20 Νοέμβρη…
Αυτές οι μικρές συγκεντρώσεις είναι οι σταγόνες του εργατικού κινήματος. Ενώ όσο πας σε μεγαλύτερες πόλεις γίνονται ρυάκια και σε ακόμα μεγαλύτερες γίνονται ποτάμια και όταν πας στην αδούλωτη Αθήνα βλέπεις την «φουσκοθαλασσιά»…
Ο κάθε εργαζόμενος που σέβεται το ψωμί του, αλλά και την προοπτική ζωής των παιδιών του, σήμερα [σ.σ. χτες] δεν μπορεί παρά να ήταν στις μικρές ή μεγάλες συγκεντρώσεις ζωής και δράσης του εργατικού κινήματος. Σήμερα ήταν μία μέρα της άνοιξης για αυτούς που δεν το βάζουν κάτω, γιατί αγαπάνε τη ζωή, αγαπάνε το αύριο το δικό τους, των παιδιών τους, όλων των εργαζομένων.
Σε αντίθεση με αυτούς που κοιτάνε μόνο τα «πουγκιά» τους που η μέρα ήταν μαύρη. Ήταν μαύρη γιατί τους «ζώνουν» τα φίδια για το αύριό τους. Όχι γιατί φοβήθηκαν τη σημερινή μέρα, αλλά γιατί βλέπουν το γεγονός ότι η σημερινή μέρα ήταν το σκαλοπάτι που οι εργαζόμενοι ανεβαίνουν πιο πάνω. Και τα πιράνχας αυτό φοβούνται.
Η επικεφαλίδα που έβαλα στο γραφτό αυτό, δηλαδή 20 Νοέμβρη, νομίζω ότι είναι μία τυπική έκφραση. Όμως είναι αληθινή. Έτσι έχουν τα πράγματα και δεν υπάρχει ούτε ένας εργαζόμενος της χώρας που να μην τα νιώθει έτσι. Θα μπορούσε όμως να ‘ναι ο τίτλος του γραφτού μου αυτού και κάπως αλλιώς, π.χ. λόγω του ότι ζούμε σε μία περιοχή που αυτοί που διοικούν τη χώρα την ρημάζουν καθημερινά, διότι νοιάζονται μόνο για τους πλούσιους και για τα πιράνχας που θα μεγαλώσουν τον πλούτο τους, ενώ θα έπρεπε να νοιαστούν και για τη φτωχολογιά. Έτσι δεν λέει η δημοκρατία τους; Αλλά σφυρίζουν αδιάφορα για τη φτώχεια…
Ο τόπος μας όλο και μαραζώνει και όλο και περισσότερο ερημώνει. Βλέποντας και νιώθοντας αυτή την ερήμωση δεν μπορεί παρά να παραδέχεσαι ότι εδώ σε τέτοιες έρημες πόλεις μία συγκέντρωση 100 ή 200 ατόμων είναι μικρή συγκέντρωση. Όμως όχι!!! Αυτές οι μικρές συγκεντρώσεις είναι οι σταγόνες του εργατικού κινήματος. Ενώ όσο πας σε μεγαλύτερες πόλεις γίνονται ρυάκια και σε ακόμα μεγαλύτερες γίνονται ποτάμια και όταν πας στην αδούλωτη Αθήνα βλέπεις την «φουσκοθαλασσιά».
Η εργατική τάξη νιώθει ότι με την προοπτική ανεβάσματος του επιπέδου της, δημιουργεί συνθήκες καλυτέρευσης στη ζωή της και όχι μόνο. Γιατί η εποχή μας, είναι εποχή περάσματος σε ένα άλλο επίπεδο οργάνωσης της κοινωνίας, όσο πιο γρήγορα το πιστέψει αυτό η εργατική τάξη τόσο πιο γρήγορα θα έρθει…
Τάσος Σεβαστιάδης
