψει αυτή την πορεία του. Δηλαδή, η δική μου η γενιά και η αμέσως επόμενη δεν ακούγεται πουθενά, πλην ελάχιστων περιπτώσεων. Υπάρχει μια ασυνέχεια.. Σαν η σκυτάλη να έχει σταματήσει να περνά από γενιά σε γενιά.. Αυτό είναι πολύ κρίμα, γιατί πολλοί σπουδαίοι μουσικοί και δημιουργοί μένουν στην αφάνεια και απογοητεύονται.. Με αυτό το τρόπο το ελληνικό τραγούδι χάνει σε ποιότητα, γιατί εκείνοι που επιθυμούν να βγάλουν μια αξιοπρεπή δουλειά δεν βλέπουν το νόημα για να το πράξουν..

Πού θα σε ακούσουμε αυτό το χειμώνα; Και ποιά νέα σχέδια έχεις για την νέα χρονιά; Πρόκειται να μας ξαφνιάσεις με κάτι νέο σε βίντεο ή τραγούδι;

Τα σχέδια για το χειμώνα είναι να γίνουν live με την μπάντα και αυτό που ετοιμάζουμε στο στούντιο είναι καποια κομμάτια σε στίχους και μουσική δική μου.

Σας ευχαριστούμε πολύ για την παραχώρηση της συνέντευξης.