Το κλίμα, το κλήμα και το καλάθι

Σοφός ο λαός. Ήτανε στραβό το «κλίμα» το ‘φαγε κι ο γάιδαρος, λέμε (για το κλήμα) όταν μια άσχημη συγκυρία, κατάσταση, πράξη έχει ολοκληρωτικό και βέβαια αρνητικό τελεσίδικο χαρακτήρα. Κι αυτό ισχύει για το κλίμα του πλανήτη που το κατέστρεψε ο καπιταλιστικός άνθρωπος και τώρα βαφτίζεται πολιτική για την κλιματική αλλαγή για να το αποτελειώσει ο καπιταλιστικός γάιδαρος των κερδών.

Η ρήση όμως ισχύει απ’ τον Αμαζόνιο, τα δάση των Άνδεων και της Μαλαισίας ως το… οικονομικό κλίμα της Θεσσαλονίκης. Γιατί είναι εκεί που σχεδόν κάθε χρόνο, ειδικά δε την τελευταία δεκαετία, ανεβαίνουν οι πρωθυπουργοί για να αντιστρέψουν το κακό κλίμα της οικονομίας και να φάνε και τ’ απομεινάρια των εργασιακών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων που εμποδίζουν την ανάπτυξη της κερδοφορίας στο θερμοκήπιο του μεγάλου κεφαλαίου.

Δεν έχει σημασία τι δωράκια, χάντρες και καθρεφτάκια για ιθαγενείς θα απλώσει σήμερα στην πραμάτεια του ο πρωθυπουργός, όπως έκανε κι ο προηγούμενος και με ποιανών θηρίων τις πλάτες και τα δόντια, όπως οι ΗΠΑ, η Γερμανία, η Κίνα, η Ινδία, θ’ αρχίσει να κόβει εισιτήρια για τον παράδεισο των πολιτικών ψευδαισθήσεων. Άλλωστε, η κλιματική αλλαγή είναι μια ωραία αφορμή για να εξολοθρευτούν αγρότες και μικροκαλλιεργητές, να γιγαντωθούν οι μεγαλογαιοκτήμονες και να ισορροπήσουν οι ανταγωνισμοί των κολοσσών της διατροφικής αλυσίδας. Γιατί, σύντροφοι, αν ήσασταν τις προάλλες στη Βουλή, στην Επιτροπή για το περιβάλλον, με προσκεκλημένο τον πρέσβη της Βραζιλίας να μιλάει για agribusiness κι όχι για agriculture, αναλύοντας το έγκλημα του κάθε Μπολσονάρο (αντικαθιστώντας παντού τη λέξη αγροκαλλιέργεια – γεωργία με τη λέξη αγροεπιχείρηση) θα σας σηκωνόταν η τρίχα από τον κυνισμό. Κι απ’ την άλλη, μη κυβερνητικές οργανώσεις να ρίχνουν την ευθύνη για την κλιματική αλλαγή, εκτός απ’ τους αγρότες τους πάμφτωχους που εκχερσώνουν γη για να φάνε με φωτιές, επειδή δεν έχουν δική τους γη, λεφτά και μέσα, στην …κρεοφαγία και την καλλιέργεια της σόγιας, καταπίνοντας το όνομα της μονσάντο- μπάγερ. Με τέτοιον τρόπο ώστε ο βαθιά ταξικός χαρακτήρας της καινούριας παγκοσμιοποιημένης ληστείας των μαζών απ’ το κεφάλαιο, που λέγεται κλίμα, να καταπίνεται με τους δράστες ανενόχλητους.

Αν αυτή η αγροεπιχειρηματικότητα συνεχιστεί, με τη «Μονσάντο» να έχει το εκατό τοις εκατό της αποκλειστικής σποράς και χρήσης της μεταλλαγμένης σόγιας, όλοι θα γίνουμε καταναλωτές σογιομπέργκερ. Για τους εκλεκτούς θα υπάρχει και κρέας από ζώα που θα τρέφονται αποκλειστικά με ολόφρεσκη κάνναβη για να μαστουρώνουνε πολύ και να πονάνε λιγότερο. Ξέρω, το αστείο ακούγεται μαύρο και σχεδόν μοχθηρό αλλά κάποιος πρέπει να το δει και να τ’ ακούσει μόνο απ’ τη θέση του τεχνολογικού επιτεύγματος που λέγεται ντρόουν (μη επανδρωμένο ιπτάμενο αντικείμενο – όπλο – κατάσκοπος) το οποίο, ως γνωστόν, μπορεί και να σκοτώσει άμαχους, αλλά και να προλάβει πυρκαγιές και αποστολές δυστυχισμένων προσφύγων στον εκβιαστικό υγρό τους κίνδυνο – θάνατο.

Περνάμε σε μια εποχή, και εδώ και διεθνώς, που με επικείμενη μια διεθνή ύφεση για την οποία όλοι μιλάνε, αλλά κυρίως οι μαυραγορίτες των ημερών μας, που ετοιμάζονται για μεγάλες αρπαχτές κερδών, για μεγάλα άλματα και θηριώδεις πολιτικές, που θα αλλάξουν τον κόσμο προς το καλύτερο, ταυτόχρονα και συναινετικά και για τους εργάτες και για τα αφεντικά, πρέπει να ‘χουμε το νου μας στην κρυμμένη απειλή και στη μασκαρεμένη εξόντωση εργατικών μαζών και των δικαιωμάτων τους.

Όπου ακούτε «ψηφιακό αποτύπωμα», να διαβάζετε φακέλωμα ακόμα και της αναπνοής μας. Όπου διαβάζετε ή ακούτε ενδιαφέρον για το κλίμα μεταφράζετε σε θηριώδεις εμπορικούς ανταγωνισμούς για τους σπόρους, τη γη, το νερό και την τροφή. Οι έχοντες και κατέχοντες τα μέσα παραγωγής της τεχνητής νοημοσύνης, για παράδειγμα, θα απειλούν λιγότερο τις θέσεις εργασίας και περισσότερο την υπαγωγή της ανθρώπινης νοημοσύνης στην υποδούλωση με καταστολή κάθε μορφής ιδεολογικής, πολιτικής και συνδικαλιστικής αντίστασης, εκτοξεύοντας κατηγορίες ότι η ειρήνη και η ανάπτυξη απειλούνται από τρομοκράτες, νεολουδίτες ή απλώς κομμουνιστές.

Κοινώς πως, μια κι αρχίσαμε με το κλίμα και το κλήμα, όπου ακούμε πολλά σταφύλια ας κρατάμε μικρό ή και κανένα για χάρη τους καλάθι.