Αυτοί που θα καταργούσανε τα ΜΑΤ έρχονται να μας ζητήσουν και τα ρέστα

«Μπορεί ορισμένοι να εκπλαγούν, όμως έχουμε ένα κοινό κεντρικό αίτημα, όπως επίσης και πολλούς κοινούς προβληματισμούς… Ο στρατός είναι για τον εχθρό. Ο αστυνομικός είναι για τον πολίτη που ζει μέσα στη χώρα.» Τα λόγια αυτά ανήκουν, φυσικά, στον Αλ. Αλαβάνο (τότε πρόεδρο της Κ.Ο του ΣΥΡΙΖΑ) και ειπώθηκαν σε συνάντησή του με την ΠΟΑΣΥ (Πανελλήνια Ομοσπονδία Αστυνομικών Υπαλλήλων) στις 12/12/2008, μερικές μέρες μετά τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου.

Πριν πάμε όμως στην Ιστορία, ας δούμε γιατί την εξετάζουμε σε αυτή τη χρονική στιγμή. Βρισκόμαστε σε μια περίοδο όπου στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, στη μητρόπολη του Καπιταλισμού και «στρατηγικό εταίρο» της χώρας μας, τις ΗΠΑ, έχει ξεσπάσει ένα πλήθος διαδηλώσεων απέναντι στην κρατική καταστολή, την κυβέρνηση Τραμπ και το ρατσισμό, με αφορμή τη δολοφονία του Αφροαμερικανού George Floyd. Οι πλαστικές σφαίρες, οι συλλήψεις, το ξύλο, τα χημικά, η απαγόρευση κυκλοφορίας, η εθνοφρουρά έως και ο στρατός, γίνονται εργαλεία στα χέρια του αστικού Κράτους για την καταστολή των διαδηλωτών. Όλα αυτά, συνειδητά ή ασυνείδητα, δίνουν στον καθένα να καταλάβει το ρόλο των Σωμάτων Ασφαλείας στη διασφάλιση των συμφερόντων της αστικής τάξης. Γιατί πολύ απλά, ακόμα και αν δεν έχεις ξανακούσει για ταξική πάλη, όταν ο αστυνομικός σηκώνει το όπλο για να σου βγάλει το μάτι στη διαδήλωση, αποκτάς, πλέον, μια πολύ καλή ιδέα. Δικαιολογημένα, λοιπόν, είναι εμπεδωμένη στο λαϊκό υποσυνείδητο η απέχθεια απέναντι σε σώματα όπως η Αστυνομία.

Στη δική μας πλευρά των συνόρων έχουμε από τη μία κυβερνητικούς οι οποίοι επιχειρούν να ξεπλύνουν τα όσα λέγαμε παραπάνω, μιλώντας αποκλειστικά για το πλιάτσικο και τις καταστροφές, διαδικτυακούς ρατσιστές οι οποίοι λειτουργούν παράλληλα με τη ΝΔ και κάνουν ακόμα και δεξιούς, όπως ο Μανώλης Κοττάκης (βλ. εκπομπή Real FM 1/6/20), να βγάζουν σπυριά, και το ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ, η αφωνία του οποίου ήταν χαρακτηριστική για μέρες, έκανε την εμφάνισή του προχθές (1/6) με ανάρτηση του Τσίπρα. Μια ανάρτηση βγαλμένη από διαγωνισμούς ομορφιάς, την οποία θα ζήλευε ακόμα και η Κιμ Καρντάσιαν για την ικανότητά της να αποφεύγει λέξεις όπως: κυβέρνηση Τραμπ, καταστολή, κράτος, δολοφονία κτλ. Όλη αυτή η δυσκοιλιότητα οδήγησε τους διάφορους διαδικτυακούς ακόλουθους, φανερούς και όχι, ντροπαλούς και μη, σε έναν αγώνα να επιτεθούν σε ποιον άλλον από το ΚΚΕ. Η εμπάθειά τους φανερή. Διαβάσαμε για Πολυτεχνείο, για Χημείο, για Αντίσταση, για Δεκέμβρη του 08 κτλ. Γνωστά και χιλιοπαιγμένα. Διαβάσαμε όμως και τον καημό τους για την παρέμβαση του Κόμματος στην Αστυνομία. Μια παρέμβαση, γνωστή εδώ και αιώνες από τους Κομμουνιστές, η οποία ΠΟΤΕ δεν έκρυψε και ΠΑΝΤΑ πρόβαλε σε πρώτο πλάνο το κυρίαρχο ρόλο του θεσμού στην καταστολή του εργατικού-λαϊκού κινήματος.

