Ένα αποκαλυπτικό βιβλίο του 1946, απάντηση στην σύγχρονη αντικομμουνιστική υστερία: “The Great Conspiracy: The secret war against Soviet Russia”

Μιλήσαμε στο προηγούμενο κείμενο για τους Michael Sayers και Albert E. Kahn και τα αποκαλυπτικά βιβλία τους (δείτε εδώ).

Σήμερα θα σταθούμε πιο αναλυτικά, στο τρίτο από αυτά τα βιβλία, το “THE GREAT CONSPEARACY : THE SECRET WAR AGAINST SOVIET RUSIA”. Ένα βιβλίο που μπορείτε να το θεωρείστε σαν μια ακόμα απάντηση στις πρόσφατες ανιστόρητες  προσπάθειες του Ευρωπαϊκού κοινοβουλίου. Άλλωστε και στην εποχή του αυτό το ρόλο έπαιζε αυτό το βιβλίο. Ένα βιβλίο με αποκαλύψεις για την κάθε είδους ιμπεριαλιστική επέμβαση ενάντια στην Σοβιετική Ένωση, από την επανάσταση το 1905 μέχρι και λίγο μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Ένα βιβλίο που προσπαθεί να μην αφήσει κανένα περιθώριο για να αμφισβητηθούν οι αποδείξεις που αναφέρει και να καταρρίψει τη συκοφαντική εκστρατεία που τροφοδοτούσαν συνέχεια με «επιχειρήματα» οι Γκαίμπελς και Τρότσκι. Πιο αναλυτικά : 

“ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ: ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΑΝΤΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ” . Εκεί θα διαβάσετε για τις συνωμοσίες του Τρότσκι και του μηχανισμού του (οι σημαντικοί βρετανοί κατάσκοποι Lockhart και Sidney Reilly, αναφέρουν ότι είχαν συνεργαστεί προσωπικά μαζί του), για να οργανώσουν πραξικόπημα για την ανατροπή της σοβιετικής ηγεσίας και του Λένιν. Όπως για την απόπειρα δολοφονίας του Λένιν με δηλητηριασμένες και την ανατροπή της κυβέρνησης.  Για τη συνομωσία με στόχο να συλλάβουν και να εκτελέσουν όλη την ηγεσία των Μπολσεβίκων και της κυβέρνησης, που θα συνεδρίαζαν στο Θέατρο της Μόσχας. Για τη δολοφονία του Γερμανού πρεσβευτή Μίρμπακ και την απόπειρα πραξικόπημα με τη κατάληψη της Όπερας, όπου γινόταν το 5ο συνέδριο των σοβιέτ. 

Θα διαβάσετε ακόμα για τον γιγάντιο πόλεμο λάσπης που ξέσπασε στη δύση, την ώρα που από τη διάσκεψη για τη λήξη του πρώτου παγκοσμίου πολέμου, όλοι μαζί, νικητές και νικημένοι ιμπεριαλιστές, οργάνωναν την επέμβασή τους στη νεογέννητη τότε Σοβιετική Ένωση. Ότι π.χ. την ώρα που η Γερμανία έχανε τον πόλεμο στη δύση, διατηρούσε 100.000 άνδρες στην Ουκρανία σε αναμονή της μελλοντικής επέμβασης. Κι αυτοί ήταν οι μόνοι Γερμανοί   που οι σύμμαχοι δεν τους αφόπλισαν μετά τη συνθηκολόγηση, αλλά τους χρησιμοποίησαν στην αντισοβιετική τους επέμβαση. 

Θα διαβάσετε αναλυτικά στοιχεία για την στρατιωτική επέμβαση 1918 – 1921 δεκατεσσάρων “συμμαχικών στρατών”, από 4 μέτωπα που συγκλίνανε προς τη Μόσχα. Και φυσικά για την εμπνευσμένη αντεπίθεση του κόκκινου στρατού που τους έστειλε όλους «από κει που ήρθαν». Και θα διαβάσετε επίσης για τους θησαυρούς που σήκωσαν όλοι αυτοί φεύγοντας από την κατακτημένη προσωρινά επικράτεια της ΣΕ. Για τα 7 εκατομμύρια νεκρούς σοβιετικούς στρατιώτες και κυρίως πολίτες. Για τις τεράστιες ζημιές στην σοβιετική οικονομία.

