Πώς υποδέχτηκαν οι Έλληνες την Οχτωβριανή Επανάσταση

Ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από τη μελέτη του κομμουνιστή Ορφέα Οικονομίδη “ο Μεγάλος Οχτώβρης και η Ελλάδα” για την επίδραση της επανάστασης στη χώρα μας, τη σπουδαία εντύπωση που προκάλεσε στις εργατικές μάζες της εποχής, τον τύπο και τους διανοούμενους.

Πώς είδαν γενικά στην Ελλάδα τη Μεγάλη  Οχτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση; Η στάση που τήρησε στο σύνολό του ο ελληνικός λαός απέναντι στην εγκαθίδρυση της σοβιετικής εξουσίας δεν ήταν καθόλου εχθρική. Αντίθετα, υπάρχουν όλα τα απαιτούμενα στοιχεία που μαρτυρούν ότι οι Έλληνες γενικά υποδέχτηκαν το Μεγάλο Οχτώβρη με συμπάθεια και με κατανόηση, σαν κάτι το φυσικό και αναπόδραστο που έπρεπε κάποτε να συμβεί. Ο τσαρικός δεσποτισμός και ο φεουδαρχικός ζυγός συγκέντρωναν ανέκαθεν την απέχθεια και την περιφρόνηση του ελληνικού λαού, παρά το γεγονός πως η “ομόδοξη Ρωσία” ήταν αγαπητή και θεωρούνταν η υπ’ αριθμόν ένα προστάτιδα δύναμη της Ελλάδας. Αυτός ο διαχωρισμός ανάμεσα στο τσαρικό καθεστώς και το ρωσικό λαό είχε βαθιές ρίζες από πολύ παλιά στη χώρα μας.

Τη στάση αυτή του ελληνικού λαού απέναντι στην Οχτωβριανή Επανάσταση την ενίσχυσαν ακόμα περισσότερο τα μέτρα που εξήγγειλε η σοβιετική εξουσία, τα οποία και αφορούσαν την Ελλάδα. Ανάμεσα στα μέτρα αυτά ήταν η δημοσίευση των μυστικών διπλωματικών εγγράφων του τσαρικού υπουργείου Εξωτερικών, που αποκάλυπταν όλες τις ραδιουργίες και την πλεκτάνη των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων για να ρίξουν στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο τη χώρα μας. Εντύπωση είχε προκαλέσει, εξάλλου, το γεγονός ότι η Σοβιετική Ρωσία παραιτήθηκε από το μερίδιό της στο εξουθενωτικό εξωτερικό χρέος της Ελλάδας, καθώς και από τη θέση της στο Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο -τον περιβόητο ΔΟΕ- που είχαν επιβάλει οι ξένοι τραπεζίτες για να θέσουν κάτω από την απόλυτη εξάρτηση των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων όχι μόνο την οικονομία αλλά και την πολιτική της χώρας μας.

Ακόμα η σοβιετική κυβέρνηση παραιτήθηκε από τα δικαιώματά της στο Άγιο όρος, καθώς και από τις ιδιοκτησίες του τσαρικού κράτους σε διάφορα ευαγή ιδρύματα στην Ελλάδα (Ρωσικό Νοσοκομείο Πειραιά, το σημερινό Τζάννειο, κλπ).

Ιδιαίτερα μεγάλη ήταν κι η επίδδραση της Οχτωβριανής Επανάστασης στους εργαζόμενους γενικά στην Ελλάδα και ιδιαίτερα στην εργατική τάξη.

Όπως γράφει ο Γιάνης Κορδάτος “τα εργατικά σωματεία από τον πόλεμο και δώθε, ίσαμε το 1917, αντανακλούν τις αμάχες του βενιζελισμού και του αντιβενιζελισμού” (…) Κι όμως αυτός ο διαχωρισμός, που καλλιεργούσε στο έπακρο το μίσος ανάμεσα στους Έλληνες, δεν εμπόδισε τους οπαδούς και των δύο παρατάξεων να εκδηλώσουν τη συμπάθειά τους στην Οχτωβριανή Επανάσταση. Θα μπορούσε μάλιστα να πει κανείς πως ο Μεγάλος Οχτώβρης στη Ρωσία έγινε κατά κάποιο βαθμό η γέφυρα για να συμφιλιωθούν οι παραπλανημένες από τους βενιζελικούς και τους βασιλικούς εργαζόμενες μάζες της Ελλλάδας. Τέτοια παραδείγματα υπήρχαν πολλά. Την έκκληση των Ελλήνων διανοούμενων υπέρ των πασχόντων πληθυσμών της Ρωσίας την υπογράφουν από κοινού, έξαφνα, οι οπαδοί και των δύο παρατάξεων: Ο βενιζελικός Κωστής Παλαμάς και ο φανατικός βασιλικός Άγγελος Σικελιανός. Ας μην ξεχνάμε ακόμα πως κι ο μεγάλος Κώστας Βάρναλης, βασιλικός κι αυτός την εποχή εκείνη, κάνει τη στροφή του προς την πλευρά των προοδευτικών δυνάμεων κάτω από την επίδραση της Οχτωβριανής Επανάστασης.

