Ακόμα και φάρσα να ‘ταν, ευχαριστώ όσους την έστησαν
Ακόμα και φάρσα να ήταν ευχαριστώ τους Λένιν, Στάλιν, Μπρέζνιεφ και εκατομμύρια άλλους επώνυμος και ανώνυμους σε όλη τη γη, που την έστησαν, που την κέντησαν τόσο περίτεχνα, που με παρασύρανε, Ήταν θαυμάσιοι φαρσέρ και δολοπλόκοι. Τόσο πολύ, που ‘φτιαξαν κι έβαλαν στο μεδούλι των λαών ένα όραμα.
To 1991, πάνω στην “τούρλα της αντεπανάστασης”, ο Κώστας Τζατζάνης, κομμουνιστής και στέλεχος του ΚΚΕ στην τοπική αυτοδιοίκηση στον Πειραιά, γράφει το βιβλίο “Είμαι Κομμουνιστής”, πηγαίνοντας ενάντια στο ρεύμα της εποχής: την απογοήτευση από τα μεγάλα ιδανικά του εικοστού αιώνα και την ιδιώτευση. Και ενάντια σε όλους όσους νιώθουν προδομένοι από την ήττα και νιώθουν φτωχική την Ιθάκη που τους γέλασε, ζητάει ευχαριστώ από τους μεγάλους πρωταγωνιστές αυτού του αιώνα και αναγνωρίζει το όραμα που έδωσαν στους λαούς του κόσμου και που θα φροντίσουμε να γίνει πράξη, ακόμα κι αν απέτυχε το πρώτο άλμα, ακόμα κι αν χρειαστούν άλλα 14 σαν κι αυτό.
Στις μέρες μας, που συμπληρώνονται εκατό χρόνια από την Οχτωβριανή Επανάσταση, ο Κ. Τζατζάνης επιστρέφει με ένα ακόμα βιβλίο, πιο ώριμο και μεστό, για τον Οχτώβρη και τον ιστορικό του αντίκτυπο, για το οποίο μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα, σε αυτόν το σύνδεσμο.
Ακόμα και φάρσα να ήταν ευχαριστώ τους Λένιν, Στάλιν, Ζαχαριάδη, Μπρέζνιεφ, Πλουμπίδη, Φλωράκη και εκατομμύρια άλλους επώνυμος και ανώνυμους σε όλη τη γη, που την έστησαν, έστω για να ικανοποιήσουν τις ποταπές φιλοδοξίες τους ή τα κόμπλεξ τους.
Που την κέντησαν τόσο περίτεχνα, που με παρασύρανε, που με κάνανε με περηφάνια να πουλάω ρίζο, που μου ‘δωσαν την ευκαιρία άπειρες φορές να δακρύσω από συγκίνηση κι ενθουσιασμό, βλέποντας τα Μπολσόι ή το “9 μέρες του “Μαγιού, διαβάζοντας τη Τζαμίλια, ή για τον Γκαγκάριν, τη βδομάδα αλληλεγγύης στο λαό του Βιετνάμ, την Αφρική, παντού. Συνομιλώντας με τον ισπανό σύντροφο, ή τον υπουργό συντονισμού της κυβέρνησης Αλιέντε, απειροελάχιστο κομμάτι και ‘γω ενός κοχλαστού αιώνα, που μας έκανε περισσότερο ανθρώπους.
Ήταν θαυμάσιοι φαρσέρ και δολοπλόκοι. Τόσο πολύ, που ‘φτιαξαν κι έβαλαν στο μεδούλι των λαών, στα ίδια τα χρωμοσώματα κάθε ανθρώπου ένα όραμα. Ναι, ένα όραμα.
Αυτό το όραμα του νέου κόσμου, του σοσιαλιστικού. Αυτό που θα κάνουμε πράξη στο άλλο άλμα. Έστω, στο 15ο κατοπινό άλμα.
Δείτε εδώ όλες τις αναρτήσεις του Αφιερώματος της Κατιούσα στην Οχτωβριανή Επανάσταση