Albert E. Kahn

Στο “ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ: ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ”, οι συγγραφείς αποκαλύπτουν τα μυστικά της αντισοβιετικής συνομωσίας που πλέχτηκε στη δύση όλο το διάστημα μέχρι την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία. Το βιβλίο είναι τόσο λεπτομερειακά,  δημοσιογραφικά αποκαλυπτικό, που ίσως κάποιος να το πει έως και κουραστικό. Αλλά πολύ ενδιαφέρον για όποιον θέλει να νοιώσει το κλίμα της εποχής και να βγάλει συμπεράσματα. Διάλογοι, έγγραφα, αλληλογραφίες, πρακτικά. Αναφέρονται λοιπόν :

Στην γιγάντια προσπάθεια της κυβέρνησης της ΣΕ που ήταν αντιμέτωπη με κατεστραμμένη βιομηχανία, ορυχεία, γεωργία, μεταφορές, με ασθένειες, πείνα, πλήρη αναλφαβητισμό. Συνέπειες της 7ετούς αντεπανάστασης και της ξένης επέμβασης που ήρθαν να προστεθούν στην τσαρική κληρονομιά της χρεοκοπίας. Και παρόλα αυτά ήταν η χώρα με τους μεγάλους ρυθμούς ανάπτυξης και εκβιομηχάνισης, την ώρα που ο καπιταλιστικός κόσμος περνούσε τη μεγάλη κρίση του. 

Στο “αντισοβιετικό θερμοκήπιο” που δημιουργήθηκε στις χώρες της δύσης από τη μετανάστευση σ’ αυτές σχεδόν 2 εκατομμυρίων τσαρικών εμιγκρέδων, στρατηγών, αριστοκρατών, πρακτόρων, που ένωσαν τις ρατσιστικές, αντισημιτικές κι αντικομουνιστικές κραυγές τους, με τα σχέδια των μυστικών υπηρεσιών της δύσης για νέες αντισοβιετικές επεμβάσεις, καθώς και με τις δικαιολογημένες αγωνίες των καπιταλιστών. Κι έτσι έβαλαν τα θεμέλια της “νέας ιδεολογίας” του φασισμού – ναζισμού. Οι δύο συγγραφείς περιγράφουν παραστατικά «τους πόνους της γέννας» του φασιστικού τέρατος, στο Βερολίνο, το Λονδίνο, το Παρίσι, τη Νέα Υόρκη κλπ. Οι λεπτομέρειες της εκστρατείας του Χίτλερ ενάντια στην ΕΣΣΔ, συζητιόταν από τότε στα δυτικά επιτελεία. Οι στρατηγοί τους βελτίωναν τις τακτικές τους με “έδαφος ασκήσεων” την Ουκρανία και τη Λευκορωσία κι ονειρευόταν την συμμαχία Γερμανίας, Γαλλίας, Ιταλίας, Αγγλίας και Πολωνίας, ενάντια στη Σοβιετική Ρωσία. 

Στη συνέχεια αναφέρεται το βιβλίο στις νέες τρομοκρατικές, σαμποταριστικές, κατασκοπευτικές ενέργειες και στις συνομωσίες μέσα στην ΕΣΣΔ. Νέα σχέδια ανατροπής, νέα μεθόδευση βιομηχανικών σαμποτάζ, δολοφονίες, μηχανορραφίες.  Τα νέα σχέδια προβλέπει αντεπανάσταση από τα μυστικά αντιπολιτευόμενα τροτσκιστικά κλπ. στοιχεία, σε συνδυασμό με τρομοκρατία και θα ακολουθούσε η στρατιωτική δράση από τις χώρες που συνορεύουν με την ΕΣΣΔ. Όλα έτοιμα. Το σχέδιο συζητιέται στα γενικά επιτελεία Γαλλίας, Πολωνίας, Φινλανδίας, Ρουμανίας, Αγγλίας, Ιταλίας. Άλλη μια φορά όμως το “κίνημα” τους αποκαλύφθηκε και ξεπατώθηκε στη γέννησή του. 

