Όταν ο Οδηγητής είχε ως σήμα το μήλο της Apple

Η περίοδος της “Περεστρόικα” και της “ανανέωσης” που ευαγγελιζόταν, δεν άφησε ανεπηρέαστη τη φυσιογνωμία και τα χαρακτηριστικά άλλων ΚΚ ανά την υφήλιο, εκτός Σοβιετικής Ένωσης, κι αυτό πριν ακόμα οδηγήσει στην “τελική λύση”, τις ανατροπές της διετίας 1989-91 και την επικράτηση της αντεπανάστασης. Στο ΚΚΕ και την ΚΝΕ δρούσε η λεγόμενη ανανεωτική ομάδα που στο όνομα του θεωρητικού και προγραμματικού εκσυγχρονισμού, αναιρούσε όλα τα βασικά χαρακτηριστικά ενός ΚΚ, με τελική συνέπεια τη σοσιαλδημοκρατική μετάλλαξή του σε ένα αριστερό μόρφωμα-συνασπισμό, που θα λειτουργούσε μάλλον συμπληρωματικά στον αστικό χυλό.

Η κατάσταση αυτή άφησε το αποτύπωμά της σε μια σειρά τομείς και δεν έμεινε ανεπηρέαστος ούτε ο “Οδηγητής”, η εφημερίδα της ΚΝΕ, που είχε ήδη περάσει μια πρώτη σοβαρή κρίση το 89′, με τη διάσπαση της οργάνωσης και τη μαζική αποστοίχιση των μελών της. Σε ένα από τα ντοκουμέντα που παρουσίαζε η έκθεση για τα 100 χρόνια του ΚΚΕ -όπως και το αντίστοιχο λεύκωμα- συναντάμε ένα φύλλο του “Ο” όπου αυτό το όμικρον αποτυπωνόταν με το φαγωμένο μήλο της Apple, για να δείξει προφανώς πως προσαρμόζεται στα νέα δεδομένα και τις εξελίξεις της επιστημονικοτεχνικής επανάστασης. Αυτό από μόνο του μπορεί να μην ήταν απαραίτητα προβληματικό, αν δε συνοδευόταν κι από τις αντίστοιχες αλλαγές στο περιεχόμενο της εφημερίδας που μεταλλασσόταν σταδιακά σε ένα έντυπο γενικής ύλης, χωρίς σαφείς πολιτικές και κομμουνιστικές αιχμές -αυτές εξάλλου θεωρούνταν δογματικές και παρωχημένες.

Την περίοδο της παρακμής ακολούθησαν τα δύσκολα χρόνια της ανασυγκρότησης. Ο Οδηγητής αποκατέστησε τη φυσιογνωμία του, έχοντας πάντα τους στίχους του Βάρναλη -κι όχι το σήμα της Apple- ως προμετωπίδα του. Μπορεί να μην κυκλοφορούσε πια κάθε βδομάδα όπως τη δεκαετία του 80′, αλλά σε μηνιαία πια βάση, ξανάγινε όμως το έντυπο της νεολαίας του ΚΚΕ, που προωθεί την ιδεολογία του και τις αντίστοιχες αξίες, πιάνοντας το νήμα από τα προηγούμενα χρόνια του φύλλου που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στις 22 Σεπτεμβρίου 1968, μέσα στα μαύρα σκοτάδια της δικτατορίας και συμπλήρωσε 50 χρόνια ζωής, που συνέπεσαν με την κορύφωση του φετινού Φεστιβάλ.

Εκεί όπου υπήρχε επίσης ένα πολύ όμορφο περίπτερο, με διάφορα ιστορικά πρωτοσέλιδα κυρίως από το δεύτερο μισό της κυκλοφορία του, την τελευταία 25ετία, αλλά όχι μόνο. Πολλά από αυτά μάλιστα ήταν τυπωμένα σε κάρτες, που μπορούσε να προμηθευτεί ο επισκέπτης για να κρατήσει άλλη μια ωραία ανάμνηση, από αυτό το Φεστιβάλ.

Ο Οδηγητής συνεχίζει την κυκλοφορία του και την πλούσια ιστορική του διαδρομή και όπως κάποιος θέλει να την αποτυπώσει ολοκληρωμένα, θα ήταν άδικο να επικεντρώσει στην περίοδο με το μήλο της Apple. Από την άλλη όμως, έχει μια σημασία να αναδεικνύεται και να μην ξεχνιέται αυτή η “κακή στιγμή” -για να γίνει αντιληπτό και σε όσους δεν την έζησαν πως τίποτα δεν είναι δεδομένο κι αυτονόητο αν δεν υπάρχει διαρκής φροντίδα κι επαγρύπνηση.

Δείτε εδώ όλες τις αναρτήσεις του αφιερώματος της Κατιούσα στα 100 χρόνια του ΚΚΕ και τα 50 χρόνια της ΚΝΕ