Νιώθοντας ότι η εγκαθίδρυση της Σοβιετικής εξουσίας στη Ρωσία άνοιγε μια νέα εποχή για όλη την ανθρωπότητα, ο ελληνικός λαός διαισθανόταν ότι ήταν χρέος του να ταχθεί, έστω και παθητικά, με το μέρος της. Κι αυτό το χρέος το υπέδειχνε το γεγονός ότι για πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας πήραν την εξουσία στα χέρια τους οι εργαζόμενοι, για να επιλύσουν τα συσσωρευμένα από αιώνες προβλήματα των καταπιεζομένων μαζών.

Αυτό μας το επιβεβαιώνει μια εφημερίδα της εποχής εκείνης -η βενιζελική “Νέα Ελλάς”, του Θαλή Κουτούπη, η οποία και αναφέρεται με άρθρο της στα συναισθήματα των εργαζομένων μαζών απέναντι στην Οχτωβριανή Επανάσταση. Έτσι με τον τίτλο: “Το φάσμα του μπολσεβικισμού”, η εφημερίδα αυτή έγραφε:

“…Παν ό,τι θίγει ή απειλεί την αποκτηθείσαν δύναμιν καταγγέλλεται ως μπολσεβικισμός… Ο πολύς λαός ο ανιδιοτελής, ο καλλιεργών την μικράν ή μεγάλην περιουσίαν του, ο εργαζόμενος, είτε κερδίζει πολλά, είτε κερδίζει ολίγα, δεν έχει λόγο να ταράσσεται, ούτε να φοβάται μπολσεβικισμόν εν Ελλάδι, εκτός εάν σχηματισθή και παρ’ ημίν ολιγαρχία, ικανή να τυραννήση την Ελλάδα, πράγμα απίστευτον. Ο ρωσικός μπολσεβικισμός εν Ελλάδι είναι φάσμα διώκον τους άρπαγες της πολιτικής και κοινωνικής ισχύος. Ως φόβητρον δεν αποτελεί κακόν”.

(Νέα Ελλάς, 21 Δεκεμβρίου 1918).

-.-

Για την επίδραση που είχε γενικά σ’ όλους τους λαούς του κόσμου η πρόσκληση του νεογέννητου σοβιετικού κράτους για την ειρήνη, κάνει λόγο και ο τότε Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Γούντρο Ουίλσον, ο οποίος και χαρακτήρισε την πρόσκληση αυτή σαν ακαταμάχητο όπλο των μπολσεβίκων για την κατάκτηση των λαϊκών μαζών.

“Οι μπολσεβίκοι αποκτούν τη συμπάθεια ανάμεσα στη διεθνή κοινή γνώμη, γιατί χρησιμοποιούν το πιο αποτελεσματικό όπλο -την πολιτική της ειρήνης… Αν θέλουμε να αγωνιστούμε με επιτυχία ενάντια στην επιρροή τους, είναι ανάγκη να αποσπάσουμε από αυτούς το όπλο αυτό και να το πάρουμε στα δικά μας χέρια”.

Κι ενώ ο πόλεμος λυσσομανούσε στα βουνά, οι πρωτοπόροι καπνεργάτες στις μακεδονικές πόλεις, εξυμνώντας τη μεγάλη προσφορά της Οκτωβριανής Επανάστασης στην υπόθεση της ειρήνης, τραγουδούσαν την εποχή εκείνη:

Ζήτω ο Λένιν κι η Ρωσία
και ο Τσιτσερίν μαζί
Που μας φέρνουν την ειρήνη,
για να σκάσουν οι αστοί

Ήταν ένα αυτοσχέδιο τραγούδι, τονισμένο πάνω σ’ έναν παλιό βουλγάρικο επαναστατικό σκοπό, αφιερωμένο στην εργατιά, που αποκάλυπτε με τους απλοϊκούς στίχους του, πόσο καλά κατατοπισμένοι ήταν οι πρωτοπόροι Έλληνες εργάτες για την ιστορική αποστολή του Κόκκινου Οχτώβρη.

Δείτε εδώ όλες τις αναρτήσεις του Αφιερώματος της Κατιούσα στην Οχτωβριανή Επανάσταση