Michael Sayers

Τα δισεκατομμύρια ξένων νομισμάτων, που τροφοδοτούσαν συστηματικά την δράση της “πέμπτης φάλαγγας” μέσα στην ΕΣΣΔ. Ιδιαίτερα μεγάλη έκταση πήρε το βιομηχανικό σαμποτάζ με στόχο την επιβράδυνση των ρυθμών της ανάπτυξης, τη δημιουργία ελλειμάτων σε κρίσιμους για το λαό τομείς κλπ. Η αυτοπροστασία του σοσιαλιστικού κράτους, οδήγησε στις 3 “δίκες της βιομηχανίας“. Τα αποδεικτικά στοιχεία, οδήγησαν σε ομολογίες που αποκάλυψαν και τους δυτικούς εμπνευστές αυτού του σαμποτάζ. 

Στο “ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟ” με τον εύγλωττο τίτλο “Η ΠΕΜΠΤΗ ΦΑΛΑΓΓΑ ΣΤΗ ΡΩΣΙΑ”, οι συγγραφείς περιγράφουν με τον ίδιο τρόπο της αποδεικτικής προσπάθειας :

Την ενσωμάτωση κάθε λογής αντισοβιετικού αντεπαναστατικού μηχανισμού παγκοσμίως στα πολεμικά σχέδια του Χίτλερ, στην κατασκοπία, προδοσία, τρομοκρατία και στην προπαγάνδα του. Αυτό που ονομάστηκε αργότερα “πέμπτη φάλαγγα” σ’ όλες τις χώρες του κόσμου κι αποτέλεσε τον προπομπό των στρατιών της Βέρμαχτ. 

Στη Ρωσία, υπήρχε μια πολύ ισχυρή πέμπτη φάλαγγα, με επικεφαλής τον Τρότσκι, που διέθετε ισχυρά ερείσματα μέσα στην ΕΣΣΔ και στο κόμμα των Μπολσεβίκων και σχεδίαζε την ανατροπή της σοβιετικής ηγεσίας και την κατάληψη της εξουσίας. Πολλές σελίδες του βιβλίου αφιερώνονται στην αντιπαράθεση του Τρότσκι με τον Λένιν (ακόμα και για το ζήτημα του εξηλεκτρισμού και του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού στο κόμμα) και στη συνέχεια με τον Στάλιν. Αλλά κι από την πορεία του Τρότσκι με λεπτομέρειες άγνωστες σε πολλούς από μας. Τις διασυνδέσεις του με άλλους ηγέτες της αντιπολίτευσης και τις φράξιες τους μέσα στο ΚΚΜπ (Μπουχάριν, Κάμενεφ, Ζηνόβιεφ κλπ.) και στα αντικαθεστωτικά σχέδια που όλοι μαζί έστηναν, με παράνομη οργάνωση, κώδικες, μυστικά τυπογραφεία, ομάδες δράσης στο στρατό, στο διπλωματικό σώμα, στη βιομηχανία, στις κρατικές υπηρεσίες κλπ. Πολλές και πολύ συγκεκριμένες αναφορές σε ονόματα, γράμματα, πρακτικά συνεδριάσεων κλπ. 

Την διεθνή δράση των τροτσκιστών, από όπου περίμεναν βοήθεια, είτε πολιτική και οικονομική, αφού οι δυτικές κυβερνήσεις επένδυαν πολλά πάνω στην προσωπική φιλοδοξία του Τρότσκι (όπως το έλεγαν και δημόσια). Είτε και καθαρά στρατιωτική “βοήθεια”, όπως τις συμφωνίες που είχαν συνάψει με Γερμανούς του στρατού και της Γκεστάπο, αλλά και με τον ίδιο τον Νο 2 των Ναζί, του Ρούντολφ Ες. Το σενάριο συνηθισμένο : Πραξικόπημα στο εσωτερικό της ΕΣΣΔ για ανατροπή της κυβέρνησης, με επικεφαλής τον Τουχατσέφσκι, με ταυτόχρονη εισβολή των Γερμανών στο έδαφος της ΕΣΣΔ. Οι Γερμανοί θα στήριζαν την κυβέρνηση του Τρότσκι, με αντάλλαγμα το “ζωτικό χώρο” των κάμπων της Ουκρανίας που πάντα ονειρευόταν και την προνομιακή εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου και της βιομηχανίας. Ο δίαυλος ανταλλαγής πληροφοριών, πρακτόρων, εισροής ζεστού Γερμανικού χρήματος και σχεδιασμού κι εκτέλεσης κοινών σαμποτάζ ήταν ανοιχτός και μόνιμος. Το βιβλίο απαριθμεί δεκάδες τέτοιες περιπτώσεις αναλυτικά, με μαρτυρίες και στοιχεία. 

