Κράτα ρε φίλε γερά…
Τι διήμερο ήταν αυτό; Ένα φεστιβάλ στο μπόι των ονείρων μας και για το κόσμο που συμμετείχε αλλά και για το πολιτιστικό του περιεχόμενο.
Τι διήμερο ήταν αυτό;! Δύο μέρες μετά και ακόμα να συνέλθουμε από το διήμερο φεστιβάλ Κνε Οδήγητη που πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή και το Σάββατο στην εξωτική -sic- πρωτεύουσα της Αμβρακίας, Άρτα. Ήταν το καλύτερο φεστιβάλ που έζησα προσωπικά αλλά και από τα καλύτερα που έχουν γίνει ποτέ σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των πιο παλιών συντρόφων. Είχαμε ρεκόρ συμμετοχής κόσμου, οι εκτιμήσεις κάνουν λόγο για πάνω από 5.000 άτομα που πέρασαν την πόρτα του φεστιβάλ στην πλατεία Σκουφά και τις δύο ημέρες. Ένα φεστιβάλ στο μπόι των ονείρων μας και για το κόσμο που συμμετείχε αλλά και για το πολιτιστικό του περιεχόμενο.
Δύο άνθρωποι που είναι ταυτισμένοι με το Φεστιβάλ ΚΝΕ οδηγητή σε όποια πόλη και να πραγματοποιείται είναι ο Δημήτρης ο Μητροπάνος και ο Βασίλης ο Παπακωσταντίνου. Ο πρώτος ήταν εκεί με τα τραγούδια του την πρώτη μέρα, σε ένα εξαιρετικό αφιέρωμα από τη λαϊκή ορχήστρα της ΚNE, που ακολούθησε τη συναυλία της σπουδαίας Μελίνας Κανά. Ένα λαϊκό γλέντι με τα τραγούδια του πιο σπουδαίου λαϊκού ερμηνευτή, όπως αρμόζει σε ένα κόμμα του λαού, το οποίο ολοκληρώθηκε με το ζεμπέκικο-θεσμό των αρτινών φεστιβάλ, του σύντροφου Γιώργου Αλιφτήρα, στο ”Πρώτο φθινόπωρο” όπου έτριξε η πλατεία.
Το πραγματικό λαϊκό προσκύνημα έγινε όμως το ”βράδυ Σαββάτου”, με τον αιώνιο έφηβο της ροκ Βασίλη Παπακωσταντίνου. Πάρα τη βροχή σχεδόν όλη τη μέρα, η ιδεολογική ηγεμονία της αριστεράς σε αυτήν τη χώρα κατά ένα μαγικό τρόπο εξαφάνισε τα σύννεφα την ώρα έναρξης του φεστιβάλ.
“Άδεια η πόλη”, όμως όλοι -κυριολεκτικά- πήγαν στην πλατεία του φεστιβάλ της ΚΝΕ, όπου δεν έπεφτε καρφίτσα για το παιδί με τη μεγάλη μύτη. Όπως δήλωσε ο ίδιος ”100 Χρόνια ΚΚΕ, 50 χρόνια ΚΝΕ, 44 Χρόνια φεστιβάλ ΚΝΕ-Οδηγητή και δεν έχω λείψει σε κανένα”.
Με παλιές επιτυχίες ρόκαρε την αρτινή σκηνή μέσα σε κατακόκκινες σημαίες, τα καπνογόνα πήραν φωτιά και ο κόσμος χόρευε και κούνησε τις κοτσίδες του μέχρι τις 2 το πρωί. Το μενού του Βασίλη είχε ξεχωριστές αναφορές στους φίλους του Μάνο Λοΐζο, Μάνο Ελευθερίου, Nικόλα Άσιμο αλλά και Μίκη Θεοδώρακη που αγαπάμε όλοι τα τραγούδια του με έναν τρόπο εριστικό, και τους αφιέρωσε μερικά τραγούδια τους.
”Έχε το νου στο παιδί γιατί αν γλυτώσει το παιδί υπάρχει ελπίδα” τραγούδησε αφιερώνοντας το στη νεολαία της ΚΝΕ, στην οποία έδωσε τα εύσημα για την αγωνιστική της δυναμικότητα και την πρωτοπορία της, σιχτιρίζοντας την ίδια ώρα τη γενιά του που μας έφτασε σε αυτό το χάλι.
Στη μέθη και την @@βλα της συναυλίας ακούστηκαν τα γνωστά συνθήματα ”Βασίλη ζούμε για να σ’ ακούμε” αλλά και ατάκες, όπως ”Ένα είναι το κόμμα, ένας και ο Παπακωσταντίνου” με σαφή υπονοούμενο, το οποίο ξεκάθαρα υιοθετώ -και μην πονέσετε αναρχοφασέοι.
Ο Βασίλης αποχαιρέτησε το κοινό της Άρτας με τις συστάσεις στη μπάντα του και για τον εαυτό του: ”και εγώ είμαι ο… Άντε να λύσουμε ”, ανανεώνοντας το ραντεβού για την κορύφωση του φεστιβάλ στο Πάρκο Τρίτση στην Αθήνα σε λίγες μέρες .
