Αυτή είναι η δική μας “ατομική” ευθύνη

ΟΚ!

Υπάρχει μια παγκόσμια πανδημία, που μας απειλεί όλους, λόγω του ξεχαρβαλωμένου συστήματος Δημόσιας Υγείας παντού, για χάρη της ιδιωτικοποίησης του δηλαδή, ώστε η ίδια η Υγεία μας να αποτελέσει –εδώ και χρόνια– ένα ακόμη πεδίο ατομικού κέρδους όλων όσων «εμπλέκονται» μ’αυτήν, με τις διαχρονικές ευλογίες των αστικών μας κρατών, «που νοιάζονται για όλους μας» και «που μας σώζουν με θυσίες, από τις καπιταλιστικές κρίσεις».  

Χωρίς ανευθυνότητα λοιπόν -το αντίθετο μάλιστα- θέτουμε κι εμείς προς όλους το ρητορικό ερώτημα «τις πταίει;» και γιατί άραγε προάγεται ξανά και ξανά από την κυβέρνηση και τα ΜΜΕ ο «εθελοντισμός, η ατομική ευθύνη μας για τον κορωνοϊό»; 

…Στην πιθανή σιγή ιχθύος ή στην πιθανή οχλαγωγία απαντάμε ξανά με ένα ρητορικό ερώτημα από την λαϊκή μας κληρονομιά, μέρες που είναι:

«Τι ‘χες Γιάννη; …Τι ’χα πάντα!… Καπιταλισμό!»…

Δηλαδή το συγκεκριμένο σύστημα εκμετάλλευσης και σκλαβιάς ανθρώπου από άνθρωπο σε κάθε ευκαιρία, που δεν το νίκησε βέβαια καμμιά «εθνεγερσία» του ’21, -αντιθέτως το γέννησε κι εδώ- μαζί με τα κατά καιρούς ευέλικτα χριστιανορθόδοξα ιερατεία του μαυρορασοντυμένου παπαδαριού. 

Η μόνη επανάσταση, που μπορεί να τσακίσει τον αισχρό Καπιταλισμό και τις πανδημίες -«ευκαιρίες»- του, είναι η επανάσταση των εκμεταλλευομένων, δηλαδή μια κομμουνιστική επανάσταση και μόνο.

Αυτή όμως είναι ταυτόχρονα και η «ατομική μας ευθύνη»…

Να συνειδητοποιήσουμε την φύση ενός αστικού κράτους, που χέστηκε δα για την υγεία μας αλλά στα λόγια «νοιάζεται», χωρίς να την εγγυάται, χωρίς δηλαδή αναγκαία θωράκιση της Δημόσιας Υγείας, διότι αυτό αποτελεί κόστος, που όμως ως αστικό κράτος διαφημίζει παράλληλα τον πλέριο «εθελοντισμό» και την «ατομική ευθύνη», ώστε να μην αναζητήσουμε ποτέ τις ευθύνες του. Κι αν τύχει, να το σκεφτούμε, να θεωρήσουμε κι εμείς τους εαυτούς μας σαν «κοινωνικά ανεύθυνους» και αυτόματα να το βουλώσουμε.

Καλό εε;…

Πού πατάσσουν άραγε την αισχροκέρδεια σε αντισηπτικά, μάσκες κλπ. τα «μπουμπούκια» υπουργοί της κυβέρνησης, όταν δε βάζουν όριο στο κέρδος των εμπόρων με πρόσχημα τον άγραφο καπιταλιστικό νόμο «προσφοράς και ζήτησης»;

Πού προστατεύουν τα δικαιώματα μας οι υπουργοί «άρχοντες εργασίας», όταν νομοθετούν με ΠΝΠ την αναστολή των συμβάσεων εργασίας μας, συνδυάζοντάς τες με «προσωπικά ασφαλείας», με υπάρχουσες «διαθεσιμότητες» ή με «εκ περιτροπής εργασία» για τουλάχιστον ένα 6μηνο (-9μηνο και βάλε), αναλόγως με την εξέλιξη του «φαινομένου» του κορωνοϊού COVID-19;

Πού χώνει τρίποντα το υπουργείο Υγείας, όταν δεν προσλαμβάνει μόνιμο υγειονομικό προσωπικό και δεν χτίζει μόνιμες κρατικές δομές Υγείας σ’όλη την χώρα, ιατρεία, νοσοκομεία, κέντρα υγείας, που χρειάζονται, έστω και τώρα;

Μήπως επειδή αυτό θα σήμαινε περισσότερους «μπλιαχ» δημοσίους υπαλλήλους και περισσότερο «μπλιαχ» δημόσιο τομέα;

Τι κρύβεται πίσω από την «διαφυγή από την δημοσιονομική σταθερότητα» και τα ανάλογα κονδύλια, που επέτρεψε η καπιταλιστική-ιμπεριαλιστική Ε.Ε. στα μέλη της;

Μήπως η προστασία της υγείας του πληθυσμού ή μάλλον η πρόσκαιρη διαχείριση μιας ακόμη καπιταλιστικής κρίσης, με υγειονομικό πρόσημο ετούτη την φορά;

«Τροφή για σκέψη» κι ένα τελευταίο ρητορικό ερώτημα: «Αφού για όλα, τους φταίει αυτός, με Στάλιν άραγε θα ζούσαμε τα ίδια;»

Μας δείχνουν τίποτα οι εθελοντές επαναστάτες γιατροί της Κούβας;…