Ο τελευταίος καταγεγραμμένος άνεργος στη Σοβιετική Ένωση
Ο Μιχαήλ Τσκούνοφ ήταν ο τελευταίος άνεργος που καταγράφηκε στην ΕΣΣΔ το 1930 κι έγινε διάσημος με αυτήν την ιδιότητα. Τα επιτεύγματα του σοσιαλισμού παραμένουν ακόμα και σήμερα άπιαστο όνειρο για τις καπιταλιστικές χώρες, όπου οι άνεργοι σχηματίζουν ουρές και πετιούνται μαζικά στο περιθώριο της παραγωγής.
Η εξάλειψη της ανεργίας στη Σοβιετική Ένωση μες σε λίγα χρόνια από τη νίκη της επανάστασης, τη στιγμή που οι προηγμένες καπιταλιστικές χώρες της Δύσης μαστίζονταν από το παγκόσμιο οικονονικό “κραχ” και έβλεπαν τους εργαζόμενους να σχηματίζουν τεράστιες ουρές έξω από γραφεία εύρεσης εργασίας και το ταμείο ανεργίας, καθώς πετιούνταν μαζικά έξω από την παραγωγή.
Ποιος ήταν ο Μιχαηλ Τσκούνοφ;
Την απάντηση θα την βρείτε στον τίτλο της ανάρτησης. Ο Τσκούνοφ ήταν ο τελευταίος καταγεγραμμένος άνεργος στη Σοβιετική Ένωση, εν έτει 1930, μόλις 13 χρόνια από τη νίκη της Οχτωβριανής Επανάστασης, και μια δεκαετία από το τέλος του εμφύλιου πολέμου, εναντίον της αντίδρασης και των διεθνών της συμμάχων. Με αυτή την ιδιότητα, έγινε διάσημος σε όλη τη χώρα. Γεννημένος το 1905, επιδοτούνταν απ’ το ταμείο ανεργίας της ΕΣΣΔ απ’ το 1925 και κατατάχτηκε στον Κόκκινο Στρατό, το 1928. Όταν επέστρεψε από τη θητεία του, έκανε αίτηση για εύρεση εργασίας στο σχετικό ταμείο και του βρήκαν δουλειά στο εργοστάσιο “ο Κόκκινος Βυρσοδέψης”. Αυτή ήταν η τελευταία αίτηση που καταγράφηκε στα χρονικά προς το συγκεκριμένο ταμείο, που ακολούθως έκλεισε ελλείψει αντικειμένου απασχόλησης. Αυτό που δεν είναι γνωστό είναι τι απέγινε με τους υπαλλήλους που απασχολούνταν στο ταμείο και σε ποιο πόστο αξιοποιήθηκαν στη συνέχεια. Το μόνο σίγουρο είναι πως δεν έμειναν χωρίς δουλειά.
(Τα στοιχεία της πρώτης παραγράφου είναι παρμένα από το βιβλίο “η δυναμική Γκορμπατσόφ”, από τις εκδόσεις Γιαλλελή, του Γάλλου κομμουνιστή, Gerard Streiff, που ήταν μέλος της ΚΕ του Γαλλικού ΚΚ και ανταποκρτής της Ουμανιτές στη Μόσχα, για τέσσερα χρόνια. Η τραγική ειρωνεία είναι πως αναφέρεται με κολακευτικά λόγια στον Γκορμπατσόφ και την Περεστρόικα, που οδήγησαν στην καπιταλιστική παλινόρθωση και την επανεμφάνιση της ανεργίας και των άλλων δεινών του καπιταλισμού, στις χώρες που συναποτελούσαν τη Σοβιετική Ένωση).
Ο κεντρικός σχεδιασμός είναι βασική σχέση παραγωγής που εξασφαλίζει πως θα αξιοποιηθούν όλα τα μέλη της κοινωνίας, ανάλογα με τις ικανότητες, τις κλίσεις και τα ενδιαφέροντά τους. Κανείς δεν περισσεύει, κανείς δε μένει στο περιθώριο, δεν πετιέται στον κοινωνικό Καιάδα της ανεργίας, ως “άχρηστος”.
Έχει όμως μια σημασία να δούμε το ιστορικό πλαίσιο της εποχής και σε ποιες συνθήκες έγινε αυτό το επίτευγμα της εξάλειψης της ανεργίας. Στη Σοβιετική Ένωση βρισκόταν σε εξέλιξη το πρώτο πεντάχρονο οικονομικό πλάνο για την αύξηση της παραγωγής και την καλύτερη δυνατή αξιοποίηση του εργατικού κι επιστημονικού δυναμικού της χώρας. Η Σοβιετική Ένωση ήταν η μόνη χώρα που κατέγραφε σταθερά ανοδικούς ρυθμούς ανάπτυξης κι έμεινε ουσιαστικά ανεπηρέαστη από το “Κραχ” του 29′ και την παγκόσμια οικονομική κρίση, που έπληξε τις καπιταλιστικές οικονομίες των χωρών του δυτικού κόσμου, παρουσιάζοντας εικόνες σαν κι αυτές.
Κι αν κάποιος πιστεύει ότι αυτές οι εικόνες ανήκουν στο μακρινό παρελθόν, η σύγχρονη κατάσταση έρχεται να τον προσγειώσει στη σκληρή καπιταλιστική πραγματικότητα. Τα επιτεύγματα του σοβιετικού σοσιαλισμού σε αυτόν τον τομέα, οι κατακτήσεις και τα δικαιώματα που απολάμβανε ο εργαζόμενος λαός σε αυτήν τη χώρα, παραμένουν και σήμερα άπιαστο όνειρο για τον καπιταλισμό του 21ου αιώνα και τους λαούς που πληρώνουν τα σπασμένα της κρίσης του, όπως και τότε.
Δείτε εδώ όλες τις αναρτήσεις του Αφιερώματος της Κατιούσα στην Οχτωβριανή Επανάσταση.