Ας επιστρέψουμε όμως στην πρόσφατη Ιστορία. Απρίλιος 2003. Η ΠΟΑΣΥ στο 14^ο συνέδριό της παρουσιάζει μια πρόταση μεταρρυθμίσεων για την εκπαίδευση και την ανάδειξη των στελεχών της ΕΛΑΣ. Το Μάιο του 2007, με βάση την παραπάνω, καταθέτει μία νέα Πρόταση Σύστασης Διακομματικής Επιτροπής. Στόχος, όπως αναφέρει το κείμενο, η εν λόγω επιτροπή να εξετάσει ένα νέο μοντέλο Αστυνόμευσης, μια Νέα Αστυνομία. Ολόκληρο το κείμενο αποτελεί μια απόπειρα, μέσα από μία σειρά προτάσεων για “πολιτικοποίηση”, εκπαίδευση, στελέχωση, οργάνωση, ιεραρχία, προσλήψεις κτλ, να παρουσιαστεί το Σώμα σαν να έχει τάχα ξεστρατίσει από το ρόλο του. Ενώ αναγνωρίζει (σε σημεία) το πως χρησιμοποιείται η Αστυνομία στην πράξη (στην καταστολή του Λαού δηλαδή) και το ρήγμα με την Κοινωνία, θεωρεί ότι μπορεί ο ρόλος αυτός να αλλάξει και να γίνει ο Αστυνομικός ένας απλός κυνηγός του κοινού εγκλήματος. Θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς ότι η ΠΟΑΣΥ είχε αυταπάτες αν δεν ξεκαθάριζε η ίδια κάποια πράγματα μέσα στην πρότασή της: «Εμείς από τη σκοπιά μας είμαστε έτοιμοι να παρέξουμε τη βοήθειά μας, προς την κατεύθυνση να εξετάζονται και να επιλύονται τα προβλήματα σε τραπέζια διαπραγματεύσεων, με πνεύμα καλής θέλησης, απ’ τα ενδιαφερόμενα μέρη.»

12/12/2008

Μερικές μόλις μέρες μετά τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, ο Αλέκος Αλαβάνος με το Φώτη Κουβέλη ανταποκρίνονται άμεσα στο αίτημα της ΠΟΑΣΥ για συνάντηση. Είχε προηγηθεί η κατάθεση της πρότασης για σύσταση Διακομματικής Επιτροπής της ΠΟΑΣΥ από τον ίδιο τον Αλαβάνο στη Βουλή. Τη στιγμή που ο λαός και η νεολαία αντιδρούσαν στην κρατική βία και καταστολή, ο ΣΥΡΙΖΑ αναλάμβανε να συσκοτίσει το ρόλο της Αστυνομίας και να παρουσιάσει προτάσεις εκδημοκρατισμού/αποστρατικοποίησης.

Από την πλευρά της ΠΟΑΣΥ ο Χρ. Φωτόπουλος έλεγε: Θέλουμε να ευχαριστήσουμε ειλικρινά τον κ. Αλαβάνο για τη στήριξη του αγώνα μας, για περισσότερο εκδημοκρατισμό στην Ελληνική Αστυνομία διαχρονικά. Από τα πρώτα χρόνια της λειτουργίας του συνδικαλιστικού κινήματος… υπάρχει μια διαρκής στήριξη, για αυτό τον ευχαριστούμε όπως και όλους τους εκπροσώπους του ΣΥΡΙΖΑ.

Οι αντιφάσεις βέβαια του ΣΥΡΙΖΑ, εκείνη την περίοδο ειδικά, γίνονται εμφανής από την αμηχανία του Αλαβάνου όταν σε ερώτηση δημοσιογράφου σχετικά με έντυπα της Νεολαίας Συνασπισμού με το σύνθημα «Μπάτσοι, Γουρούνια, Δολοφόνοι» απαντά:

«Τώρα μην πιάνεστε από ένα χαρτί, αν υπάρχει ή δεν υπάρχει, που μπορεί να βγήκε ή να μην βγήκε από κάποιους νέους μέσα στην ώρα της οργής»

17/12/2008

«Συνάντηση – έκπληξη του αγωνιστή της Εθνικής Αντίστασης Μανώλη Γλέζου με το προεδρείο της ΠΟΑΣΥ και δεκάδες προέδρους από όλη την Ελλάδα»

