«Εγώ τραγούδαγα τα βράδια στα σκυλάδικα…»

Τεράστιο ταλέντο, φωνή με απίστευτο βάθος και έκταση, ηχόχρωμα μοναδικό και σκηνική παρουσία που με την ίδια ευκολία προσφέρει κέφι αλλά και σπάνια συναισθήματα. Η Ελένη Βιτάλη είναι μια από τις μεγαλύτερες, πιο σπουδαίες ερμηνεύτριες που γεννήθηκαν ποτέ σ’ αυτόν τον τόπο. Με το ίδιο μεράκι, την ίδια ψυχή, «αναμετρήθηκε» με το δημοτικό, το λαϊκό και το ελαφρολαϊκό τραγούδι, γνωρίζοντας πάντα μεγάλη επιτυχία.

Γεννήθηκε στην Αθήνα, σαν σήμερα, στις 13 του Σεπτέμβρη 1954. Ο πατέρας της Τάκης (Δημήτρης) Λαβίδας ήταν μουσικός, δεξιοτέχνης του σαντουριού, και η μητέρα της τραγουδίστρια σε πανηγύρια. Έτσι, από μικρή μπήκε και η ίδια στο χώρο των πανηγυριών, περιοδεύοντας ανά τη επικράτεια με τσιγγάνους μουσικούς και δημοτικούς οργανοπαίκτες.

Παίρνει μέρος στο Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης και ξεχωρίζει με το τραγούδι «Χωρίς δεκάρα»(πώς θα παντρευτούμε Μανωλιό μου) που θα την κάνει γνωστή. Μπαίνει στο χώρο της δισκογραφίας το 1970 με το επώνυμο του πατέρα της, ηχογραφώντας σε δισκάκια 45 στροφών τραγούδια του. Σαν Ελένη Βιτάλη θα μπει στο στούντιο το 1973, στο πλευρό της μεγάλης Σωτηρίας Μπέλλου, ενώ το 1975 κυκλοφορεί ο πρώτος προσωπικός της δίσκος με τίτλο το όνομά της.

Στις αρχές της δεκαετίας του 1980, κάνει δυναμική εμφάνιση στο λαϊκό τραγούδι ερμηνεύοντας Χρήστο Νικολόπουλο, Τάκη Σούκα και άλλους γνωστούς συνθέτες, ενώ  ταυτόχρονα συμμετέχει σε δίσκους των Μίκη Θεοδωράκη, Σταμάτη Σπανουδάκη, Νότη Μαυρουδή, Δημήτρη Λάγιου, Σπύρου Σαμοΐλη, Διονύση Σαββόπουλου, Γιώργου Ανδρέου, Σταμάτη Κραουνάκη κ.ά.) και ηχογραφεί επανεκτελέσεις ρεμπέτικων, παλιών λαϊκών και δημοτικών.

Μερικά από τα πιο γνωστά τραγούδια της είναι: «Χωρίς δεκάρα», «Ταχεία», «Ένα χειμωνιάτικο πρωί», «Ανοίξτε τα τρελάδικα», «Πάμε γι’ άλλες πολιτείες», «Κιβωτός», «Εγώ τραγούδαγα», «Μια γυναίκα μπορεί», «Ξαφνικός έρωτας», «Ένα χειμωνιάτικο πρωί», «Ίσως φταίνε τα φεγγάρια», «Παίξε Χρήστο επειγόντως» και πολλά πολλά ακόμα.

Το 1989 ηχογραφεί το «Απέναντι Μπαλκόνι» και το 1993 το «Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ» σε δικούς της στίχους και μουσική μπαίνοντας σε μια περίοδο ωριμότητας. Από το «Απέναντι μπαλκόνι» θα ξεχωρίσει το εκπληκτικό «Εγώ τραγούδαγα»(τα βράδια στα σκυλάδικα) μέσα από την εμβληματική-συγκλονιστική ερμηνεία της μεγάλης ερμηνεύτριας:

«Εγώ τραγούδαγα τα βράδια στα σκυλάδικα
σ’ ένα χαμόγελο κρυμμένη και πουλούσα
μια καρδιά μικρού παιδιού και άδικα
μες τα σκοτάδια λίγο φως αναζητούσα…»

Η ίδια σε συνέντευξή της θα πει για τoν κόσμο της νύχτας: «Εγώ δεν τραυματίστηκα από τη νύχτα. Αυτό που κυρίως µε τραυμάτιζε από μικρή και συνεχίζει να µε ενοχλεί είναι η κακή αισθητική. Η αισθητική, πάντα έπαιζε πρωταγωνιστικό ρόλο στη ζωή µου, γιατί από μικρή είχα μάθει έτσι, και ας ήμουν από φτωχή οικογένεια. Δυστυχώς, εκεί έξω υπάρχουν πολλοί άνθρωποι τοξικοί, χωρίς αισθητική, που μπορούν να σε αρρωστήσουν. Εγώ, όμως, νιώθω τυχερή, γιατί έχω καταφέρει να έχω γύρω µου αληθινά καλούς φίλους. Και αυτό είναι πιο μεγάλη περιουσία στη ζωή ενός ανθρώπου».

Η Ελένη Βιτάλη έχει εμφανιστεί σε ολόκληρη την Ελλάδα και την Κύπρο, ενώ από τα πρώτα χρόνια της πορείας της κάνει συναυλίες στο εξωτερικό τραγουδώντας για τον απόδημο ελληνισμό. Το 1975 παντρεύτηκε τον μουσικό Βαγγέλη Ξύδη και το 1976 γέννησε τον γιο τους Νίκο Ξύδη, γνωστό τραγουδοποιό και παραγωγό της ελληνικής μουσικής και δισκογραφίας, με τον οποίο συνεργάζεται σταθερά τα τελευταία χρόνια.