Το κόκκινο λάβαρο στην κορυφή του Ολύμπου (PHOTO)
Το κλασικό “βουνό ή θάλασσα” είναι ψευτοδίλημμα, εφόσον δε μιλάμε για διακοπές, σαν απλός καταμερισμός εργασίας, όπως μεταξύ του ΕΛΑΣ και του ΕΛΑΝ. Για κάποιο λόγο όμως έχουμε συνδέσει στο θυμικό μας τον ένοπλο αντάρτικο αγώνα με τα βουνά, κι ίσως αυτό να εξηγεί γιατί μας προκαλεί ακόμα δέος μια ανάβαση.
Ένα σύνθημα λέει πως η Αριστερά είναι σαν το τσάι, καλή είναι μόνο αυτή του βουνού. Και εφόσον μιλάμε για αντάρτες στο βουνό, που διεκδίκησαν με ένοπλο αγώνα την εξουσία κι έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση, τότε δεν μπορεί παρά να μιλάμε για το Κομμουνιστικό Κόμμα.
Το κλασικό “βουνό ή θάλασσα” είναι ψευτοδίλημμα, εφόσον δε μιλάμε για διακοπές, σαν απλός καταμερισμός εργασίας, όπως μεταξύ του ΕΛΑΣ και του ΕΛΑΝ. Για κάποιο λόγο όμως έχουμε συνδέσει στο θυμικό μας τον ένοπλο αντάρτικο αγώνα με τα βουνά, κι ίσως αυτό να εξηγεί γιατί μας προκαλεί ακόμα δέος μια ανάβαση. Πέρα από αυτή καθαυτή τη δυσκολία του εγχειρήματος, υποσυνείδητα λειτουργεί κι ως φόρος τιμής στις πολιτικές μας ρίζες.
Κάπως έτσι έγινε και με την ανάβαση δύο συντρόφων στο Μύτικα, την ψηλότερη κορυφή του Ολύμπου και της χώρας μας, λίγο κάτω από τα 3 χιλιάδες μέτρα, λίγο πριν το Δεκαπενταύγουστο. Εκεί που έφτασαν και άπλωσαν το κόκκινο λάβαρο του Κόμματος, που κλείνει φέτος έναν αιώνα ζωής, για να τιμήσουν την επέτειο με το έναν ιδιαίτερο τρόπο, και να μας στείλουν τα φωτογραφικά τεκμήρια.
Σε αυτόν τον τόπο, όποια πέτρα κι αν σηκώσεις, θα βρεις από κάτω κάποιο χνάρι του λαϊκού κινήματος, των ταξικών αγώνων του και της πρωτοπορίας του, των συντρόφων που πότισαν το χώμα του με το αίμα τους και θυσιάστηκαν με αυταπάρνηση για το ιδανικό ενός καλύτερου κόσμου. Κάτι που ισχύει ασφαλώς και για την ορεινή Πιερία και την περιοχή του Ολύμπου -στους πρόποδες του οποίου είναι το Λιτόχωρο, όπου και έγινε το χτύπημα που θεωρείται η τυπική έναρξη του Εμφυλίου Πολέμου.
Η διαδρομή ακολούθησε τους εξής σταθμούς: Γκορτσά, Πετροστρούγκα, Σκούρτα, Καγκέλια, Πέρασμα Γιώσου, Κοιλάδα Μουσών, Καταφύγιο Γιώσου Αποστολίδη, Ζωνάρια Στεφανίου, Λούκι Μύτικα, Κορυφή 2917, Ζωνάρια Μύτικα, διασταύρωση, Καταφύγιο Σπήλιου Αγαπητού, Πριόνια.
Παρακάτω μπορείτε να δείτε μερικά χαρακτηριστικά στιγμιότυπα σε τυχαία χρονική σειρά (ως προς την εξέλιξη της ανάβασης), έξω από πολιτικά συμφραζόμενα, αλλά εξίσου εντυπωσιακές.
Δείτε εδώ όλες τις αναρτήσεις στο Αφιέρωμα για τα 100 χρόνια ΚΚΕ και τα 50 χρόνια ΚΝΕ