Κι έπειτα ο Τρότσκι στο εξωτερικό. Στην Πρίγκηπο, στα Πυρηναία και στο Μεξικό. Και … συνέχεια της τεράστιας αντισοβιετικής, αντισταλινικής εκστρατείας συκοφαντίας, σε συνεργασία με τα πιο αντιδραστικά στοιχεία της δύσης (Χέρστ, κλπ.) σε πολλές χώρες. Εκστρατεία τα επιχειρήματα της οποίας παραμένουν και σήμερα βασικά όπλα του διεθνούς αντικομουνισμού. Βασικό εργαλείο της, η αυτοβιογραφία του Τρότσκι που ενθουσίασε ιδιαίτερα τον Χίτλερ. Αλλά και τα υπόλοιπα βιβλία του. 

Και οι δολοφονίες με προσωπικές εντολές του Τρότσκι και με τη συνεργασία Γερμανών πρακτόρων. Πρώτος στόχος ο Στάλιν. Έγιναν απόπειρες κατά του Στάλιν (μία σε συνέντευξη τύπου και μία με ελεύθερο σκοπευτή) και κατά των Μολότοφ και Βοροσίλοφ (στο δρόμο). Δολοφόνησαν τον Σεργκέι Κίροφ (Γραμματέας του Κόμματος στο Λένινγκραντ). Τον Vyacheslav Menzhinsky (πρόεδρο της GPU, για να γίνει πρόεδρος ο συνωμότης Γιάκοντα). Δολοφόνησαν την Βαλεριάνα Κουίμπισεβ, τον Maxim Gorki και το γιό του, Peshkov,  με φάρμακα, μιας που στη συνομωσία συμμετείχε κι ένας γιατρός του Κρεμλίνου, ο Λέβιν.

Κι όλα αυτά την ώρα που στη Δύση η Γερμανία επανεξοπλιζόταν με την ανοχή των δυτικών κυβερνήσεων και τα χρήματα των μεγάλων μονοπωλίων τους. Και οι εδαφικές στοχεύσεις Γερμανών, Πολωνών και Ιαπώνων από την ΕΣΣΔ διατυπωνόταν δημόσια. Την ίδια ώρα η πέμπτη φάλαγγα του Τρότσκι και των άλλων στην ΕΣΣΔ σε συμμαχία με Γερμανούς και Ιάπωνες πράκτορες, εκτελούσαν τη προσεκτικά σχεδιασμένη εκστρατεία τους κατά της σοβιετικής βιομηχανίας, των μεταφορών και της γεωργίας, με στόχο την υπονόμευση του σοβιετικού αμυντικού συστήματος.

Ο Τρότσκι έγραφε στους οπαδούς του: “Υπάρχουν δυο πιθανές παραλλαγές για την άνοδό μας στην εξουσία. Η πρώτη είναι να έρθουμε στην εξουσία πριν από έναν πόλεμο και η δεύτερη, κατά τη διάρκεια ενός πολέμου. Το ζήτημα της εξουσίας θα υλοποιηθεί μόνο ως αποτέλεσμα της ήττας του Κόκκινου Στρατού στον πόλεμο. Γι’ αυτό το μπλοκ πρέπει να κάνει ενεργητικές προετοιμασίες” … “Για να εξασφαλιστεί η πλήρης υποστήριξη της Γερμανίας και της Ιαπωνίας, χωρίς την οποία θα ήταν παράλογο να νομίζουμε ότι μπορούμε να έρθουμε στην εξουσία, το μπλοκ μας πρέπει να είναι έτοιμο να κάνουμε σημαντικές παραχωρήσεις” … Είχε στα χέρια του μια “απολύτως σαφή συμφωνία” με τον Ρούντολφ Ες και την κυβέρνηση του Τρίτου Ράιχ. 