Με το παραπάνω σχόλιο κάτω από τον τίτλο «Να μιλήσουμε με τους αστυνομικούς» χαιρετίζει η ΠΟΑΣΥ, στο μηνιάτικό της έντυπο «Νέα Αστυνομία», τη συνάντηση με το Γλέζο μετά από δική του επιθυμία. Χαρακτηριστικό απόσπασμα που δείχνει τη γραμμή ΣΥΡΙΖΑ εκείνη την περίοδο «…οι υπηρεσίες, τα αστυνομικά τμήματα να δείξουν τη διαλλακτικότητα και το ανθρώπινο πρόσωπό τους».

23/12/2008

Στο πλαίσιο κεντρικής πρωτοβουλίας της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ συναντήθηκε ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Τσούκαλης με τον Πρόεδρο της Ένωσης Αστυνομικών Υπαλλήλων Αχαΐας. Και σε αυτή τη συνάντηση επαναλαμβάνονται τα ίδια όπως και στις προηγούμενες. Πλέον, όμως, ο ΣΥΡΙΖΑ έχοντας αφήσει πίσω τις όποιες αντιφάσεις των πρώτων ημερών μετά τη δολοφονία του Γρηγορόπουλου (υλικό άφθονο για άλλο σημείωμα) δείχνει καθαρά τη στρατηγική του.

3/3/2009

Συνάντηση του Αλ. Τσίπρα με αντιπροσωπείες της ΠΟΑΣΥ και της ΠΟΑΞΙΑ (Αξιωματικοί).

Η πρόταση της ΠΟΑΣΥ, που υιοθέτησε και κατέθεσε ο ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή, μπορεί να βρήκε την αρνητική στάση της τότε Κυβέρνησης όμως οι αστυνομικοί σίγουρα δεν βρήκαν αρνητική στάση από τον Αλ. Τσίπρα ο οποίος διαβεβαίωσε ότι θα συνεχίσει να παρεμβαίνει υπέρ τους. Διαβάζουμε στο έντυπο της ΠΟΑΣΥ:

«Ο πρόεδρος του Συνασπισμού εξήρε τη στάση των Ομοσπονδιών -μια στάση ήθους, αξιοπρέπειας και εντιμότητας κατά τη διάρκεια των δραματικών γεγονότων του Δεκεμβρίου, που βοήθησε στην εκτόνωση της κατάστασης…»

Για άλλη μια φορά, μέσω του Τσίπρα, ο ΣΥΡΙΖΑ συνέχισε να πουλάει το παραμύθι της αλλαγής και του εκδημοκρατισμού του ρόλου της Αστυνομίας.

Τα παραπάνω αποτελούν μονάχα ένα δείγμα από τη διαχρονική στάση του ΣΥΡΙΖΑ όσων αφορά στην Αστυνομία και το ρόλο της. Δείγμα, βέβαια, παρμένο από μία πολύ χαρακτηριστική περίοδο. Η πολιτική του ανέκαθεν επιχειρούσε να συσκοτίσει τον αντιλαϊκό χαρακτήρα του αστικού κράτους και των θεσμών του και πουλούσε αυταπάτες ότι μέσα από μεταρρυθμίσεις μπορεί ο Λαός να δει άσπρη μέρα. Το ίδιο ισχύει, φυσικά, όχι μόνο για την Αστυνομία, αλλά και τη Δικαιοσύνη, την Ευρωπαϊκή Ένωση (δήθεν Ευρώπη των Λαών) και τον ίδιο ακόμα-ακόμα τον Καπιταλισμό, ο οποίος θα αποκτούσε τάχα ανθρώπινο πρόσωπο.

Όλα αυτά βέβαια έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Ο ΣΥΡΙΖΑ, έχοντας πλέον κυβερνήσει ο ίδιος, άφησε πίσω ακόμα και τα παλιά συνθήματα ενσωμάτωσης που διέθετε. Οι οπαδοί του όμως, με τη βοήθεια της ΝΔ που τη βολεύει να εμφανίζει τον αντίπαλο ως αριστερό, συνεχίζουν να πουλάνε κουτόχορτο και «επαναστατικότητα» όπου μπορούν. Τις περισσότερες φορές με λάσπη και αντικομμουνισμό. Ας μετρήσουν τα λόγια τους.