Τα λογικά και τα παράλογα, Καλοκαίρι 2019 – Ν.5

Τόσοι,

μα τόσοι,

σταυροί

σε μπράτσα, πλάτες και στο μέρος της καρδιάς,

ζωγραφισμένοι απλά

ή μέσα σε περικοκλάδες.

Κι άλλοτε,

κρεμασμένοι από δασύτριχα στήθη,

ή πάνω από βαθιά (και ρηχά) ντεκολτέ.

Χρυσοί, ασημένιοι, ξύλινοι, κοκάλινοι ή απλά σχοινένιοι.

Κομποσκίνια στα χέρια γιατρών,

κομποσκίνια τατουάζ παντού.

Με τόση ένδειξη πίστης,

• –σε κάποιο θεό ευσπλαχνικό,

θα ‘λεγε κανείς πως οι πιστοί,

ευσπλαχνικοί είναι κι αυτοί,

ή θέλουνε να γίνουν.

Με τόση ευσπλαχνικότητα,

«αχ να ‘χα μια σταλιά»,

θα ‘λεγε κανείς πως η αλληλεγγύη,

• –η αγάπη για τον άνθρωπο,
• –και τους ανθρώπους,

θα μεγάλωνε.

Κρύβεται έτσι,

πίσω από το δάσος των σταυρών,

και των κομποσκινιών,

το τέρας του κανιβαλισμού,

που τρέφεται με σπλάχνα ανθρώπου.

Όσο αυξάνονται οι σταυροί

• –και τα κομποσκίνια

τόσο μεγαλώνει ο φόβος για τον άνθρωπο (και τους ανθρώπους)

• –η απομόνωση,
• –κι ο ατομισμός.