Λίγο καιρό πριν να είναι πολύ αργά, το Σοβιετικό κράτος αντέδρασε, αποκάλυψε τους συνωμότες και τους οδήγησε σε ανοιχτές δίκες (εκτός της δίκης Τουχατσέφσκι). 19/8/36, δίκη Ζηνόβιεφ, Κάμενεφ. 23/1/37 δίκη Μπουχάριν. 11/6/37 δίκη Τουχατσέφσκι. 2/3/38 δίκη Νικολάι Μπουχάριν, Ρίκωφ, Γιάκοντα. Οι περίφημες δίκες της Μόσχας. Οι συνωμότες, κάτω κι από το βάρος των αποδείξεων, τα αποκάλυψαν όλα. Μίλησαν όλοι. Κάρφωναν ο ένας τον άλλο. Κι όλοι κατηγορούσαν τον Τρότσκι που ήταν ο μεγάλος απών. Από τις ομολογίες της μιας δίκης, έβγαιναν οι αποδείξεις της επόμενης. 

Ο Τρότσκι κι οι φίλοι του βρήκαν διάφορες δικαιολογίες γι’ αυτές τις ομολογίες, αλλά δεν απάντησαν ποτέ στα ερωτήματα : Γιατί σε μια ανοιχτή δίκη υποτιθέμενων ψημένων μπολσεβίκων, κανένας δε στάθηκε όπως στέκονταν οι κομμουνιστές στα δικαστήρια ; Γιατί κανένας δεν σιώπησε ; Γιατί κανένας δεν χρησιμοποίησε το βήμα για να κατηγορήσει το σοβιετικό κράτος, ή το κόμμα, ή να πει το δικό του “μανιφέστο” δημόσια, όπως έκαναν παντού και πάντα οι πραγματικοί κομμουνιστές απέναντι στους πραγματικούς κατηγόρους τους ; Έτσι η ΕΣΣΔ, υπήρξε η μόνη χώρα της Ευρώπης όπου δεν εμφανίστηκε οργανωμένη “πέμπτη φάλαγγα” όταν μπήκαν οι Γερμανοί. Οι δίκες την είχαν εξουδετερώσει εντελώς.

Το βιβλίο τέλος αναφέρεται στην παραμονή του Τρότσκι στο Μεξικό. Σε μια βίλα, κανονικό φρούριο, με τοίχο 6 μέτρα ύψος, με πύργους στις τέσσερις γωνιές και οπλισμένους φρουρούς μέρα και νύχτα, από έξω Μεξικανική αστυνομία κι από μέσα ένοπλοι σωματοφύλακες του Τρότσκι. Από κει, ο Τρότσκι επιχείρησε να φτιάξει μια “Επιτροπή Ελέγχου” των κατηγοριών που είχε προσάψει εναντίον του το σοβιετικό κράτος, σαν αποτέλεσμα και των διάφορων ομολογιών στις δίκες. Όμως στην πορεία των εργασιών της, τα μισά της μέλη αποχώρησαν καταγγέλλοντας τον εμονικό αντισοβιετισμό. Τελευταίο στάδιο αυτής της Μεξικάνικης εμπειρίας, υπήρξε ο φόνος του Τρότσκι το Σεπτέμβρη του 1939, από έναν σωματοφύλακά του με το όνομα Frank Jacson, που ήταν ευρωπαίος τροτσκιστής πράκτορας και είχε επιλεγεί από την ηγεσία των ευρωπαίων τροτσκιστών για να σταλεί σαν γραμματέας και σωματοφύλακας του Τρότσκι. 

Στο τελευταίο κεφάλαιο του βιβλίου “ΜΕΡΟΣ ΤΕΤΑΡΤΟ : ΑΠΟ ΤΟ ΜΟΝΑΧΟ ΣΤΟ ΣΑΝ ΦΡΑΝΣΙΣΚΟ”, οι συγγραφείς, με την ίδια λογική της προσπάθειας να αποκαλύψουν και να αποδείξουν τη διεθνή συνομωσία ενάντια στην ΕΣΣΔ, περιγράφουν θέματα περισσότερο γνωστά και διαβασμένα. Στο βιβλίο αυτό μπορείτε να βρείτε περισσότερα στοιχεία για :

Τη συμφωνία του Μονάχου, τη μεγαλύτερη και την πιο προφανή από τις συμπαιγνίες Δυτικών και «άξονα» ενάντια στην ΕΣΣΔ. Για όλες τις λεπτομέρειες της πολιτικής και στρατιωτικής σκακιέρας πριν το ξέσπασμα του πολέμου. Αλλά και για τις επανειλημμένες προσπάθειες της ΕΣΣΔ για υπογραφή συνθηκών ειρήνης με Αγγλία, Γαλλία, ΗΠΑ κλπ., για να αποθαρρύνουν τη Γερμανική και Ιαπωνική επιθετικότητα.  

