“Οι μαθητές μας έτρεχαν τρομαγμένοι κλαίγοντας” – Μαρτυρία δασκάλας στα Χανιά για τις πτήσεις των F16
Οι επιδείξεις της πολεμικής αεροπορίας μπορεί να πωρώνουν διάφορους στρατόκαυλους, δεν είναι όμως ευχάριστη εμπειρία για όλους, ιδίως αν μιλάμε για παιδιά που έχουν βιώσει τη φρίκη του πολέμου στην πιο τρυφερή ηλικία, και τους ξυπνάνε απαίσιες μνήμες
Οι επιδείξεις της πολεμικής αεροπορίας μπορεί να πωρώνουν διάφορους στρατόκαυλους, δεν είναι όμως ευχάριστη εμπειρία για όλους, ιδίως αν μιλάμε για παιδιά που έχουν βιώσει τη φρίκη του πολέμου στην πιο τρυφερή ηλικία, και τους ξυπνάνε απαίσιες μνήμες -χωρίς να είναι τα μόνα που αναστατώνονται από τον εκκωφαντικό θόρυβο. Η μαρτυρία μιας δασκάλας στο zarpanews λέει τα πράγματα με το όνομά τους.
Ήταν 11.30 το μεσημέρι, σήμερα (σ.σ χθες), όταν οι μαθητές του σχολείου μας, έτρεχαν τρομοκρατημένοι πάνω κάτω στην αυλή, κάποιοι φωνάζοντας και κάποιοι κλαίγοντας. Ειδικά οι μαθητές μας από τη Συρία έκλαιγαν ανακαλώντας μνήμες από τους εκεί βομβαρδισμούς που στέρησαν τη ζωή στους δικούς τους.
Μητέρα από τη Συρία ήρθε κλαίγοντας στο σχολείο φοβούμενη για τα χειρότερα, ανακαλώντας κι εκείνη τις δικές της τραυματικές εμπειρίες. Οι δάσκαλοι κλείναμε τα αυτιά μας μην αντέχοντας τον εκκωφαντικό θόρυβο.
Και η απάντηση που πήραμε από την υπεύθυνη δημοσίων σχέσεων της πολεμικής αεροπορίας ήταν ότι γινόταν εκπαιδευτική άσκηση! Τόσο απλά. Και ο σχολιασμός σας αναφέρει “επίδειξη στο κοινό” και κάνει λόγο για “εκπληκτικές εικόνες”.
Και αναρωτιέμαι ως εκπαιδευτικός και κάτοικος της πόλης τι είδους κοινό είναι αυτό που αρέσκεται να παρακολουθεί πολεμικές επιδείξεις και τι είδους εκπληκτικές μπορεί να είναι οι εικόνες που σε πραγματικές συνθήκες σκοτώνουν αμάχους.
Λυπάμαι.
Μία δημόσια συγγνώμη της πολεμικής αεροπορίας προς τα σχολεία της πόλης μας είναι το λιγότερο.