ΑγγλοΓαλλικό ξεπούλημα Τσεχοσλοβακίας και Πολωνίας.  Παρεμπόδιση της ΕΣΣΔ να βοηθήσει την Τσεχοσλοβακία. Ο Χίτλερ στα σύνορα της ΕΣΣΔ. Ο “παράξενος πόλεμος” των δυτικών ενάντια στη Γερμανία, κατά τον οποίο δεν έπεσε για ένα χρόνο ούτε μια τουφεκιά. Και η προσάρτηση στην ΕΣΣΔ, της Δυτ. Ουκρανίας και της Δυτ. Λευκορωσίας, από την Πολωνία, που τις είχε πάρει από την ΕΣΣΔ στην επέμβαση 18 – 21. “Οι ρωσικές στρατιές έπρεπε να σταθούν σ’ αυτή τη γραμμή. Είναι σαφώς απαραίτητο για την ασφάλεια της Ρωσίας ενάντια στη ναζιστική απειλή” … έγραφε ο αντιπολιτευόμενος τότε Ουίνστων Τσόρτσιλ. 

Για όλο το παρασκήνιο του Ρωσοφιλανδικού πολέμου, τις προτάσεις της ΕΣΣΔ που δεν έγιναν δεκτές και την ετοιμότητα των Άγγλων  να στείλουν στρατεύματα για να βοηθήσουν τη Φινλανδία (σύμμαχο του Χίτλερ, που λίγο  αργότερα έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην πολιορκία του Λένινγκραντ) και των Γάλλων να βομβαρδίσουν τις πετρελαιοπηγές του Μπακού. Για τον πόλεμο που μεταφέρθηκε στη δύση, όπου η πέμπτη φάλαγγα θερίζει στη Γαλλία και ξεκινά μέσα από το παλάτι στην Αγγλία. 

Ο Χίτλερ διευρύνει τις συμμαχίες του. Ρουμανία, Ουγγαρία, Βουλγαρία, Φινλανδία σύμμαχοι. Τσεχοσλοβακία, Πολωνία κατακτημένες. Όλα έτοιμα. Το ταξίδι χωρίς επιστροφή του Ρούντολφ Ες στην Αγγλία. Εισβολή στην ΕΣΣΔ. Και σε λίγο Μόσχα και Περλ Χάρμπορ. Ο μυστικός πόλεμος του Άξονα κατά της Κομιντέρν και κατά της Σοβιετικής Ρωσίας είχε εξελιχθεί σε παγκόσμιο πόλεμο ενάντια σε όλους τους ελεύθερους λαούς.

Η προπαγάνδα του παρελθόντος οδηγεί όλες τις δυτικές κυβερνήσεις να υποτιμήσουν τις δυνατότητες του κόκκινου στρατού και της σοβιετικής οικονομίας. Είχαν πιστέψει τον Τρότσκι και περίμεναν ότι με την επίθεση ο λαός τα ανατρέψει το Στάλιν κι η οικονομία θα καταρρεύσει μαζί με τον ετοιμόρροπο κρατικό μηχανισμό. Περίμεναν ότι η ΕΣΣΔ άντεχε μερικές βδομάδες. Αλλά η μάχη της Μόσχας τους πληροφόρησε για το αντίθετο. 

Στις ΗΠΑ η πέμπτη φάλαγγα του “απομονωτισμού”, συνεχίζει με αντικομιντέρν και αντισοβιετικό πρόσωπο. Συνεχίζουν την κατασκοπεία υπέρ του άξονα και την προπαγάνδα κατά της ΕΣΣΔ μέσα στις ΗΠΑ και στην κυβέρνησή τους. Πρωταγωνιστές οι Ρώσοι τσαρικοί, αστοί, τροτσκιστές και άλλοι εμιγκρέδες στις ΗΠΑ. Διασώζουν όλοι τους τις ΗΠΑ από τον κομμουνισμό. Καλή μάσκα κατασκοπίας ήταν και ο αντισημιτισμός. Αλλά όλα αυτά (την Πέμπτη φάλαγγα στις ΗΠΑ κατά τη διάρκεια του πολέμου και μετά από αυτόν), οι συγγραφείς τα έχουν αναλύσει στα δύο προηγούμενα βιβλία τους, που αναφέραμε και στο προηγούμενο άρθρο.